เรื่องนี้เกิดขึ้นมา 7-8 ปีที่แล้ว ที่สถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่งที่สยาม เราไปเรียนเพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย ซึ่งที่นี้ทำให้เรารู้จักเพื่อนๆ หลากหลายรร. ซึ่งหนึ่งในนั้น คือ รร.วัดสุทธิ ซึ่งมาเรียนที่นี้ด้วย ประมาน 6-7 คน (เราไม่แน่ใจ) เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ใหญ่นัก เพราะเราเองก็มาเรียนกัน 6 คน เหมือนกัน
เราเรียนได้ประมาน 2-3 อาทิตย์ เพื่อนเราคนหนึ่งมีท่าทีเปลี่ยนไป ชอบแอบมองไปทางกลุ่มนร.วัดสุทธิ เราเลยแกล้งถามเพื่อนเล่นๆ (ตามประสาคนขี้แกล้ง) ว่า ชอบใครในนั้นหรอ คนโดนถามสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที และมันก็ทำให้เรารู้คำตอบในทันทีเช่นกัน ว่าเพื่อนของเราชอบใครคนหนึ่งในกลุ่มนั้นแน่นอน เราไม่รอช้าที่จะถามเพื่อนว่าใคร และคะยั้นคะยอ จนในที่สุดเราก็ได้คำตอบ
เราเลยไม่รอช้า คิดหาวิธีช่วยเพื่อนทันที เรารอให้ถึงวันที่ไปเรียนอีกครั้ง และวันที่รอก็มาถึง วันนี้เรามาถึงเร็วกว่าปกติ เพราะในห้องเรียน ยังไม่มีใครมาสักคน นอกจากกลุ่มของเรา เวลาผ่านไป 10-20 นาที คนก็เริ่มทะยอยมาจนเต็มห้อง และหนึ่งในนั้นคือเป้าหมายของเรา เราเริ่มเรียนกันปกติ จนถึงช่วงพักเบรค ที่ทุกคนจะออกไปหาของกินกัน และช่วงนี้เป็นช่วงที่คนน้อย เราเลยทำตามแผนที่เราคิดไว้
เราสะกิดคนที่เพื่อนเราชอบทันที และไม่รอช้าเมื่อเขาหันมา เราถามเขาไปว่า "เธอชื่ออะไร" เขาตอบทันทีที่เราถามว่าชื่อ "ฟลุ๊ค" แม้เขาจะทำหน้างงๆก็ตาม แต่เราไม่ได้สนใจอะไร เราหันไปบอกบอกเพื่อน ทันทีที่เขาหันกลับไปด้วยซ้ำ
แล้วนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด หลังจากนั้น เราเริ่มยุเพื่อนให้ซื้อขนมไปให้เขา ยุอยู่นานจนในที่สุด เพื่อนก็ทำตาม แต่พอถึงเวลาให้เขาจริงๆ เพื่อนก็ไม่กล้า เราเลยจัดการเอาไปให้เขาเอง และทำแบบนั้นมาตลอดหลายสัปดาห์
อยู่มาวันหนึ่ง เราจะเอาขนมไปให้เขา เหมือนปกติที่ให้ แต่เขาไม่อยู่ เราเห็นแต่เพื่อนของเขา เราเลยถามเพื่อนเขาว่าเขาไปไหน เพื่อนของเขาตอบทันทีที่เราถามว่า "ซื้อของ ยังไม่ขึ้นมา" เราไม่ได้สนใจอะไร แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออยู่ดีๆ เพื่อนของเขา ก็ถามขึ้นมาว่า "ชอบฟลุ๊คหรอ" เราตอบทันทีเลยว่า "เปล่า ไม่ได้ชอบ" แต่สายตา กับรอยยิ้มของเขาและเพื่อนๆเขา ไม่เชื่อคำพูดเราเลยสักคน แถมย้อนถามมาอีกว่า "ไม่ชอบแล้วใครชอบ?" ณ ตอนนั้นอยากชี้ไปทางเพื่อนมาก ถ้าไม่ติดว่าสัญญาบวกความเป็นเพื่อนหล่ะก็ บอกไปแล้ว แต่เราก็ตอบไปได้แค่ว่า "เพื่อน" และพวกเขาก็ไม่เชื่อสิ่งที่เราพูดไปอยู่ดี เราเลยเก็บอารมณ์หงุดหงิดเพื่อจะมานั่งสงบสติอารมณ์ แต่สิ่งที่ได้ยินกับทำให้หงุดหงิด และโมโหได้ในที่สุดเมื่อเพื่อนของเขาพูดขึ้นมาว่า "แต่ฟลุ๊ค คงไม่คิดว่าเป็นเพื่อนเธอที่ชอบ" อ้าวเห้ย...ซวยแล้วไง
