ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยนะครับว่าผมยืม id เพื่อนมาโพส
คือตอนนี้ผมเครียดมากครับ เรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัย ผมเพิ่งเรียนจบม.6 แล้วที่บ้านจะส่งผมไปเรียนต่อต่างประเทศ
มันฟังดูดีนะครับ แต่ผมพื้นฐานภาษาอังกฤษอ่อนมากบวกกับไม่ชอบและไม่ถนัดทางด้านภาษา ประมาณว่าเด็กม.ต้นยังเก่งกว่าและการไปเรียนต่างประเทศพื้นฐานภาษาอังกฤษต้องถือว่าดีในระดับหนึ่ง ประมาณว่าสื่อสารรู้เรื่อง แต่ถ้าพื้นฐานไม่ดี ก็ต้องไปเรียนปรับพื้นฐานที่นั่นอาจต้องใช้เวลานานและเสียค่าเรียนไปอีกเป็นแสน (ประเทศที่ผมไปเป็นประเทศเล็กๆ ที่เจริญมากในเอเชีย) ซึ่งพ่อของผม มีเงินทุนสำหรับไปศึกษาในครั้งนี้ ประมาณ 1-2แสน ครับ เงินเหล่านั้นมาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อของผมส่วนหนึ่ง และหยิบยืมญาติพี่น้องหลายครอบครัวมาอีก ซึ่งตรงนี้ผมค่อนข้างไม่ค่อยเห็นด้วยกับพ่อเท่าไหร่ พ่อให้เวลาผมสามเดือนในการเรียนพิเศษภาษาอังกฤษและอ่านหนังสือสำหรับการเตรียมตัวสอบวัดระดับของเอเจนซี่ที่จะไปเรียนในมหาลัยของประเทศนี้
ในการสอบ(ข้อเขียน) จะมีด้วยกัน 5 ระดับ Beginning, High Beginning, Intermediate, Advanced, High Advanced
ที่ผมคิดไว้ คิดว่าตัวเองต้องสอบได้ซักระดับ Beginning ถึง High Beginning (เพราะเป็นคนที่อ่อนอิ๊งมากๆ) แต่ผลออกมา ผมได้ Intermediate ครับ ผมก็ค่อนข้างโอเคนะ สำหรับคนที่พื้นอ่อนมากๆ แล้วเรียนจนสอบได้ถึงขั้นนี้
ระดับIntermediate นี้ก็ต้องไปเรียนปรับพื้นที่นั่นอีกประมาณ 6-8 เดือน (แล้วแต่ผลสัมภาษณ์) แล้วพอพ่อผมโทรมาผมก็บอกไปว่าสอบได้ระดับไหน
พอบอก เท่านั้นแหละครับ มาเป็นชุด ว่าเรียนไปตั้งนานได้แค่นี้เองหรอ บลาๆๆๆ พ่อก็บอกจะให้ผมไปสอบใหม่ ให้เวลาผม2เดือน ต้องสอบให้ได้ แต่พอคุยไปคุยมาบอกไม่ต้องสอบของเอเจนซี่แล้ว ให้สอบไอเอลเลย(สอบไอเอลได้ 5.5 ยื่นไปเรียนที่นั่นได้เลยครับ) ผมเครียดหนักกว่าเก่าเลยครับ คือสอบไอเอลมันง่ายหรอครับ ผมก็พยายามสุดๆ แล้ว พ่อบอกกับผมว่า คนอื่นเขายังไปได้ทำไมเราจะไปไม่ได้
เอิ่มพ่อครับ ... คนอื่นไปได้ถ้าเค้าไม่เก่งเงินที่บ้านเขาก็ต้องมีมากกว่า 2 แสนหรือเปล่าครับ ในการสำรองการศึกษา
