เมื่อผมหันไปบอกคนข้างๆที่พูดคุยในโรงหนัง

วันนี้ผมอยากแชร์ประสบการณ์ชีวิตครับ เรื่องราวธรรมดาที่ทุกคนเคยพบเจอ ... การพูดคุยในโรงหนัง

เรื่องราวเกิดจากความรู้สึกร้อนแรงอยากดูหนังที่รีวิวดีมากอย่าง Begin Again (ส่วนหนึ่งเพราะเพื่อนที่เคยอยู่ NYC กรีดร้องโดดดิ้นไปมาราวกับกุ้งเต้นว่าอยากกลับไปเมืองแห่งความฝันอีกครั้ง)

ซื้อตั๋วไปนั่งดูอย่างอาร์ตๆ(อย่าถามว่าไปกับใคร) หวังว่าจะได้ซาบซึ้งบทเพลงไพเราะ และ บรรยากาศของนิวยอร์คซิตี้ ก็ได้แจ๊คพอต นั่งข้างๆกับตัวละครเอก ... คุณแม่และลูกชาย(?)

เพื่อให้คุ้มค่าตั๋วหนัง ผมจึงรีบเข้าเป็นคนแรกๆ จะได้ดูโฆษณาหนังเรื่องอื่นๆด้วย นี่คือจังหวะแรกที่ผมได้ยินเสียงว่า "เฮอร์คิวลิสชัวร์" ... wait! พวกคุณเล่นเกมส์แฟนพันธ์แท้ 3 วินาทีกันเรอะ??? OMG!!!  (นึกด่าในใจ)

เสียงพากย์มีดังประปราย ทุกๆโฆษณาที่ฉาย ส่วนมากจะเน้นคอมเม้นท์ตอนจบ "รถสวยดีนะ" "ขำอ่ะ"
.
.
.
ท่องไว้ในใจ "ปล่อยผ่านไป หนังจบคงดีขึ้น"
.
.
.
ก็เหมือนกับขอเลขเด็ดแหละครับ ขอไปเรื่อยๆยังไงคำขอก็ไม่เป็นจริง

เริ่มจากช๊อตแรก (SPOIL ALERT!!!!!) พระเอกตื่นนอน !!! (ดับเบิ้ลยูทีเอฟ สปอยได้ไร้สาระมากๆ) .... IMDB ทำงานทันทีเป็นอัตโนมัติ "แม่ คนนี้ที่เล่นเป็น The Hulk"


หืมมมมมมมมม ตรูรู้แล้ววววววววววววววววววววววว

"นางเอกจริงๆเล่นกีตาร์ไม่เป็น" ....​ ตรูกำลังอินนนนนนนนนนนน
"นางเอกน่ารักดี" .... ตรูเห็นด้วยนะ แต่คือ เพลงกำลังเพราะ!!!!!!

เพลงเปิดตัวเพลงแรกจบไปแบบมีคอมเม้นท์มาขัดจังหวะตลอด ไม่รวมถึงขนมสักอย่างที่มีเสียงถุงพลาสติกและหีบห่อกร๊อบแกร๊บตลอดเวลา

เอาละครับ วัดใจดีกว่า เห็นกระทู้พันทิปบ่นๆคนข้างๆมาเยอะล่ะ คราวนี้ตั้งใจว่า "สิทธิ์ในการดูหนังอย่างสงบ" มีค่ามากกว่า "สิทธิ์ในการพูดอย่างอิสระ"

ด้วยความมั่นใจว่ารูปร่างสูง(ไขมัน)ใหญ่กว่า(กล้าม)นักกีฬาอเมริกันฟุตบอลของมหาลัย  (เป็นคนไม่หาเรื่องใคร และไม่มีใครกล้าหาเรื่อง) อีกฝ่ายคงไม่สวนหมัดมาแน่ๆ

จึงชะโงกหน้า หลังลอยออกจากเบาะ หันกลับมามองคุณแม่และคุณลูก ยิ้มด้วยหน้าตาประหนึ่งประกวดชายงามกำลังเบ่งกล้าม พร้อมกล่าวว่า  "รบกวนช่วยเงียบเสียงลงได้มั้ยครับ"

คุณลูกในอาการงงๆ สมองทำงานไม่ทันว่า คนพูดมันเป็นใคร ก็พยักหน้าเบาๆ และตอบรับว่า "ครับ"

เท่านั้นเอง บรรยากาศในโรงหนังก็เงียบสงบลงได้

เห็นมั้ยครับว่าการสื่อสารเป็นสิ่งที่สำคัญ ร้องขอตรงๆสุภาพๆเรื่องราวก็จบตั้งแต่ตรงนั้น เวลานั้น เราไม่ต้องทนทุกข์ทรมานฟังเสียงพากย์ราวกับท่ามกลางหนังกลางแปลง ผลลัพท์ดีกว่านั่งทนฟังแล้วมาโวยวายโพสพันทิปถึงที่นั่ง E16,E17 ว่าไร้มารยาท


การด่าลับหลังไม่ช่วยให้สังคมดีขึ้น คนทำผิดไม่รู้ตัวและไม่มีวันปรับปรุงตัวครับ

สิ่งที่ผมอยากสื่อคือ อยากให้เราพูดกันมากขึ้น แสดงความในใจกันตรงๆ รักษาสิทธิ์ของเราทันที ไม่ใช่เก็บเป็นอารมณ์โกรธแล้วด่าลับหลังใน Social media ไม่ใช่แค่เรื่องดูหนังนะครับ แต่รวมถึงเรื่องการแซวคิว การส่งเสียงดังรบกวน ฯลฯ


จบบริบูรณ์

End Credit วิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


แต่เรื่องจริงกลับไม่เป็นอย่างนั้น เพราะว่าเรื่องจริงคือ ...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผ่านไปสักพัก คุณแม่ก็ชวนคุณลูกคุยอีก คุณลูกก็ตอบเบาลงแต่ไม่พูดก่อน แต่เนื่องจากนานๆพูดทีผมก็เลยขี้เกียจไปย้ำอีกรอบ