โครงเรื่องดีมาก แต่บทละครทำออกมาไม่บาลานซ์ ช่วงเวลาที่ควรเป็นจุดไคลแม็กซ์เผยออกมาไม่เหมาะสมกับจำนวนตอน
ทำให้เก็บรายละเอียดไม่หมด ไม่ครอบคลุม บางช่วงละเมียดละไม บางช่วงหยาบและฉาบฉวย
นักแสดงส่วนใหญ่ทำได้ดี กับบทที่ได้รับ ยกเว้นนางเอก ที่แม้ดูสวยน่ารักแต่เสน่ห์มีไม่มากพอให้คนดูคล้อยตาม
ทั้งที่บท แจฮี เป็นบทที่น่าสนใจและสร้างความรู้สึกได้หลายมิติและลงลึก ( รัก สงสาร บูชา ฯลฯ )
บวกกับบทละครที่ไม่คงเส้นคงวา เธอยิ่งเอา(ใจคนดู)ไม่อยู่
ในทางกลับกัน พระเอก คนนี้ที่จริงแสดงสื่ออารมณ์ดีมาก แต่ตัวตนขัดกับบทที่ได้รับมากไปหน่อย อาจจะด้วยอายุ ทำให้ดูขัดหูขัดตา
ยิ่งฉากหลังๆตัดผมทรงเด๋อดอกสะเดา ดูแล้วเหมือนเด็กมัธยมในชุดกราวน์ (หรืออย่างดีก็หมอจบใหม่) ห่างไกลจากภาพหมอผู้มากประสบการณ์
บทนี้หากใช้นักแสดงที่มีวัยวุฒิเหมาะสม จะทำให้ภาพรวมของเรื่องหนักแน่นขึ้น
พระรอง นางรอง ของเรื่อง กลับเป็นตัวช่วยและถือเป็นคาแรกเตอร์ที่ชัดเจนของเรื่อง
หมอโอ ส่วนหนึ่งอาจเพราะได้อานิสงค์จากบทหรือการแสดงที่อ่อนของนางเอก (ทำให้คนดูจำนวนมากเทใจมาให้เธอแทนซะงั้น)
แต่ก็ปฏิเศษไม่ได้ว่า การแสดงของเธอทำให้คนดู รู้สึกว่ารัก รู้สึกสงสารเสียยิ่งกว่านางเอก(ที่ชีวิตรันทดกว่า)
พระรอง เท่ ไม่ใช่แค่หน้าตา แต่การแสดงด้วย บุคลิกนิ่งๆที่บางครั้งไม่ต้องใช้คำพูดหรือท่าทาง ก็สามารถสื่ออารมณ์ให้คนดูเข้าใจได้
แต่จะเพราะความไม่สมประกอบหรือเพราะความที่ต้องคอยลุ้นเหมือนได้ร่วมชะตากรรมก็ไม่รู้ ซีรีย์เรื่องนี้กลับให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่
ไม่ใช่สนุกหรือไม่สนุก แต่ทิ้งไม่ลง จนต้องดูจนจบนี่แหละ
เสียดายจบซะแระ
Doctor Stranger สนุก อย่างน่าเสียดาย
ทำให้เก็บรายละเอียดไม่หมด ไม่ครอบคลุม บางช่วงละเมียดละไม บางช่วงหยาบและฉาบฉวย
นักแสดงส่วนใหญ่ทำได้ดี กับบทที่ได้รับ ยกเว้นนางเอก ที่แม้ดูสวยน่ารักแต่เสน่ห์มีไม่มากพอให้คนดูคล้อยตาม
ทั้งที่บท แจฮี เป็นบทที่น่าสนใจและสร้างความรู้สึกได้หลายมิติและลงลึก ( รัก สงสาร บูชา ฯลฯ )
บวกกับบทละครที่ไม่คงเส้นคงวา เธอยิ่งเอา(ใจคนดู)ไม่อยู่
ในทางกลับกัน พระเอก คนนี้ที่จริงแสดงสื่ออารมณ์ดีมาก แต่ตัวตนขัดกับบทที่ได้รับมากไปหน่อย อาจจะด้วยอายุ ทำให้ดูขัดหูขัดตา
ยิ่งฉากหลังๆตัดผมทรงเด๋อดอกสะเดา ดูแล้วเหมือนเด็กมัธยมในชุดกราวน์ (หรืออย่างดีก็หมอจบใหม่) ห่างไกลจากภาพหมอผู้มากประสบการณ์
บทนี้หากใช้นักแสดงที่มีวัยวุฒิเหมาะสม จะทำให้ภาพรวมของเรื่องหนักแน่นขึ้น
พระรอง นางรอง ของเรื่อง กลับเป็นตัวช่วยและถือเป็นคาแรกเตอร์ที่ชัดเจนของเรื่อง
หมอโอ ส่วนหนึ่งอาจเพราะได้อานิสงค์จากบทหรือการแสดงที่อ่อนของนางเอก (ทำให้คนดูจำนวนมากเทใจมาให้เธอแทนซะงั้น)
แต่ก็ปฏิเศษไม่ได้ว่า การแสดงของเธอทำให้คนดู รู้สึกว่ารัก รู้สึกสงสารเสียยิ่งกว่านางเอก(ที่ชีวิตรันทดกว่า)
พระรอง เท่ ไม่ใช่แค่หน้าตา แต่การแสดงด้วย บุคลิกนิ่งๆที่บางครั้งไม่ต้องใช้คำพูดหรือท่าทาง ก็สามารถสื่ออารมณ์ให้คนดูเข้าใจได้
แต่จะเพราะความไม่สมประกอบหรือเพราะความที่ต้องคอยลุ้นเหมือนได้ร่วมชะตากรรมก็ไม่รู้ ซีรีย์เรื่องนี้กลับให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่
ไม่ใช่สนุกหรือไม่สนุก แต่ทิ้งไม่ลง จนต้องดูจนจบนี่แหละ
เสียดายจบซะแระ