"เมื่อสุริยน ย่ำสนธยา จะกลับบ้านนาตอนชื่อเสียงเรามี
จะยากจะจนถึงอดจะทนเต็มที่
นักร้องบ้านนอกคนนี้ จะกล่อมน้องพี่ และแฟนเพลง"
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเราจึงเอาเนื้อเพลงของราชินีเพลงลูกทุ่งไทย คุณพุ่มพวง ดวงจันทร์มาเกริ่นนำบทความชิ้นนี้ เพราะเรารู้สึกว่าหนังเรื่องล่าสุดของพี่น้องโคเอน Inside Llewyn Davis ตัวละครเอกก็คงมีความแน่วแน่มั่นคงไม่ต่างจากนักร้องสาวในบทเพลง นักร้องบ้านนอก
ชื่อหนังก็บอกเรากลายๆอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องราวของชายคนหนึ่งชื่อ ลิวอิน เดวิส ภาพหน้าปกก็พอจะบอกเราได้ว่าเขาคงเป็นนักร้องดนตรีพื้นบ้านอเมริกันจำพวกเพลงโฟล์ค มือซ้ายของเขาแบกเครื่องมือทำมาหากินคู่กาย นั่นคือกีต้าร์คู่ใจ แต่สิ่งที่ผิดหูผิดตาไปคงเป็นเพราะในมือขวาของเขาที่ถือแมวตัวหนึ่งเอาไว้
แมวตัวนี้นี่เองที่ผจญภัยไปกับพระเอกจนทำให้เราได้มีโอกาสสำรวจวิถีชีวิต ตลอดจนเงื่อนงำบางอย่างที่ตัวละครเอกปกปิดซ้อนเร้น ไม่เพียงแต่กับหมู่ตัวละครด้วยกันเอง แต่สำหรับเหล่าผู้ชม ความฉงนสนเท่ห์ที่เกิดขึ้นในใจเรา เมื่อหลังจากที่ลิวอินร้องเพลงในผับแห่งหนึ่งจนจบการแสดง ก็มีคนเรียกตัวเขาให้ไปพบกับชายปริศนาที่จู่ๆ ก็ชกเขาที่หน้าจนกองไปกับพื้น และเมื่อราวติดตามชีวิตของลิวอินไปเรื่อยๆ ความจริงทั้งหมดก็ค่อยๆปรากฎ
ตอนท้ายๆเรื่องนี่เองที่เราเพิ่งจะได้รู้จักชื่อของแมวว่า ยูลิซิส ซึ่งก็ไปพ้องกับตัวละครในโอดิสซีย์ มหากาพย์ของกวีโฮเมอร์ ว่าด้วยเรื่องราวการเดินทางกลับบ้านของชายคนหนึ่งหลังจากสงครามโทรจัน อันสะท้อนไปถึงแมวเองที่ก็จากบ้าน (ด้วยความจงใจ) เช่นเดียวกับพระเอก แมวก็พยายามหาทางกลับบ้าน ในท้ายที่สุดแม้ว่าจะเกิดเหตุวุ่นวายสลับสับตัวแมว แต่มันก้ได้กลับไปหาบ้านอันอบอุ่น แต่ถ้ามองไปถึงพระเอกที่ยอมสละครอบครัว อาชีพที่มั่นคง มาตามล่าความฝันในเมืองใหญ่
ถ้ามองไปเราว่าลิวอินกับแมว ชีวิตของเขาก็คล้ายคลึงกันแต่ทว่ามองให้ลึกไปแล้ว เรากลับรู้สึกว่ามันเป็นเส้นทางชีวิตที่ไม่อาจหาจุดร่วมบรรจบกันได้ ลิวอินดำเนินชีวิตราวกับแมวที่หลงทาง แถมยังถูกชนระหว่างข้ามถนน จิตวิญญาณของเขาช่างสะบักสะบอม ราวกับว่ามันได้ตายลงไปแล้วระหว่างทางที่เขาเลือกเดินมา แม้ว่าเขาจะได้พยายามกลับไปรื้อฟิ้นแก้ไข แต่ก็สายไปเกินกว่าจะเยียวยา
ผลงานครั้งนี้ของพี่น้องโคเอนสามารถนำเสนอสัจธรรมของชีวิตที่เราว่ามันย้อนแย้งกัน เพราะความจริงมันก็คงไม่ผิดที่คนๆหนึ่งจะเลือกเดินตามความฝันบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตราย แทนที่จะย่ำเท้าอยู่บนแผ่นดินที่มั่นคง แต่เมื่อถึงจุดๆ เราย้อนมองกลับไป ก็เกิดตำถามขึ้นมาในใจ เส้นทางนี้เหมาะกับเราจริงหรือ? นี่เรากำลังแน่วแน่ไปสู่จุดหมายสักแห่งที่เหมาะกับเรา หรือแท้จริงแล้วเรากำลังลอยวนหลงทางอยู่ในใจเรากันแน่? พี่น้องโคเอนยังเลือกถ่ายทอดความหมายผ่านบทเพลงที่ถูคัดสรรมาอย่างเหมาะเจาะ วิธีการลำดับภาพที่ใช้การจัดเรียงแบบบทเพลงโฟล์ค ราวกับหนังเรื่องนี้เป็นเพลงโฟล์คเพลงหนึ่ง ว่าด้วยชีวิตของชายคนหนึ่ง ที่พยาไขว่คว้าล่าฝัน?
