ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ คนเราจะตกหลุมรักใครสักคนนึง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ได้จริงๆเหรอ... แล้ววันนี้ผมก็คิดว่า ผมได้เจอกับตัวเองแล้วครับ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก
วันนี้ผมบังเอิญไปเจอผู้หญิงคนนึง บนรถไฟฟ้าMRT ตอนเวลาประมาณบ่าย2โมงครับ พอดีผมขึ้นรถไฟฟ้าMRTจาก สถานีพหลโยธิน แล้วไปลงที่ สถานีสวนจตุจักร ซึ่งพอผมขึ้นไปก็เห็นเธอนั่งอยู่ก่อนแล้ว และเธอก็ไปลงที่ สถานีสวนจตุจักรเหมือนกับผม ระยะทางแค่สถานีเดียว ผมก็เลยมีเวลาแอบมองเธอแค่แปบเดียว และก่อนที่จะตั้งสติได้ว่า ผมควรจะเข้าไปทัก เธอก็เดินหายไปซะแล้วครับ ถ้าสารภาพตามตรง ตอนนั้นผมอยากจะเข้าไปทักมากๆครับ แต่ไม่กล้าจริงๆ ผมพยายามแกล้งเดินตามก็แล้ว เดินไปใกล้ๆเธอก็แล้ว เพื่อหาโอกาสทักแต่ก็ด้วยความที่ไม่กล้านั่นแหละครับ จนเธอเดินไปขึ้นรถ แถวๆประตู1 (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) สุดท้ายก็เลยเก็บมาเพ้อ และได้แต่ภาวนาว่า ขอให้ได้เจอเธออีกสักครั้ง
ในสายตาของผม ผู้หญิงคนนี้น่ารักมากๆครับ เท่าที่ผมจำได้ เป็นผู้หญิงผิวขาว หน้าตาน่ารักสุดๆ สูงประมาณ160ซม. ผมยาวเลยบ่า ผมตรงปิดหน้านิดๆ ย้อมสีออกทองๆ ใส่ชุดdress สีครีม มีกระเป๋าถือ และกระเป๋าอีกใบ ใบใหญ่หน่อย เป็นแบบหิ้ว สีแดง คล้ายๆจะเป็นกระเป๋าเดินทาง ใส่เสื้อผ้า ทำจากผ้ากำมะหยี่ คือผมไม่ได้มีเจตนาร้ายนะครับ ผมแค่อยากเดินเข้าไปทัก อยากทำความรู้จัก เป็นเพื่อนก็ได้ (ถึงแม้ลึกๆในใจจะอยากมีโอกาสได้จีบบ้างอ่ะนะครับ ^^) เผื่อพี่ๆคนไหนพอจะรู้จักกับผู้หญิงที่ผมพูดถึง เช่น ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนขึ้นรถไฟฟ้า MRT เวลาประมาณนี้ และใส่เสื้อสีนี้ หิ้วกระเป๋าแบบนี้ หรือ อ๋อ ผู้หญิงคนนี้ แฟนผมเองครับ ^^ หรือ เผื่อจะมีสักครั้งที่เธอจะเข้ามาเห็น ถ้าได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง ผมอยากถามเธอว่า "คุณเชื่อในรักแรกพบมั้ยครับ"
ปล. ตอนนี้ผมมีอาการเพ้ออย่างหนัก เป็นมาตั้งแต่หลังจากที่พบเธอนั่นแหละครับ ปกติไม่เคยเป็นหนักขนาดนี้เลยครับ
คุณเชื่อในรักแรกพบมั้ยครับ
วันนี้ผมบังเอิญไปเจอผู้หญิงคนนึง บนรถไฟฟ้าMRT ตอนเวลาประมาณบ่าย2โมงครับ พอดีผมขึ้นรถไฟฟ้าMRTจาก สถานีพหลโยธิน แล้วไปลงที่ สถานีสวนจตุจักร ซึ่งพอผมขึ้นไปก็เห็นเธอนั่งอยู่ก่อนแล้ว และเธอก็ไปลงที่ สถานีสวนจตุจักรเหมือนกับผม ระยะทางแค่สถานีเดียว ผมก็เลยมีเวลาแอบมองเธอแค่แปบเดียว และก่อนที่จะตั้งสติได้ว่า ผมควรจะเข้าไปทัก เธอก็เดินหายไปซะแล้วครับ ถ้าสารภาพตามตรง ตอนนั้นผมอยากจะเข้าไปทักมากๆครับ แต่ไม่กล้าจริงๆ ผมพยายามแกล้งเดินตามก็แล้ว เดินไปใกล้ๆเธอก็แล้ว เพื่อหาโอกาสทักแต่ก็ด้วยความที่ไม่กล้านั่นแหละครับ จนเธอเดินไปขึ้นรถ แถวๆประตู1 (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) สุดท้ายก็เลยเก็บมาเพ้อ และได้แต่ภาวนาว่า ขอให้ได้เจอเธออีกสักครั้ง
ในสายตาของผม ผู้หญิงคนนี้น่ารักมากๆครับ เท่าที่ผมจำได้ เป็นผู้หญิงผิวขาว หน้าตาน่ารักสุดๆ สูงประมาณ160ซม. ผมยาวเลยบ่า ผมตรงปิดหน้านิดๆ ย้อมสีออกทองๆ ใส่ชุดdress สีครีม มีกระเป๋าถือ และกระเป๋าอีกใบ ใบใหญ่หน่อย เป็นแบบหิ้ว สีแดง คล้ายๆจะเป็นกระเป๋าเดินทาง ใส่เสื้อผ้า ทำจากผ้ากำมะหยี่ คือผมไม่ได้มีเจตนาร้ายนะครับ ผมแค่อยากเดินเข้าไปทัก อยากทำความรู้จัก เป็นเพื่อนก็ได้ (ถึงแม้ลึกๆในใจจะอยากมีโอกาสได้จีบบ้างอ่ะนะครับ ^^) เผื่อพี่ๆคนไหนพอจะรู้จักกับผู้หญิงที่ผมพูดถึง เช่น ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนขึ้นรถไฟฟ้า MRT เวลาประมาณนี้ และใส่เสื้อสีนี้ หิ้วกระเป๋าแบบนี้ หรือ อ๋อ ผู้หญิงคนนี้ แฟนผมเองครับ ^^ หรือ เผื่อจะมีสักครั้งที่เธอจะเข้ามาเห็น ถ้าได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง ผมอยากถามเธอว่า "คุณเชื่อในรักแรกพบมั้ยครับ"
ปล. ตอนนี้ผมมีอาการเพ้ออย่างหนัก เป็นมาตั้งแต่หลังจากที่พบเธอนั่นแหละครับ ปกติไม่เคยเป็นหนักขนาดนี้เลยครับ