หลังจากที่เมื่อวานตั้งกระทู้ช่องว่างระหว่างวัย. ได้คำตอบในใจอยู่แล้วว่าต้องตัดใจและเริ่มต้นชีวิตใหม่
แต่ติดอยู่ที่"ลูกสาววัย1.10ขวบ และลูกชายวัย8เดือน"
ปัญหานี้เกิดขึ้นหลังจากที่ดิฉันตั้งท้องกับแฟน เมื่อปี54. (ตอนนั้นดิฉัน24/สามี58)อย่าพึ่งตกใจไปนะมันคือเรื่องจริง!!
เมื่อวานได้พิมพ์ลงในกระทู้วกไปวนมาแบบสติไม่อยู่กับตัว. คิดแค่อยากจะหลุดพ้นจะนรกขุมนี้จังเลย. แต่ติดที่ลูกๆยังเล็กเกินไป? ยังไม่หย่านมแม่และไม่ยอมเอาขวดเลยติดเต้า

อมแงม. แฟนเราอายุอานามเยอะมากกก. ด้วยความที่เราออยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบไม่ต้องดิ้นรนทำงานหาเงิน. แฟนเราเป็นเจ้าของกิจการ...และมีอาชีพปล่อยเงินกู้
ฐานะเป็นที่รู้จักในระแวกที่ดิฉันทำงาน. ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้จักและไม่เคยอุดหนุนกิจการของเค้าเลย. อยู่มาวันนึงเพื่อนของแฟนเก่าที่เคยคบก่อนที่จะเจอแฟนคนนี้เสียชีวิต
แม่ของเพื่อนไม่มีเพื่อนนอนที่บ้าน. เพราะลูกสาวคนเล็กยังเรียนม. ต่างจังหวัด. ส่วนสามีแม่เพื่อนทำงานตร.ทางหลวง. ลางานมาอยู่ปลอดใจเมียได้สักระยะแล้ว. ต้องกลับไปทำงาน. แฟนเก่าเราเห็นเราเช่าหอพักอยู่ใกล้ๆบ้านแม่เพื่อนเลยให้เราไปนอนเป็นเพื่อนแม่. ด้วยวัยที่พึ่งจะเรียบจบและมาทำงานในอ.เภอแห่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จักเรา. มีแฟนเก่าและบรรดาเพื่อนแฟนเก่าเป็นเพื่อนเท่านั้น? อยู่มาวันนึงเราได้มีโอกาสเจอหน้าแฟนคนปจบ.ขอเรียกว่า(( สามี )) ที่ร้านขายของที่แม่เพื่อนเปิดร้านขายเพื่อจะได้ไม่มีเวลาคิดถึงลูกที่เสียชีวิตไปแล้ว
เราก็ว่างหลังเลิกงานและเสาร์อาทิตย์. มาช่วยแม่ขายของจนสามีเรา. มาทวงหนี้แม่เพื่อนแบบเนียนๆมาอุดหนุนที่ร้าน
และขอเบอโทรเราจากแม่เพื่อน. ด้วยความรักและเอ็ดดูเราอยากให้เราได้คบกับคนดีมีอายุ. เป็นม้ายเมียตายเมื่อต้นปี52
ก่อนหน้าเรา. แฟนเราเจ้าชู้มีเมียมานับไม่ถ้วน. เพื่อนร่วมงานรุ่นราวคราวเดียวกันกับเมียที่เสียขีวิตไปเล่าประวัติให้ฟัง!!
แต่เพราะความรักบังตาไม่เขื่อฟังในคำเตือนของเพื่อนร่วมงาน. เชื่อแต่คำพูดสามีจนตัดสินใจกับแม่เพื่อนว่า....หนูจะเลิกกับ...นะแม่
แม่เพื่อนก็บอกว่าดีแล้ว. ไอ้...อายุยังน้อย. อย่าเสียเวลาคบกันเลย. รักสามีคนนี้มีแต่จะสบาย จนกลายเป็นความรักขึ้นมา
ณ. ตอนนั้นเราได้บอกเรื่องราวในอดีตของเราจนหมดเปลือกว่าเคยมีแฟนเป็นและเลิกกันแล้ว? แต่สุดท้ายพอคลอดลูกชายคนที่2. ให้เค้าปั๊ป.
