แล้วรักก็กลับมา 1 โดย เค้กโรลรูปหัวใจ (ถ้ามีอะไรเพิ่มเติม ก็ คอมเม้นได้เลยนะครับ)

เรื่องทั้งหมดที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวความรักที่ผมเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากมายสักเท่าไหร่หรอก ว่ารักคืออะไร ความรักคือใคร เเละเมื่อมีรักแล้วเป็นยังไง แต่เมื่อถามกลับว่าความรักนั้นใหัอะไรแก่คุณ ความอบอุ่น สิ่งเเรกที่ผมคิดถึงคือ ความอบอุ่น เมื่อมีรักแล้วทำไมถึงรู้สึกอบอุ่น ก็คงเป็นเพราะ รักขึ้นอยู่กับอะไรก็ได้ที่มากกว่า 1

           เเละเรื่อง ความรักของผม มันก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน หากย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ รู้สึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเพศตรงกันข้าม ก็คงเป็นตอนมัธยมนั้นแหละ ถึงจะเหมาะสมกับคำว่า ความรัก มากที่สุด ในช่วงนี้มีอะไรๆมากมายมาเสริม ทำให้รู้สึกว่า ชีวิต ต้องการความรักมากแค่ไหน

           ผมเริ่มต้องการความรักจากคนรอบข้างก็เมื่อผมมีความฝันว่าสักวัน ต้องเป็นนักร้องให้ได้ ตอนนั้นคงไม่ได้คิดอะไรมาก เล่นกีต้า ร้องเพลง แค่สองอย่างนี้คงจูงใจให้รุ่นน้องหันมามองสักครั้ง จำชื่อเราได้ทุกครั้งที่เจอกัน ผมจึงเริ่มต้นสร้างความต้องการด้วยการซื้อ กีต้า มาเล่น แรกหัดเล่นก็ยังไม่ได้ยากอะไรสักเท่าไหร่ แต่ไปๆมาๆภาระกิจเเรกก็ไม่ได้สำเร็จผ่านไปได้ด้วยดี ผมจึงตัดสินใจเลิกที่จะเล่นกีต้า เดินหน้าสู่การเป็นนักกีฬาดูบ้าง เส้นทางนี้มันก็ดูไม่ยากอะไรที่จะทำให้การถูกเป็นที่สนใจของใครๆเขา ก็แค่ ขยันซ้อม เล่นเต็มที่ โชว์ผลงานที่โดดเด่น แค่นี้หรอทำไมทำไม่ได้ นั้นเพราะต้นตอเดิมๆของผมนั้นเป็นคนเรียนไม่เก่งอยู่เเล้ว ยิ่งทำอะไรหลายๆอย่างพร้อมกันคงต้องพังไม่เป็นท่าเเน่

           แต่ความฝันเเรกก็เหมือนวนกลับมาหาผมอีกครั้งในตอนที่ผมกำลังจะขึ้นเรียน มัธยมปลาย คำว่าโอกาสมักจะมาพร้อมกับความไม่ตั้งใจ ก็เเค่คนที่ไม่ชอบอยู่บ้านเวลา โรงเรียนปิดเทมอ ก็แค่เด็กที่ชอบโรงเรียนในตอนที่ไม่ค่อยมีคน มันทำให้ผมได้รับโอกาสในการที่จะสร้างให้ผมเป็นที่รู้จักของคนทั้งโรงเรียน ผมได้เป็น ตัวแสดง เดินเรื่องก่อนที่จะเข้าเพลงที่ใช้ประกวด ซึ่งในตอนนั้นผมเองก็แค่แสดงให้มันผ่านๆไปโดยรู้เเค่ว่าตัวเองเป็นตัวแทนของโรงเรียน แค่ได้มาประกวดก็คงจะสร้างให้เราเป็นที่รู้จักได้มากเเล้ว ซึ่งรายการที่ประกวด เป็นรายการที่ใหญ่นะสำหรับการประกวด วงดนตรีลูกทุ่ง

           และนั้นก็เป็นการเปิดตัวให้คนทั้งโรงเรียนรู้จักเราแบบว่าไปไหนมาไหนรุ่นน้องก็จะทักเรารู้จักเราซึ่งมันเป็นสิ่งที่เราต้องการ แต่เราก็แค่รู้สึกดีมันไม่ใช่ความรักความอบอุ่นที่ต้องการ หรือ เรื่องของคาวมรักมันจะไม่เหมาะกับเราจริงๆทำไมถึงไม่ได้มันมาสักที

