จริงๆเราชอบและติดตามมาตั้งแต่ภาค 1
ชอบพล็อตเรื่อง และคาแรกเตอร์ รวมถึงโลเคชั่นที่ถ่าย ที่เรารู้สึกได้ว่า มีการดีไซน์มาอย่างดี มีมิติทุกตัว
พวกบทสมทบทั้งหลาย อย่าง น้าพิสัย / ตัวกล่องรากบุญ / กษิณ / พิมพ์อร คือ ดูมีที่มาที่ไป มีความสับสนในตัวเอง
ไม่ใช่ร้ายก็ร้ายยยยร้ายไร้สติ ดีก็ดี๊ดี แต่ทุกตัวละครดูเป็นเทาๆ
แต่ติดนิดเดียวคือ คือ ตัวประกอบ แบบว่าไม่รู้หามาจากไหน เล่นทื่อม้ากกก T_T
เราก็ไม่ได้คาดหวังให้เล่นเก่งอะไรนักหนานะคะ เพราะเป็นตัวประกอบ
แต่คือบางทีมันขัดตาเกินอะค่ะ ละเรื่องนี้คือใช้ตัวประกอบอย่างเยอะ แต่ทื่อมากกกกแทบทุกตัว
อย่างภาคแรกที่เห็นชัดๆคือพวกคนตายทั้งหลายอะค่ะ โอ้ย ตาลอยตั้งแต่ยังไม่ตาย พอตายละยิ่งลอย ยิ่งทื่อ
ภาคนี้ก็พวก แก๊งเมียๆของพ่อฐา / เพื่อนๆของอยุทธ์ /
และอีกข้อนึงคือ มุมกล้อง เราขอชื่นชมทีมงานมากๆ ที่พยายามถ่ายมุมกล้องแบบใหม่ๆ มีมุมมองที่น่าสนใจ
แต่เราแอบรู้สึกว่ามันยังไม่ค่อยมีความหมายอะค่ะ อย่างเท่าที่เห็นบ่อยๆ คือ เวลาคนคุยกันที่โต๊ะอาหาร
- กล้องจะชอบถ่ายภาพสะท้อนจากโต๊ะกระจกสะท้อนหน้าตัวละคร เราดูอยู่ก็เหมือนจะมีความหมายอะไร แต่ปรากฏว่า ไม่มี เป็นบทพูดธรรมดา
- คนคุยๆกันอยู่กลุ่มใหญ่ อยู่ดีๆก็ถ่ายมุมกล้องจากหน้าต่าง(ให้เห็นผิวกระจกเป็นเลเยอร์บางๆ)
- คุยๆกันอยู่ อยู่ดีๆก็จับกล้องที่ถ้วยกาแฟในมือ
คือเราย้ำอีกทีนะคะ ว่าชื่นชมมากที่พยายามถ่ายมุมมองใหม่ๆ
80-90% คือ ได้มุมกล้องที่สวย กว้าง จัดแสงสวยงาม ได้มุมมองใหม่ๆเหมือนพวกซีรี่ส์ฝรั่ง
แต่อีก 10-20% ที่เหลือคือขอตินิดดดดเดียว คือ มุมกล้องมันไม่มีความหมายอะค่ะ
อย่างปกติพวกภาพยนตร์ หรือ ซีรี่ส์ที่เค้าพยายามดีไซน์มุมกล้อง
มันจะมีความหมายในฉากอะค่ะ เช่น ถ้าเป็นตอนถ่ายสะท้อนจากโต๊ะ
คืออาจจะมีตอนที่ตัวละครชักสีหน้า หรือแอบเผยอะไรบางอย่างออกมาทางสีหน้าท่าทาง
(เพราะการสะท้อนในกระจก มันมีความหมายเชิงนัยยะ สัญญะของมันอะค่ะ)
หรือ อยู่ดีๆถ่ายเหมือนมุมแอบมอง มันก็จะมีความหมายของมัน ว่า คุยเรื่องที่เป็นความลับอยู่ อะไรประมาณนั้น
แต่ในรากบุญ คือ มีการถ่ายมุมแอบมองแต่ไม่มีความหมายอะไร
แค่คุยแซวกันบนโต๊ะอาหารแบบธรรมดา เราก็เลยงงๆว่า อ๊ะ ละจะถ่ายมุมแอบทำไมหว่า
// แต่ที่ทำละเวิร์กก็มีนะคะ เช่น ฉากเมื่อคืนที่ตัวละครหลักคุยกันเรื่องการตายของพ่อฐา