ตอนนั้น ทำไรไม่ถูก คิดแต่จะถามเจ้าตัว แต่เจ้าตัวไม่อยู่เลยกะจะไปตาม แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวไปไหน เจ้าตัวก็มาพอดี เราเลยถามทันทีที่เขาเดินมาถึงเรา ว่า "คิดว่าเราชอบเธอหรอ" คนโดนถามไม่ตอบอะไรเลยสักนิด มีแต่ความว่างเปล่า มันยิ่งทำให้โมโห เราเลยพูดแบบไม่คิดเลยว่า "เราไม่ได้ชอบ คนที่ชอบคือเพื่อนเรา" และอีกสองสามประโยค เราจำไม่ได้ รู้ว่าแรง จากนั้นก็กลับเข้าห้อง ทิ้งความว่างเปล่าให้เขาแทน และตั้งแต่วันนั้น เขาก็ไม่มาเรียนอีกเลย
เรารู้ว่าเราผิด เราอยากขอโทษ แต่เขาไม่อยู่ให้เราขอโทษ เราอยากจะถามเพื่อนเขา แต่เราไม่กล้า จนเราจบม.6 เราพยายามหาช่องทางการติดต่อเขา โดยผ่านเพื่อนที่รร.เดียวกันกับเรา ที่เป็นเพื่อนกับเพื่อนของเขา แต่เป็นไปได้ยาก เพราะเราไม่ถูกกับพวกเธอ และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เราก็ยังไม่ได้ขอโทษเขาเลย ความรู้สึกผิดมันยังคงอยู่ในใจ ต่อให้เวลาผ่านไปนานขนาดไหนก็ยังไม่ลืม
เราพยายามหาเขาทุกช่องทางแล้ว แต่เราหาเขาไม่เจอ สิ่งเดียวที่เราทำได้ คือ พูดในที่นี้ และกล่าวคำขอโทษ แม้ว่ามันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม "เราขอโทษนะฟลุ๊ค เรื่องวันนั้น เราไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น เราขอโทษ"
ปล. เรารู้แต่ชื่อเล่นของเขา ว่าชื่อ "ฟลุ๊ค" เรียนอยู่ รร.วัดสุทธิวราราม เราไม่รู้ว่าเขาเรียนสายอะไร แล้วไม่รู้ด้วยว่า เขาอยู่รุ่นที่เท่าไร เรารู้แค่ว่า เขาจบปีการศึกษา 2550 แล้วเขามีเพื่อน ชื่อฟู่ เรารู้แค่นั้น ใครที่รู้จักเขา ช่วยบอกเขาที อย่างน้อย เราก็สึกรู้ดีขึ้นถ้าเขารับรู้คำขอโทษนี้จากเรา
คำขอโทษ 7 ปี ที่แล้ว สำหรับเด็ก รร.วัดสุทธิวราราม
เราเรียนได้ประมาน 2-3 อาทิตย์ เพื่อนเราคนหนึ่งมีท่าทีเปลี่ยนไป ชอบแอบมองไปทางกลุ่มนร.วัดสุทธิ เราเลยแกล้งถามเพื่อนเล่นๆ (ตามประสาคนขี้แกล้ง) ว่า ชอบใครในนั้นหรอ คนโดนถามสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที และมันก็ทำให้เรารู้คำตอบในทันทีเช่นกัน ว่าเพื่อนของเราชอบใครคนหนึ่งในกลุ่มนั้นแน่นอน เราไม่รอช้าที่จะถามเพื่อนว่าใคร และคะยั้นคะยอ จนในที่สุดเราก็ได้คำตอบ
เราเลยไม่รอช้า คิดหาวิธีช่วยเพื่อนทันที เรารอให้ถึงวันที่ไปเรียนอีกครั้ง และวันที่รอก็มาถึง วันนี้เรามาถึงเร็วกว่าปกติ เพราะในห้องเรียน ยังไม่มีใครมาสักคน นอกจากกลุ่มของเรา เวลาผ่านไป 10-20 นาที คนก็เริ่มทะยอยมาจนเต็มห้อง และหนึ่งในนั้นคือเป้าหมายของเรา เราเริ่มเรียนกันปกติ จนถึงช่วงพักเบรค ที่ทุกคนจะออกไปหาของกินกัน และช่วงนี้เป็นช่วงที่คนน้อย เราเลยทำตามแผนที่เราคิดไว้
เราสะกิดคนที่เพื่อนเราชอบทันที และไม่รอช้าเมื่อเขาหันมา เราถามเขาไปว่า "เธอชื่ออะไร" เขาตอบทันทีที่เราถามว่าชื่อ "ฟลุ๊ค" แม้เขาจะทำหน้างงๆก็ตาม แต่เราไม่ได้สนใจอะไร เราหันไปบอกบอกเพื่อน ทันทีที่เขาหันกลับไปด้วยซ้ำ
