ขอพท.ระบายนะคะ ขอไล่เป็นเป็นข้อๆ เพราะถ้าเล่าเป็นเรื่องคงจะวกวนน่าดู
1.สามีชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ค่อยฟังคห.เรา
2.สามีบางทีก็ระเบียบจัด ขี้บ่น ซื้อของมาต้องจัดให้เป็นระเบียบทันที ไม่งั้นเทอจะบ่น บางทีเราก็ต้องทำหลายอย่าง ดูลูกไปด้วย
เช่นซื้อของเข้าบ้านมาตอนเย็น เราจะวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว แล้วไปเตรียมกับข้าวให้ลูก พาลูกออกไปปั่นจักรยาน พอกลับมาก็โดนบ่น ทั้งที่ตัวเองอยู่บ้าน เฉยๆ ทำไมไม่ช่วยเก็บ คือเราก็ไม่ได้นั่งว่างนะ ก็ป้อนข้าวลูก พาลูกออกไปวิ่งเล่นที่สนาม
3.สืบเนื่องจากข้อ2 บางทีเข้ามาก็โดนว่า ทำไมไม่หุงข้าว คือปกติสามีกินข้าว 2-3 ทุ่ม พอวันนี้ยังไม่หุงดันจะกินตอนทุ่มนึง พอเห็นข้าวยังไม่หุงก็หน้าบูด
4.สามีห้ามระบายเรื่องส่วนตัวกับคนรอบข้าง ห้ามโพสเฟช ห้ามขึ้นในไลน์ ห้ามทุกช่องทางโซเชียล คืออึดอัดนะ อยากจะบ้า พูดกับสามีก็ไม่ได้ เทอไม่ฟัง
อย่างที่บอกในข้อ1 เทอมีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่ค่อยฟังใคร ( ขนาดสมัครพันทิพไว้ระบาย เทอยังมาขอใช้ด้วย ไว้ถามในห้องสินธร) นี่เราเลยสมัคร
ไหม่อีกอันเลย
5.ชอบพูดว่าให้ความสำคัญเท่ากันทั้งสองครอบครัว แต่เวลาเราจะกลับบ้าน เทอไม่อยากไปด้วย จะบ่น และทำสีหน้าไม่อยากไป ทั้งๆที่แม่เราพยายามเอาใจ
ทุกอย่าง ขนาดถึงจะทำห้องให้สามีโดยเฉพาะ แม่กลัวว่ามาแล้วไม่มีห้องเป็นส่วนตัวจะอึดอัด (จิงๆที่บ้านแม่เรามีห้องนอนกันคนละห้อง แต่ห้องเราไม่มี
แอร์และทีวี เนื่องจากเราไม่ได้อยู่ตลอด ปกติถ้าเราไปกับลูกก็จะนอนห้องแม่เอา) คือแม่จะซื้อสมาร์ททีวีให้ เพราะเห็นว่าสามีชอบดูหนัง จะติดแอร์ให้
แม่พูดว่าอยากให้มาอยู่นานๆ แม่คิดถึงหลาน (ปกติไปค้างแค่คืนเดียว) เหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สุกแย่ก็คือ วันนั้นแม่เรามาหาที่ กทม. แม่เราชวนไปเดินห้าง
ก็นั่งรถแท็กซี่กันไป ขากลับจิงๆก็ว่าจะนั่งรถตู้กลับ แม่เกรงใจสามีมาก เราเลยลองถามสามีว่ามารับได้ไหม เทอบอกไกล กลับแท็กซี่เองได้ป่ะ เราก็โอเคร
