ตอนแรกเราติด คณะนึงค่าเทอมไม่แพงแต่เราบอกแม่ว่าเราไม่ชอบ
แต่เราเรียนได้นะแต่ถ้าจบขอไปเรียนคณะที่เราชอบ แม่ก็บอกว่าเสียเวลา
เราตัดสินใจเรียนราม แต่ก็มีประกาศผลอีกอันเราติดจิตวิทยาภาคพิเศษ
ค่าเทอม 36,xxx บาท เราคิดว่ามันแพงประกอบกับมันต้องมีค่าใช้จ่าย
พวกหอน้ำไฟค่ากินอีกคงหนักเอาการ เราก็สละสิทธิ์ ทีนี้ถึงคราวตัดสินใจ
เราบอกแม่ว่าเรียนรามเอกชนมันแพง แม่ก็บอกตามใจ แต่ตลอดเวลาแม่
จะมาพูดว่าทำไมไม่สมัครม.นั่นม.นี่หล่ะ เราก็ถามตลอดว่าแม่อายรึเปล่า
หรือแม่ไม่อยากให้เรียนแม่ก็บอกว่าเปล่า เราก็อธิบายให้แม่ฟังว่า
เอกชนเราต้องมีเหมือนเพื่อนถ้าเราคิดจะอยู่คนเดียวก็ต้องพึ่งตัวเองให้ได้
จะได้ไม่ง้อเพื่อน ไปไหนต้องไปเอง ถ้าเราอยากมีแล้วต้องเป็นเด็กเสี่ยหล่ะ
แม่บอกแม่มีเงิน ทีนี้ปัญหาคือแม่เราทำงานหนักเหนื่อยเรารู้เรื่องนี้เราอยาก
ช่วยแม่ประหยัดแม่จะได้เอาเงินไปลงทุนทำอย่างอื่นบ้างที่แม่ตั้งใจ
แม่คอยช่วยคนอื่นจนแม่ไม่สามารถซื้อรถซื้อบ้านใหม่ได้เลยในรอบ 10 กว่าปี
เราเองก็เชื่อแม่ตลอดเพราะสงสารแม่แต่เราก็สงสารแม่ถ้าต้องเรียนเอกชน
เรารู้ว่าแม่สามารถหาได้แต่เราอยากให้แม่เอาให้ตัวเองบ้าง จนเพื่อนบอกว่า
เราทำเพื่อคนอื่นมากเกินนี่ชีวิตเรา ฟังคนอื่นมากไป แต่เราเองก็สงสารแม่
จำนวนเงินที่แม่หาได้ต่อเดือนมันควรมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้
พอเรารู้ปัญหาในบ้านเราก็อยากช่วยลด ให้ทำเป็นไม่รู้แล้วใช้ชีวิตปกติ
เราทำไม่ได้เลยจิงๆ พ่อเราไม่เคยช่วยแม่ แม่ต้องคอยจุนเจือพี่น้องตลอด
เพราะยายขอ แม่เคยกู้เงินให้พี่เรียนเรารู้ว่าแม่ไหวแต่เราก็ไม่อยาก
เราทำลายตัวเราเองเกินไปรึเปล่า
เราผิดเองที่เชื่อฟังคนอื่นมากไปหรือใครๆก็ทำร้ายเรา
แต่เราเรียนได้นะแต่ถ้าจบขอไปเรียนคณะที่เราชอบ แม่ก็บอกว่าเสียเวลา
เราตัดสินใจเรียนราม แต่ก็มีประกาศผลอีกอันเราติดจิตวิทยาภาคพิเศษ
ค่าเทอม 36,xxx บาท เราคิดว่ามันแพงประกอบกับมันต้องมีค่าใช้จ่าย
พวกหอน้ำไฟค่ากินอีกคงหนักเอาการ เราก็สละสิทธิ์ ทีนี้ถึงคราวตัดสินใจ
เราบอกแม่ว่าเรียนรามเอกชนมันแพง แม่ก็บอกตามใจ แต่ตลอดเวลาแม่
จะมาพูดว่าทำไมไม่สมัครม.นั่นม.นี่หล่ะ เราก็ถามตลอดว่าแม่อายรึเปล่า
หรือแม่ไม่อยากให้เรียนแม่ก็บอกว่าเปล่า เราก็อธิบายให้แม่ฟังว่า
เอกชนเราต้องมีเหมือนเพื่อนถ้าเราคิดจะอยู่คนเดียวก็ต้องพึ่งตัวเองให้ได้
จะได้ไม่ง้อเพื่อน ไปไหนต้องไปเอง ถ้าเราอยากมีแล้วต้องเป็นเด็กเสี่ยหล่ะ
แม่บอกแม่มีเงิน ทีนี้ปัญหาคือแม่เราทำงานหนักเหนื่อยเรารู้เรื่องนี้เราอยาก
ช่วยแม่ประหยัดแม่จะได้เอาเงินไปลงทุนทำอย่างอื่นบ้างที่แม่ตั้งใจ
แม่คอยช่วยคนอื่นจนแม่ไม่สามารถซื้อรถซื้อบ้านใหม่ได้เลยในรอบ 10 กว่าปี
เราเองก็เชื่อแม่ตลอดเพราะสงสารแม่แต่เราก็สงสารแม่ถ้าต้องเรียนเอกชน
เรารู้ว่าแม่สามารถหาได้แต่เราอยากให้แม่เอาให้ตัวเองบ้าง จนเพื่อนบอกว่า
เราทำเพื่อคนอื่นมากเกินนี่ชีวิตเรา ฟังคนอื่นมากไป แต่เราเองก็สงสารแม่
จำนวนเงินที่แม่หาได้ต่อเดือนมันควรมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้
พอเรารู้ปัญหาในบ้านเราก็อยากช่วยลด ให้ทำเป็นไม่รู้แล้วใช้ชีวิตปกติ
เราทำไม่ได้เลยจิงๆ พ่อเราไม่เคยช่วยแม่ แม่ต้องคอยจุนเจือพี่น้องตลอด
เพราะยายขอ แม่เคยกู้เงินให้พี่เรียนเรารู้ว่าแม่ไหวแต่เราก็ไม่อยาก
เราทำลายตัวเราเองเกินไปรึเปล่า