ผมพึ่งเรียนจบครับมาจากต่างจังหวัด มาทำงานที่กรุงเทพ ก็ทำใจอยู่นานครับเพราะคิดถึงแฟนที่ยังเรียนอยู่(ตอนนี้เป็นแฟนเก่าไปแล้ว) พอได้มาทำสักพักก็เหนื่อย เบื่องาน จริงๆเป็นเรื่องธรรมดา(มั้ง 55) อยู่ดีๆก็มีรุ่นพี่ที่คณะคนหนึ่งทักมา พี่เขาก็เป็นรุ่นพี่ที่สนิทกันคนหนึ่งที่คณะ
พี่เขา : เป็นไงชีวิต
เรา : มนุษย์เงินเดือน หาเงินไปวันๆ
พี่เขา : ไม่คิดทำงานส่วนตัวหรอ ถามจิงไม่เบื่อหรอ
เรา : ไม่มีเงินทุนอ่ะดิ เบื่ออ่ะ
พี่เขา : ระบายมาเบื่อแบบไหน
เรา : อยากอยู่ขอนแก่นเบื่อกรุงเทพ วุ่นวาย จะเก็บเงินสักก่อน ไว้ไปทำทุนที่โน้น
พี่เขา : เพื่อนพี่อยู่กรุงเทพเพียบ เดี๋ยววแนะนำให้รู้จัก มันทำกิจการส่วนตัว เผื่อแนะนำนายได้บ้าง
วันต่อมา
พี่เขา : งานเป็นไงบ้าง
เรา : ก็ดีอยู่ งานเราทำได้อ่ะ
พี่เขา : ตกลงเบื่อ กทม หรืองานนิ งง หรือเพื่อนร่วมงาน หรือคิดถึงหญิง(แฟนเก่า)
เรา : ความจริง คิดถึงหญิง
พี่เขา : เพื่ออนาคตเราต้องเดินต่อ เจอโอกาสไรรีบคว้าเว้ย จะทำงานแบบนี้จนอายุเท่าไหร่คิดไว้เลย จิงบ้ ไม่งั้นคนส่วนใหญ่ไม่หันมาทำอะไรของตัวเองหรอก บางอย่างก็บ่ต้องใช้ทุนเด้
เรา : ใช่พี่ ต้องทนแหละ
พี่เขา : เดี๋ยวถามเพื่อนๆให้เผื่อมันเทรนนายได้ จะได้มีช่องทางหาเงินเพิ่มเอาไว้กลับไปหาหญิง
เรา : ล่าสุดก็พึ่งกลับไป
พี่เขา : น่านแหละ ไว้กลับไปอีกที่ไปอีกแนวให้เข้าอึ้งว่านายดู.....ขึ้น (พี่เขาเว้น....ไว้ไม่รู้จะสื่ออะไร)
เรา : อยากกลับไปบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยมีตังค์อ่ะ
พี่เขา : เอาปะละให้เพื่อนเราสอน
เรา : ดีเลยพี่
พี่เขา : แต่ละคนทำกิจการส่วนตัวแบบไม่ต้องใช้ทุน
ถึงตอนนี้เราก็คิดไปใหญ่ คิดไปเรื่อยมาต้องเป็นธรุกิจแบบนั้น แบบนี้ รุ้สึกมีความหวัง เพราะเราเชื่อใจพี่เขามากๆ
พี่เขา : ให้นายทำได้ มันจะได้ระยะยาวกับนายเอง ตังของนายเองเนาะ แต่มันจะเป็นโค๊ดให้ดีปะ มีบ้างที่พาหลีสาว เป็นเรื่องปกติ
แล้ววันต่อมาพี่เขาก็จะลงมากรุงเทพแล้วชวนผมไปคุยกัน กับเพื่อนพี่เขาที่มีโครงงาน โครงงานหนึ่ง
เรา : โครงงานไรครับ
พี่เขา : พาเที่ยวตลอด สร้างพวกทรัพสิน สร้างรายได้ถาวรจากทรัพสินตัวอย่างที่เห็นภาพคือ เช่นมีบ้านเช่าหลายหลังพอสิ้น้ดือนก็ได้ต่าเช่าแบบชิวๆ ไม่ต้องไปหาดิ้นรนตลอดชีวิต (น่าสนใจๆ)