ก็โดนไล่ให้เอาลูกๆกลับไปเลี้ยงที่บ้านพ่อแม่เราที่ต่างจังหวัด. ด้วยเหตุผลที่ทนรับคำนินทาจากคนในระแวกนี้ไม่ได้. ว่าไม่แย่งแฟนเด็กน้อย
ไอ้

คนนี้หาเหตุผลมาอ้างได้น่าฟังมากกกก. ทีตัวเองเคยมีเมียและผิดลูกผิดเมียแอบเลี้ยงเมียน้อยตั้งแต่เมียใหญ่เริ่มแก่ตัวมาจนถึงปจบ.10ปีแล้ว
ไม่ละอายบ้าง? เมื่อวานอ่านบทสนชทนาในไลน์ระหว่างมันกับอีเมียน้อย. ***เมียน้อยคนนี้มีผัวใหม่ไปแล้วหลังจากที่พวกมันไม่มีลูกให้สามีเราได้
คนโชคร้ายคือเรา. ด้วยความรักและอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น. สละหน้าที่การงาน(พนักงานราชการ)ออกมาเลี้ยงลูกได้ปีกว่าๆแล้ว
ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับสามีได้ยุติลงตั้งแต่รู้ว่าเด็กในท้องเป็นผช. ได้จัดการให้เราทำหมันปิดอู่อย่างถาวรเพราะกลัวจะใบ้ขีวิตร่วมกันไปยืดยาว
การโดนทำร้ายร่างกายจะเกิดขึ้นทุกครั้ง. เวลาทะเลาะกัน. และวันนี้เราก็โดนตีบและถีบต่อหน้าลูกอีกครั้ง?
เพราะเราเหนื่อยที่ตะอดทนอยู่แบบนี้. ไม่น่าหอบลูกๆกลับมาอยู่บ้านสามีอีกหลังนึงที่ห่างไกลผู้คน(เราแยกกันอยู่. จะมานอนกับลูกบ้างเป็นบ้างครั้ง )
4เดือนที่ผ่านมา. เราใข้คำว่าอดทน. แต่เรานิ่งไม่เป็น. มันแอบคุยกับสาวและเมียน้อยในไลน์และเฟสอยู่ตลอด
เราถามมันก็บอกว่าเรื่อวของมัน? อย่ามา

. ทำหน้าที่เลี้ยงลูกไป. ไม่ไหววันไหนบอกล่วงหน้า
จะหาคนมาเลี้ยงลูกและคืนเงินเก็บที่เรเคยทำงานและมาออกรถยนต์คันแรก. 220000บาท. แต่เรื่องต้องจบที่ศาลเพราะมันเป็นความต้องการของมันมาตั้งแต่ต้น
เราอดทนจนถึงที่สุดแล้วจริงๆเลยตกลงโอเครกับมัน. เพราะทนรับพฤติกรรมไอ

นี้ไม่ไหวแก่จนใกล้ตาย. ยังอยากตามหาคนที่ใช่. โธ่เอ้ย?จะมีอีหน้าโง่คนไหน
โง่มีลูกเหมือนตรูบ้างวะ. ที่ผ่านมาโดน-ไปเยอะ. แต่กับตรูลาออกจากงานมาเอาเงินใส่มือให้สักบาทแบบส่งให้พ่อแม่ไม่เคยมี
แต่กับคนอื่นมันสเปอร์แมนมาก
****มีอยู่2ทางให้เลือก คือ
1.เอาลูกไว้กับมัน. มันจะรับผิดชอบลูกเองและห้ามให้มาเกี่ยวข้องอะไรกับลูกอีก. มาหาได้รึป่าวก็ไม่รู้!! แต่ถ้าเลือกข้อ1 คิดว่าจะขอให้ศาลลงคำสั่งแนบท้ายให้ด้วย
2.จะหอบลูกกลับไปหาพ่อแม่. มันบอกตามสบาย. แต่มันจะไม่ส่งเสียอะไรให้. ตัดขาดกันไปเลย. ปล.อย่าคิดแม้แต่จะฟ้องขอค่าเลี้ยงดูกับกูเพราะจะตายก่อนอายุไข
ไอ้

นี้มันสุดยอดจริงๆๆ. มันรอบคอบไปหมด. รถยนต์คันแรกชื่อเราแต่มันให้เราโอนลอยไว้ตั้งแต่ได้เล่มทะเบียน!! มันให้เราเขียนรับรองสำเนาบัตรประชาชน/ทะเบียนบ้าน/สูติบัติลูกๆไว้หมด. มีเวลามันให้ทนายส่วนตัวมันทำเรื่องจะได้ง่าย
จะเลือกอันไหนดีคะ. ในใจคิดข้อ1. เพราะเอากลับไปด้วยก็เป็นห่วงและไม่มีปัญญา. เลี้ยงดูเค้าแน่นอนเพราะจะเอาเวลาไหนไปทำงาน
ให้พ่อแม่เลี้ยวก็จะเอาเงินไหนซื้อนม/ซื้อเพิส ฯลฯอีกมากมาย. เพราะจะไม่ได้อะไรกลับไปเลยนอกจากลูก. และเงินติดบช.7000บาท
การมีผัวแก่ๆที่ผ่านโลกมาเยอะ. ก็เหมือนกินยาพิษสะสมในร่างกายนับวันยิ่งออกอาการป่วยยืน.