พอถึงเวลากลับประมาณ 5 โมงเย็น ออกมาหน้าห้าง(เซนลาด) สภาพคือรถติดมาก ไม่ขยับเลย ไม่มีรถตู้สายที่จะกลับบ้านเรา เลยคิดว่าจะนั่งแท็กซี่ แต่เซนลาด หากจะขึ้นแท็กซี่ต้องเดินออกมาจากป้าย เราเลยเลือกเดินมาทางรร.หอวัง แต่ดูท่าแล้วขึ้นแท็กซี่ไปก็ไปนั่งให้มิเตอร์มันเดินเล่นๆ เลยชวนแม่เดินจากด้านหน้าเซนทรัลมาถ.วิภาวดี แล้วข้ามสะพานลอยมาฝั่งกระทรวงพลังงาน(ถูกป่าวมะแน่ใจ)รอแท็กซี่อีกเกือบชม.โดยต้องอุ้มลูกด้วย(อุ้มตั้งแต่เริ่มเดินจากหน้าเซนทรัล)คิดดูว่าแขนจะล้าแค่ไหน แม่ก็อายุ 66 แล้ว ปกติถ้าขึ้นสะพานลอยเราต้องช่วยพยุงแขนแก แต่รอบนี้เราอุ้มลูกเลยไม่ได้ช่วย แม่ต้องหยุดพักระหว่างทางขึ้นด้วยแกเหนื่อย ตอนนั้นยังไม่โกดสามีนะคะ แต่มันมีเหตการณ์อีกทีคือพี่สาว (ลูกพี่ลูกน้องของสามี) โทรมาวานให้สามีขับรถพาไป
รพ.วิภาวดี ไม่ได้ป่วยนะคะ จะไปเยี่ยมเพื่อน พี่สาวบอกไปไม่ถูก ทั้งๆที่บ้านอยู่ติวานนท์ ปกติเวลาไม่สบายไปรพ.นนทเวชตลอด นี่รพ.วิภาวดีเลยไปแยกเดียวเอง พี่สาวให้ขับรถไปรับที่บ้านไปส่งที่รพ. ให้สามีนั่งรอจนเยี่ยมเพื่อนเสร็จ แล้วพากลับไปส่งที่บ้าน ก็ไม่รู้เราคิดมากไปไหม เราโกดมากที่กับเราและแม่ให้นั่งแท็กซี่ แต่กับพี่สาว ซึ่งเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องไปรับไปส่งซะดิบดี
ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ค่ะ แต่ขอระบายเท่านี้ก่อน ต้องดูลูกไปด้วย
ขอบคุณพันทิพสำหรับพท.ไว้ให้ได้ระบายคลายความอึดอัด
เบื่อสามี
1.สามีชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ค่อยฟังคห.เรา
2.สามีบางทีก็ระเบียบจัด ขี้บ่น ซื้อของมาต้องจัดให้เป็นระเบียบทันที ไม่งั้นเทอจะบ่น บางทีเราก็ต้องทำหลายอย่าง ดูลูกไปด้วย
เช่นซื้อของเข้าบ้านมาตอนเย็น เราจะวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว แล้วไปเตรียมกับข้าวให้ลูก พาลูกออกไปปั่นจักรยาน พอกลับมาก็โดนบ่น ทั้งที่ตัวเองอยู่บ้าน เฉยๆ ทำไมไม่ช่วยเก็บ คือเราก็ไม่ได้นั่งว่างนะ ก็ป้อนข้าวลูก พาลูกออกไปวิ่งเล่นที่สนาม
3.สืบเนื่องจากข้อ2 บางทีเข้ามาก็โดนว่า ทำไมไม่หุงข้าว คือปกติสามีกินข้าว 2-3 ทุ่ม พอวันนี้ยังไม่หุงดันจะกินตอนทุ่มนึง พอเห็นข้าวยังไม่หุงก็หน้าบูด
4.สามีห้ามระบายเรื่องส่วนตัวกับคนรอบข้าง ห้ามโพสเฟช ห้ามขึ้นในไลน์ ห้ามทุกช่องทางโซเชียล คืออึดอัดนะ อยากจะบ้า พูดกับสามีก็ไม่ได้ เทอไม่ฟัง
อย่างที่บอกในข้อ1 เทอมีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่ค่อยฟังใคร ( ขนาดสมัครพันทิพไว้ระบาย เทอยังมาขอใช้ด้วย ไว้ถามในห้องสินธร) นี่เราเลยสมัคร
ไหม่อีกอันเลย
