สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้เเรกที่เขียน เป็นปัญหาที่เกิดมานานมากแล้วเเต่ตัวเราเองก็ไม่สามารถทำใจได้สักที
เรื่องมีอยู่ว่า......
เมื่อปี54 เราได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเเห่งหนึ่ง และได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขาเรียนคณะเดียวกับเพื่อนเรา บังเอิญว่า มีเรียนวิชาเดียวกันกับเพื่อนก็เลยได้เจอกันบ่อย ตอนเเรกก็ไม่คิดอะไร (เพราะตอนนั้นเรามีแฟนแล้ว) เต่ไปๆมาๆเริ่มคิด เมื่อจบเทอมหนึ่งขึ้นเทอมสองเราก็ลงเรียนวิชาเดียวกับเพื่อนอีกแต่ ได้เเลปคนล่ะวัน เเต่บังเอิญดันไปเจอเขาเรียนเเลปเซคเดียวกันอีก เเละโต๊ะเขาก็เป็นโต๊ะสุดท้ายที่เหลืออยู่จึงกลายเป็นเราต้องอยุ่กลุ่มเขาโดยปริยาย และเวลานั่งเรียนเราก็จะนั่งข้างเขาเสมอๆ แต่ตลอดเวลาที่เรียนนั้น เขาชอบเอามือมาลูบต้นขาเราตลอดเวลา ปัดแล้วก็ไม่เลิกลูบ พูดก็เเล้วก็ยังไม่หยุด บางทีก็เอามือมาโอบเอวเราข้างนึง อีกมือมือนึงเลคเชอร์ จนเพื่อนในห้องเเซวกันว่า เป็นแฟนกัน และกลายเป็นข่าวดังในคณะเขา จนไปถึงหูรุ่นพี่ที่เคารพของเรา เราก็เลยโดนรุ่นพี่เฉ่งยับ เพราะมันดูไม่ควรเเละเราก็เสียหาย เราก็เลยโทรคุยกับเขา (ได้เบอมาจากหนังสือรุ่นของเพื่อน ตอนเเรกว่าเเค่จะโทรไปแกล้ง เฉยๆเเต่กลายเป้นคุยกันทุกวันเลย) บอกว่า มันเป็นข่าวอ่ะ ช่วยเเก้ข่าวด้วยนะ ว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ หลังจากนั้น เราสองคนก็ ทิ้งระยะห่างกัน เเต่ก็ยัง คุยกันบ้าง เป้นครั้งคราว เเต่ตอนนั้น เราก็ เริ่มที่จะชอบเขาเเล้วล่ะ เเต่เพื่อนเรามันไม่ชอบ มันเตือนว่า "ผู้ชายคนนนี้มันเลว อย่าไปยุ่งด้วย" เราก็ได้เเต่ แอบคุยกันลับหลังเพื่อนเรา เพราะกลัวเพื่อนจะว่า ส่วนเเฟนเราเขาเป็นคนที่ไม่อะไรกับเรื่องเราจะมีกิ๊กหรือคุยกับใครอยู่แล้ว เเต่ขออย่างเดียว "อย่าถึงขั้นมีอะไรกัน" จนวันนึงเป็นงานที่จัดในคณะเพื่อนเรา เราก็ไปดูเพื่อนเพราะกลัวเพื่อนเมาแล้วกลับไม่ได้ แต่เราก็ไปเจอเขา เมาเเอ๋ เราก็เลยเดินไปดู เเละถามว่าไหวไหม เเล้วเขาก้จับมือเราบอกว่า ให้เราไปอยู่กับเพื่อนซะ เขาไม่ไหวเเล้ว เราก็งงๆสักพักเพื่อนเราที่เมาเหมือนกับ ก็เดินมากระชากมือเราออกแล้ว ด่าเขาไปว่าอย่ายุ่งกับเราอีก นับเเต่บัดนั้น เขาก็ไม่ค่อยมายุ่งกับเราให้เพื่อนเห็น เเต่ก็คุยเฟส โทรคุยกัน แอบไปเดทกันบ้าง จนเวลาผ่านไป จนถึงปี 56 เขามีแฟนแล้วเป็นรุ่นพี่ เราก็รู้ ตอนที่รู้เราก็ช๊อคเล็กๆเเต่ด้วยความที่เราเคยบอกเขาเเล้วว่า เป็นเเค่เพื่อนกัน เราก็เก็บความรู้สึกที่ชอบเขาเอาไว้ลึกในใจ เเต่มันก็ไม่ได้ซ่อนไปจากสายตาเขาได้เลย และวันเเห่งความบ้าคลั่งของเราก็มาถึง วันนั้นเป็นวันที่มหาลัยมีงานใหญ่ที่สุดในช่วงเทอมต้น เราก็ไปช่วยพี่ๆจัดเตรียมงาน เเละก็ได้เจอเขา หลังจากที่ซ้อมอะไรกันเสร็จแล้ว เรากับเขาก็ไปหาอะไรกินกันหน้า