[ควันหลงกรณีฆ่าข่มขืนบนรถไฟ] ถ้าการเปลี่ยนประเทศให้ปลอดภัยมันยาก เปลี่ยนตัวเองให้เอาตัวรอดเป็นน่าจะง่ายกว่าไหม?

ช่วงนี้มีมาม่าเรื่องหนึ่งบนโลกออนไลน์


กรณี ดร. ชื่อดังด้านอสังหาริมทรัพย์คนนึง บอกว่า คดีนี้ส่วนหนึ่ง ต้องยอมรับว่าญาติผู้ตายก็ไม่ระวังตัวเช่นกัน เลยปล่อยให้คนร้ายเข้ามาก่อเหตุได้

ปรากฏว่าเพจแกโดนถล่มเละ เพราะคนอ่านมองว่าแกโยนความผิดมาที่เหยื่อและญาติทั้งหมด

-------------

จริงๆ ผมอ่าน คห. ของ ดร. แกแล้วละครับ แกก็ไม่ได้บอกว่าคนก่อเหตุไม่ผิดนะ เพียงแต่แกบอกว่า เดินทางแบบนี้ก็ต้องระวังตัว

ผมว่า ดร. แกก็พูดมีเหตุผลนะ

อย่าว่าแต่บนรถไฟเลย ในประเทศไทยนี้ มันมีที่ไหนที่ปลอดภัยบ้าง ขนาดอยู่บ้านตัวเอง ยังมีโจรงัดเข้ามาชิงทรัพย์ ฆ่าและข่มขืนคนในบ้าน ให้เป็นข่าวเรื่อยๆ ตำรวจก็จับได้บ้างไม่ได้บ้าง แถมถ้าไม่ใช่คดีดัง เรื่องก็เดินช้า ( บ้านเรามันแบบนี้จริงๆ หน่วยงานรัฐทุกประเภท ถ้าสื่อไม่จี้ อะไรๆ ก็ช้าไปหมด )

เมื่อเปลี่ยนประเทศมันยากเกินไป เปลี่ยนตัวเองด้วยการเรียนรู้ทักษะการเอาตัวรอด น่าจะง่ายกว่าไหม?

ว่าไหมครับ? บ้านนี้เมืองนี้ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนดีที่สุด

ปล.ส่วนใครอยากไปมาม่า ไปเพจนี้นะครับ ( ใส่สปอยครอบ )

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โสภณ พรโชคชัย