ขอระบายความในใจ จากลูกเมียหลวง ถึงคุณเมียน้อย

เรื่องที่จะเล่านี้ขอระบายความในใจ ความรู้สึกของตัวเองและคนในบ้านนะคะ

  คือพ่อเรามีบ้านเล็กมานานแล้วตั้งแต่เราเด็กๆ ทุกคนในบ้านก็รู้ เมื่อก่อนตอนเรายังเด็ก อยู่ในวัยอยากรู้อยากเห็นและอ่อนไหวง่าย

ก็มักจะไปสืบเรื่องราวของพ่อจากมือถือบ้าง กระเป๋าตังบ้าง ก็ไปเจอรูปผู้หญิงคนนี้ เราก็แอบเอามาให้เพื่อนสนิทดู แลัวก็ด่ากันตามประสาเด็ก

เอารูปไปใส่ไว้ในรองเท้าบ้าง เอาตู้สาธารณะโทไปด่าบ้าง  มันก็ทำเป็นเฉย บางทีก็ด่าเรากลับ มันเคยส่งข้อความมาหาเราว่า "กูจะฆ่าพ่อยังง่ายกว่าฆ่าแมวอีก"
จำได้จนถึงทุกวันนี้



เวลาผ่านไป เราโตขึ้น แต่สถานะทางบ้านเราแย่ลงด้วยพิษเศรษฐกิจ เราต้องย้ายจากบ้านตึกแถวใจกลางเมืองมาอยู่บ้านเช่าเล็กๆ ตอนที่อยู่บ้านนี้ครอบครัวเราก็ปกติดี

แต่มีวันหนึ่ง มันคนนั้นโทรเข้าโทรศัพท์บ้านเรา แม่เรารับ (คือบ้านเรารู้ว่ามี แต่ไม่เคยไปยุ่ง และพวกเราก็ไม่เคยมีเรื่องที่ว่าคนอื่นมาระรานแบบนี้)

แม่เราบอกว่า มันโทรมาคุยกับแม่ ว่าพ่อเราทำไมไม่ไปหามัน พ่อเราไปหา ผญ คนอื่น (แน๊ะ มีมาตามผัวของคนอื่นด้วยวุ้ย) มันบอกมันมีลูกกับพ่อเรา

พ่อเรา ไล่หนีก็ไม่ไป ( อยากจะให้พ่อเราได้ยินจริงๆเลย)  แล้วเหตุการณ์ก็ผ่านไป


จนถึงช่วง เราอยู่ ม.6 เราไปอยู่บ้านแถวสมุทรปราการ ซึ่งมันไกลจากโรงเรียนเรามาก เราจึงไปเช่าห้องอยู่และมีแม่อยู่ดูแลเราด้วย

ส่วนพี่เราไปอยู่บ้านแฟน ดังนั้นเท่ากับว่า ที่บ้านพ่อเราอยู่คนเดียว เรากับแม่จะกลับบ้านในวันเสาร์ อาทิตย์บ้างบางสัปดาห์

มีบางครั้งเรากลับไปบ้านแล้วเจอของใช้ ผญ อยู่ในบ้าน ซึ่งไม่ใช่ของเราและแม่แน่ๆ รวมทั้งผ้าเช็ดตัว ซึ่งมีชื่อมันผู้นั้นเขียนอยู่อีกตะหาก

เราก็แอบแค้นใจเล็กๆ ว่านี่บ้านเรา ทำไมเค้ากล้าเอาคนอื่นมานอนถึงบ้าน มีคนบอกว่า คนแถวบ้านเค้ารู้กันหมดแหละ

น่าอับอายมั้ยล่ะคะ เมียหลวงไม่อยู่ เมียน้อยมาอยู่ออกหน้าออกตาจนคนแถวนั้นเค้ารู้กันหมด เค้าคงคิดว่าเราโง่ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

จริงๆเราและแม่รู้ รวมถึงญาติๆทางแม่เราก็รู้ แต่ไม่อยากพูดค่ะ



เดี๋ยวมาต่อนะคะ