แล้วนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด หลังจากนั้น เราเริ่มยุเพื่อนให้ซื้อขนมไปให้เขา ยุอยู่นานจนในที่สุด เพื่อนก็ทำตาม แต่พอถึงเวลาให้เขาจริงๆ เพื่อนก็ไม่กล้า เราเลยจัดการเอาไปให้เขาเอง และทำแบบนั้นมาตลอดหลายสัปดาห์
อยู่มาวันหนึ่ง เราจะเอาขนมไปให้เขา เหมือนปกติที่ให้ แต่เขาไม่อยู่ เราเห็นแต่เพื่อนของเขา เราเลยถามเพื่อนเขาว่าเขาไปไหน เพื่อนของเขาตอบทันทีที่เราถามว่า "ซื้อของ ยังไม่ขึ้นมา" เราไม่ได้สนใจอะไร แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออยู่ดีๆ เพื่อนของเขา ก็ถามขึ้นมาว่า "ชอบฟลุ๊คหรอ" เราตอบทันทีเลยว่า "เปล่า ไม่ได้ชอบ" แต่สายตา กับรอยยิ้มของเขาและเพื่อนๆเขา ไม่เชื่อคำพูดเราเลยสักคน แถมย้อนถามมาอีกว่า "ไม่ชอบแล้วใครชอบ?" ณ ตอนนั้นอยากชี้ไปทางเพื่อนมาก ถ้าไม่ติดว่าสัญญาบวกความเป็นเพื่อนหล่ะก็ บอกไปแล้ว แต่เราก็ตอบไปได้แค่ว่า "เพื่อน" และพวกเขาก็ไม่เชื่อสิ่งที่เราพูดไปอยู่ดี เราเลยเก็บอารมณ์หงุดหงิดเพื่อจะมานั่งสงบสติอารมณ์ แต่สิ่งที่ได้ยินกับทำให้หงุดหงิด และโมโหได้ในที่สุดเมื่อเพื่อนของเขาพูดขึ้นมาว่า "แต่ฟลุ๊ค คงไม่คิดว่าเป็นเพื่อนเธอที่ชอบ" อ้าวเห้ย...ซวยแล้วไง
ตอนนั้น ทำไรไม่ถูก คิดแต่จะถามเจ้าตัว แต่เจ้าตัวไม่อยู่เลยกะจะไปตาม แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวไปไหน เจ้าตัวก็มาพอดี เราเลยถามทันทีที่เขาเดินมาถึงเรา ว่า "คิดว่าเราชอบเธอหรอ" คนโดนถามไม่ตอบอะไรเลยสักนิด มีแต่ความว่างเปล่า มันยิ่งทำให้โมโห เราเลยพูดแบบไม่คิดเลยว่า "เราไม่ได้ชอบ คนที่ชอบคือเพื่อนเรา" และอีกสองสามประโยค เราจำไม่ได้ รู้ว่าแรง จากนั้นก็กลับเข้าห้อง ทิ้งความว่างเปล่าให้เขาแทน และตั้งแต่วันนั้น เขาก็ไม่มาเรียนอีกเลย
เรารู้ว่าเราผิด เราอยากขอโทษ แต่เขาไม่อยู่ให้เราขอโทษ เราอยากจะถามเพื่อนเขา แต่เราไม่กล้า จนเราจบม.6 เราพยายามหาช่องทางการติดต่อเขา โดยผ่านเพื่อนที่รร.เดียวกันกับเรา ที่เป็นเพื่อนกับเพื่อนของเขา แต่เป็นไปได้ยาก เพราะเราไม่ถูกกับพวกเธอ และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เราก็ยังไม่ได้ขอโทษเขาเลย ความรู้สึกผิดมันยังคงอยู่ในใจ ต่อให้เวลาผ่านไปนานขนาดไหนก็ยังไม่ลืม
เราพยายามหาเขาทุกช่องทางแล้ว แต่เราหาเขาไม่เจอ สิ่งเดียวที่เราทำได้ คือ พูดในที่นี้ และกล่าวคำขอโทษ แม้ว่ามันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม "เราขอโทษนะฟลุ๊ค เรื่องวันนั้น เราไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น เราขอโทษ"
ปล. เรารู้แต่ชื่อเล่นของเขา ว่าชื่อ "ฟลุ๊ค" เรียนอยู่ รร.วัดสุทธิวราราม เราไม่รู้ว่าเขาเรียนสายอะไร แล้วไม่รู้ด้วยว่า เขาอยู่รุ่นที่เท่าไร เรารู้แค่ว่า เขาจบปีการศึกษา 2550 แล้วเขามีเพื่อน ชื่อฟู่ เรารู้แค่นั้น ใครที่รู้จักเขา ช่วยบอกเขาที อย่างน้อย เราก็สึกรู้ดีขึ้นถ้าเขารับรู้คำขอโทษนี้จากเรา