ร่วมพูดคุยเกี่ยวกับภาพยนตร์ทางเฟสได้เลยน่ะครับ
https://www.facebook.com/survival.king
Tempy Movies Review รีวิวหนัง: Inside Llewyn Davis {Joel Coen, Ethan Coen}, 2013
"เมื่อสุริยน ย่ำสนธยา จะกลับบ้านนาตอนชื่อเสียงเรามี
จะยากจะจนถึงอดจะทนเต็มที่
นักร้องบ้านนอกคนนี้ จะกล่อมน้องพี่ และแฟนเพลง"
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเราจึงเอาเนื้อเพลงของราชินีเพลงลูกทุ่งไทย คุณพุ่มพวง ดวงจันทร์มาเกริ่นนำบทความชิ้นนี้ เพราะเรารู้สึกว่าหนังเรื่องล่าสุดของพี่น้องโคเอน Inside Llewyn Davis ตัวละครเอกก็คงมีความแน่วแน่มั่นคงไม่ต่างจากนักร้องสาวในบทเพลง นักร้องบ้านนอก
ชื่อหนังก็บอกเรากลายๆอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องราวของชายคนหนึ่งชื่อ ลิวอิน เดวิส ภาพหน้าปกก็พอจะบอกเราได้ว่าเขาคงเป็นนักร้องดนตรีพื้นบ้านอเมริกันจำพวกเพลงโฟล์ค มือซ้ายของเขาแบกเครื่องมือทำมาหากินคู่กาย นั่นคือกีต้าร์คู่ใจ แต่สิ่งที่ผิดหูผิดตาไปคงเป็นเพราะในมือขวาของเขาที่ถือแมวตัวหนึ่งเอาไว้
แมวตัวนี้นี่เองที่ผจญภัยไปกับพระเอกจนทำให้เราได้มีโอกาสสำรวจวิถีชีวิต ตลอดจนเงื่อนงำบางอย่างที่ตัวละครเอกปกปิดซ้อนเร้น ไม่เพียงแต่กับหมู่ตัวละครด้วยกันเอง แต่สำหรับเหล่าผู้ชม ความฉงนสนเท่ห์ที่เกิดขึ้นในใจเรา เมื่อหลังจากที่ลิวอินร้องเพลงในผับแห่งหนึ่งจนจบการแสดง ก็มีคนเรียกตัวเขาให้ไปพบกับชายปริศนาที่จู่ๆ ก็ชกเขาที่หน้าจนกองไปกับพื้น และเมื่อราวติดตามชีวิตของลิวอินไปเรื่อยๆ ความจริงทั้งหมดก็ค่อยๆปรากฎ
ตอนท้ายๆเรื่องนี่เองที่เราเพิ่งจะได้รู้จักชื่อของแมวว่า ยูลิซิส ซึ่งก็ไปพ้องกับตัวละครในโอดิสซีย์ มหากาพย์ของกวีโฮเมอร์ ว่าด้วยเรื่องราวการเดินทางกลับบ้านของชายคนหนึ่งหลังจากสงครามโทรจัน อันสะท้อนไปถึงแมวเองที่ก็จากบ้าน (ด้วยความจงใจ) เช่นเดียวกับพระเอก แมวก็พยายามหาทางกลับบ้าน ในท้ายที่สุดแม้ว่าจะเกิดเหตุวุ่นวายสลับสับตัวแมว แต่มันก้ได้กลับไปหาบ้านอันอบอุ่น แต่ถ้ามองไปถึงพระเอกที่ยอมสละครอบครัว อาชีพที่มั่นคง มาตามล่าความฝันในเมืองใหญ่
ถ้ามองไปเราว่าลิวอินกับแมว ชีวิตของเขาก็คล้ายคลึงกันแต่ทว่ามองให้ลึกไปแล้ว เรากลับรู้สึกว่ามันเป็นเส้นทางชีวิตที่ไม่อาจหาจุดร่วมบรรจบกันได้ ลิวอินดำเนินชีวิตราวกับแมวที่หลงทาง แถมยังถูกชนระหว่างข้ามถนน จิตวิญญาณของเขาช่างสะบักสะบอม ราวกับว่ามันได้ตายลงไปแล้วระหว่างทางที่เขาเลือกเดินมา แม้ว่าเขาจะได้พยายามกลับไปรื้อฟิ้นแก้ไข แต่ก็สายไปเกินกว่าจะเยียวยา
ผลงานครั้งนี้ของพี่น้องโคเอนสามารถนำเสนอสัจธรรมของชีวิตที่เราว่ามันย้อนแย้งกัน เพราะความจริงมันก็คงไม่ผิดที่คนๆหนึ่งจะเลือกเดินตามความฝันบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตราย แทนที่จะย่ำเท้าอยู่บนแผ่นดินที่มั่นคง แต่เมื่อถึงจุดๆ เราย้อนมองกลับไป ก็เกิดตำถามขึ้นมาในใจ เส้นทางนี้เหมาะกับเราจริงหรือ? นี่เรากำลังแน่วแน่ไปสู่จุดหมายสักแห่งที่เหมาะกับเรา หรือแท้จริงแล้วเรากำลังลอยวนหลงทางอยู่ในใจเรากันแน่? พี่น้องโคเอนยังเลือกถ่ายทอดความหมายผ่านบทเพลงที่ถูคัดสรรมาอย่างเหมาะเจาะ วิธีการลำดับภาพที่ใช้การจัดเรียงแบบบทเพลงโฟล์ค ราวกับหนังเรื่องนี้เป็นเพลงโฟล์คเพลงหนึ่ง ว่าด้วยชีวิตของชายคนหนึ่ง ที่พยาไขว่คว้าล่าฝัน?
ร่วมพูดคุยเกี่ยวกับภาพยนตร์ทางเฟสได้เลยน่ะครับ https://www.facebook.com/survival.king