           แล้วความรักของผมเกิดขึ้นตอนไหน ตอบได้ไม่ยาก ตอนจะกินข้าว และแล้วความอบอุ่นที่ต้องการ ความรักที่ต้องการมันก็ดันมาเกิดก็เมื่อตอนจะกินข้าวกลางวันนี่แหละ ใครจะเชื่อว่าแค่หันไปมองข้างตัวไม่กี่องศาเราก็จะเจอสิ่งที่ต้องการเเล้ว ผมเจอกับความอบอุ่นที่ผมเฝ้าสร้างให้ตนเองเป็นที่รู้จักเพื่อหาความอบอุ่นแบบนี้ ผมได้เจอกับอะไรเนี่ย เธอเป็นใคร ทำไมๆถึงรู้สึกจะเป็นลม ทำไมรู้สึกว่าอิ่มไม่อยากสั่งข้าว ทำไมนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา เธอน่ารักมากในครั้งเเรกที่ผมเจอนะ ผมรู้สึกว่าผมตกหลุมรักทันที เเละยกให้เธอคนนี้เป็น poppy love ของผมเลย เพราะผมไม่เคยจีบใครเลยตอนมัธยมต้น

แต่ความอบอุ่นครั้งนี้ที่ผมเจอกลับกลายเป็นความอบอุ่นที่ผมนั้นรู้สึกคนเดียวซะงั้น เธอมีคนที่คอยดูเเลเเละมอบความอบอุ่นให้เธออยู่เเล้ว ผมเลยได้แต่เก็บความอบอุ่นที่ผมคิดฝันเอาเองมาเพิ่มความสุขให้หัวใจของผม ในช่วงเเรกๆมันทำให้ผมนั้นรู้สึกมีความสุขเต็มที่เเต่ยิ่งนานๆเข้าความอบอุ่นที่ผมต้องการก็เริ่มจางหายไปเลื่อยๆ จนผมแทบจำความรู้สึกนั้นไม่ได้ เพราะเธอรู้ว่าผมแอบชอบเธอ แต่เธอต้องการให้ผมเลิกยุ่งกับเธอเพราะเธอมีแฟนอยู่เเล้ว ผมด้วยความที่ยังยึดติดกับความเป็นที่รู้จักของคนในโรงเรียนยิ่งแสดงความต้องการที่จะได้มาซึ่งความอบอุ่นที่ต้องการไว้เพียงเเค่คนเดียวถึงแม้ว่า มันจะมีเจ้าของอยู่เเล้วก็ตาม

           ผมทำทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น การเข้าหาแบบตรงๆ โทรหาโดยที่ทุกครั้งเธอมักจะตัดสายทั้งที่ยังไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำ ให้ดอกไม้เธอในวันแห่งความรัก เเละพยายามที่จะทำลายความอบอุ่นที่เธอมีอยู่เพื่อที่จะได้เข้าไปแทนที่ความอบอุ่นเดิมๆของเธอ แต่ยิ่งทำเหมือนยิ่งสร้างความแข็งแกร่งให้ความอบอุ่นเดิมๆของเธอแกร่งขึ้นจนผมไม่มีอะไรที่จะสู้ได้จริงๆ ผมถอดใจเเล้วกลับมาตามหา ความอบอุ่นที่ผมต้องการอีกครั้ง ซึ่งผมไม่เคยเจอมันอีกเลยตั้งเเต่ที่ผมถอดใจจากเธอเเละเรียนจบชั้นมัธยมออกมา

           แต่ คงไม่มีอะไรในโลกหรอกที่ทำมาเพียงชิ้นเดียว เช่นเดียวกับ ความอบอุ่นที่ผมตามหา ผมได้เจอมันอีกชิ้นหนึ่งในตอนที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งความอบอุ่นครั้งนี้ผมคิดว่ามันคือความอบอุ่นที่เลวร้ายยิ่งกว่าครั้งเเรกอีกเป็น 10 ๆ เท่า มันทำให้ผมรู้สึกว่าความอบอุ่นนั้นมันคือสิ่งที่ชั่วร้ายที่สุด มันก็คงเป็นเพราะตัวผมกังวลหลายๆอย่างที่จะบอกความต้องการของตนเอง จนทำให้ผมเสียความอบอุ่นในครั้งนี้ไป ใครจะไปคิดว่าความอบอุ่นมันมีเวลากำหนดให้เรารีบไขว่คว้าขนาดนั้น ผมพลาดเองกับการเก็บเกี่ยวความอบอุ่นครั้งนี้ไว้ ตลอดเวลาที่ผมได้รู้จักกับความอบอุ่นครั้งนี้ผมเจ็บปวด ๆ จนผมเริ่มรู้สึกไม่ต้องการมันเลย ผมเริ่มทิ้งห่างกับความอบอุ่นขึ้นเลื่อยๆ

