จิงๆเราก็เล่นพันทิพย์ไม่เป็นหรอกนะ
แต่เราก็ตามอ่านกระทู้ตามเฟสบุ๊คไปเรื่อย
แต่ครั้งนี้เราคิดไม่ตกจิงๆ เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงดี
คือเราน่ะ แอบชอบคนหนึ่งมานานแล้ว ได้ประมานสักปีนึง
คนนั้น จิงๆก็ไม่ได้หล่ออะไรมากหรอก แป่วววววว 5555
แต่เค้าเป็นคนที่มีความสามารถ เรียนก็เก่ง กิจกรรมก็เลิศ เรามองอยู่นานแล้ว
แต่เราก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งมากอยู่ดี หรือพูดง่ายๆ เราเองแหละที่ป๊อด
เราเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ยิ่งอยู่ใกล้ๆคนที่มีความมั่นใจอ่ะนะ
ยิ่งไม่กล้าเลยยยยย เราก็เลยมองอยุ่ห่างๆ พยายามไปช่วยงานคณะเท่าที่เราจะทำได้
เป็นกำลังใจให้บ้างตามโอกาส บางทีก็เล่นกันบ้าง แต่ก็ไม่มีไรมากกว่าคำว่าเพื่อน
บางทีเราเล่นหรือว่าแรงไปหน่อย เยนวันนั้น เราจะทักไปขอโทดเค้า ก็แค่นั้น เป็นแบบนั้นมาเรื่อย
พอเราชอบเค้าได้ประมาน 8 เดือน ก้ถึงวันเกิดเค้า เค้าไม่ได้ตั้งวันเกิดในเฟส แต่เราตามส่องเจอแล้วเรารู้ว่าเค้าเกิดวันนั้น
เราก็ทักไปแฮปเค้าในแชทเฟส ตอนแรกเค้าก็ไม่ยอมรับอ้ะนะ แต่สุดท้ายมีคนมาแฮปหน้าวอล
เค้าเลยยอมรับ แต่พอเราจะชวนคุยต่อ เค้าก็หายไปเลย กลับมารีดแต่ไม่ต่อบทสนทนาใดๆ
เราเห็นแบบนั้นเราเลยคิดว่า เราควรหยุดดีมั้ย เราตั้งใจแล้วว่าเราจะหยุด ช่วงนั้นต่างคนก็ต่างใกล้สอบ เราเลย
ไม่ได้คุยกันอีกเลย จนพอปิดเทอม มันมีงานกิจกรรมคณะหลังสอบเลย ซึ่งเป็นงานที่ใหญ่ของคณะ
งานมันจัดสองวัน แต่เราคงอยุ่ได้วันเดียว เพราะอีกวันเราต้องไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศวันนั้นเราก็เลยช่วยงานคณะให้เตมที่
แต่ว่างานวันนั้นมันไม่ค่อยมีอะไรเท่าวันที่เราไม่อยู่ เราก็ได้คุยกับเค้าบ้างเล็กน้อย แต่ถือว่าเปนการคุยที่ดี จากนั้นวันรุ่งขึ้น
เราก็เดินทางไปต่างประเทศ ก่อนไปเราเหนเค้าดราม่าในทวิตเรื่องงาน. เรารู้สึกผิดมาก เราเลยเมทเสจไปบอกก่อนเดินทางว่า
"ขอโทษน้า ที่ไม่ได้ช่วยงานวันนี้เลย TT สู้ๆน้า" แล้วเราก็บินไปเลย
หลังจากเราไปอยู่นุ้นได้สักระยะ เราคิดถึงเค้าอ่ะ ซึ่งตอนนั้นที่เราอยู่ประมานเจ็ดโมงเช้า
แต่ที่ไทยประมานตีสอง เราเหนเค้าเล่น tweet อยุ่ เราเลยทักเค้าไปว่า เป็นไงบ้าง
แต่เค้ากลับมาตอบเป็นภาษาอังกฤษว่า "hi!! I have to sleep right now. I'm so tried. Bye" (เราจำไม่ได้เป๊ะหรอกนะ