พอผมลองคุยกับพ่อว่า ถ้าพ่อส่งไม่ไหว ผมขอเรียนที่ไทยได้มั้ย จริงๆ มอในไทยก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรแถมมันไม่เกินฐานะเราไปด้วย
แต่พ่อก็พูดกลับมาว่า ไปเรียนนู่นน่ะดีแล้ว จะได้ ได้ภาษาด้วย ได้เครดิตด้วย (คิดในใจ : ผมไม่เถียงครับว่าดีกว่า แต่ประเด็นคือ พ่อไม่มีเงินนะครับ
เงินที่มีก็1-2แสน อาจพอเพียงแค่ส่งผมเทอม-2เทอม แล้วปีต่อไปล่ะครับ พ่อก็ต้องไปขอยืมคนอื่นอีกน่ะหรอ )
แต่พ่อเขาพูดลากยาวมากกว่านี้ครับ จนผมไม่มีโอกาสจะได้พูดอะไร
พอมาวันนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะพูดจริงจัง จะขอเรียนไทยให้ได้ (คือจริงๆ เวลานี้ผมต้องอยู่ที่ต่างประเทศแล้วแหละครับ กำหนดบินผมเดือน เมษา
ตอนนั้นผมจะไปสอบ พ่อผมบอกอย่าเพิ่ง พ่อยังไม่มีเงินส่งค่าเรียน ให้อ่านหนังสือเองไปก่อนพร้อมทุกอย่างแล้วค่อยไปสอบ
พอถึงเวลาที่ไปสอบ ผลออกมา พ่อผมกลับไปพอใจ ตอนนี้ผมเครียดมากครับ มหาลัยในไทยก็จะเปิดเทอมกันอยู่แล้ว ถ้าผมไม่ได้ไปต่างประเทศ ผมว่าปีนี้ผมคงไม่ได้เรียนแน่ๆ ผมไม่อยากเสียเวลาไปกับการรอคอยอะไรลมๆ แล้งๆ ไปเปล่าๆ เพราะผมว่ามันจะต้องใช้เวลานาพอสมควรกว่าผมจะสอบไอเอลให้ผ่านจนสามารถไปเรียนต่างประเทศโดยที่ไม่ต้องเรียนปรับพื้น)
พ่อผมบอกว่าถ้าอยากเรียนไทย จะออกค่าเรียนให้แค่ครึ่งเดียว และให้แค่ค่าเรียน ค่าหอ ค่ากิน ค่าเดินทาง ผมต้องออกเอง
ตอนนี้มหาลัยรัฐก็ปิดรับกันหมดแล้ว เหลือแต่เอกชน ผมเข้าไปเช็คมอเอกชนที่นึง(ผมอยากเรียนนิเทศครับ) ค่าเทอม 40000++
ผมนี่ยืนขึ้นเลยครับ ผมคงไม่สามารถหาเงินได้หลักหมื่นได้เพื่อมาจ่ายค่าเทอม
แล้วมหาลัยที่ว่านี้เปิดรับวันสุดท้ายคือ 20ก.ค.57 ผมจะทำไงถึงจะหาเงินมาจ่ายค่าเทอมนี้ได้ครับ
คือใจผมอยากเรียนที่ไทยจริงๆ ผมรู้สึกผมโดนที่บ้านกดดันมากๆ ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยให้อะไรผมเลยของขวัญวันเกิดผมก็ไม่เคยได้ แต่ผมไม่โกรธหรือคิดอะไรมากหรอกครับ เพราะผมคิดว่าเพียงแค่เขาให้ชีวิตผมและเลี้ยงดูผมมามันก็มากเกินพอแล้ว
แต่ว่าวันนี้ผมรู้สึกดาร์คมากจริงๆ ผมรู้สึกแย่เวลามีคนมาถามว่า "อ้าว เมื่อไหร่จะไปล่ะ?" "เรียนที่ไหนหรอ?" "นานแล้วนะยังไม่ไปอีกหรอ"
ผมเครียดมากเลยครับ นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของผม ผิดๆ ถูกๆ เรียบเรียงเรื่อง งงไปก็ขอโทษด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกๆ ความเห็นนะครับ
