คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
เราคบกับแฟนทางไกลมาจะปีที่สี่แล้วค่ะ
เราจบมากลับไทย เค้าทำงานอยู่อีกประเทศนึง
พอต่างคนต่างทำงานไม่มีเวลาคุยตอนแรกๆที่
ยังไม่ค่อยมีสมารทโฟนหรือไลน์ก็ลำบากค่ะ
โทรสับตอนช่วงเวลาที่ตรงกันได้ก็แค่นิดเดียว
เลยจะใช้ส่งเมลทิ้งไว้หากันค่ะ คือเราต้องตกลงกันเลย
ว่าถ้าจะรักษาความรักเราได้ต้องช่วยเหลือกันอ่ะค่ะ
ใครกลับมาถึงบ้านก่อนก็ส่งเมลทิ้งไว้ พอเรากลับมาเชค
ก็จะได้รู้ว่าเค้าอยู่บ้านแล้วๆใช้สไกป์แทน
แต่ตอนนี้มีทั้งไลน์ทั้งโทรผ่านอินเตอร์เนตได้
ก็รู้สึกว่าใกล้กันมากขึ้นนะคะ
ช่วงแรกๆอาจจะมีปัญหาบ้าง
แต่เดี๋ยวก็ชินค่ะ บางทีไม่เจอกันบ่อยๆมาเจอกันอีกที
ความหวานมันจะมากขึ้นนะคะ อิอิ
เราก็อย่าไปวอแวหรือเปลี่ยนอะไรค่ะ คุยกันเหมือนเดิมดีกว่านะคะ
เราจบมากลับไทย เค้าทำงานอยู่อีกประเทศนึง
พอต่างคนต่างทำงานไม่มีเวลาคุยตอนแรกๆที่
ยังไม่ค่อยมีสมารทโฟนหรือไลน์ก็ลำบากค่ะ
โทรสับตอนช่วงเวลาที่ตรงกันได้ก็แค่นิดเดียว
เลยจะใช้ส่งเมลทิ้งไว้หากันค่ะ คือเราต้องตกลงกันเลย
ว่าถ้าจะรักษาความรักเราได้ต้องช่วยเหลือกันอ่ะค่ะ
ใครกลับมาถึงบ้านก่อนก็ส่งเมลทิ้งไว้ พอเรากลับมาเชค
ก็จะได้รู้ว่าเค้าอยู่บ้านแล้วๆใช้สไกป์แทน
แต่ตอนนี้มีทั้งไลน์ทั้งโทรผ่านอินเตอร์เนตได้
ก็รู้สึกว่าใกล้กันมากขึ้นนะคะ
ช่วงแรกๆอาจจะมีปัญหาบ้าง
แต่เดี๋ยวก็ชินค่ะ บางทีไม่เจอกันบ่อยๆมาเจอกันอีกที
ความหวานมันจะมากขึ้นนะคะ อิอิ
เราก็อย่าไปวอแวหรือเปลี่ยนอะไรค่ะ คุยกันเหมือนเดิมดีกว่านะคะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
เรื่องระยะทางจัดการได้ ผมเองก็ผ่านมาแล้ว
คบกับแฟนตอนอยู่มหาลัยมา3ปี ผมกลับไทย ติดต่อกันทางโทรศัพท์ อีก2ปี ปัจจุบันแต่งงานกันแล้ว2ปี
เดี๋ยวนี้ยิ่งง่ายครับ คุณว่าค่าโทรแพง ผมก็แนะนำLine Wechat Skype
หรือถ้าอยากโทรหาแบบฝ่ายรับสายไม่ต้องมีเน็ต ก็ลองดูว่าประเทศที่เค้าอยู่ๆในกลุ่มSkype unlimited world รึเปล่า แต่ไทยอยู่ในกลุ่มนี้ account สามารถแบ่งกันใช้ได้
ผมเข้าใจครับ บางทีพอห่างกันไกลๆ แล้วบางทีอยากคุย แต่ไม่มีเรื่องคุย
บางทีผมโทรหาแฟน แฟนผมก็ทำงานเค้าไปเรื่อย ผมก็ทำงานผมไปเรื่อย คือถือสายไว้แต่ไม่ได้คุยกัน แค่ให้รู้สึกว่าอยู่ข้างๆกัน ปิดท้ายด้วยการบอกรัก ก่อนวางสาย
ผมคบกับแฟนมา จนตอนนี้แต่งงาน นอนข้างๆกันทุกคือ ไม่มีวันไหน ที่ไม่บอกรักกันก่อนนอน
รักทางไกล มันสำคัญที่ความหนักแน่น และการเชื่อใจกัน