มอ และไปต่อด้วยเหล้าปั่น 2 เหยือก เเล้วเขาก็พาเรามาส่งที่ตึก(วันนั้นนอนที่มหาลัย บ้านอยู่ไกลกลัวมาไม่ทันงานเช้า) ด้วยความที่เรากรึ่มๆเขาก็พาเราเดินไปยังมุมมืดของตึกที่ไม่มีคนผ่าน มันก็จะดึกแล้ว คนก็น้อย เเล้ว เลยไม่มีใครเลย เขาก็ผลักเราเข้ากับกำแพง เราช๊อคตัวแข็งทื่อพูดอะไรไม่ออก เขากอดเรา หอมเรา ลูบเราทั้งตัว บอกเลยว่าทั้งตัว เเล้วเขาก็ หอมที่หน้าผากเรา เเล้วกอดเราไว้อย่างเเน่น เเละพูดเสียงสั่นๆว่า "รู้ใช่ไหม เรื่องของเรามันคงเป็นไปไม่ได้ "เเละหอมเราหนึ่งที "เรามีเเฟนเเล้ว เธอก็รู้" หอมอีกหนึ่งที "เราคงเป็นได้เเค่เพือนกัน" เเละหอมอีกหนึ่งที หลังจากนั้นเขาก็พาเราไปส่งบนตึก เราอ่ะช๊อค ทบทวนว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงเกิดขึ้นได้ งงผสมช๊อค ผสมเสียใจ ทุกอย่างผสมกันหมด เราไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น นับจากวันนั้น เขาก็ดู เหินห่างเรา เราก็ เหินห่างกับเเฟนเรา เพราะ สับสน กับสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกครั้งที่หลับตาเราจะยังไม้ยินเสียงของเขา เรายังจำลมหายใจร้อนๆนั้นได้ดีเสมอ ถึงขั้นเราจะเลิกกับเเฟนเพื่อไปคบเขาเลย เราเคยถามเขาว่า วันนั้นเมาหรอ เขาตอบว่า" ป่าว เเต่ไม่รู้ทำไมถึงทำ " เราก็เงิบ เเล้วเหมือนเพื่อนเราระเเคะระคายเรื่องเรากับเขา เราก็เลยต้องเงียบๆไป จนเพื่อนเรามาเล่นโทรศัพท์ และเปิดดูเเชท ก็เลยรุ้ว่าเราคุยกับเขาอยู่ มันก็บอกว่า "มันเลวจะตายไปคุยกับมันทำไม ขอร้องเถอะ บลาๆๆๆๆ" เราก็ เอออไปงั้น เเต่เเบบ มันชอบไปแล้ว ตัดใจมานานแล้ว ก็ไม่ได้ ครั้งล่าสุดเพื่อนเราก้มาเล่าวีรกรรมตอนฝึกงานของเขาให้เราฟัง "ขอร้องเถอะเลิกยุ่งกับมันนะ มันชั่วมันเลว มันวรณัฐ มาก บลาๆๆ" เราก็เลยบอกไปว่า " กูพยายามอยู่เเต่กู ทำไม่ได้ กูตัดใจไม่ได้ ถ้าเขาเลิกกับเเฟนกูก็พร้อมจะเสียบเสมอ พูดตรงๆอย่างหน้าหนาๆเลยนะว่า กูอยากได้ผู้ชายคนนี้" เพื่อนเราก็เลย สั่งห้ามเราเข้าคณะมัน ไปไหนกับมันเท่านั้น เพื่อที่จะให้เราตัดใจได้
คือ เราควรจะทำยังไงดี เราพยายามมาหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ บอกกับตัวเองว่าผิด ก็เเล้ว มันก็ ยังทำไม่ได้ เเค่เจอหน้าเขา ใจเราก็เต้นเเรงเเล้ว อยากเข้าไปหา เเต่ก็ต้องห้ามใจไว้ไม่ให้เดินไป เดินผ่านก็พยายามไม่พูดด้วย เเละเเฟนเราก็รู้เรื่องเหล้าปั่นวันนั้นเเล้ว แต่เขาไม่โกรธเรานะ เเต่ก็เคืองๆอยู่ เราอยากเข้าไปหาเพื่อนที่คณะมันนะ เพราะ เน็ตเเรงดี เเต่มันสั่งห้ามเข้า เพื่อไม่ให้เราเจอหน้าเขาอีก เราก็ไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงดี ใครมีวิธีที่ช่วยให้ตัดใจได้อย่างเฉียบขาดไม่หวั่นไหวบ้าง ช่วยเเนะนำ ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
จะทำยังไง ถึงจะตัดใจได้สักที อาการหนักพอสมควร
เรื่องมีอยู่ว่า......
