ตอนนี้เราคบกับแฟน แม้ว่าไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันชัดเจนด้วยคำพูด แต่ว่าการกระทำที่มีต่อกันก็เหมือนแฟนกันค่ะ
ณ ที่นี่จึงขอเรียกว่า "แฟน" นะคะ
เราทำงานที่เดียวกันค่ะ แรกๆก็แค่คุยกัน หลังๆมีไปไหนมาไหนกันบ้าง แต่ไม่ให้ที่ทำงานรู้ เพราะมีเหตุผลบางอย่างที่ยังบอกใครไม่ได้
โทรศัพท์คุยกัน และคุยไลน์กันทุกวันค่ะ
เราไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทาง มีอะไรก็บอก แต่เรื่องบางเรื่องที่เราคิดว่าไม่ต้องบอกก็ได้ เพราะบอกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
สำหรับเราเรามองว่ามันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะค่ะ เราคิดแล้วว่าถ้าแฟนเรารู้ เค้าคงนอย คงไม่ชอบ
เช่น มีคนมาชอบเรา แล้วเอาขนมมาวางไว้ให้บนโต๊ะ เป็นต้น
กรณีที่มีคนมาชอบ เราก็บอกหมดนะ ไม่มีปิดบัง เพียงแต่รายละเอียดยิบๆย่อยๆ
เช่น บังเอิญเจอกันในที่ทำงานแล้วทักทายกัน อะไรแบบนี้เราจะไม่บอก
เวลาทำงาน ทั้งๆที่ออฟฟิศเรากับออฟฟิศแฟน ถ้าเดินออกนอกประตูไปก็มองเห็นกันละ
แต่เวลาจะไปที่ไหน ไปทำอะไร และกลับมาหรือยัง จะต้องไลน์บอกทุกครั้ง
อันนี้เราก็พอทำได้นะ ไม่หนักหนาอะไร แต่บางทีที่งานเรายุ่งๆ เราก็จะลืมไลน์บอกบ้าง
(เกริ่นมาซะยาวเลย) เข้าเรื่องนะคะ คือว่าตอนนี้แฟนระแวงเรามาก เหมือนคอยจับผิดตลอดเวลา
- เราหยิบมือถือขึ้นมาก็ถามว่าแชทกับใครนัก หรือเราโทรฯก็จะถามว่าคุยกับใคร หรือใครโทรมา
- เราเดินสวนกับใคร แค่ทักทายคุยกันสั้นๆ แล้วอีกฝ่ายยิ้มๆ ก็มาถามเราว่ามันมีอะไร
- อย่างเมื่อเช้า แฟนบอกว่าจะไปทำงานแผนก A เราเดินผ่านหน้าแผนกนั้น
เราก็ทำทีว่าเดินเข้าไปแผนกนั้น เพื่อจะได้เห็นหน้าแฟน(วันนี้ยังไม่เจอหน้ากัน)
แต่พอเราบอกว่าเราแกล้งเดินไป เราไม่เห็นหน้าเลย กลับโต๊ะมาแล้วเหรอ
แฟนก็ระแวงว่า เราไปหาใครกันแน่ ทำไมไม่เห็นเค้า เพราะเค้าไม่อยู่ในสายตาเราหรือเปล่า
แล้วก็ซักไซร้ไล่เรียงโน่นนี่ (แผนกนั้นมีคนเคยทำเหมือนเล่นๆกับเราแบบหมาหยอกไก่ เลยอาจทำให้แฟนระแวงได้)
- ตอนกลางคืน เราบอกจะนอนแล้ว ก็คุยกันว่าโอเคงั้นนอนเลย (ประมาณ4ทุ่ม) พอตอนเช้ามาเราบ่นว่าง่วงนอนจัง
เค้าก็ถามว่า แล้วเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยเหรอ เราบอกว่านอนเลย เค้าก็ไม่เชื่ออีก
"คือเรางงมากว่า ทำไมเราพูดไรไป เค้าถึงไม่เชื่อบ้าง บางทีมันก็เหนื่อยที่จะต้องมาคอยอธิบายทุกครั้งไป"
เราลืมบอกค่ะ เราอายุ 30 แฟน 23 ค่ะ
อาจเป็นเพราะอายุห่างกันมาก เลยทำให้มุมมองของเราต่างกันมากแบบนี้ T^T
เคยมีใครเจอเหมือนเรามั้ยคะ ที่แบบว่า ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรนอกลู่นอกทาง แต่กลับโดนจับผิดตลอดเวลา
บางทีเราก็ท้อนะ งานยุ่งๆก็เหนื่อยพอละ แล้วย้งต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก
วูบนึงคิดอยากจะเลิกเลยนะ แต่พอมองกลับไปดูความจริงใจที่เค้ามีให้เรา(หรือเค้าอาจจะหลอกเราแต่เราไม่รู้ตัวก็ได้ 55+)
พอกลับไปมองความเอาใจใส่ ความห่วงใยที่เค้ามีให้เรา เราก็อุ่นใจนะ มีความสุขทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนกัน -"-
เราต้องทำตัวยังไงดีคะ และจะควบคุมอารมณ์ยังไงไม่ให้ตัดสินใจวู่วามบอกเลิก
ตอนนี้พยายามมองทุกอย่างด้วยความเข้าใจ จนคิดว่านี่ถ้านุ่งข่าวห่มขาวก็พร้อมบวชชีละ เหอะๆ