ไม่งั้นมันจะตามมาด้วยเรื่องงี่เง่ามากมาย
เป็นกำลังใจให้ครับ
คบกับแฟนตอนอยู่มหาลัยมา3ปี ผมกลับไทย ติดต่อกันทางโทรศัพท์ อีก2ปี ปัจจุบันแต่งงานกันแล้ว2ปี
เดี๋ยวนี้ยิ่งง่ายครับ คุณว่าค่าโทรแพง ผมก็แนะนำLine Wechat Skype
หรือถ้าอยากโทรหาแบบฝ่ายรับสายไม่ต้องมีเน็ต ก็ลองดูว่าประเทศที่เค้าอยู่ๆในกลุ่มSkype unlimited world รึเปล่า แต่ไทยอยู่ในกลุ่มนี้ account สามารถแบ่งกันใช้ได้
ผมเข้าใจครับ บางทีพอห่างกันไกลๆ แล้วบางทีอยากคุย แต่ไม่มีเรื่องคุย
บางทีผมโทรหาแฟน แฟนผมก็ทำงานเค้าไปเรื่อย ผมก็ทำงานผมไปเรื่อย คือถือสายไว้แต่ไม่ได้คุยกัน แค่ให้รู้สึกว่าอยู่ข้างๆกัน ปิดท้ายด้วยการบอกรัก ก่อนวางสาย
ผมคบกับแฟนมา จนตอนนี้แต่งงาน นอนข้างๆกันทุกคือ ไม่มีวันไหน ที่ไม่บอกรักกันก่อนนอน
รักทางไกล มันสำคัญที่ความหนักแน่น และการเชื่อใจกัน
ไม่งั้นมันจะตามมาด้วยเรื่องงี่เง่ามากมาย
เป็นกำลังใจให้ครับ
ความคิดเห็นที่ 10
เจ็บนะครับ รักที่ห่างไกลแบบนี้
ไหนจะเจ็บปวด จากความคิดถึง โหยหา อยากอยู่ใกล้ อยากใช้ชีวิตร่วมกัน
ไหนยังจะต้องรักษาจิตใจให้มั่นคง ไม่หวั่นไหว เมื่อมีคนอื่นเดินเข้ามาในชีวิตเรา
และเราเอง ก็ตัองไม่คิดมากว่า จะมีใครมาแทรก หรือคนของเราจะเปลี่ยนไป
ครึ่งหนึ่ง อยู่ที่เรา อีกครึ่งหนึ่งอยู่ที่คนรักของเรา
อุปสรรคมีมาก และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตามกาลเวลา
เราจะรู้สึกหวั่นไหว เพราะความเจ็บปวด ความหวาดระแวง ความไม่เข้าใจกัน ยิ่งนานยิ่งมากขึ้น
โอกาสที่ความรัก จะเพิ่มพูนไปตามเวลานั้น
ดูจะน้อยกว่า โอกาสที่จะจืดจางและแปรเปลี่ยนไปตามเวลา
นอกจากความเข้มแข็ง อดทน ไว้วางใจ และความมั่นคงในจิตใจของเราและคนรักแล้ว
เรายังต้องคอยเติมความรัก ผ่านสื่อทางไกล อยู่เสมอ ๆ อย่าให้ไฟรัก มอดลงได้
ผมคิดว่า การเขียนจดหมาย เขียน E-mail หากันทุกวัน น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
เขียนไปทุกวัน เขียนทุกเรื่องที่นึกออก และพยายามมองอีกฝ่ายในแง่ดี หากสงสัย ให้คิดในแง่ดีไว้ก่อน
เพราะรักนี้ เหมือนกับจมน้ำอยู่แล้ว เราต้องช่วยกู้ขึ้นมา ไม่ใช่ดูรักจมหายไป
อย่าแง่งอน เรียกร้อง ระแวง คิดมาก ชวนทะเลาะ เพราะจะเป็นการช่วยกดให้ รักจมหายไปเร็วขึ้นอีก
เป็นไปได้ครับ แต่เหนื่อยมาก แต่แม้จะเหนื่อยมาก ก็คุ้มค่า
เพราะถ้าผ่านมรสุมนี้มาได้ ก็คงไม่มีความลำบากอะไรจะขวางเราไว้ได้อีก
ขอให้เราเข้มแข็งอดทนนะครับ
อย่าถามนะครับ ว่าผมเคยทำได้ไหม ?