เมื่อปี54 เราได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเเห่งหนึ่ง และได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขาเรียนคณะเดียวกับเพื่อนเรา บังเอิญว่า มีเรียนวิชาเดียวกันกับเพื่อนก็เลยได้เจอกันบ่อย ตอนเเรกก็ไม่คิดอะไร (เพราะตอนนั้นเรามีแฟนแล้ว) เต่ไปๆมาๆเริ่มคิด เมื่อจบเทอมหนึ่งขึ้นเทอมสองเราก็ลงเรียนวิชาเดียวกับเพื่อนอีกแต่ ได้เเลปคนล่ะวัน เเต่บังเอิญดันไปเจอเขาเรียนเเลปเซคเดียวกันอีก เเละโต๊ะเขาก็เป็นโต๊ะสุดท้ายที่เหลืออยู่จึงกลายเป็นเราต้องอยุ่กลุ่มเขาโดยปริยาย และเวลานั่งเรียนเราก็จะนั่งข้างเขาเสมอๆ แต่ตลอดเวลาที่เรียนนั้น เขาชอบเอามือมาลูบต้นขาเราตลอดเวลา ปัดแล้วก็ไม่เลิกลูบ พูดก็เเล้วก็ยังไม่หยุด บางทีก็เอามือมาโอบเอวเราข้างนึง อีกมือมือนึงเลคเชอร์ จนเพื่อนในห้องเเซวกันว่า เป็นแฟนกัน และกลายเป็นข่าวดังในคณะเขา จนไปถึงหูรุ่นพี่ที่เคารพของเรา เราก็เลยโดนรุ่นพี่เฉ่งยับ เพราะมันดูไม่ควรเเละเราก็เสียหาย เราก็เลยโทรคุยกับเขา (ได้เบอมาจากหนังสือรุ่นของเพื่อน ตอนเเรกว่าเเค่จะโทรไปแกล้ง เฉยๆเเต่กลายเป้นคุยกันทุกวันเลย) บอกว่า มันเป็นข่าวอ่ะ ช่วยเเก้ข่าวด้วยนะ ว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ หลังจากนั้น เราสองคนก็ ทิ้งระยะห่างกัน เเต่ก็ยัง คุยกันบ้าง เป้นครั้งคราว เเต่ตอนนั้น เราก็ เริ่มที่จะชอบเขาเเล้วล่ะ เเต่เพื่อนเรามันไม่ชอบ มันเตือนว่า "ผู้ชายคนนนี้มันเลว อย่าไปยุ่งด้วย" เราก็ได้เเต่ แอบคุยกันลับหลังเพื่อนเรา เพราะกลัวเพื่อนจะว่า ส่วนเเฟนเราเขาเป็นคนที่ไม่อะไรกับเรื่องเราจะมีกิ๊กหรือคุยกับใครอยู่แล้ว เเต่ขออย่างเดียว "อย่าถึงขั้นมีอะไรกัน" จนวันนึงเป็นงานที่จัดในคณะเพื่อนเรา เราก็ไปดูเพื่อนเพราะกลัวเพื่อนเมาแล้วกลับไม่ได้ แต่เราก็ไปเจอเขา เมาเเอ๋ เราก็เลยเดินไปดู เเละถามว่าไหวไหม เเล้วเขาก้จับมือเราบอกว่า ให้เราไปอยู่กับเพื่อนซะ เขาไม่ไหวเเล้ว เราก็งงๆสักพักเพื่อนเราที่เมาเหมือนกับ ก็เดินมากระชากมือเราออกแล้ว ด่าเขาไปว่าอย่ายุ่งกับเราอีก นับเเต่บัดนั้น เขาก็ไม่ค่อยมายุ่งกับเราให้เพื่อนเห็น เเต่ก็คุยเฟส โทรคุยกัน แอบไปเดทกันบ้าง จนเวลาผ่านไป จนถึงปี 56 เขามีแฟนแล้วเป็นรุ่นพี่ เราก็รู้ ตอนที่รู้เราก็ช๊อคเล็กๆเเต่ด้วยความที่เราเคยบอกเขาเเล้วว่า เป็นเเค่เพื่อนกัน เราก็เก็บความรู้สึกที่ชอบเขาเอาไว้ลึกในใจ เเต่มันก็ไม่ได้ซ่อนไปจากสายตาเขาได้เลย และวันเเห่งความบ้าคลั่งของเราก็มาถึง วันนั้นเป็นวันที่มหาลัยมีงานใหญ่ที่สุดในช่วงเทอมต้น เราก็ไปช่วยพี่ๆจัดเตรียมงาน เเละก็ได้เจอเขา หลังจากที่ซ้อมอะไรกันเสร็จแล้ว เรากับเขาก็ไปหาอะไรกินกันหน้า มอ และไปต่อด้วยเหล้าปั่น 2 เหยือก