เรื่องราวผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว
ลูกสองคน คนโตผู้ชายเพิ่งสอบม.6เสร็จวันสุดท้าย คนเล็กเด็กผู้หญิงป.2 พ่อทำงานหาเลี้ยงคนเดียวแถมยังติดเหล้างอมแงม ทะเลาะกับแม่ทุกวัน บางวันก็โดนแม่ไล่ไปนอนนอกบ้าน เด็กสองคนเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กยันโต วันที่พ่อกับแม่เลิกกันเด็กสองคนยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอใคร ยังดีญาติๆร่วมบ้านเดียวกันเอาไข่มาให้เจียวกินกันสองพี่น้อง หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนมารับน้องสาวไปอยู่กับยายที่ เชียงราย ส่วนตัวพี่ชายไม่ได้เรียนต่อ ต้องเริ่มหางานทำเลี้ยงชีวิต เพราะทั้งพ่อและแม่ ไม่มีใครทิ้งอะไรไว้ให้เลย โชคยังดีที่มีบ้านให้พักอาศัย เป็นบ้านปู่ที่อยู่มาตั้งแต่เกิด ถึงแม้สภาพจะทรุดโทรมแต่ก็ยังทนอยู่ได้ โดยหารจ่ายค่าน้ำไฟกับญาติที่อยู่ด้วยกัน
ระหว่างที่เขาเผชิญชิวิตอยู่อย่างลำบาก เขาติดต่อแม่ไม่ได้ ส่วนพ่อติดต่อของเงินได้บ้างเป็นบางครั้ง ความลำบากและคำดูถูกของญาติๆเป็นแรงผลักดันให้เขาสู้ชีวิตเพื่อถีบตัวเองออกมาจากจุดๆนั้น ณ วันนี้ เขามีทุกอย่าง มีบ้าน มีรถ มีงาน และมีเราเป็นคู่ชีวิต เรากับเขาอดทนทำงาน ล้มลุกคลุกคลานกันมา 11 ปี กว่าจะมีวันนี้ จากที่เขาไม่เคยรักพ่อรักแม่เลย เราจะคอยบอกเขาตลอด ว่าอย่าไปคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาให้เจ็บช้ำน้ำใจ วันนี้เราพอมีที่จะให้เขาได้ เราก็ควรจะให้เขาบ้าง
หลังจากที่แม่ทิ้งเขาไปตอนนั้น ให้หลังไม่น่าจะเกินปี ก็ไปมีครอบครัวใหม่ที่อยุธยา แม่กับสามีใหม่เขาช่วยกันทำงานสร้างครอบครัว ผ่อนรถ ปลูกบ้าน ก็คงเป็นชีวิตใหม่ที่ดีสำหรับแม่แล้ว แต่ปัจจุบันนี้แม่(อายุ52)ไม่ค่อยสบาย ความจำเลอะเลือน หลงลืม สามีใหม่แม่ก็ต้องทำงานที่ กทม เดือนนึงกลับ2-3ครั้ง แฟนเราเลยต้องคอยพาไป รพ แต่ก็จะบ่นทุกครั้งว่าไม่ใช่หน้าที่ เพราะเขาเหนื่อยที่จะต้องเดินทางจาก กทม ไปรับแม่ที่นอกตัวเมืองอยุธยาเข้ามาหาหมอในตัวเมืองแล้วพาไปส่งกว่าจะได้กลับ กินเวลาเกือบจะทั้งวัน งานการเป็นอันไม่ได้ทำ ค่าใช้จ่ายต้องต้องออกให้อีก แล้วยังจะโดนพวกน้าๆทั้งหลายบังคับให้เอาแม่มาอยู่ด้วย ซึ่งปัจจุบันเรากับแฟนอยู่กันสองคน ทำงานกันตัวเป็นเกลียว คิดจะมีลูกกันก็ยังไม่พร้อมเลย แม่เขาอยู่ที่นู่นยังมีญาติของสามีใหม่เขาดูแล มีข้าวให้กินครบสามมื้อ แล้วเขาก็พอใจที่จะอยู่ที่นั่น
เรื่องนี้ทำเอาแฟนเราทะเลาะกับพวกน้าๆไปเลย คือเขาจะคอยโทรมาจิกแฟนเราตลอด ต้องอย่างนู้นนะ ต้องอย่างนี้นะ จนเขาทนไม่ได้เลยเหวี่ยงไปทีนึง ตอนนี้เลยไม่มีใครโทรหาเขาอีก เขาคิดจะเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์เพื่อตัดปัญหาหลายครั้งแล้ว และวันนี้เขาก็เปลี่ยนแล้วจริง ๆ
ช่วงนี้แม่เขาบ่นๆว่าไม่อยากอยู่ที่อยุธยา อยากกลับไปอยู่กับยายที่เชียงราย แต่พวกน้าๆก็กลัวจะไปเป็นภาระยาย แต่ถ้าจะให้มาอยู่กัยเรา บอกตามตรงว่าเราก็ดูแลไม่ไหวเหมือนกัน แม่เรา(แม่แท้ๆ)บอกว่า ผู้หญิงที่ไปมีสามีใหม่และไม่มาดูดำดูดีลูกตัวเองแล้ว ถือว่าใช้ไม่ได้ ไม่ต้องนับว่าเป็นแม่แล้ว ให้ถือว่าขาดกันไปเลย (แม่เราโกรธที่แม่เขาทิ้งเขาไปไม่มาสนใจ)
คิดเห็นกับเรื่องนี้ยังไงกันบ้างคะ