แน่นอน ผมทำได้ครับ
ผ่าน 10 ปีในต่างประเทศ ด้วย จดหมายที่เขียนบนกระดาษ
ส่งทางไปรษณีย์ สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง รวมแล้วได้ 4 กล่องใหญ่ครับ
ไหนจะเจ็บปวด จากความคิดถึง โหยหา อยากอยู่ใกล้ อยากใช้ชีวิตร่วมกัน
ไหนยังจะต้องรักษาจิตใจให้มั่นคง ไม่หวั่นไหว เมื่อมีคนอื่นเดินเข้ามาในชีวิตเรา
และเราเอง ก็ตัองไม่คิดมากว่า จะมีใครมาแทรก หรือคนของเราจะเปลี่ยนไป
ครึ่งหนึ่ง อยู่ที่เรา อีกครึ่งหนึ่งอยู่ที่คนรักของเรา
อุปสรรคมีมาก และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตามกาลเวลา
เราจะรู้สึกหวั่นไหว เพราะความเจ็บปวด ความหวาดระแวง ความไม่เข้าใจกัน ยิ่งนานยิ่งมากขึ้น
โอกาสที่ความรัก จะเพิ่มพูนไปตามเวลานั้น
ดูจะน้อยกว่า โอกาสที่จะจืดจางและแปรเปลี่ยนไปตามเวลา
นอกจากความเข้มแข็ง อดทน ไว้วางใจ และความมั่นคงในจิตใจของเราและคนรักแล้ว
เรายังต้องคอยเติมความรัก ผ่านสื่อทางไกล อยู่เสมอ ๆ อย่าให้ไฟรัก มอดลงได้
ผมคิดว่า การเขียนจดหมาย เขียน E-mail หากันทุกวัน น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
เขียนไปทุกวัน เขียนทุกเรื่องที่นึกออก และพยายามมองอีกฝ่ายในแง่ดี หากสงสัย ให้คิดในแง่ดีไว้ก่อน
เพราะรักนี้ เหมือนกับจมน้ำอยู่แล้ว เราต้องช่วยกู้ขึ้นมา ไม่ใช่ดูรักจมหายไป
อย่าแง่งอน เรียกร้อง ระแวง คิดมาก ชวนทะเลาะ เพราะจะเป็นการช่วยกดให้ รักจมหายไปเร็วขึ้นอีก
เป็นไปได้ครับ แต่เหนื่อยมาก แต่แม้จะเหนื่อยมาก ก็คุ้มค่า
เพราะถ้าผ่านมรสุมนี้มาได้ ก็คงไม่มีความลำบากอะไรจะขวางเราไว้ได้อีก
ขอให้เราเข้มแข็งอดทนนะครับ
อย่าถามนะครับ ว่าผมเคยทำได้ไหม ?
