ทุกคนเคยเบื่อแม่กันไหมคะ

ทุกคนเคยเบื่อแม่กันไหมคะ ฉันเป็นคนหนึ่งที่มีความคิดเป็นของตัวเองสูง หรือจะเรียกกันทั่วๆไปว่าดื้อก็ได้ เวลาอยู่นอกบ้านมันเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมค่ะ แต่เวลาอยู่ในบ้าน ฉันยังติดนิสัยจากนอกบ้านมาใช้ และบางครั้งอาจจะเยอะเกินไป

ฉันและแม่ทะเลาะกันบ่อยค่ะ เราทะเลาะกันทุกๆเรื่อง ตั้งแต่เรื่องไร้สาระจนถึงเรื่องที่เคร่งเครียด เช่น การเรียนต่อ แทบจะเรียกว่าทะเลาะกันทุกวันก็ได้ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ฉันตัวเล็กๆแล้ว จนทุกวันนี้มันเป็นความเคยชิน ที่เถียงแม่แล้วแม่เถียงเราต่อไม่ได้ เราจะชนะ  ฉันคิดแบบนั้นจริงๆค่ะ และในขณะนั้นฉันไม่ได้คิดถึงจิตใจแม่เลย

วันนี้เราทะเลาะกันเหมือนเดิมเป็นเรื่องปกติค่ะ และแน่นอนฉันชนะแม่ตามเคย แต่ฉันรู้สึกไม่ดีเลย ฉันมองไปที่แม่ แม่นั่งนิ่งเงียบเหมือนกำลังดูทีวีอยู่ แต่แววตาของแม่ไม่ได้จับจ้องที่จอ อีกทั้งยังดูเศร้า ฉันเริ่มคิดถึงตอนทะเลาะกัน แม่พยายามบอกสิ่งที่ดีให้แก่ฉัน ถึงแม้คำพูดและสำเนียงจะดุดัน ไม่น่าฟัง แต่มันเต็มไปด้วยความหวังดีของคนเป็นแม่ที่อยากจะให้ลูกของตัวเองได้ดีทั้งนั้น ตรงข้ามกับฉัน ฉันมีแต่ความคิดต่อต้านสิ่งที่แม่พยายามจะบอก ฉันทะเลาะกับแม่ด้วยความก้าวร้าวและไม่ได้คิดถึงเจตนาที่แม่พูดเลย

ฉันรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นลงไป ฉันไปขอโทษแม่และบอกความในใจเนื้อหาย่อจากที่พิมพ์ไปข้างต้น เพราะฉันไม่สามารถพูดออกมาได้ ฉันร้องไห้ค่ะ  แต่แม่ไม่พูดอะไร แม่นั่งนิ่งเฉย ฉันไม่รู้ว่าแม่ยังโกรธหรือจะยกโทษให้ฉันหรือไม่ แต่ฉันรู้ว่าที่แน่ๆ แม่กำลังเสียใจอยู่

ถึงลูกที่ดื้อกับแม่ทุกๆคน ฉันรู้ว่าเวลาที่แม่ของคุณสั่งสอน หรือตักเตือนคุณ คุณจะรู้สึกไม่พอใจและพยายามจะต่อต้านแม่ ฉันขอให้คุณหยุดเถียงสักครู่ คิดถึงเจตนาที่แม่ต้องการจะบอก และพยายามทำความเข้าใจกับมัน ที่สำคัญเวลาที่เราจะเถียงแม่ ขอให้นึกถึงจิตใจของแม่ด้วยว่าจะรู้สึกอย่างไร

หนูขอโทษนะแม่ ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลามาอ่านคำสารภาพ คำขอโทษ คำแก้ตัวหรืออะไรก็แล้วแต่
                                                      

จากเด็กดื้อที่รักแม่