ข่มขืน = ประหารชีวิต...? การลงโทษผู้กระทำผิด กับการแก้กฎหมาย มันเป็นคนละเรื่องกัน มีสติกันสักนิด ทางออกคืออะไร

ผมคงไม่ต้องท้าวความยาวนะครับ ว่าที่มาของการตั้งกระทู้คืออะไร

กระแสสังคมตอนนี้ มันไม่ต่างจากเมื่อปีก่อน (ถ้าจำไม่ผิด) ที่เกิดกรณี เด็กสาวชาวอินเดีย
ถูกรุมโทรม และฆาตกรรมบนรถประจำทาง (ถ้าผมจำรายละเอียดผิดก็ขออภัย)
ในตอนนั้น ชาวโลกก็รุมประนามการกระทำของอาชญากร
ผู้คนมากมาย โกรธแค้น สับสน และรู้สึกไม่ปลอดภัยที่มีคนแบบนั้นอยู่ร่วมโลก
จนทางออกที่คนส่วนใหญ่ออกมาแสดงความคิดเห็นกัน คือต้องการกำจัดคนพวกนั้น
เพราะทำให้ผู้คนรู้สึกไม่ปลอดภัย และไม่สามารถใช้ชีวิตเป็นปกติสุขได้

โทษประหาร ดูจะเหมาะสมกับอาชญากรเหล่านี้ สำหรับความผิดที่ได้เกิดขึ้นแล้ว
ผมเห็นด้วย ว่าการลงโทษอย่างสาสม (หรือเหมาะสม) เป็นสิ่งที่ต้องกระทำ


แต่สิ่งที่ผมอยากพูดถึง คือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกัน
เหตุการณ์ครั้งนี้ที่เกิดขึ้นในไทย มันนำพามาสู่อีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องการ "รณรงค์แก้กฎหมาย"
จากคดีที่เกิดขึ้น ผู้คนมากมาย หัวดำ หัวแดง หัวทอง หัวล้าน ออกมาสนับสนุนให้แก้กฎหาย "ข่มขืน = ประหาร"

อยากให้ทุกท่าน มองแยกจากกันนะครับ ระหว่างคดีความที่เกิดขึ้น กับตัวบทกฎหมาย

คดีที่เกิด ต้องได้รับโทษเช่นไร ก็ว่ากันไปเรื่องหนึ่ง
มันเป็นเรื่องของคนคนหนึ่งที่ทำความผิด แล้วสมควรถูกลงโทษเช่นไร ว่ากันไปตามเรื่องราว
การแก้ตัวบทกฎหมาย ผมมองว่ามันเป็นคนละเรื่องกันเลย
ไม่สามารถเอาเหตุการเพียงเหตุการณ์เดียว หรือบางเหตุการณ์ เป็นตัวตัดสินเหตุการณ์ลักษณะเดียวกันทุกเหตุการณ์ได้



ดังนั้น ผมไม่ขอกล่าวถึงว่า "ควรลงโทษอาชญากรอย่างไร"
แต่ "กฎหมายควรเป็นอย่างไร" นี่มากกว่าครับ ที่ต้องมีหลักการที่เหมาะสมชัดเจน

ผมขออ้างอิงจากกระทู้ "ทำไมไม่ควรมีโทษประหาร...." http://pantip.com/topic/32298554
กระทู้นี้ ให้ข้อมูลทางสถิติ และแนวคิดด้านจิตวิทยา และผลสำรวจที่ชี้ให้เห็นค่อนข้างชัดเจนและน่าสนใจมาก เกี่ยวกับารตัดสินประหารชีวิต
ซึ่งผมจะขอสรุปให้คร่าวๆ เฉพาะส่วนที่ผมคิดว่าเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรากำลังรณรงค์ผลักดันกันอยู่
เผื่อใครไม่อยากอ่านกระทู้เนื้อหายาวๆ



ในกระทู้นี้ มีเนื้อหาในหลายแง่มุมที่น่าสนใจ อยากให้ทุกท่านเข้าไปอ่าน
ซึ่งถ้ามองให้ลึก ให้ละเอียด มันมีแง่มุมมากมายที่ต้องคำนึงถึงในการแก้ไขตัวบทกฎหมายที่รุนแรงถึงชีวิต เช่น โทษประหาร

สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ย้ำกันอีกครั้ง ว่าผมเห็นด้วยว่าการลงโทษผู้กระทำผิดอย่างสาสมเป็นสิ่งที่ต้องทำ
จะจับไปตอน ฉีดยาให้ปี้ไม่ได้ จะจำคุกตลอดชีวิต ก็เอามันซักทางหนึ่ง
ไม่ให้ต้องมาสร้างความหวาดกลัวให้ผู้คนในสังคม หรือจะประหารทิ้งไปเลย ก็ตัดสินมา
เพราะสังคมต้องการการอยู่อย่างปกติสุข ไม่ต้องมาคอยระแวงว่าคนที่เดินผ่านไปมาเป็นอาชญากรรึเปล่า

แต่การแก้ไขกฎหมาย ตามกระแสสังคม ที่ตอนนี้กำลังเดือดปุดๆ ต้องการฆ่าล้างบางคดีข่มขืนนั้น อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด
บอกตามตรง ถ้าเหตุการณ์นี้มันมาเกิดกับคนใกล้ตัวผม เช่นน้องสาว หรือญาติสนิทของผม
ผมก็คงแค้นและอยากประหารมันให้ตายๆไป เหมือนกัน แต่ก็ปฏิเสธความจริงข้อหนึ่งไม่ได้ว่า
มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น นอกจากเพียงแค่ ความแค้นในใจได้รับการปลงเปลื้องระบายออกไปบ้าง
แต่เหยื่อที่เสียชีวิต และความเศร้าโศกจากการสูญเสียมันไม่ได้รับการเยียวยาเลย

สิ่งที่ผมเห็นว่าควรจะผลักดันมากกว่า "ข่มขืน = ประหาร"
คือทำอย่างไรจะเป็นการ "ป้องกันไม่ให้เกิดความสูญเสีย"
ทำอย่างไรจึงเป็นการลดอาชญากรรมได้

เพราะตามที่ได้บอกไป ถ้าการกำหนดบทลงโทษที่รุนแรงถึงประหาร ไม่ได้ช่วยให้คนยั้งคิด
สิ่งที่เรากำลังผลักดันกันอยู่ มันไม่น่าจะช่วยให้อะไรดีขึ้น

สุดท้าย เท่าที่ผมเห็น สิ่งที่จะทำให้เรื่องพวกนี้มันเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้นได้
ก็ไม่พ้นเรื่องการปลูกฝังให้เป็นคนดี เพราะมันคือต้นตอของเรื่องทั้งหมด
ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และดูจะยากยิ่งกว่าการแก้กฎหมายเสียด้วยซ้ำ
เพราะมันคือการรณรงค์ สนับสนุนตั้งแต่สถาบันครอบครัว การศึกษา องค์กรสาธารณะ เอกชน ฯลฯ

สุดท้ายนี้ ผมไม่ค้าน และไม่ห้าม เรื่องการรณรงค์ให้เปลี่ยนแปลงแก้ไขกฎหมาย
แต่อยากให้ทุกท่านพิจารณาด้วยเหตุและผลครับ อย่าใช้แต่ความโกรธ เกลียด เคียดแค้นเป็นตัวตัดสิน
การผลักดันเรื่องใดๆ ให้เกิดความเปลี่ยนแปลง เมื่อทำแล้ว ควรเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น อย่าให้มันสูญเปล่าครับ