การสูญเสียทำให้เราได้เรียนรู้

พี่ชายเพิ่งเสียเมื่ออาทิตย์ก่อน ทำให้เราได้เรียนรู้ และมองในมุมของของเค้า ตอนที่เค้ายังมีชีวิตอยู่ เค้าชอบกินเหล้า ไม่ทำงาน อยู่แต่บ้านให้แม่เลี้ยง พี่น้องทุกคนต่างเบื่อหน่าย ที่เค้าไม่เอาไหนเลย เวลาเมาก็ชอบโวยวาย เราคิดว่าเมื่อไหร่จะตายๆไปซะนะคนแบบนี้ แต่เมื่อวันนึงเค้าจากไป กลับทำให้เราใจหายอย่างบอกไม่ถูก  (เค้าหลับไปเฉยๆ ตอนที่แม่เจอตัวเค้ายังอุ่นๆอยู่เลย แสดงว่าเพิ่งสิ้นใจไปไม่นาน) กลับบ้านไปเห็นโลงศพตั้งอยู่ ในใจคิดว่า พี่ชายเรานอนอยู่ในนี้เหรอ? ไม่มีอีกแล้วสินะ เข้าใจเลยกับคำที่ว่า ไม่เห็นกันอีก ไม่ได้คุยกันอีก คุยกับเค้าก็ไม่ตอบ เค้าไม่รับรู้ ความรู้สึกนั้นมันประมาณออกมาไม่ได้จริงๆ คนทำพิธีให้บอกว่า เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว เค้าอยากไป
               เราไม่เคยมองในมุมมองของเค้าเลย ว่าเค้าก็คงเหนื่อย ไม่มีใครรัก เค้าก็คงอยากทำให้ได้ดีเหมือนคนอื่นๆ แต่สังขารเค้าไม่ให้ เค้าก็เคยเป็นพี่ชายที่ดี รักน้องๆนี่นา.....
              คนเราถ้า่ยังมีชีวิตอยู่ ขอให้ทำดีต่อกันให้เยอะๆ เมื่อวันนึงไม่มีเค้า นึกอยากทำดีให้ ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว ทำได้ดีที่สุดก็แค่ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เค้า และขอให้เค้าไปดี เดินทางดีๆ