ชั้นเสียใจจริงๆที่วันี้ปล่อยให้มนุษย์ป้าลอยนวล

เช้านี้ที่โรงอาหาร โรงเรียนลูก
เจอมนุษย์ป้าตัวเป็นๆๆ รับมือไม่ถูกเลย

ได้แต่คิดในใจ นางเป็นมนุษย์ป้าตัวแม่
ลูกหลานนางก้อต้องเป็นมนุษย์ ป้า  สืบทอดทายาทจากนางแน่นอน

คิดแล้วน่ากลัวจริงๆมิน่าล่ะมนุษย์ป้าถึงไม่สูญพันธ์สักที

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เด็กผู้หญิงผมเปีย ยืนอยู่หัวแถว :......สั่งข้าวผัดหมู

เด็กผู้ชายประถมหัวเกรียนเข้าแถวคนที่ สอง : .....ยืนรออย่างเป็นระเบียบ ให้คุณป้า แม่ค้าทำข้าวผัดให้เสร็จจึงจะสั่งอาหาร

ดิชั้นยืนเข้าแถวคนที่3 มือขวาจูงมือลูกสาวใส่ชุดเด็กอนุบาล:  .......รอให้เด็กหัวเกรียนสั่งให้เสร็จแล้ว ดิชั้นถึงจะสั่ง

      ..........................ระหว่างที่คุณป้าโรงอาหารกำลังทำข้าวผัดหมูให้เด็กหญิงผมเปียกำลังจะเสร็จ

มนุษย์ป้าคนหนึ่งปราดเข้ามาด้วยความเร็วตัดหน้าเด็กชายหัวเกรียนที่กำลังจะอ้าปากสั่ง อาหารแบบเนียนๆ : .....ป้าจ๋า อีกหลายคิวมั้ยจ้ะ หนูเอาข้าวผัดหมู

สับจานนึงนะ คะ

ดิชั้นสตันท์ไป 5วิ  เจอมนุษย์ป้าตัวเป็นๆ

ไม่เคยเจอรับมือไม่ถูก ได้แต่ยืนโมโหในใจ ปากก้ออยากจะพูด แต่ก้อไม่กล้าพูด  อยากจะทำเหมือนคนอื่นๆที่เคยอ่านในพันทิบ ถึงวิธีจัดการกับมนุษย์ป้า

แต่สุดท้ายก้อปล่อยให้นางคนนั้นเดินถือข้าวผัดหมูผ่านหน้าไป

ผ่านไป ทั้งวัน จนกระทั่งถึงตอนที่กำลังพิมพ์อยู่นี้ ดิชั้นยังเสียใจอยู่ที่ปล่อยให้มนุษย์ป้าลอยนวล

สัญญากับตัวองไว้ว่า ถ้าต้องเจอมนุษย์ป้าอีก ดิชั้นจะไม่มีวันจะต้องมานั่งเสียใจที่ไม่ได้จัดการมนุษย์ในทันที

ทั้งนี้เพื่อประโยชน์กับลูกหลานในภายภาคหน้า