เรา : อื้ม แต่ตอนนี้ไม่มีทรัพสินนี้สิ
พี่เขา : เพื่อนสิบอกแนวทางบ่ต้องใช้ทุน เอาเป็นว่ามันทำได้แล้วนายได้เงินเอาปะละ เราว่าคุ้มนะ
เรา : ดีเลยสิ
พี่เขา : โอเคมาดูเลยวันที่เรามา
เรา : โอเคครับ ต้องลอง ถ้ามีโอกาส
พี่เขา : โอกาสมีไว้คว้าไม่งั้นก็อยู่แต่แบบเดิมๆ
เรา : ทุกวันนี้ทำไปเรื่อยๆ เปื่อยๆ เงินไม่ค่อยพอกิน
พี่เขา : เปลี่ยนแนวทางบ้างงานดีแต่เงินไม่มีก็ไม่น่าดอก นายเคยเห็นคนมีกะตังมีสองประเภทไหม อันแรกมีกะตังแต่ต้องมานั่งจมกับงาน อันที่สองมีกะตังแต่ไม่ต้องวุ่นวายหยัง เขามีเวลาเที่ยวเว้ย เพราะที่มาของรายได้ค่างกัน อันแรกเอาแรงแลกอันที่สองทรัพสินทำงานแทน ก็เลยมีเวลา จิงไหม เพื่อนเราพาทำแบบที่สอง (มันสุดยอดจริงๆอ่ะ)
ผมก็คิดไปว่าพี่เขาจะสอนเราเรื่องอสังหาฯ
พี่เขา : นายวางแผนว่าไงอะอยากอยู่แบบเดิมกี่ปี เพื่อนพ่อเราทำงานมาอายุ45 แมร่งโดนเชิญออกเพราะว่าแก่ แมร่งสุดท้ายก็ตกงาน ตอนอายุเท่านี้ ความมั่นคงอยูไหนวะเนีย ไม่แฟร คนจบใหม่จบทุกปี ที่ทำงานยังเท่าเดิม (โดนใจสุดๆ)
เรา : ใจไม่อยากอยู่แล้วหละ
พี่เขา : อยากบีบคอตาย (55)
เรา : ถ้ามีหนทางอื่นก็จะไปเลย ตอนนี้ผมต้องส่งตังค์ให้ทางบ้านด้วยไง ถ้าไม่มีภาระ ผมไปแล้ว
พี่เขา : โหลูกที่ดีต้องแบบนี้ สวดยวด
เรา : แต่เงินที่ได้มาแต่ละเดือนก็ถือว่าน้อยมาก กับค่าใช้จ่าย
พี่เขา : เดือนนึงใช้เยอะไหม นายไม่มีญาติที่ กทม เลยหรือ
เรา : มีอยู่ แต่ไกลจากที่ทำงานมากไง เลยอยู่หอ
พี่เขา : อ๋อ อดทนอีกนิด เราไปและ เจอกันวันที่ 25 เลิกงานกี่โมง
เรา : เลิกงานทุ่มนึง พี่
พี่เขา : โอเค เจอกันเด้อ โอกาสมาและ เราว่าช่วยนายได้แน่ๆ มาให้ได้คุ้มแน่
เรา : ขอบคุณมากครับ
แล้วเราก็นัดเจอกัน ผมไปแบบไม่ค่อยมีคังค์ เพราะใกล้สิ้นเดือน มีพอแต่ค่ารถ(55) ก็คุยกันไป เพื่อนพี่เขาก็มาแล้วพี่เขาก็เอาโน๊ตบุคมาเปิดแล้วก็มีภาพสไลด์โชว์ พี่แกก็พูดไป เราก็เอะใจ มีภาพสไลด์โชว์ด้วย แกก็พรีเซนไปเรื่อยๆแล้วที่นี้ผมก็ไปเจอโลโก้ โลโก้หนึ่ง มันคือบริษัทขายตรง!(ขอไม่ออกนาม)
ตอนนั้นรู้แล้วครับผมหลอกกูมา!จวยมากๆครับ ตอนนั้นเห็นแกหน้าแกเฉยๆเลยนิ่งๆไว้ แต่ผมเป็นคนเก็บสีหน้าไม่ค่อยเก่งครับ ตอนนั้นหน้าผมเสียมากๆ