แล้ววิญญาณพ่อฐามายืนทำหน้าเศร้าเป็นแบกกราวบนกระจกหน้าต่าง
หรือเวลาถ่ายมุมกว้างๆ ในตึกบริษัทนิราลัยก็สวยมากๆเลย แบบยิงมุมยาวๆ ค่อยๆซูมเข้า หรือ ซูมออก
โดยเฉพาะโมเม้นผีปรากฏตัวก็ทำได้ดีนะ แบบไม่ทันตั้งตัวดี ต๊กกะใจหลายรอบเลยค่ะ
อ้อ แล้วก็ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่เวลาถ่ายบนรถนี่ ถ่ายรถวิ่งบนถนนจริง 555
คือเราก็ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ หรือ ว่าคนทำหนังอะไรหรอกนะคะ (ก็ไม่รู้ว่านี่ได้เสนอความเห็นอะไรเสล่อออกไปหรือเปล่า 55+)
เราก็เป็นแค่แฟนละครเรื่องนี้อะ สำหรับเรื่องนี้เค้าคงถ่ายจบ ตัดจบไปแล้วมั้ง
แต่เราก็ชื่นชมที่ทีมงานพยายามทำงานให้แปลกใหม่ขึ้น
ชอบพล็อต / คาแรกเตอร์ /ซาวดน์ประกอบ / การจัดโทนสี(ไม่จัดจ้านแรดๆ แต่คุมโทนมืดๆอยู่เสมอให้สมกับเป็นละครลึกลับสืบสวน)
ถ้าทีมงานได้เข้ามาอ่าน หรือ ใครรู้จักช่องทางติดต่อกับทีมงานเราก็อยากจะฝากไปแค่นี้ล่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทีมงาน พยามสร้างสรรค์งานละครดีๆ ไม่ตบตีแย่งผู้ชายค่ะ
ชอบทุกอย่างเกี่ยวกับรากบุญมาตั้งแต่ภาค 1 แต่ติดนิดเดียว...ตัวประกอบกับมุมกล้อง
ชอบพล็อตเรื่อง และคาแรกเตอร์ รวมถึงโลเคชั่นที่ถ่าย ที่เรารู้สึกได้ว่า มีการดีไซน์มาอย่างดี มีมิติทุกตัว
พวกบทสมทบทั้งหลาย อย่าง น้าพิสัย / ตัวกล่องรากบุญ / กษิณ / พิมพ์อร คือ ดูมีที่มาที่ไป มีความสับสนในตัวเอง
ไม่ใช่ร้ายก็ร้ายยยยร้ายไร้สติ ดีก็ดี๊ดี แต่ทุกตัวละครดูเป็นเทาๆ
แต่ติดนิดเดียวคือ คือ ตัวประกอบ แบบว่าไม่รู้หามาจากไหน เล่นทื่อม้ากกก T_T
เราก็ไม่ได้คาดหวังให้เล่นเก่งอะไรนักหนานะคะ เพราะเป็นตัวประกอบ
แต่คือบางทีมันขัดตาเกินอะค่ะ ละเรื่องนี้คือใช้ตัวประกอบอย่างเยอะ แต่ทื่อมากกกกแทบทุกตัว
อย่างภาคแรกที่เห็นชัดๆคือพวกคนตายทั้งหลายอะค่ะ โอ้ย ตาลอยตั้งแต่ยังไม่ตาย พอตายละยิ่งลอย ยิ่งทื่อ
ภาคนี้ก็พวก แก๊งเมียๆของพ่อฐา / เพื่อนๆของอยุทธ์ /
และอีกข้อนึงคือ มุมกล้อง เราขอชื่นชมทีมงานมากๆ ที่พยายามถ่ายมุมกล้องแบบใหม่ๆ มีมุมมองที่น่าสนใจ
แต่เราแอบรู้สึกว่ามันยังไม่ค่อยมีความหมายอะค่ะ อย่างเท่าที่เห็นบ่อยๆ คือ เวลาคนคุยกันที่โต๊ะอาหาร