ขอคำปรึกษาหน่อยครับ ผมเครียดมากเลยช่วยผมด้วย
คือตอนนี้ผมเครียดมากครับ เรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัย ผมเพิ่งเรียนจบม.6 แล้วที่บ้านจะส่งผมไปเรียนต่อต่างประเทศ
มันฟังดูดีนะครับ แต่ผมพื้นฐานภาษาอังกฤษอ่อนมากบวกกับไม่ชอบและไม่ถนัดทางด้านภาษา ประมาณว่าเด็กม.ต้นยังเก่งกว่าและการไปเรียนต่างประเทศพื้นฐานภาษาอังกฤษต้องถือว่าดีในระดับหนึ่ง ประมาณว่าสื่อสารรู้เรื่อง แต่ถ้าพื้นฐานไม่ดี ก็ต้องไปเรียนปรับพื้นฐานที่นั่นอาจต้องใช้เวลานานและเสียค่าเรียนไปอีกเป็นแสน (ประเทศที่ผมไปเป็นประเทศเล็กๆ ที่เจริญมากในเอเชีย) ซึ่งพ่อของผม มีเงินทุนสำหรับไปศึกษาในครั้งนี้ ประมาณ 1-2แสน ครับ เงินเหล่านั้นมาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อของผมส่วนหนึ่ง และหยิบยืมญาติพี่น้องหลายครอบครัวมาอีก ซึ่งตรงนี้ผมค่อนข้างไม่ค่อยเห็นด้วยกับพ่อเท่าไหร่ พ่อให้เวลาผมสามเดือนในการเรียนพิเศษภาษาอังกฤษและอ่านหนังสือสำหรับการเตรียมตัวสอบวัดระดับของเอเจนซี่ที่จะไปเรียนในมหาลัยของประเทศนี้
ในการสอบ(ข้อเขียน) จะมีด้วยกัน 5 ระดับ Beginning, High Beginning, Intermediate, Advanced, High Advanced
ที่ผมคิดไว้ คิดว่าตัวเองต้องสอบได้ซักระดับ Beginning ถึง High Beginning (เพราะเป็นคนที่อ่อนอิ๊งมากๆ) แต่ผลออกมา ผมได้ Intermediate ครับ ผมก็ค่อนข้างโอเคนะ สำหรับคนที่พื้นอ่อนมากๆ แล้วเรียนจนสอบได้ถึงขั้นนี้
ระดับIntermediate นี้ก็ต้องไปเรียนปรับพื้นที่นั่นอีกประมาณ 6-8 เดือน (แล้วแต่ผลสัมภาษณ์) แล้วพอพ่อผมโทรมาผมก็บอกไปว่าสอบได้ระดับไหน
พอบอก เท่านั้นแหละครับ มาเป็นชุด ว่าเรียนไปตั้งนานได้แค่นี้เองหรอ บลาๆๆๆ พ่อก็บอกจะให้ผมไปสอบใหม่ ให้เวลาผม2เดือน ต้องสอบให้ได้ แต่พอคุยไปคุยมาบอกไม่ต้องสอบของเอเจนซี่แล้ว ให้สอบไอเอลเลย(สอบไอเอลได้ 5.5 ยื่นไปเรียนที่นั่นได้เลยครับ) ผมเครียดหนักกว่าเก่าเลยครับ คือสอบไอเอลมันง่ายหรอครับ ผมก็พยายามสุดๆ แล้ว พ่อบอกกับผมว่า คนอื่นเขายังไปได้ทำไมเราจะไปไม่ได้
เอิ่มพ่อครับ ... คนอื่นไปได้ถ้าเค้าไม่เก่งเงินที่บ้านเขาก็ต้องมีมากกว่า 2 แสนหรือเปล่าครับ ในการสำรองการศึกษา
พอผมลองคุยกับพ่อว่า ถ้าพ่อส่งไม่ไหว ผมขอเรียนที่ไทยได้มั้ย จริงๆ มอในไทยก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรแถมมันไม่เกินฐานะเราไปด้วย