พี่แกรู้ตัว ว่าผมไม่พอใจ พอฟังไปจนจบ ก็ชวนไปนั้นไปนี้ ไปฟังที่เมืองทองด้วย แล้วก็เอา ดีวีดีมาให้กลับไปดู แล้วก็บอกให้เราคิดดีๆ อยากให้ลองสมัครดู ผมเซ็งมากๆครับ เพราะผมเคยโดนหลอกมาฟังหลายครั้งแล้วไปพวกขายตรงนี้ ผมไม่คิดอยากจะทำเลยไอ้ธุรกิจแบบนี้
ผมเกลียดธุรกิจนี้มากครับเข้าไส้เลยหละ หลายทีมากที่โดนหลอกมา จะหลอกมาทำไมมันเหี้...มากรุ้ไหม คนที่รุ้จักมากมายที่มาทำขายตรงก็ไม่เห็นมันจะได้ดีอะไร ถ่ายรุปกับรถแพงๆ แต่งตัวดีๆ เอาคำคมโดนๆมาพูด มันจวยมากครับบอกเลย ฝันลมๆแล้งๆ บางคนออกจากงานประจำมาทำเต็มตัว
ยืมเงินมาลงทุน สุดท้ายไม่เหลืออะไร แม้กระทั้งเพื่อน ญาติพี่น้อง เพราะไปหลอกๆให้เขามาลงทุนมาฟังด้วย
เลิกเถอะครับ เลิกหลอกคนไปฟังอะไรลมๆแล้งๆเถอะ เลิกเล่นกับความรู้สึกคนเถอะ เพราะมันเลวมาก พวกมะรึงได้ทำร้ายจิตใจคนคนหนึ่งมากครับ
ตามนั้นครับ อยากระบายเฉยๆ ตอนนี้เลิกติดต่อกับพี่เขาไปละ แล้วก็มีเพื่อนผมก็จะชวนผมไปอีกก็มีนะ ตูยิ่งเกลีดแมร่งยิ่งเจอ อยู่ดีๆไม่ได้คุยกันมานานก็มาถาม
ไปเที่ยวสยามไหม อยากมีเงินเดือนเดือนละ แสนไหม จวยยย มากกกก !!!!!
ขอบคุณมากครับ
พวกคุณกำลังทำร้ายความรู้สึกของมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง!
พี่เขา : เป็นไงชีวิต
เรา : มนุษย์เงินเดือน หาเงินไปวันๆ
พี่เขา : ไม่คิดทำงานส่วนตัวหรอ ถามจิงไม่เบื่อหรอ
เรา : ไม่มีเงินทุนอ่ะดิ เบื่ออ่ะ
พี่เขา : ระบายมาเบื่อแบบไหน
เรา : อยากอยู่ขอนแก่นเบื่อกรุงเทพ วุ่นวาย จะเก็บเงินสักก่อน ไว้ไปทำทุนที่โน้น
พี่เขา : เพื่อนพี่อยู่กรุงเทพเพียบ เดี๋ยววแนะนำให้รู้จัก มันทำกิจการส่วนตัว เผื่อแนะนำนายได้บ้าง
วันต่อมา
พี่เขา : งานเป็นไงบ้าง
เรา : ก็ดีอยู่ งานเราทำได้อ่ะ
พี่เขา : ตกลงเบื่อ กทม หรืองานนิ งง หรือเพื่อนร่วมงาน หรือคิดถึงหญิง(แฟนเก่า)
เรา : ความจริง คิดถึงหญิง
พี่เขา : เพื่ออนาคตเราต้องเดินต่อ เจอโอกาสไรรีบคว้าเว้ย จะทำงานแบบนี้จนอายุเท่าไหร่คิดไว้เลย จิงบ้ ไม่งั้นคนส่วนใหญ่ไม่หันมาทำอะไรของตัวเองหรอก บางอย่างก็บ่ต้องใช้ทุนเด้
เรา : ใช่พี่ ต้องทนแหละ