แต่ความหมายประมาณนั้น) ในความรุ้สึกเราตอนนั้น เรารู้สึกว่าเราถูกตัดบทสนทนา เรารู้สึกชา น้อยใจเต็มไปหมด อารมมาเต็มมาก
เรารู้สึกว่า ครั้งนี้นะ เราเลิก เราเลิกจิงๆ เราเสียใจมากตอนนั้น เราก็เลยจะพยายามลืม
เราตัดโซเชียลทุกทางที่เกี่ยวกับเค้า เราเลิกfollow facebook. Ig. tweeter ลบเบอร์ ลบข้อความ เพราะตอนนั้นเราอยากลืม
จากนั้นเราก็ใช้ 5 อาทิตย์ที่เหลือเที่ยวแหลก กินแหลก มันทำให้เราลืมเค้าไปได้ระยะนึง จนเรากลับมาไทย
เราเหลืออีกหนึ่งอาทิตสำหรับปิดเทอม จากนั้นเราก็เปิดเทอม
พอถึงวันเปิดเทอม เราเจอเค้าเหมือนเดิม เค้ากลับมาคุยกับเรา เค้าพยายามชวนเราคุย แต่ตอนนั้นเราไม่คุย
เราเมินเค้าสารพัด เราไม่สนใจเค้า เราเมินจนเค้ารู้สึกและเลิกคุยกับเราไปเลย ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่าก็ดี
พอวันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราหายโกรธเค้าแล้ว กลับมามองเค้าเหมือนเดิม เราก็รู้สึกผิดมากที่เราเมินเค้าในตอนนั้น
แต่เราก็ทำไรไม่ได้ เราก็อยู่เฉยๆของเรา จนวันนึงอยู่ดีๆเราก็ได้คุยกันแป๊บนึง เท่านั้นแหละ ความฟินบังเกิด 55555
พอมันมีกิจกรรมคณะเข้ามาอีก เราก้ไปแหละ แล้วเราก้เจอเค้า เราอยากคุยกะเค้านะ แต่เราทำไม่ได้ เรารุ้สึกผิดมากๆ กลับไปดราม่าคืนนึง
แล้วบอกตัวเองว่า ทำใจ ก้ทำไปแล้ว ไม่ยอมคิดหน้าคิดหลัง ช่วยไม่ได้ TT
จากนั้นก็มีอยู่วันนึง เปนวันงานเลี้ยงของคณะ เราไปทำงานที่นั้น แน่นอนอยู่แล้ว เราเจอเค้า แต่เราก็เหมือนเดิม ไม่กล้าชวนคุย จนใกล้จะจบงาน ดอกกุหลาบที่ขายมันเหลือเยอะมาก เค้าเหนดอกกุหลาบมันเหลือจึงบอกว่า เด่วจะซื้อไปไหว้พระ ตอนนั้นเราเองก้ได้แต่สังเกตการอยู่ อยุ่ดีๆเค้าก้พูดกับเราว่า เธอก็ได้ เอาไปไหว้พระ เค้าพนมมือจบกุหลาบแล้วยื่นให้เรา ตอนนั้นเราอึ้งไปเลย แต่มีคนมองอยุ่ สุดท้ายเราก็รับมา ตอนนั้นเราโคตรสับสนอ้ะ เราไม่รุ้ว่าเค้าจะทำแบบนี้กับเราทำไม เราไม่เข้าใจว่า ถ้าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรา เค้าจะทำแบบนั้นกับเราทำไม เรารู้สึกอยากเคลียว่าตกลงเค้าคิดอะไรของเค้าอยุ่ แต่เราก็ไม่รุ้จะเคลียร์ยังไง เราไม่รู้จะทำไง เราไม่รู้จะไปทางไหน เราอยากได้คำตอบเพื่อที่จะได้คิดว่า เราต้องเดินทางไหนต่อ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า เราไม่กล้าถามเค้าตรงๆ เราควรจะทำไงดี
เมื่อกำลังจะตัดใจ แต่เค้ากลับมา ควรจะทำไงดี?
