หนักใจกับชีวิต คนเฉื่อยๆชีวิตเฉื่อยๆ ใครก็ได้แนะนำที

เราเป็นลูกคนโต ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีอะไร พ่อแม่ตั้งความหวังไว้มาก อีกปีกว่าๆก็จะเรียนจบแล้ว

แต่ตัวเรากลับเป็นคนเฉื่อยๆ เฉยๆ ไม่กระตือรือร้น ขี้เกียจ ดีที่หัวดีเลยเรียนผ่านมาได้แต่ละเทอมไม่ลำบาก

นิสัยเราจะแบบ นอนก็ตื่นสาย  เรียนก็ไม่ค่อยเข้า  วิชาไหนมีงานนี่ท้อมากไม่อยากทำ  เกรดวิชานั้นเลยค่อนข้างห่วย แต่วิชาที่สอบล้วนๆถึงจะรู้สึกว่าโอเคหน่อย

แล้วที่เราหนักใจคือ เราเป็นคนแบบนี้ พยายามจะกระตือรือร้นแล้วนะ แต่ทำไม่ค่อยจะได้ กังวลมากว่าเวลาจบไปจะไปทำงานอะไรได้

ลองถามพี่ที่มีงานการดีๆทำมันก็บอกเมื่อก่อนพี่ก็เป็น ติดเกม เบื่อ เฉื่อย แต่พอได้มาทำงานมันก็จะทำตัวสอดรับกับระบบเองแหละ

แต่เราไม่สบายใจขึ้นเลย ชีวิตเราทุกวันนี้แบบ ร้องเพลง วาดรูป อ่านหนังสือ  เฉื่อยยยยยยยยยยยย  ช้าาาาาาาาาาา  ความฝันจริงๆคืออยากเป็นนักเขียน  ก็พอเขียนได้ลงนั่นนี่บ้าง แต่แม่เราไม่ให้ทำเด็ดขาดเพราะกลัวไม่พอเลี้ยงครอบครัว

หนักใจจริงๆนะ  ยิ่งคิดถึงครอบครัวข้างหลังยิ่งหนักใจเหมือนจะเป็นบ้า  ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ  แล้วมีวิธีปรับตัววิธีคิดยังไง  ทุกวันนี้เบื่อตัวเองมาก  พยายามจะแก้แล้วแต่ก็ทำไม่ได้  

ฮือออออออออออ