แน่นอน ผมทำได้ครับ
ผ่าน 10 ปีในต่างประเทศ ด้วย จดหมายที่เขียนบนกระดาษ
ส่งทางไปรษณีย์ สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง รวมแล้วได้ 4 กล่องใหญ่ครับ
แสดงความคิดเห็น
รักทางไกล ทำยังไงให้เวิร์คคะ? ร้องไห้ทุกวันให้กับคนที่อยู่ในอีกซีกโลก
เรากับเค้าคบกันมาได้ประมาณเจ็ดเดือนแล้วค่ะ (รู้จักกันมาก็ประมาณปีนึง) คนไทยเหมือนกันนะคะ
เราเจอกับเค้าที่ต่างประเทศตอนไปเรียน ในเมืองสงบๆที่มีแต่ต้นไม้กับคนบ้า หมีตายยังเป็นข่าว และการเดินคนเดียวจะทำให้คุณถูกชวนคุย... (สำนวนนิยายจัง 555) การที่เมืองมันไม่ค่อยมีใครทำให้เราสนิทกันง่าย เราเป็นฝ่ายปิ๊งเค้าก่อนแล้วก็ตามจีบ(?)อยู่นาน ตามดูแล โผล่หน้า ให้อาหาร อยู่สักพักก็ได้เป็นแฟนกันในที่สุด
ตอนอยู่ที่นั่นก็ไม่ได้ตัวติดกันมากนะคะ ก็มีโทรคุยกันทุกวัน ช่วงเปิดเทอมอยู่ก็เจอกันแค่สัปดาห์ละครั้ง มีช่วงหลังๆ ก่อนเราจะกลับเนี่ยที่กระหน่ำเจอกันอาทิตย์ละ 3-4 วันเพราะเราใกล้จะกลับ แล้วก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ประมาณว่าระหว่างเรากับเค้ามีแต่ความทรงจำดีๆ ค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันแทบไม่เคยทะเลาะกันเลย
แต่เรื่องดีๆมันก็ต้องมีวันจบลง เราจบก่อนและต้องกลับมาก่อนค่ะ
ใจเราไม่ค่อยอยากกลับมาเลย ช่วงหลังๆ นี่ร้องไห้ได้ง่ายๆ แค่ได้ยินคำว่า "กลับ" แต่มันก็ต้องกลับอยู่ดีนี่นะ ตอนนี้กลับมาเกือบจะอาทิตย์นึงแล้วยังร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ คิดถึงที่นั่นและคิดถึงเค้ามากๆ ประเทศไทยวุ่นวาย รถติด เพื่อนก็มีมากมาย แต่มันกลายเป็นว่าใจเราไม่ได้อยู่ที่นี่ซะแล้ว เอาแต่คิดถึงเมืองที่ไม่มีอะไรนั่น
และอาจจะเพราะเวลาที่ต่างกัน เรารู้สึกว่าเรากับเค้าห่างกันมากๆ เลยค่ะ จากที่เคยโทรหาก่อนนอนก็กลายเป็นว่าเวลามันสับกันไปหมด คุยกันวันนึงก็คุยได้แค่ 10-15 นาทีเพราะเปลืองเงิน ช่วงนี้เค้าก็ยุ่งๆ ด้วยมั้งคะ... (ปกติตอนที่เค้ายุ่งๆ เราจะนั่งนับวันรอที่จะได้มาเจอกันอีก แต่ให้นับวันรออยู่คนละซีกโลกนี่มันท้อใจเหมือนกันนะ) เราก็ไม่กล้าจะโทรไปกวนบ่อยเพราะกลัวจะรำคาญ
กลายเป็นว่าเราสงสัยในความรักที่เค้ามีให้ เราไม่มั่นใจอีกต่อไปแล้วว่าเค้ารักเรา เราไม่แน่ใจว่าเค้ามีปัญหานี้มั้ย แต่วันก่อนเค้าพูดขึ้นมาว่า "ถ้าคิดจะมีคนใหม่ ก็บอกได้เลยนะ ไม่ต้องปิด" เราฟังแล้วร้องไห้เลยค่ะ ปกติเวลาทะเลาะกัน เราจะนัดเจอกัน ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนิดหน่อยก็ลืมเรื่องที่ทะเลาะไปแล้ว แต่ตอนนี้บรรยากาศมันอึมครึมมากๆ เลย
สรุปสั้นๆ ว่า ในเวลาที่ห่างไกลกันมากๆ แบบนี้ มีวิธีไหนบ้างมั้ยคะที่จะทำให้ความรักของเราดีเหมือนเดิม
ป.ล. เค้าไม่ค่อยชอบเล่นโซเชียลทั้งหลายเท่าไหร่ค่ะ ไลน์ก็ไม่มี เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไง