สวัสดีครับทุกๆ คน ผมมีเรื่องราวในชีวิตผมที่อยากจะแชร์ ให้ทุกๆ คนรับรู้ เพื่อแบ่งปันประสบการณ์นะครับ
เมื่อ 1ปีก่อน ผมจีบคนๆ นึงครับ
ผมรู้จักกับเค้ามาก่อนหน้าที่จะจีบมาหลายปีครับ ลองอ่านกระทู้เก่าๆ ของผมได้ ผมเคยเป็นคนไม่ดีครับทำเค้าเสียใจมากมาย
แต่พอกลับมาครั้งนี้ ผมเปลี่ยนตัวเองหลายๆ อย่าง จากเจ้าชู้ก็เลิกครับ เลิกจริงๆ
แต่ช่วงเวลาที่ผมทิ้งเธอไป 3ปี มีอีกคนที่เข้ามาทำดีกับเธอ เธอพูดว่าคนๆ นั้น เป็นคนที่ทำให้เธอทำใจเรื่องผมได้
ตลอด 3ปีเค้าก็มีเลิกกัน แต่ก็กลับมาดีกัน จนผมเห็นเธอไม่มีใคร ผมจึงเข้าไปในชีวิตเธออีกครั้ง
ครับเธอยังรักผม เราคบกันเป็นแฟน แต่เวลาผ่านไปเธอก็บอกเลิกผม เธอบอกว่าเธอนึกถึงคนๆ นั้น เธออ่อนแอ สุดท้ายเราเลิกกัน
แต่ช่วงเวลาที่เลิกกันผมก็ไม่มีใครใหม่ ผมยังหวังครับ ผมพยายามทำทุกอย่าง จนวันหนึ่งผมได้เจอกับเธอ
เธอบอกว่าพอเจอกันความรู้สึกเก่าๆ เธอก็กลับมา แล้วเราก็กลับมาคบกันอีก เวลาผ่านไปนานสมควรครับ
เรารักกันมากครับ ใครๆ ก็ต่างอิจฉาเราทั้งนั้น ไม่มีใครคิดว่าเราจะเลิกกันได้เลย เหมือนไม่มีทางที่จะเลิกกันได้
แต่แล้ววันนึง มันก็เกิดเหตุการณ์เดิมอีกครั้งครับ การกระทำของเธอผมรู้สึกได้ มันเหมือนก่อนที่เราจะเลิกกันครั้งแรก
สุดท้ายผมก็คิดถูก ผมรั้งเธอไว้ เรียกว่าอ้อนวอนเลยก็ได้ครับ ทั้งๆ ที่ผมไม่ใช่คนที่ทำอะไรแบบนี้ ผมเป็นคนที่ไม่แคร์ใครเลยก็ว่าได้
จนใครๆ มักคิดว่าผมเป็นคนด้านชา เสียใจไม่เป็น แต่วันนั้นผมร้องไห้เพราะเธอออกมาต่อหน้าเธอเป็นครั้งแรก
แต่มันไม่ช่วยอะไรเลยครับ ในเมื่อเค้าคนนั้นก็ยังอยู่ในใจเธอ ไม่ว่าตลอดเวลาผมพยายามทำดีแค่ไหน
เปลี่ยนตัวเองเท่าไหร่ แต่คำว่ารักของผมมันไม่พอจริงๆ ครับ ผมทำยังไงมันก็ไม่เท่าคนเก่าของเค้าเลย
บางครั้งผมได้แต่เฝ้าถามตัวเอง ผมผิดอะไร หรือผมรักเธอมากเกินไปจนเธออึดอัด หรืออะไร ทำไมมันต้องจบแบบเดิมอีกครั้ง
ใจนึงผมก็ยังหวังนะครับว่าเธอจะกลับมา แต่อีกใจนึงผมคิดถ้าเธอกลับมา แล้วความเชื่อใจล่ะ? ผมคงไม่เหลือ
แต่ผมไม่เคยโกรธเค้าเลย ตลอดเวลา กับการโกหกของเธอปิดบังผม ทำอะไรหลายๆ อย่าง แต่ผมกลับแกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้อะไร
ผมได้แต่โกรธตัวเองมากกว่าครับ เพราะครั้งหนึ่งผมเป็นคนปล่อยเธอไปเอง
เธอที่ตอนนั้นมีแต่ผม เธอที่รักแค่ผมทำเพื่อผมทุกอย่าง ผมปล่อยให้เธอไปกับคนอื่น ให้คนอื่นเข้ามาดูแลเธอ
ดีแค่ไหน สุดท้ายก็ไม่ใช่
เมื่อ 1ปีก่อน ผมจีบคนๆ นึงครับ
ผมรู้จักกับเค้ามาก่อนหน้าที่จะจีบมาหลายปีครับ ลองอ่านกระทู้เก่าๆ ของผมได้ ผมเคยเป็นคนไม่ดีครับทำเค้าเสียใจมากมาย
แต่พอกลับมาครั้งนี้ ผมเปลี่ยนตัวเองหลายๆ อย่าง จากเจ้าชู้ก็เลิกครับ เลิกจริงๆ
แต่ช่วงเวลาที่ผมทิ้งเธอไป 3ปี มีอีกคนที่เข้ามาทำดีกับเธอ เธอพูดว่าคนๆ นั้น เป็นคนที่ทำให้เธอทำใจเรื่องผมได้
ตลอด 3ปีเค้าก็มีเลิกกัน แต่ก็กลับมาดีกัน จนผมเห็นเธอไม่มีใคร ผมจึงเข้าไปในชีวิตเธออีกครั้ง
ครับเธอยังรักผม เราคบกันเป็นแฟน แต่เวลาผ่านไปเธอก็บอกเลิกผม เธอบอกว่าเธอนึกถึงคนๆ นั้น เธออ่อนแอ สุดท้ายเราเลิกกัน
แต่ช่วงเวลาที่เลิกกันผมก็ไม่มีใครใหม่ ผมยังหวังครับ ผมพยายามทำทุกอย่าง จนวันหนึ่งผมได้เจอกับเธอ
เธอบอกว่าพอเจอกันความรู้สึกเก่าๆ เธอก็กลับมา แล้วเราก็กลับมาคบกันอีก เวลาผ่านไปนานสมควรครับ
เรารักกันมากครับ ใครๆ ก็ต่างอิจฉาเราทั้งนั้น ไม่มีใครคิดว่าเราจะเลิกกันได้เลย เหมือนไม่มีทางที่จะเลิกกันได้
แต่แล้ววันนึง มันก็เกิดเหตุการณ์เดิมอีกครั้งครับ การกระทำของเธอผมรู้สึกได้ มันเหมือนก่อนที่เราจะเลิกกันครั้งแรก
สุดท้ายผมก็คิดถูก ผมรั้งเธอไว้ เรียกว่าอ้อนวอนเลยก็ได้ครับ ทั้งๆ ที่ผมไม่ใช่คนที่ทำอะไรแบบนี้ ผมเป็นคนที่ไม่แคร์ใครเลยก็ว่าได้
จนใครๆ มักคิดว่าผมเป็นคนด้านชา เสียใจไม่เป็น แต่วันนั้นผมร้องไห้เพราะเธอออกมาต่อหน้าเธอเป็นครั้งแรก
แต่มันไม่ช่วยอะไรเลยครับ ในเมื่อเค้าคนนั้นก็ยังอยู่ในใจเธอ ไม่ว่าตลอดเวลาผมพยายามทำดีแค่ไหน
เปลี่ยนตัวเองเท่าไหร่ แต่คำว่ารักของผมมันไม่พอจริงๆ ครับ ผมทำยังไงมันก็ไม่เท่าคนเก่าของเค้าเลย
บางครั้งผมได้แต่เฝ้าถามตัวเอง ผมผิดอะไร หรือผมรักเธอมากเกินไปจนเธออึดอัด หรืออะไร ทำไมมันต้องจบแบบเดิมอีกครั้ง
ใจนึงผมก็ยังหวังนะครับว่าเธอจะกลับมา แต่อีกใจนึงผมคิดถ้าเธอกลับมา แล้วความเชื่อใจล่ะ? ผมคงไม่เหลือ
แต่ผมไม่เคยโกรธเค้าเลย ตลอดเวลา กับการโกหกของเธอปิดบังผม ทำอะไรหลายๆ อย่าง แต่ผมกลับแกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้อะไร
ผมได้แต่โกรธตัวเองมากกว่าครับ เพราะครั้งหนึ่งผมเป็นคนปล่อยเธอไปเอง
เธอที่ตอนนั้นมีแต่ผม เธอที่รักแค่ผมทำเพื่อผมทุกอย่าง ผมปล่อยให้เธอไปกับคนอื่น ให้คนอื่นเข้ามาดูแลเธอ