หลังจากความรู้สึกที่ต้องการได้หายไปจนหมดสิ้นผมก็ได้รับแต่ความอบอุ่นแบบปลอมๆมาตลอดซึ่งเป็นความอบอุ่นที่ ผู้หญิงที่อายุเยอะกว่าผมต้องการจากเด็กหนุ่มที่กำลังมีไฟอย่างผม ผมไม่อายน่ะที่จะบอกว่าตอนนั้นตัวผมเป็นเหมือนแมงดาเกาะผู้หญิงไปวันๆระหว่างเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย แต่ผมไม่ได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเลยจากหน้ามือเป็นหลังมือน่ะ ผมใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกอย่าง แค่ชีวิตวันนึงก็จะอยู่กับเพื่อนแค่ 30 เปอร์เซนต์ เเละอยู่กับผู้หญิงที่ต้องการผมอีก 70 เปอร์เซ็น ซึ่งความอบอุ่นปลอมๆครั้งนี้มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีนะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หัวใจมันรู้สึกอุ่นจนอิ่มตัวและพร้อมที่จะหยุดมัน

         ผมใช้ชีวิตแบบผู้ชายหากินได้จนจบมหาวิทยาลัย ก็ประมาณ 2 ปี ผมออกมาทำงานผมได้เจอผู้หญิงมากมายหลายแบบ เพราะงานที่ผมทำ กลุ่มคนที่ผมอยู่ด้วย มันทำให้ผมต้องเจอกับผู้หญิงมากมายหลายแบบโดยเลี่ยงไม่ได้ เพียงแต่ใจผมมันเลือกที่จะพอไปเองกับการไขว่คว้าสิ่งที่ต้องการเเล้ว ผมมุ่งเป้าสู่ความอยู่รอดมากกว่าที่จะมานั่งรอโอกาสการไขว่คว้าอีกต่อไป

        แต่เเล้ว มาร์ค ซัคเคอร์เบิร์ก ก็ได้บันดาลความหวังของผมให้เกิดขึ้นอีกครั้ง กับเครื่องมือที่เขาส่งให้คนทั้งโลกมีโอกาสรู้จักกัน นั้นคือ Facebook นั้นเอง ผมได้เจอกับความอบอุ่นครั้งใหม่หลังจากที่ไม่ต้องการมันอยู่นาน ผมมีโอกาสเเละผมไม่รอช้าที่จะคุยกับเธอ ๆ เรียนอยู่ต่างประเทศ อายุน้อยกว่าผม แต่ครั้งเเรกที่เริ่มคุยกัน นั้นเธอมีคนรักอยู่เเล้ว วิญญาณพี่ฉอด clubfriday ก็เข้าสิงผมแบบเต็มรูปแบบ ผมคอยเป็นที่ปรึกษาให้เธอ ซึ่งทุกครั้งที่ได้ให้คำปรึกษามันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจแบบบอกไม่ถูก แต่ในใจอีก 10 เปอร์เซ็น มันก็เจ็บไม่น้อยที่ว่า " ทำไมเราไม่โชคดีอย่างผู้ชายคนนั้น "

        เราคุยเเละคอยให้คำปรึกษากันได้ 1 ปีเต็ม เหมือนโอกาสมันจะเข้ามาหาผมแล้ว ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่านะ ว่าเธอได้เลิกกับแฟนเธอไปแล้ว ผมก็คอยให้คำปรึกษาคำปลอบใจเธอตลอด เผื่อที่ว่าสักวันโอกาสที่ผมจะได้มอบความอบอุ่นที่ผมต้องการจะให้ใครสักคนนั้น ให้เธอเป็นคนได้ไป ผมเริ่มมีหวังขึ้นเรื่อยๆ แต่เป็นหวังที่ผมคิดขึ้นเองทั้งหมดจริงๆ ผมตัดสินใจบอกคำๆหนึ่ง ให้เธอได้รู้ว่าผมรู้สึกกับเธอเช่นไร ผมไม่นึกเลยว่า คำๆนั้นที่พูดไปมันจะทำให้ผมนั้นกลายเป็นอากาศสำหรับเธอไป เธอเหมือนตัดขาดการติดต่อกับผมไป และผมเองก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้อีกเลย .