(ชวนคุย) แฟนขี้หึง คิดมาก ระแวง ชอบจับผิด เหนื่อยใจจัง
ณ ที่นี่จึงขอเรียกว่า "แฟน" นะคะ
เราทำงานที่เดียวกันค่ะ แรกๆก็แค่คุยกัน หลังๆมีไปไหนมาไหนกันบ้าง แต่ไม่ให้ที่ทำงานรู้ เพราะมีเหตุผลบางอย่างที่ยังบอกใครไม่ได้
โทรศัพท์คุยกัน และคุยไลน์กันทุกวันค่ะ
เราไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทาง มีอะไรก็บอก แต่เรื่องบางเรื่องที่เราคิดว่าไม่ต้องบอกก็ได้ เพราะบอกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
สำหรับเราเรามองว่ามันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะค่ะ เราคิดแล้วว่าถ้าแฟนเรารู้ เค้าคงนอย คงไม่ชอบ
เช่น มีคนมาชอบเรา แล้วเอาขนมมาวางไว้ให้บนโต๊ะ เป็นต้น
กรณีที่มีคนมาชอบ เราก็บอกหมดนะ ไม่มีปิดบัง เพียงแต่รายละเอียดยิบๆย่อยๆ
เช่น บังเอิญเจอกันในที่ทำงานแล้วทักทายกัน อะไรแบบนี้เราจะไม่บอก
เวลาทำงาน ทั้งๆที่ออฟฟิศเรากับออฟฟิศแฟน ถ้าเดินออกนอกประตูไปก็มองเห็นกันละ
แต่เวลาจะไปที่ไหน ไปทำอะไร และกลับมาหรือยัง จะต้องไลน์บอกทุกครั้ง
อันนี้เราก็พอทำได้นะ ไม่หนักหนาอะไร แต่บางทีที่งานเรายุ่งๆ เราก็จะลืมไลน์บอกบ้าง
(เกริ่นมาซะยาวเลย) เข้าเรื่องนะคะ คือว่าตอนนี้แฟนระแวงเรามาก เหมือนคอยจับผิดตลอดเวลา
- เราหยิบมือถือขึ้นมาก็ถามว่าแชทกับใครนัก หรือเราโทรฯก็จะถามว่าคุยกับใคร หรือใครโทรมา
- เราเดินสวนกับใคร แค่ทักทายคุยกันสั้นๆ แล้วอีกฝ่ายยิ้มๆ ก็มาถามเราว่ามันมีอะไร
- อย่างเมื่อเช้า แฟนบอกว่าจะไปทำงานแผนก A เราเดินผ่านหน้าแผนกนั้น
เราก็ทำทีว่าเดินเข้าไปแผนกนั้น เพื่อจะได้เห็นหน้าแฟน(วันนี้ยังไม่เจอหน้ากัน)
แต่พอเราบอกว่าเราแกล้งเดินไป เราไม่เห็นหน้าเลย กลับโต๊ะมาแล้วเหรอ
แฟนก็ระแวงว่า เราไปหาใครกันแน่ ทำไมไม่เห็นเค้า เพราะเค้าไม่อยู่ในสายตาเราหรือเปล่า
แล้วก็ซักไซร้ไล่เรียงโน่นนี่ (แผนกนั้นมีคนเคยทำเหมือนเล่นๆกับเราแบบหมาหยอกไก่ เลยอาจทำให้แฟนระแวงได้)
- ตอนกลางคืน เราบอกจะนอนแล้ว ก็คุยกันว่าโอเคงั้นนอนเลย (ประมาณ4ทุ่ม) พอตอนเช้ามาเราบ่นว่าง่วงนอนจัง
เค้าก็ถามว่า แล้วเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยเหรอ เราบอกว่านอนเลย เค้าก็ไม่เชื่ออีก
"คือเรางงมากว่า ทำไมเราพูดไรไป เค้าถึงไม่เชื่อบ้าง บางทีมันก็เหนื่อยที่จะต้องมาคอยอธิบายทุกครั้งไป"
เราลืมบอกค่ะ เราอายุ 30 แฟน 23 ค่ะ
อาจเป็นเพราะอายุห่างกันมาก เลยทำให้มุมมองของเราต่างกันมากแบบนี้ T^T
เคยมีใครเจอเหมือนเรามั้ยคะ ที่แบบว่า ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรนอกลู่นอกทาง แต่กลับโดนจับผิดตลอดเวลา
บางทีเราก็ท้อนะ งานยุ่งๆก็เหนื่อยพอละ แล้วย้งต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก
วูบนึงคิดอยากจะเลิกเลยนะ แต่พอมองกลับไปดูความจริงใจที่เค้ามีให้เรา(หรือเค้าอาจจะหลอกเราแต่เราไม่รู้ตัวก็ได้ 55+)
พอกลับไปมองความเอาใจใส่ ความห่วงใยที่เค้ามีให้เรา เราก็อุ่นใจนะ มีความสุขทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนกัน -"-
เราต้องทำตัวยังไงดีคะ และจะควบคุมอารมณ์ยังไงไม่ให้ตัดสินใจวู่วามบอกเลิก
ตอนนี้พยายามมองทุกอย่างด้วยความเข้าใจ จนคิดว่านี่ถ้านุ่งข่าวห่มขาวก็พร้อมบวชชีละ เหอะๆ