ความ ผิดของ ฉันใช่ไหมค่ะ

เรื่องมัน มีอยู่ ว่า ดิฉัน คบกับแฟนซึ่งรู้จักกันในโปรแกรมแชทชนิดนึงค่ะ... เราคุยกันมาได้ ซักพัก อยู่มาวันนึ่ง ดิฉันเกิดนึกสงสัยไปถาม เขา เรื่องแฟนเก่าค่ะ ... แค่นั้นละค่ะพอ เขาตอบแล้วเขาก็หายไปเลยขาดการติดต่อ ดิฉัน โทรไปเขาบล๊อกเบอร์ ดิฉัน .. ดิฉันเลยส่งข้อความไปค่ะเพราะเป็นห่วงกลัวจะเป็นอะไรเพราะคุยกันอยู่ดีๆ ไม่มีการทะเลาะกัน แล้ว เขา ก็ โทรมาค่ะ ... เขาอธิบาย เหตุผลประมานว่าเขาลืมคนเก่าไม่ได้ค่ะไม่อยากตอบคำถามเรื่องแฟนเก่าค่ะ เลยคิดจะ หายไปไม่คุยกับดิฉัน ดิฉันขอแอดเฟส เขาให้เหตผลว่า.. ไม่อยากให้แฟนเก่ารู้ค่ะ กลัวจะเสียทั้งเราและแฟนเก่า..??? เพราะยังไม่มั่นใจในตัวดิฉันว่าจะไปกันรอดไหม.. เป็นอัน ว่า ตกลงคะ ดิฉันยอมรอ เรา ก็คบกันมาเรื่อยๆ คือ เขาทำธุรกิจที่บ้านคะ  ขายส่งพวกสินค้า อาทิตนึงถึงจะเจอกันทีนึง ถ้าเขามีโอกาศมาซื้อของแถวๆ ที่เราอยู่เรา ก็ จะ ตามไปกับเค้า ค่ะ ... ถึงช่วย ได้ไม่มาก แต่เราแค่อยากอยู่ใกล้เขา ... เขา เป็นคนอารมร้อนค่ะ ปากจัดมาก ห้าม เรา คิดมาก  ห้าม น้อยใจ ห้ามรู้สึกอะไร เวลางอล เรา หายโกรธเองคะ เขาไม่ค่อยง้อ เพราะ เขาจะด่า สะมากกว่าง้อ แต่ถ้าไม่มีเหตให้ทะเลาะ กัน เขาก็ดีนะคะเอาใจใส่เราทุกอย่าง เขาเป็นคนไม่โรแมนติกค่ะ เป็นคน ห่ามๆ วันวาเลนทาย ค่ะ ดิฉันเตรียมเซอไพรซ์ หาช๊อกโกแลต นั่งเขียนการ์ดให้เขา ค่ะตอนแรก แอบคิดในใจเขาคงมีอะไรมาเซอไพรซ์บ้างละน่า พอเขามาถึง ... ไม่มีอะไรเลยค่ะ แต่ดิฉันก็ ไม่ซีเรียส เลย เอา ของที่เตรียมไว้ให้เขาคะ เขาก็รับแบบเขิลๆ แล้วเรา ก็ไป กินข้าวกันที่ร้าน ค่ะ เหตมันเกิดตรงที เขาพูดขึ้นมาว่า อยากกลับ ไปเวียนเทียนกับที่บ้านเพราะเป็นวันพระใหญ่แต่ถ้าไม่ทันก็ไท่เป็นไร (**เขาคบกับเราเขาไม่เคยบอกใครนะคะแม้กระทั้งครอบครัวและเพื่อนเขา ***) ทั้งที่เรา เจอกัน แปปเดียวเองคะ เรา เลยเกิด อาการนอยและน้อยใจ  เลยพูดว่า ... "ถ้าไม่ว่างแล้วจะมาทำไมละ..." เขาด่า ดิฉัน คาร้าน ข้าวค่ะ ว่าจะทำให้เสียบังรรยากาศทำไม และสะบถคำแรงๆออกมาเยอะค่ะ ดิฉันเลย เงียบเพราะคนนั่งมองค่ะ  เลยเช็คบิล  กลับพ ถึงที่รถ เราบอกว่าไม่ไปแล้ว แล้วเขาก็ ด่าอีกค่ะ ดิฉันเลย ร้องไห้ค่ะ เป็น  วาเลนทายที่ แย่มากค่ะ  พอถึงห้องดิฉันเดิน เข้าห้อง ไม่มีแม้คำขอโทษ ค่ะ เขารีบ บึ่งรถกลับบ้านทันทีโดยไม่สนใจว่าดิฉันจะเป็นยังไง....แล้วเขาก็ โทมาต่อว่า หาว่า ดิฉันนัด คนอื่นไปเลยหาเรื่องให้เขากลับค่ะ ...คือ ดิฉันงงมาก คือ ดิฉันไม่ เคยนอกใจหรือไปคุยกับใคร ซึ่งดิฉันก็ อธิบายค่ะ ...สรุป คือ ดิฉันก็ยอมใจอ่อน ให้เขา เขาบอกว่าพอถึงบ้าน เอาชอกโกแลตโยนวางบนโตะ การ์ดที่ดิฉันเขียน เขาโย นลงใต้ตู้ ไม่คิดจะอ่านมันเลยด้วยซ้ำคะ... ดิฉันซึ้งใจมากๆคะน้ำตาไหลเลย...T^T จากนั้นเราก็ระหองระแหงกันมาตลอด แต่ดิฉันอดทนคะ ทนถึกและบึกบึนค่ะ แล้วต่อมาค่ะ ....พักเที่ยงแปปนคงเดียวมาต่อนะคะ

ปล.เป็นกระทู้แรกที่เขียนผิดพลาดยังไงก็ขออภัยมา  ณ ที่นี้ด้วยคะ