แต่เราก็ตามอ่านกระทู้ตามเฟสบุ๊คไปเรื่อย
แต่ครั้งนี้เราคิดไม่ตกจิงๆ เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงดี
คือเราน่ะ แอบชอบคนหนึ่งมานานแล้ว ได้ประมานสักปีนึง
คนนั้น จิงๆก็ไม่ได้หล่ออะไรมากหรอก แป่วววววว 5555
แต่เค้าเป็นคนที่มีความสามารถ เรียนก็เก่ง กิจกรรมก็เลิศ เรามองอยู่นานแล้ว
แต่เราก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งมากอยู่ดี หรือพูดง่ายๆ เราเองแหละที่ป๊อด
เราเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ยิ่งอยู่ใกล้ๆคนที่มีความมั่นใจอ่ะนะ
ยิ่งไม่กล้าเลยยยยย เราก็เลยมองอยุ่ห่างๆ พยายามไปช่วยงานคณะเท่าที่เราจะทำได้
เป็นกำลังใจให้บ้างตามโอกาส บางทีก็เล่นกันบ้าง แต่ก็ไม่มีไรมากกว่าคำว่าเพื่อน
บางทีเราเล่นหรือว่าแรงไปหน่อย เยนวันนั้น เราจะทักไปขอโทดเค้า ก็แค่นั้น เป็นแบบนั้นมาเรื่อย
พอเราชอบเค้าได้ประมาน 8 เดือน ก้ถึงวันเกิดเค้า เค้าไม่ได้ตั้งวันเกิดในเฟส แต่เราตามส่องเจอแล้วเรารู้ว่าเค้าเกิดวันนั้น
เราก็ทักไปแฮปเค้าในแชทเฟส ตอนแรกเค้าก็ไม่ยอมรับอ้ะนะ แต่สุดท้ายมีคนมาแฮปหน้าวอล
เค้าเลยยอมรับ แต่พอเราจะชวนคุยต่อ เค้าก็หายไปเลย กลับมารีดแต่ไม่ต่อบทสนทนาใดๆ
เราเห็นแบบนั้นเราเลยคิดว่า เราควรหยุดดีมั้ย เราตั้งใจแล้วว่าเราจะหยุด ช่วงนั้นต่างคนก็ต่างใกล้สอบ เราเลย
ไม่ได้คุยกันอีกเลย จนพอปิดเทอม มันมีงานกิจกรรมคณะหลังสอบเลย ซึ่งเป็นงานที่ใหญ่ของคณะ
งานมันจัดสองวัน แต่เราคงอยุ่ได้วันเดียว เพราะอีกวันเราต้องไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศวันนั้นเราก็เลยช่วยงานคณะให้เตมที่
แต่ว่างานวันนั้นมันไม่ค่อยมีอะไรเท่าวันที่เราไม่อยู่ เราก็ได้คุยกับเค้าบ้างเล็กน้อย แต่ถือว่าเปนการคุยที่ดี จากนั้นวันรุ่งขึ้น
เราก็เดินทางไปต่างประเทศ ก่อนไปเราเหนเค้าดราม่าในทวิตเรื่องงาน. เรารู้สึกผิดมาก เราเลยเมทเสจไปบอกก่อนเดินทางว่า
"ขอโทษน้า ที่ไม่ได้ช่วยงานวันนี้เลย TT สู้ๆน้า" แล้วเราก็บินไปเลย
หลังจากเราไปอยู่นุ้นได้สักระยะ เราคิดถึงเค้าอ่ะ ซึ่งตอนนั้นที่เราอยู่ประมานเจ็ดโมงเช้า
แต่ที่ไทยประมานตีสอง เราเหนเค้าเล่น tweet อยุ่ เราเลยทักเค้าไปว่า เป็นไงบ้าง
แต่เค้ากลับมาตอบเป็นภาษาอังกฤษว่า "hi!! I have to sleep right now. I'm so tried. Bye" (เราจำไม่ได้เป๊ะหรอกนะ