พี่เขา : เดี๋ยวถามเพื่อนๆให้เผื่อมันเทรนนายได้ จะได้มีช่องทางหาเงินเพิ่มเอาไว้กลับไปหาหญิง
เรา : ล่าสุดก็พึ่งกลับไป
พี่เขา : น่านแหละ ไว้กลับไปอีกที่ไปอีกแนวให้เข้าอึ้งว่านายดู.....ขึ้น (พี่เขาเว้น....ไว้ไม่รู้จะสื่ออะไร)
เรา : อยากกลับไปบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยมีตังค์อ่ะ
พี่เขา : เอาปะละให้เพื่อนเราสอน
เรา : ดีเลยพี่
พี่เขา : แต่ละคนทำกิจการส่วนตัวแบบไม่ต้องใช้ทุน
ถึงตอนนี้เราก็คิดไปใหญ่ คิดไปเรื่อยมาต้องเป็นธรุกิจแบบนั้น แบบนี้ รุ้สึกมีความหวัง เพราะเราเชื่อใจพี่เขามากๆ
พี่เขา : ให้นายทำได้ มันจะได้ระยะยาวกับนายเอง ตังของนายเองเนาะ แต่มันจะเป็นโค๊ดให้ดีปะ มีบ้างที่พาหลีสาว เป็นเรื่องปกติ
แล้ววันต่อมาพี่เขาก็จะลงมากรุงเทพแล้วชวนผมไปคุยกัน กับเพื่อนพี่เขาที่มีโครงงาน โครงงานหนึ่ง
เรา : โครงงานไรครับ
พี่เขา : พาเที่ยวตลอด สร้างพวกทรัพสิน สร้างรายได้ถาวรจากทรัพสินตัวอย่างที่เห็นภาพคือ เช่นมีบ้านเช่าหลายหลังพอสิ้น้ดือนก็ได้ต่าเช่าแบบชิวๆ ไม่ต้องไปหาดิ้นรนตลอดชีวิต (น่าสนใจๆ)
เรา : อื้ม แต่ตอนนี้ไม่มีทรัพสินนี้สิ
พี่เขา : เพื่อนสิบอกแนวทางบ่ต้องใช้ทุน เอาเป็นว่ามันทำได้แล้วนายได้เงินเอาปะละ เราว่าคุ้มนะ
เรา : ดีเลยสิ
พี่เขา : โอเคมาดูเลยวันที่เรามา
เรา : โอเคครับ ต้องลอง ถ้ามีโอกาส
พี่เขา : โอกาสมีไว้คว้าไม่งั้นก็อยู่แต่แบบเดิมๆ
เรา : ทุกวันนี้ทำไปเรื่อยๆ เปื่อยๆ เงินไม่ค่อยพอกิน
พี่เขา : เปลี่ยนแนวทางบ้างงานดีแต่เงินไม่มีก็ไม่น่าดอก นายเคยเห็นคนมีกะตังมีสองประเภทไหม อันแรกมีกะตังแต่ต้องมานั่งจมกับงาน อันที่สองมีกะตังแต่ไม่ต้องวุ่นวายหยัง เขามีเวลาเที่ยวเว้ย เพราะที่มาของรายได้ค่างกัน อันแรกเอาแรงแลกอันที่สองทรัพสินทำงานแทน ก็เลยมีเวลา จิงไหม เพื่อนเราพาทำแบบที่สอง (มันสุดยอดจริงๆอ่ะ)
ผมก็คิดไปว่าพี่เขาจะสอนเราเรื่องอสังหาฯ
พี่เขา : นายวางแผนว่าไงอะอยากอยู่แบบเดิมกี่ปี เพื่อนพ่อเราทำงานมาอายุ45 แมร่งโดนเชิญออกเพราะว่าแก่ แมร่งสุดท้ายก็ตกงาน ตอนอายุเท่านี้ ความมั่นคงอยูไหนวะเนีย ไม่แฟร คนจบใหม่จบทุกปี ที่ทำงานยังเท่าเดิม (โดนใจสุดๆ)
เรา : ใจไม่อยากอยู่แล้วหละ
พี่เขา : อยากบีบคอตาย (55)