เเล้วเขาก็พาเรามาส่งที่ตึก(วันนั้นนอนที่มหาลัย บ้านอยู่ไกลกลัวมาไม่ทันงานเช้า) ด้วยความที่เรากรึ่มๆเขาก็พาเราเดินไปยังมุมมืดของตึกที่ไม่มีคนผ่าน มันก็จะดึกแล้ว คนก็น้อย เเล้ว เลยไม่มีใครเลย เขาก็ผลักเราเข้ากับกำแพง เราช๊อคตัวแข็งทื่อพูดอะไรไม่ออก เขากอดเรา หอมเรา ลูบเราทั้งตัว บอกเลยว่าทั้งตัว เเล้วเขาก็ หอมที่หน้าผากเรา เเล้วกอดเราไว้อย่างเเน่น เเละพูดเสียงสั่นๆว่า "รู้ใช่ไหม เรื่องของเรามันคงเป็นไปไม่ได้ "เเละหอมเราหนึ่งที "เรามีเเฟนเเล้ว เธอก็รู้" หอมอีกหนึ่งที "เราคงเป็นได้เเค่เพือนกัน" เเละหอมอีกหนึ่งที หลังจากนั้นเขาก็พาเราไปส่งบนตึก เราอ่ะช๊อค ทบทวนว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงเกิดขึ้นได้ งงผสมช๊อค ผสมเสียใจ ทุกอย่างผสมกันหมด เราไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น นับจากวันนั้น เขาก็ดู เหินห่างเรา เราก็ เหินห่างกับเเฟนเรา เพราะ สับสน กับสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกครั้งที่หลับตาเราจะยังไม้ยินเสียงของเขา เรายังจำลมหายใจร้อนๆนั้นได้ดีเสมอ ถึงขั้นเราจะเลิกกับเเฟนเพื่อไปคบเขาเลย เราเคยถามเขาว่า วันนั้นเมาหรอ เขาตอบว่า" ป่าว เเต่ไม่รู้ทำไมถึงทำ " เราก็เงิบ เเล้วเหมือนเพื่อนเราระเเคะระคายเรื่องเรากับเขา เราก็เลยต้องเงียบๆไป จนเพื่อนเรามาเล่นโทรศัพท์ และเปิดดูเเชท ก็เลยรุ้ว่าเราคุยกับเขาอยู่ มันก็บอกว่า "มันเลวจะตายไปคุยกับมันทำไม ขอร้องเถอะ บลาๆๆๆๆ" เราก็ เอออไปงั้น เเต่เเบบ มันชอบไปแล้ว ตัดใจมานานแล้ว ก็ไม่ได้ ครั้งล่าสุดเพื่อนเราก้มาเล่าวีรกรรมตอนฝึกงานของเขาให้เราฟัง "ขอร้องเถอะเลิกยุ่งกับมันนะ มันชั่วมันเลว มันวรณัฐ มาก บลาๆๆ" เราก็เลยบอกไปว่า " กูพยายามอยู่เเต่กู ทำไม่ได้ กูตัดใจไม่ได้ ถ้าเขาเลิกกับเเฟนกูก็พร้อมจะเสียบเสมอ พูดตรงๆอย่างหน้าหนาๆเลยนะว่า กูอยากได้ผู้ชายคนนี้" เพื่อนเราก็เลย สั่งห้ามเราเข้าคณะมัน ไปไหนกับมันเท่านั้น เพื่อที่จะให้เราตัดใจได้
คือ เราควรจะทำยังไงดี เราพยายามมาหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ บอกกับตัวเองว่าผิด ก็เเล้ว มันก็ ยังทำไม่ได้ เเค่เจอหน้าเขา ใจเราก็เต้นเเรงเเล้ว อยากเข้าไปหา เเต่ก็ต้องห้ามใจไว้ไม่ให้เดินไป เดินผ่านก็พยายามไม่พูดด้วย เเละเเฟนเราก็รู้เรื่องเหล้าปั่นวันนั้นเเล้ว แต่เขาไม่โกรธเรานะ เเต่ก็เคืองๆอยู่ เราอยากเข้าไปหาเพื่อนที่คณะมันนะ เพราะ เน็ตเเรงดี เเต่มันสั่งห้ามเข้า เพื่อไม่ให้เราเจอหน้าเขาอีก เราก็ไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงดี ใครมีวิธีที่ช่วยให้ตัดใจได้อย่างเฉียบขาดไม่หวั่นไหวบ้าง ช่วยเเนะนำ ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