คิดเห็นยังไง ที่แม่ทิ้งลูกๆไปมีครอบครัวใหม่
ลูกสองคน คนโตผู้ชายเพิ่งสอบม.6เสร็จวันสุดท้าย คนเล็กเด็กผู้หญิงป.2 พ่อทำงานหาเลี้ยงคนเดียวแถมยังติดเหล้างอมแงม ทะเลาะกับแม่ทุกวัน บางวันก็โดนแม่ไล่ไปนอนนอกบ้าน เด็กสองคนเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กยันโต วันที่พ่อกับแม่เลิกกันเด็กสองคนยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอใคร ยังดีญาติๆร่วมบ้านเดียวกันเอาไข่มาให้เจียวกินกันสองพี่น้อง หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนมารับน้องสาวไปอยู่กับยายที่ เชียงราย ส่วนตัวพี่ชายไม่ได้เรียนต่อ ต้องเริ่มหางานทำเลี้ยงชีวิต เพราะทั้งพ่อและแม่ ไม่มีใครทิ้งอะไรไว้ให้เลย โชคยังดีที่มีบ้านให้พักอาศัย เป็นบ้านปู่ที่อยู่มาตั้งแต่เกิด ถึงแม้สภาพจะทรุดโทรมแต่ก็ยังทนอยู่ได้ โดยหารจ่ายค่าน้ำไฟกับญาติที่อยู่ด้วยกัน
ระหว่างที่เขาเผชิญชิวิตอยู่อย่างลำบาก เขาติดต่อแม่ไม่ได้ ส่วนพ่อติดต่อของเงินได้บ้างเป็นบางครั้ง ความลำบากและคำดูถูกของญาติๆเป็นแรงผลักดันให้เขาสู้ชีวิตเพื่อถีบตัวเองออกมาจากจุดๆนั้น ณ วันนี้ เขามีทุกอย่าง มีบ้าน มีรถ มีงาน และมีเราเป็นคู่ชีวิต เรากับเขาอดทนทำงาน ล้มลุกคลุกคลานกันมา 11 ปี กว่าจะมีวันนี้ จากที่เขาไม่เคยรักพ่อรักแม่เลย เราจะคอยบอกเขาตลอด ว่าอย่าไปคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาให้เจ็บช้ำน้ำใจ วันนี้เราพอมีที่จะให้เขาได้ เราก็ควรจะให้เขาบ้าง
หลังจากที่แม่ทิ้งเขาไปตอนนั้น ให้หลังไม่น่าจะเกินปี ก็ไปมีครอบครัวใหม่ที่อยุธยา แม่กับสามีใหม่เขาช่วยกันทำงานสร้างครอบครัว ผ่อนรถ ปลูกบ้าน ก็คงเป็นชีวิตใหม่ที่ดีสำหรับแม่แล้ว แต่ปัจจุบันนี้แม่(อายุ52)ไม่ค่อยสบาย ความจำเลอะเลือน หลงลืม สามีใหม่แม่ก็ต้องทำงานที่ กทม เดือนนึงกลับ2-3ครั้ง แฟนเราเลยต้องคอยพาไป รพ แต่ก็จะบ่นทุกครั้งว่าไม่ใช่หน้าที่ เพราะเขาเหนื่อยที่จะต้องเดินทางจาก กทม ไปรับแม่ที่นอกตัวเมืองอยุธยาเข้ามาหาหมอในตัวเมืองแล้วพาไปส่งกว่าจะได้กลับ กินเวลาเกือบจะทั้งวัน งานการเป็นอันไม่ได้ทำ ค่าใช้จ่ายต้องต้องออกให้อีก แล้วยังจะโดนพวกน้าๆทั้งหลายบังคับให้เอาแม่มาอยู่ด้วย ซึ่งปัจจุบันเรากับแฟนอยู่กันสองคน ทำงานกันตัวเป็นเกลียว คิดจะมีลูกกันก็ยังไม่พร้อมเลย แม่เขาอยู่ที่นู่นยังมีญาติของสามีใหม่เขาดูแล มีข้าวให้กินครบสามมื้อ แล้วเขาก็พอใจที่จะอยู่ที่นั่น
เรื่องนี้ทำเอาแฟนเราทะเลาะกับพวกน้าๆไปเลย คือเขาจะคอยโทรมาจิกแฟนเราตลอด ต้องอย่างนู้นนะ ต้องอย่างนี้นะ จนเขาทนไม่ได้เลยเหวี่ยงไปทีนึง ตอนนี้เลยไม่มีใครโทรหาเขาอีก เขาคิดจะเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์เพื่อตัดปัญหาหลายครั้งแล้ว และวันนี้เขาก็เปลี่ยนแล้วจริง ๆ
ช่วงนี้แม่เขาบ่นๆว่าไม่อยากอยู่ที่อยุธยา อยากกลับไปอยู่กับยายที่เชียงราย แต่พวกน้าๆก็กลัวจะไปเป็นภาระยาย แต่ถ้าจะให้มาอยู่กัยเรา บอกตามตรงว่าเราก็ดูแลไม่ไหวเหมือนกัน แม่เรา(แม่แท้ๆ)บอกว่า ผู้หญิงที่ไปมีสามีใหม่และไม่มาดูดำดูดีลูกตัวเองแล้ว ถือว่าใช้ไม่ได้ ไม่ต้องนับว่าเป็นแม่แล้ว ให้ถือว่าขาดกันไปเลย (แม่เราโกรธที่แม่เขาทิ้งเขาไปไม่มาสนใจ)
คิดเห็นกับเรื่องนี้ยังไงกันบ้างคะ