คือตอนแรก จขกท. อยู่คนละบ้านกับแม่ บ้านนี้ จขกท.อยู่กับพ่อ นานๆทีถึงจะมาบ้านแม่เพราะอยู่ไกล หรือบางทีก็ไปซื้อของใช้กับแม่บ้างแล้วที่อยู่ จขกท. อยู่ใกล้ รร.
แล้วทีนี้ แม่บอกให้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกันให้หมดเลยย้ายมา แต่พอมาอยู่บ้านแม่แล้วแปลกๆ อาจเพราะไม่ค่อยสนิท ปกตินอนสามทุ่ม เพราะพ่อทำงานดึก แต่ จขกท.ก็ทำงานบ้านทุกอย่างนะ สามทุ่มปิดไฟนอน ข้าวกินตอนไหนก็กิน นอนตอนไหนก้นอน อาบน้ำนานก็ได้ แต่พอมาอยู่บ้านแม่ ต้องคอยรับมือกับเด็กอายุสามขวบหนักสี่สิบกิโล ทำอะไรเองไม่เป็น ขี้โวยวาย วันๆเอาแต่ดูการ์ตูน กินขนม ดูดขวดนม พูดจาไม่เพราะ แล้วชอบมานอนกับ จขกท. เอาจริงๆ ไม่ได้อะไรกับน้อง เพราะเป็นน้องแท้ๆ แต่เวลาเราจะปิดไฟนอนปิดไม่ได้ ปิดแล้วร้องลั่น ต้องรอให้หลับก่อน ถึงจะได้ปิดไฟ กว่าจะหลับก็ดูการ์ตูนจนตีหนึ่งตีสอง กว่า จขกท.จะได้นอน ตื่นก้ต้องเปลี่ยนเวลาตื่อนเป็นตีห้าครึ่ง เพราะไกลจาก รร. ปกติ ตื่นหกโมงครึ่งก็ไปทัน กลับบ้านเดี๋ยวนี้ก็ดึกๆดื่นๆ วนไปซ้ำมาแบบนี้ ตื่นเช้านอนดึกเครียดเบื่อน้อง เอาจริงๆ จขกท. ไม่มีความสุขเลย บอกแม่ว่าทุกวันเสาร์ขอไปนอนบ้านเดิมได้มั้ย แม่ จขกท. ก้บอกได้ เราไม่ค่อยสนิทกัน กับพ่อถึงจะไม่คุยกัน แต่ก็ยังเหมือนเพื่อนมีสอนเราตลอด กับแม่ก็สอนนะแต่แม่ จขกท. ไม่สนิทเลย เกร็งไปหมด ไม่รู้ถ้าบอกว่าอยากอยู่บ้านหลังเดิมคนเดียวไม่รู้ว่าแม่จะคิดมากเสียใจหรือป่าว กลัวบาป แต่ตัวเองไม่สบายใจ ทุกวันนี้เงินค่าใช้จ่ายค่าเทอม จขกท. ได้จากย่าเป็นรายเดือน เดือนละสามพัน กับพ่อวันละร้อย ก็ยังเหลือบ้าง เพราะไม่ต้องซื้อกิน เรื่องเงินเลยไม่มีปัญหา แต่ติดตรงที่ว่าจะบอกแม่ยังไงดีว่าอยากไปอยู่บ้านหลังเดิม คือตอนนี้ไม่มีความสุขเลย เดินเข้าซอยบ้านก็คิดแต่เรื่องว่าเย็นนี้เบื่อ ๆๆๆ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้นอนเลย ต้องรอน้องดูการ์ตูนก่อนถึงจะได้นอน
รู้สึกว่า อยู่คนเดียวมีความสุขมากกว่าอยู่กับครอบครัว
แล้วทีนี้ แม่บอกให้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกันให้หมดเลยย้ายมา แต่พอมาอยู่บ้านแม่แล้วแปลกๆ อาจเพราะไม่ค่อยสนิท ปกตินอนสามทุ่ม เพราะพ่อทำงานดึก แต่ จขกท.ก็ทำงานบ้านทุกอย่างนะ สามทุ่มปิดไฟนอน ข้าวกินตอนไหนก็กิน นอนตอนไหนก้นอน อาบน้ำนานก็ได้ แต่พอมาอยู่บ้านแม่ ต้องคอยรับมือกับเด็กอายุสามขวบหนักสี่สิบกิโล ทำอะไรเองไม่เป็น ขี้โวยวาย วันๆเอาแต่ดูการ์ตูน กินขนม ดูดขวดนม พูดจาไม่เพราะ แล้วชอบมานอนกับ จขกท. เอาจริงๆ ไม่ได้อะไรกับน้อง เพราะเป็นน้องแท้ๆ แต่เวลาเราจะปิดไฟนอนปิดไม่ได้ ปิดแล้วร้องลั่น ต้องรอให้หลับก่อน ถึงจะได้ปิดไฟ กว่าจะหลับก็ดูการ์ตูนจนตีหนึ่งตีสอง กว่า จขกท.จะได้นอน ตื่นก้ต้องเปลี่ยนเวลาตื่อนเป็นตีห้าครึ่ง เพราะไกลจาก รร. ปกติ ตื่นหกโมงครึ่งก็ไปทัน กลับบ้านเดี๋ยวนี้ก็ดึกๆดื่นๆ วนไปซ้ำมาแบบนี้ ตื่นเช้านอนดึกเครียดเบื่อน้อง เอาจริงๆ จขกท. ไม่มีความสุขเลย บอกแม่ว่าทุกวันเสาร์ขอไปนอนบ้านเดิมได้มั้ย แม่ จขกท. ก้บอกได้ เราไม่ค่อยสนิทกัน กับพ่อถึงจะไม่คุยกัน แต่ก็ยังเหมือนเพื่อนมีสอนเราตลอด กับแม่ก็สอนนะแต่แม่ จขกท. ไม่สนิทเลย เกร็งไปหมด ไม่รู้ถ้าบอกว่าอยากอยู่บ้านหลังเดิมคนเดียวไม่รู้ว่าแม่จะคิดมากเสียใจหรือป่าว กลัวบาป แต่ตัวเองไม่สบายใจ ทุกวันนี้เงินค่าใช้จ่ายค่าเทอม จขกท. ได้จากย่าเป็นรายเดือน เดือนละสามพัน กับพ่อวันละร้อย ก็ยังเหลือบ้าง เพราะไม่ต้องซื้อกิน เรื่องเงินเลยไม่มีปัญหา แต่ติดตรงที่ว่าจะบอกแม่ยังไงดีว่าอยากไปอยู่บ้านหลังเดิม คือตอนนี้ไม่มีความสุขเลย เดินเข้าซอยบ้านก็คิดแต่เรื่องว่าเย็นนี้เบื่อ ๆๆๆ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้นอนเลย ต้องรอน้องดูการ์ตูนก่อนถึงจะได้นอน