เรา : ถ้ามีหนทางอื่นก็จะไปเลย ตอนนี้ผมต้องส่งตังค์ให้ทางบ้านด้วยไง ถ้าไม่มีภาระ ผมไปแล้ว
พี่เขา : โหลูกที่ดีต้องแบบนี้ สวดยวด
เรา : แต่เงินที่ได้มาแต่ละเดือนก็ถือว่าน้อยมาก กับค่าใช้จ่าย
พี่เขา : เดือนนึงใช้เยอะไหม นายไม่มีญาติที่ กทม เลยหรือ
เรา : มีอยู่ แต่ไกลจากที่ทำงานมากไง เลยอยู่หอ
พี่เขา : อ๋อ อดทนอีกนิด เราไปและ เจอกันวันที่ 25 เลิกงานกี่โมง
เรา : เลิกงานทุ่มนึง พี่
พี่เขา : โอเค เจอกันเด้อ โอกาสมาและ เราว่าช่วยนายได้แน่ๆ มาให้ได้คุ้มแน่
เรา : ขอบคุณมากครับ
แล้วเราก็นัดเจอกัน ผมไปแบบไม่ค่อยมีคังค์ เพราะใกล้สิ้นเดือน มีพอแต่ค่ารถ(55) ก็คุยกันไป เพื่อนพี่เขาก็มาแล้วพี่เขาก็เอาโน๊ตบุคมาเปิดแล้วก็มีภาพสไลด์โชว์ พี่แกก็พูดไป เราก็เอะใจ มีภาพสไลด์โชว์ด้วย แกก็พรีเซนไปเรื่อยๆแล้วที่นี้ผมก็ไปเจอโลโก้ โลโก้หนึ่ง มันคือบริษัทขายตรง!(ขอไม่ออกนาม)
ตอนนั้นรู้แล้วครับผมหลอกกูมา!จวยมากๆครับ ตอนนั้นเห็นแกหน้าแกเฉยๆเลยนิ่งๆไว้ แต่ผมเป็นคนเก็บสีหน้าไม่ค่อยเก่งครับ ตอนนั้นหน้าผมเสียมากๆ
พี่แกรู้ตัว ว่าผมไม่พอใจ พอฟังไปจนจบ ก็ชวนไปนั้นไปนี้ ไปฟังที่เมืองทองด้วย แล้วก็เอา ดีวีดีมาให้กลับไปดู แล้วก็บอกให้เราคิดดีๆ อยากให้ลองสมัครดู ผมเซ็งมากๆครับ เพราะผมเคยโดนหลอกมาฟังหลายครั้งแล้วไปพวกขายตรงนี้ ผมไม่คิดอยากจะทำเลยไอ้ธุรกิจแบบนี้
ผมเกลียดธุรกิจนี้มากครับเข้าไส้เลยหละ หลายทีมากที่โดนหลอกมา จะหลอกมาทำไมมันเหี้...มากรุ้ไหม คนที่รุ้จักมากมายที่มาทำขายตรงก็ไม่เห็นมันจะได้ดีอะไร ถ่ายรุปกับรถแพงๆ แต่งตัวดีๆ เอาคำคมโดนๆมาพูด มันจวยมากครับบอกเลย ฝันลมๆแล้งๆ บางคนออกจากงานประจำมาทำเต็มตัว
ยืมเงินมาลงทุน สุดท้ายไม่เหลืออะไร แม้กระทั้งเพื่อน ญาติพี่น้อง เพราะไปหลอกๆให้เขามาลงทุนมาฟังด้วย
เลิกเถอะครับ เลิกหลอกคนไปฟังอะไรลมๆแล้งๆเถอะ เลิกเล่นกับความรู้สึกคนเถอะ เพราะมันเลวมาก พวกมะรึงได้ทำร้ายจิตใจคนคนหนึ่งมากครับ
ตามนั้นครับ อยากระบายเฉยๆ ตอนนี้เลิกติดต่อกับพี่เขาไปละ แล้วก็มีเพื่อนผมก็จะชวนผมไปอีกก็มีนะ ตูยิ่งเกลีดแมร่งยิ่งเจอ อยู่ดีๆไม่ได้คุยกันมานานก็มาถาม
ไปเที่ยวสยามไหม อยากมีเงินเดือนเดือนละ แสนไหม จวยยย มากกกก !!!!!
ขอบคุณมากครับ