- กล้องจะชอบถ่ายภาพสะท้อนจากโต๊ะกระจกสะท้อนหน้าตัวละคร เราดูอยู่ก็เหมือนจะมีความหมายอะไร แต่ปรากฏว่า ไม่มี เป็นบทพูดธรรมดา
- คนคุยๆกันอยู่กลุ่มใหญ่ อยู่ดีๆก็ถ่ายมุมกล้องจากหน้าต่าง(ให้เห็นผิวกระจกเป็นเลเยอร์บางๆ)
- คุยๆกันอยู่ อยู่ดีๆก็จับกล้องที่ถ้วยกาแฟในมือ
คือเราย้ำอีกทีนะคะ ว่าชื่นชมมากที่พยายามถ่ายมุมมองใหม่ๆ
80-90% คือ ได้มุมกล้องที่สวย กว้าง จัดแสงสวยงาม ได้มุมมองใหม่ๆเหมือนพวกซีรี่ส์ฝรั่ง
แต่อีก 10-20% ที่เหลือคือขอตินิดดดดเดียว คือ มุมกล้องมันไม่มีความหมายอะค่ะ
อย่างปกติพวกภาพยนตร์ หรือ ซีรี่ส์ที่เค้าพยายามดีไซน์มุมกล้อง
มันจะมีความหมายในฉากอะค่ะ เช่น ถ้าเป็นตอนถ่ายสะท้อนจากโต๊ะ
คืออาจจะมีตอนที่ตัวละครชักสีหน้า หรือแอบเผยอะไรบางอย่างออกมาทางสีหน้าท่าทาง
(เพราะการสะท้อนในกระจก มันมีความหมายเชิงนัยยะ สัญญะของมันอะค่ะ)
หรือ อยู่ดีๆถ่ายเหมือนมุมแอบมอง มันก็จะมีความหมายของมัน ว่า คุยเรื่องที่เป็นความลับอยู่ อะไรประมาณนั้น
แต่ในรากบุญ คือ มีการถ่ายมุมแอบมองแต่ไม่มีความหมายอะไร
แค่คุยแซวกันบนโต๊ะอาหารแบบธรรมดา เราก็เลยงงๆว่า อ๊ะ ละจะถ่ายมุมแอบทำไมหว่า
// แต่ที่ทำละเวิร์กก็มีนะคะ เช่น ฉากเมื่อคืนที่ตัวละครหลักคุยกันเรื่องการตายของพ่อฐา
แล้ววิญญาณพ่อฐามายืนทำหน้าเศร้าเป็นแบกกราวบนกระจกหน้าต่าง
หรือเวลาถ่ายมุมกว้างๆ ในตึกบริษัทนิราลัยก็สวยมากๆเลย แบบยิงมุมยาวๆ ค่อยๆซูมเข้า หรือ ซูมออก
โดยเฉพาะโมเม้นผีปรากฏตัวก็ทำได้ดีนะ แบบไม่ทันตั้งตัวดี ต๊กกะใจหลายรอบเลยค่ะ
อ้อ แล้วก็ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่เวลาถ่ายบนรถนี่ ถ่ายรถวิ่งบนถนนจริง 555
คือเราก็ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ หรือ ว่าคนทำหนังอะไรหรอกนะคะ (ก็ไม่รู้ว่านี่ได้เสนอความเห็นอะไรเสล่อออกไปหรือเปล่า 55+)
เราก็เป็นแค่แฟนละครเรื่องนี้อะ สำหรับเรื่องนี้เค้าคงถ่ายจบ ตัดจบไปแล้วมั้ง
แต่เราก็ชื่นชมที่ทีมงานพยายามทำงานให้แปลกใหม่ขึ้น
ชอบพล็อต / คาแรกเตอร์ /ซาวดน์ประกอบ / การจัดโทนสี(ไม่จัดจ้านแรดๆ แต่คุมโทนมืดๆอยู่เสมอให้สมกับเป็นละครลึกลับสืบสวน)
ถ้าทีมงานได้เข้ามาอ่าน หรือ ใครรู้จักช่องทางติดต่อกับทีมงานเราก็อยากจะฝากไปแค่นี้ล่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทีมงาน พยามสร้างสรรค์งานละครดีๆ ไม่ตบตีแย่งผู้ชายค่ะ