แต่ความหมายประมาณนั้น) ในความรุ้สึกเราตอนนั้น เรารู้สึกว่าเราถูกตัดบทสนทนา เรารู้สึกชา น้อยใจเต็มไปหมด อารมมาเต็มมาก
เรารู้สึกว่า ครั้งนี้นะ เราเลิก เราเลิกจิงๆ เราเสียใจมากตอนนั้น เราก็เลยจะพยายามลืม
เราตัดโซเชียลทุกทางที่เกี่ยวกับเค้า เราเลิกfollow facebook. Ig. tweeter ลบเบอร์ ลบข้อความ เพราะตอนนั้นเราอยากลืม
จากนั้นเราก็ใช้ 5 อาทิตย์ที่เหลือเที่ยวแหลก กินแหลก มันทำให้เราลืมเค้าไปได้ระยะนึง จนเรากลับมาไทย
เราเหลืออีกหนึ่งอาทิตสำหรับปิดเทอม จากนั้นเราก็เปิดเทอม
พอถึงวันเปิดเทอม เราเจอเค้าเหมือนเดิม เค้ากลับมาคุยกับเรา เค้าพยายามชวนเราคุย แต่ตอนนั้นเราไม่คุย
เราเมินเค้าสารพัด เราไม่สนใจเค้า เราเมินจนเค้ารู้สึกและเลิกคุยกับเราไปเลย ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่าก็ดี
พอวันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราหายโกรธเค้าแล้ว กลับมามองเค้าเหมือนเดิม เราก็รู้สึกผิดมากที่เราเมินเค้าในตอนนั้น
แต่เราก็ทำไรไม่ได้ เราก็อยู่เฉยๆของเรา จนวันนึงอยู่ดีๆเราก็ได้คุยกันแป๊บนึง เท่านั้นแหละ ความฟินบังเกิด 55555
พอมันมีกิจกรรมคณะเข้ามาอีก เราก้ไปแหละ แล้วเราก้เจอเค้า เราอยากคุยกะเค้านะ แต่เราทำไม่ได้ เรารุ้สึกผิดมากๆ กลับไปดราม่าคืนนึง
แล้วบอกตัวเองว่า ทำใจ ก้ทำไปแล้ว ไม่ยอมคิดหน้าคิดหลัง ช่วยไม่ได้ TT
จากนั้นก็มีอยู่วันนึง เปนวันงานเลี้ยงของคณะ เราไปทำงานที่นั้น แน่นอนอยู่แล้ว เราเจอเค้า แต่เราก็เหมือนเดิม ไม่กล้าชวนคุย จนใกล้จะจบงาน ดอกกุหลาบที่ขายมันเหลือเยอะมาก เค้าเหนดอกกุหลาบมันเหลือจึงบอกว่า เด่วจะซื้อไปไหว้พระ ตอนนั้นเราเองก้ได้แต่สังเกตการอยู่ อยุ่ดีๆเค้าก้พูดกับเราว่า เธอก็ได้ เอาไปไหว้พระ เค้าพนมมือจบกุหลาบแล้วยื่นให้เรา ตอนนั้นเราอึ้งไปเลย แต่มีคนมองอยุ่ สุดท้ายเราก็รับมา ตอนนั้นเราโคตรสับสนอ้ะ เราไม่รุ้ว่าเค้าจะทำแบบนี้กับเราทำไม เราไม่เข้าใจว่า ถ้าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรา เค้าจะทำแบบนั้นกับเราทำไม เรารู้สึกอยากเคลียว่าตกลงเค้าคิดอะไรของเค้าอยุ่ แต่เราก็ไม่รุ้จะเคลียร์ยังไง เราไม่รู้จะทำไง เราไม่รู้จะไปทางไหน เราอยากได้คำตอบเพื่อที่จะได้คิดว่า เราต้องเดินทางไหนต่อ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า เราไม่กล้าถามเค้าตรงๆ เราควรจะทำไงดี