เคยสงสัยไหมครับ " ว่าทำไม เราต้องเขิน หรือ อายคนที่เรามีความรู้สึกให้ด้วย " ถ้าไม่เขินอายเราอาจะคุยได้ดีกว่านี้หรือเปล่า

ตามกระทู้ครับ

ไม่ทราบว่า เพื่อนในพันทิพเคยกันไหมครับ เวลามีความรู้สึกให้ใครสักคน ไม่ว่าจะอยุ่ในช่วงวัยใด วัยรุ่น วัยเรียน ม.ปลาย วัย มหาลัย วัยทำงาน

คือผม ก็เจอมากับตัวเอง เวลาเจอคนที่เรามีความรู้สึกให้ แค่จะชวนคุยยังอายเลยครับ แบบบางทีก่อนจะเข้าไปคุย คิดไว้คร่าวๆแล้วว่า

จะชวนคุยอะไรประมาณไหน แต่พอแค่เห็น ใบหน้าของเขา แวว ตา โอ้วว พพูดตะกุกตะกัก ถามนิดเดียวเอง มันเขินอะ

ของผมคือ ผมไปนั่งร้านไอติม ร้านหนึ่งแถว  ผมอยุ่เชียงใหม่เนี้ยแหละ พอดีว่า เพื่อนสนิทผมที่เป็นผุ้ชายเขาทำงาน partime ที่นั่น ผมก็ไปเลยไปทานไอติม เพราะเห็นว่าเพื่อนเป็นพนักงานเลยกะจะไปอุดหนุนครับ

แต่ก็มีพนักงานหญิงคนหนึ่งครับเป็นเพื่อนกับเขาเนี้ยแหละ เราทั้งสามคนเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ



แรกๆผมก็ไม่ได้รุ้สึกอะไรนะ แต่ไปๆมา ผมชอบบรรยากาศที่ร้านก็เลย ไปสามสัปดาห์แล้ว นั่ง 3ชั่วโมง 18.00-21.00 เพื่อจะได้คุยกับ เด็กเทคนิคการแพทย์ แค่ 5 นาที เขามาทำงาน partime อะ  +  +  แบบว่า

บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเอง คือผมชอบเขานะ ชอบตอนไหนก็ไม่รู้ ก็ชวนคุยบ้างไรบ้าง แต่หลายๆครั้งก็ ไม่กล้าชวนแบบมันพูดไม่ออก ทั้งๆที่คิดไว้แล้ว + + เลยแอบคิดว่า ถ้า เราไม่เขิน เพราะคนที่เราชอบ เราอาจจะพูดได้ดีกว่านี้ ก็ได้ ใครเคยเป็นไหมครับ

เธอคนนี้ มีชื่อเล่นเหมือนกับ รักครั้งแรกของผมสมัยเรียน ม.ปลายเลย จะว่ามันบังเอิญก็คงไม่ใช่ อะไรจะเหมือนปานนั้น เพราะ ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมา 3 ปี ตอนนี้ปี3 ละ ยังไม่เคยเจอคน ที่ชื่อนี้ สักที + + ><

ผมก็กลัวจะคิดไปเองนะ แต่อย่างว่า ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ คุยกับเขามาสามสัปดาห์แล้ว เขาจะหมดฝึกงาน 30 ก.ค. นี้ อันที่จริงผมมีเฟสเค้านะ แอบขอเพื่อนมา แต่ยังไม่กล้าแอด กะว่าจะขอเองตอนที่ร้าน แต่โอกาศก็หายาก เพราะเขาจะอยุ่กับผู้จัดการร้านและพนักงานคนอื่น

อีกอย่างเขาลาไปเที่ยว 5 วัน 20-25  ผมเลยเหลือแค่ 26-30   +  +  ผมควรจะทำอย่างไรดีอ่า + + ถึงผมจะคิดไปเองก็เถอะนะ แต่ในใจผมรู้สึกว่า มันมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นมาจริงๆ ได้แต่หวังว่าเราจะไม่คิดไปเอง

เป็นเพื่อนๆ จะบอกความรู้สึกในใจกับคนที่เรามีความรู้สึกให้ไหมครับ + +