เลี้ยงลูกคนเดียว2คน. ในบ้านไม่มีใครช่วย. ทำงานบ้านสารพัด. มันเหนื่อยและท้อ
เห็นเพื่อนๆสอบบรรจุเรียกตัวกันเกือบหมด. อยากไปทำตามความฝันและรอมันตายถึงจะมารับลูกๆไปอยู่ด้วย
ความคิดเราเป็นแม่ที่น่าภูมิใจของลูกมั้ยคะ. ไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งนะคะ. แต่อยู่ต่อคงต้องตรอมใจตายแน่ๆ
ลูกจะคิดยังไงถ้าแม่ยินยอมให้พ่อเป็นผู้ปกครอบบุตรแต่เพียงผู้เดียว?
แต่ติดอยู่ที่"ลูกสาววัย1.10ขวบ และลูกชายวัย8เดือน"
ปัญหานี้เกิดขึ้นหลังจากที่ดิฉันตั้งท้องกับแฟน เมื่อปี54. (ตอนนั้นดิฉัน24/สามี58)อย่าพึ่งตกใจไปนะมันคือเรื่องจริง!!
เมื่อวานได้พิมพ์ลงในกระทู้วกไปวนมาแบบสติไม่อยู่กับตัว. คิดแค่อยากจะหลุดพ้นจะนรกขุมนี้จังเลย. แต่ติดที่ลูกๆยังเล็กเกินไป? ยังไม่หย่านมแม่และไม่ยอมเอาขวดเลยติดเต้า
ฐานะเป็นที่รู้จักในระแวกที่ดิฉันทำงาน. ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้จักและไม่เคยอุดหนุนกิจการของเค้าเลย. อยู่มาวันนึงเพื่อนของแฟนเก่าที่เคยคบก่อนที่จะเจอแฟนคนนี้เสียชีวิต
แม่ของเพื่อนไม่มีเพื่อนนอนที่บ้าน. เพราะลูกสาวคนเล็กยังเรียนม. ต่างจังหวัด. ส่วนสามีแม่เพื่อนทำงานตร.ทางหลวง. ลางานมาอยู่ปลอดใจเมียได้สักระยะแล้ว. ต้องกลับไปทำงาน. แฟนเก่าเราเห็นเราเช่าหอพักอยู่ใกล้ๆบ้านแม่เพื่อนเลยให้เราไปนอนเป็นเพื่อนแม่. ด้วยวัยที่พึ่งจะเรียบจบและมาทำงานในอ.เภอแห่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จักเรา. มีแฟนเก่าและบรรดาเพื่อนแฟนเก่าเป็นเพื่อนเท่านั้น? อยู่มาวันนึงเราได้มีโอกาสเจอหน้าแฟนคนปจบ.ขอเรียกว่า(( สามี )) ที่ร้านขายของที่แม่เพื่อนเปิดร้านขายเพื่อจะได้ไม่มีเวลาคิดถึงลูกที่เสียชีวิตไปแล้ว
เราก็ว่างหลังเลิกงานและเสาร์อาทิตย์. มาช่วยแม่ขายของจนสามีเรา. มาทวงหนี้แม่เพื่อนแบบเนียนๆมาอุดหนุนที่ร้าน
และขอเบอโทรเราจากแม่เพื่อน. ด้วยความรักและเอ็ดดูเราอยากให้เราได้คบกับคนดีมีอายุ. เป็นม้ายเมียตายเมื่อต้นปี52
ก่อนหน้าเรา. แฟนเราเจ้าชู้มีเมียมานับไม่ถ้วน. เพื่อนร่วมงานรุ่นราวคราวเดียวกันกับเมียที่เสียขีวิตไปเล่าประวัติให้ฟัง!!
แต่เพราะความรักบังตาไม่เขื่อฟังในคำเตือนของเพื่อนร่วมงาน. เชื่อแต่คำพูดสามีจนตัดสินใจกับแม่เพื่อนว่า....หนูจะเลิกกับ...นะแม่
แม่เพื่อนก็บอกว่าดีแล้ว. ไอ้...อายุยังน้อย. อย่าเสียเวลาคบกันเลย. รักสามีคนนี้มีแต่จะสบาย จนกลายเป็นความรักขึ้นมา
ณ. ตอนนั้นเราได้บอกเรื่องราวในอดีตของเราจนหมดเปลือกว่าเคยมีแฟนเป็นและเลิกกันแล้ว? แต่สุดท้ายพอคลอดลูกชายคนที่2. ให้เค้าปั๊ป.