5.ชอบพูดว่าให้ความสำคัญเท่ากันทั้งสองครอบครัว แต่เวลาเราจะกลับบ้าน เทอไม่อยากไปด้วย จะบ่น และทำสีหน้าไม่อยากไป ทั้งๆที่แม่เราพยายามเอาใจ
ทุกอย่าง ขนาดถึงจะทำห้องให้สามีโดยเฉพาะ แม่กลัวว่ามาแล้วไม่มีห้องเป็นส่วนตัวจะอึดอัด (จิงๆที่บ้านแม่เรามีห้องนอนกันคนละห้อง แต่ห้องเราไม่มี
แอร์และทีวี เนื่องจากเราไม่ได้อยู่ตลอด ปกติถ้าเราไปกับลูกก็จะนอนห้องแม่เอา) คือแม่จะซื้อสมาร์ททีวีให้ เพราะเห็นว่าสามีชอบดูหนัง จะติดแอร์ให้
แม่พูดว่าอยากให้มาอยู่นานๆ แม่คิดถึงหลาน (ปกติไปค้างแค่คืนเดียว) เหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สุกแย่ก็คือ วันนั้นแม่เรามาหาที่ กทม. แม่เราชวนไปเดินห้าง
ก็นั่งรถแท็กซี่กันไป ขากลับจิงๆก็ว่าจะนั่งรถตู้กลับ แม่เกรงใจสามีมาก เราเลยลองถามสามีว่ามารับได้ไหม เทอบอกไกล กลับแท็กซี่เองได้ป่ะ เราก็โอเคร
พอถึงเวลากลับประมาณ 5 โมงเย็น ออกมาหน้าห้าง(เซนลาด) สภาพคือรถติดมาก ไม่ขยับเลย ไม่มีรถตู้สายที่จะกลับบ้านเรา เลยคิดว่าจะนั่งแท็กซี่ แต่เซนลาด หากจะขึ้นแท็กซี่ต้องเดินออกมาจากป้าย เราเลยเลือกเดินมาทางรร.หอวัง แต่ดูท่าแล้วขึ้นแท็กซี่ไปก็ไปนั่งให้มิเตอร์มันเดินเล่นๆ เลยชวนแม่เดินจากด้านหน้าเซนทรัลมาถ.วิภาวดี แล้วข้ามสะพานลอยมาฝั่งกระทรวงพลังงาน(ถูกป่าวมะแน่ใจ)รอแท็กซี่อีกเกือบชม.โดยต้องอุ้มลูกด้วย(อุ้มตั้งแต่เริ่มเดินจากหน้าเซนทรัล)คิดดูว่าแขนจะล้าแค่ไหน แม่ก็อายุ 66 แล้ว ปกติถ้าขึ้นสะพานลอยเราต้องช่วยพยุงแขนแก แต่รอบนี้เราอุ้มลูกเลยไม่ได้ช่วย แม่ต้องหยุดพักระหว่างทางขึ้นด้วยแกเหนื่อย ตอนนั้นยังไม่โกดสามีนะคะ แต่มันมีเหตการณ์อีกทีคือพี่สาว (ลูกพี่ลูกน้องของสามี) โทรมาวานให้สามีขับรถพาไป
รพ.วิภาวดี ไม่ได้ป่วยนะคะ จะไปเยี่ยมเพื่อน พี่สาวบอกไปไม่ถูก ทั้งๆที่บ้านอยู่ติวานนท์ ปกติเวลาไม่สบายไปรพ.นนทเวชตลอด นี่รพ.วิภาวดีเลยไปแยกเดียวเอง พี่สาวให้ขับรถไปรับที่บ้านไปส่งที่รพ. ให้สามีนั่งรอจนเยี่ยมเพื่อนเสร็จ แล้วพากลับไปส่งที่บ้าน ก็ไม่รู้เราคิดมากไปไหม เราโกดมากที่กับเราและแม่ให้นั่งแท็กซี่ แต่กับพี่สาว ซึ่งเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องไปรับไปส่งซะดิบดี
ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ค่ะ แต่ขอระบายเท่านี้ก่อน ต้องดูลูกไปด้วย
ขอบคุณพันทิพสำหรับพท.ไว้ให้ได้ระบายคลายความอึดอัด