คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 16
เราก็เป็นซึมเศร้าอยู่ค่ะ ทานยาทุกวัน ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ไม่เครียด แต่ก็ชอบอยู่คนเดียว มีอะไรก็ให้พูดตรงๆ อันนี้หมอบอกคนในครอบครัวมาค่ะ ว่าต้องฟังในสิ่งที่เราพูดเลย ถ้าเราคิดอะไรก็ต้องกล้าที่จะบอก ไม่รู้ว่าเขาน่ะ เครียดกับการเริ่มต้นใช่ไหมคะ ปกตินี่ คนเป็นซึมเศร้าเนี่ย เขาก็ต้องหาคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจค่ะ ยิ่งหยิบยื่นให้ในสิ่งที่ไม่ต้องการเขายบิ่งผลักออกค่ะ ต้องให้เขาพูดในสิ่งที่เขาต้องการค่ะ ว่าเขาต้องการอะไร เขาเครียดเรื่องอะไร เขาต้องการทำอะไร เขาผิดหวังอะไร เขาคาดหวังอะไรตอนนี้
บอกเค้านะคะ ว่ามันไม่สาย เพราะเขายังมีอนาคตค่ะ อะไรก็อยู่กับตัวเขา เขาเป็นคนสามารถเริ่มต้นได้ เพราะชีวิตเขาเป็นของเขาค่ะ
ไม่ได้มีคนมากำหนดเส้นทางชีวิตเขา เขาเป็นคนกำหนด แต่ครอบครัวจะช่วยสนับสนุนค่ะ
มันไม่มีคำว่าล้มเหลวในชีวิตหรอกค่ะ มันมีแต่คำว่าประสบการณ์ค่ะ มันทำให้เป็นบทเรียนมากกว่า แล้วคิดว่า ที่ไปเมืองนอก ไปแลกเปลี่ยนก็เป็นประสบการณ์ มีหลายๆคนที่ยังไม่มีโอกาสได้ไปนะคะ
มีอะไรก็มาแลกเปลี่ยน เรื่องราวกับคนที่รู้สึกไม่ดี ยังไงให้เขามาคุยกับคนในพันทิปได้ค่ะ แต่ทางที่ดีที่สุด ไปหาหมอค่ะ
บอกเค้านะคะ ว่ามันไม่สาย เพราะเขายังมีอนาคตค่ะ อะไรก็อยู่กับตัวเขา เขาเป็นคนสามารถเริ่มต้นได้ เพราะชีวิตเขาเป็นของเขาค่ะ
ไม่ได้มีคนมากำหนดเส้นทางชีวิตเขา เขาเป็นคนกำหนด แต่ครอบครัวจะช่วยสนับสนุนค่ะ
มันไม่มีคำว่าล้มเหลวในชีวิตหรอกค่ะ มันมีแต่คำว่าประสบการณ์ค่ะ มันทำให้เป็นบทเรียนมากกว่า แล้วคิดว่า ที่ไปเมืองนอก ไปแลกเปลี่ยนก็เป็นประสบการณ์ มีหลายๆคนที่ยังไม่มีโอกาสได้ไปนะคะ
มีอะไรก็มาแลกเปลี่ยน เรื่องราวกับคนที่รู้สึกไม่ดี ยังไงให้เขามาคุยกับคนในพันทิปได้ค่ะ แต่ทางที่ดีที่สุด ไปหาหมอค่ะ
แสดงความคิดเห็น
ช่วยด้วยค่ะ ต้องทำยังไงให้น้องหายจากโรคซึมเศร้าและมีกำลังใจสู้ชีวิต
แม้หลังจากนั้นจะพยายามเรียนมอปลาย(น้องสอบ GED เอาน่ะค่ะ) ให้จบแล้วไปต่อมหาลัย น้องก็ไม่สามารถเรียนจบได้สักที่เลยค่ะ ต้องออกก่อนกลางคันตลอด 2 ครั้งได้แล้ว ปัจจุบันอยู่บ้าน เก็บตัวอยู่ในห้อง จนตอนนี้ก็อายุ 22 แล้ว วันนี้เราบินกลับมาบ้านเพราะโรงเรียนปิดเทอม(เราเรียนจบแล้วค่ะ แล้วไปต่อเฉพาะทาง)
พบว่าน้องผอมโทรมลงมาก และปล่อยตัว ;-; เราไม่สามารถทนได้อีกแล้ว เราเห็นแล้วทรมานแทนอยากให้น้องหายแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง เพราะตัวน้องก็เก็บตัวอยู่ในห้องมานาน ไม่ค่อยอยากพบใคร พ่อแม่เราก็ทำอะไรมากไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้เล่นเกมในห้อง กับทำกับข้าวให้กินไปวันๆ
เมื่อก่อนพ่อแม่เราเคยจับเข่าคุยกับน้องเรื่องเรียน เรื่องที่เอาแต่หมกตัว แต่น้องเราโมโห ไม่ฟัง แถมยังก้าวร้าวใส่ พ่อเราเคยถึงขั้นเด็ดขาดจะแตกหักพ่อลูกเลย แต่แม่มาห้ามไว้ก่อน คือน้องเราถ้ายิ่งว่าจะยิ่งเฟลและก้าวร้าวน่ะค่ะ
เค้าเคยผลักแม่กระเด็นเพราะทะเลาะกับเราด้วย หลังจากนั้นเรากับแม่หรือขนาดพ่อก็ไม่กล้าว่าอะไรเค้าแรงๆเพื่อกระตุ้นอีกแล้ว แต่ถึงปัจจุบันจะเปลี่ยนมาใช้ไม้นวม แต่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย มันเลยเป็นสาเหตุให้ปล่อยน้องเป็นแบบนี้
หลังจากได้คุยกับน้องวันนี้ เค้าบอกเราว่าเค้าไม่เหลือความหวังในชีวิตอีกแล้วค่ะ เอาแต่บ่นว่าตัวเองแก่แล้วที่จะเริ่มอะไรใหม่ๆ แล้วรู้สึกล้มเหลวกับการตัดสินใจของตัวเองเป็นล้านๆรอบ แถมยังโทษเรื่องที่เพราะโดนบังคับไปอเมริกาอีก เราได้แต่พูดปลุกใจ แต่เราไม่รู้ว่ามันจะช่วยคนเป็นโรคซึมเศร้าได้มากมั้ย
เพื่อนๆมีหนทางอะไรเพิ่มเติม ช่วยเราคิดอีกมั้ยคะ นึกไม่ออกแล้ว คือทางครอบครัวเราลองมาหลายอย่างแล้ว เหลืออย่างสุดท้ายคือลากและบังคับไปหาหมออีกรอบ ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ
ขอโทษนะคะถ้าเล่าสับสน จขกท.ไม่เก่งเรื่องลำดับความเท่าไหร่ค่ะ = = แล้วพยายามเล่าให้รวบรัดที่สุดแล้ว