ก็โดนไล่ให้เอาลูกๆกลับไปเลี้ยงที่บ้านพ่อแม่เราที่ต่างจังหวัด. ด้วยเหตุผลที่ทนรับคำนินทาจากคนในระแวกนี้ไม่ได้. ว่าไม่แย่งแฟนเด็กน้อย
ไอ้
ไม่ละอายบ้าง? เมื่อวานอ่านบทสนชทนาในไลน์ระหว่างมันกับอีเมียน้อย. ***เมียน้อยคนนี้มีผัวใหม่ไปแล้วหลังจากที่พวกมันไม่มีลูกให้สามีเราได้
คนโชคร้ายคือเรา. ด้วยความรักและอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น. สละหน้าที่การงาน(พนักงานราชการ)ออกมาเลี้ยงลูกได้ปีกว่าๆแล้ว
ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับสามีได้ยุติลงตั้งแต่รู้ว่าเด็กในท้องเป็นผช. ได้จัดการให้เราทำหมันปิดอู่อย่างถาวรเพราะกลัวจะใบ้ขีวิตร่วมกันไปยืดยาว
การโดนทำร้ายร่างกายจะเกิดขึ้นทุกครั้ง. เวลาทะเลาะกัน. และวันนี้เราก็โดนตีบและถีบต่อหน้าลูกอีกครั้ง?
เพราะเราเหนื่อยที่ตะอดทนอยู่แบบนี้. ไม่น่าหอบลูกๆกลับมาอยู่บ้านสามีอีกหลังนึงที่ห่างไกลผู้คน(เราแยกกันอยู่. จะมานอนกับลูกบ้างเป็นบ้างครั้ง )
4เดือนที่ผ่านมา. เราใข้คำว่าอดทน. แต่เรานิ่งไม่เป็น. มันแอบคุยกับสาวและเมียน้อยในไลน์และเฟสอยู่ตลอด
เราถามมันก็บอกว่าเรื่อวของมัน? อย่ามา
จะหาคนมาเลี้ยงลูกและคืนเงินเก็บที่เรเคยทำงานและมาออกรถยนต์คันแรก. 220000บาท. แต่เรื่องต้องจบที่ศาลเพราะมันเป็นความต้องการของมันมาตั้งแต่ต้น
เราอดทนจนถึงที่สุดแล้วจริงๆเลยตกลงโอเครกับมัน. เพราะทนรับพฤติกรรมไอ
โง่มีลูกเหมือนตรูบ้างวะ. ที่ผ่านมาโดน-ไปเยอะ. แต่กับตรูลาออกจากงานมาเอาเงินใส่มือให้สักบาทแบบส่งให้พ่อแม่ไม่เคยมี
แต่กับคนอื่นมันสเปอร์แมนมาก
****มีอยู่2ทางให้เลือก คือ
1.เอาลูกไว้กับมัน. มันจะรับผิดชอบลูกเองและห้ามให้มาเกี่ยวข้องอะไรกับลูกอีก. มาหาได้รึป่าวก็ไม่รู้!! แต่ถ้าเลือกข้อ1 คิดว่าจะขอให้ศาลลงคำสั่งแนบท้ายให้ด้วย
2.จะหอบลูกกลับไปหาพ่อแม่. มันบอกตามสบาย. แต่มันจะไม่ส่งเสียอะไรให้. ตัดขาดกันไปเลย. ปล.อย่าคิดแม้แต่จะฟ้องขอค่าเลี้ยงดูกับกูเพราะจะตายก่อนอายุไข
ไอ้
จะเลือกอันไหนดีคะ. ในใจคิดข้อ1. เพราะเอากลับไปด้วยก็เป็นห่วงและไม่มีปัญญา. เลี้ยงดูเค้าแน่นอนเพราะจะเอาเวลาไหนไปทำงาน
ให้พ่อแม่เลี้ยวก็จะเอาเงินไหนซื้อนม/ซื้อเพิส ฯลฯอีกมากมาย. เพราะจะไม่ได้อะไรกลับไปเลยนอกจากลูก. และเงินติดบช.7000บาท
การมีผัวแก่ๆที่ผ่านโลกมาเยอะ. ก็เหมือนกินยาพิษสะสมในร่างกายนับวันยิ่งออกอาการป่วยยืน.
เลี้ยงลูกคนเดียว2คน. ในบ้านไม่มีใครช่วย. ทำงานบ้านสารพัด. มันเหนื่อยและท้อ
เห็นเพื่อนๆสอบบรรจุเรียกตัวกันเกือบหมด. อยากไปทำตามความฝันและรอมันตายถึงจะมารับลูกๆไปอยู่ด้วย
ความคิดเราเป็นแม่ที่น่าภูมิใจของลูกมั้ยคะ. ไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งนะคะ. แต่อยู่ต่อคงต้องตรอมใจตายแน่ๆ