แต่พ่อก็พูดกลับมาว่า ไปเรียนนู่นน่ะดีแล้ว จะได้ ได้ภาษาด้วย ได้เครดิตด้วย (คิดในใจ : ผมไม่เถียงครับว่าดีกว่า แต่ประเด็นคือ พ่อไม่มีเงินนะครับ
เงินที่มีก็1-2แสน อาจพอเพียงแค่ส่งผมเทอม-2เทอม แล้วปีต่อไปล่ะครับ พ่อก็ต้องไปขอยืมคนอื่นอีกน่ะหรอ )
แต่พ่อเขาพูดลากยาวมากกว่านี้ครับ จนผมไม่มีโอกาสจะได้พูดอะไร
พอมาวันนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะพูดจริงจัง จะขอเรียนไทยให้ได้ (คือจริงๆ เวลานี้ผมต้องอยู่ที่ต่างประเทศแล้วแหละครับ กำหนดบินผมเดือน เมษา
ตอนนั้นผมจะไปสอบ พ่อผมบอกอย่าเพิ่ง พ่อยังไม่มีเงินส่งค่าเรียน ให้อ่านหนังสือเองไปก่อนพร้อมทุกอย่างแล้วค่อยไปสอบ
พอถึงเวลาที่ไปสอบ ผลออกมา พ่อผมกลับไปพอใจ ตอนนี้ผมเครียดมากครับ มหาลัยในไทยก็จะเปิดเทอมกันอยู่แล้ว ถ้าผมไม่ได้ไปต่างประเทศ ผมว่าปีนี้ผมคงไม่ได้เรียนแน่ๆ ผมไม่อยากเสียเวลาไปกับการรอคอยอะไรลมๆ แล้งๆ ไปเปล่าๆ เพราะผมว่ามันจะต้องใช้เวลานาพอสมควรกว่าผมจะสอบไอเอลให้ผ่านจนสามารถไปเรียนต่างประเทศโดยที่ไม่ต้องเรียนปรับพื้น)
พ่อผมบอกว่าถ้าอยากเรียนไทย จะออกค่าเรียนให้แค่ครึ่งเดียว และให้แค่ค่าเรียน ค่าหอ ค่ากิน ค่าเดินทาง ผมต้องออกเอง
ตอนนี้มหาลัยรัฐก็ปิดรับกันหมดแล้ว เหลือแต่เอกชน ผมเข้าไปเช็คมอเอกชนที่นึง(ผมอยากเรียนนิเทศครับ) ค่าเทอม 40000++
ผมนี่ยืนขึ้นเลยครับ ผมคงไม่สามารถหาเงินได้หลักหมื่นได้เพื่อมาจ่ายค่าเทอม
แล้วมหาลัยที่ว่านี้เปิดรับวันสุดท้ายคือ 20ก.ค.57 ผมจะทำไงถึงจะหาเงินมาจ่ายค่าเทอมนี้ได้ครับ
คือใจผมอยากเรียนที่ไทยจริงๆ ผมรู้สึกผมโดนที่บ้านกดดันมากๆ ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยให้อะไรผมเลยของขวัญวันเกิดผมก็ไม่เคยได้ แต่ผมไม่โกรธหรือคิดอะไรมากหรอกครับ เพราะผมคิดว่าเพียงแค่เขาให้ชีวิตผมและเลี้ยงดูผมมามันก็มากเกินพอแล้ว
แต่ว่าวันนี้ผมรู้สึกดาร์คมากจริงๆ ผมรู้สึกแย่เวลามีคนมาถามว่า "อ้าว เมื่อไหร่จะไปล่ะ?" "เรียนที่ไหนหรอ?" "นานแล้วนะยังไม่ไปอีกหรอ"
ผมเครียดมากเลยครับ นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของผม ผิดๆ ถูกๆ เรียบเรียงเรื่อง งงไปก็ขอโทษด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกๆ ความเห็นนะครับ