สวัสดีครับ ก่อนอื่นเลย ผมไม่เคยสมัครพันทิพ หรือเล่นพันทิพเลยสักครั้งในชีวิต ครั้งนี้เป็นครั้งแรก และถ้าหากผมเขียนกระทู้ผิดที่ผิดทางยังไงขออภัยด้วยครับ
เริ่มเลยนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาประมาณ 8 - 9 ปี จนตอนนี้ผมอายุ 28 ก่อนหน้านั้น รักกันดีมากกกกก ผมทำอะไรเธอก็จะยอมผมไปหมดทุกอย่าง ผ่านไปประมาณ 5 ปีเราก็เลิกกันเพราะผมเป็นคนขี้ระแวง คิดมาก ผมบอกเลิกเธอ เพราะเป็นความเคยชิน เพราะคิดว่ายังไงเธอก็คงไม่ไป แต่เธอไปจริงๆ เธอก็ไปคบกับคนใหม่ แต่เธอก็ปิดผมไว้ ผมยังคงพยายามตามหาเธอ ติดต่อเธอแต่ผมก็ทำไม่ได้ เธอหลบหน้าผม ผมส่งข้อความหาเธอวันนึงเป็นร้อยๆข้อความ ว่าผมขอโทษ ผมเสียใจ ผมรักเธอ ผมจะตายอยู่แล้ว สุดท้ายแล้วเธอก็ยอมติดต่อผมกลับมา เธอบอกผมว่าเธอยังไม่มีใคร หัวใจยังคงเป็นของผม ผ่านไปได้ 1 วันผมก็ได้ไปเจอรูปคู่เธอกับแฟนใหม่ ตอนนั้นผมกินไม่ได้นอนไม่หลับน้ำหนักลดไปสิบกว่าโล ผมเพิ่งรู้จริงๆตอนนั้นว่าผมรักผู้หญิงคนนี้มากๆ ผมก็เดินหน้าง้อเธออย่างสุดกำลัง ผมทำทุกอย่าง จนเธอกลับมาคืนดีกับผม แต่เธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เธอกลายเป็นคนที่หงุดหงิดง่าย ขี้ด่า ด่าทุกอย่าง วีนทุกอย่าง จากก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยพูดคำว่ากูกับผมเลย กลายเป็นเธอด่ากระทั่งพ่อแม่ของผม ซึ่งผมเองก็เสียใจมาก ทำได้แค่ร้องไห้ แต่เพราะผมกลัว กลัวว่าผมจะต้องเจ็บแบบวันที่เธอไปจากผมจริงๆ อีก ผมก็ยอมทน มันก็แย่ลงเรื่อย ๆ มีแต่ผมที่เหมือนเดิม จากที่เคยนอนคุยโทรสับค้างกันทุกคืน มันก็เริ่มหาย เริ่มกลายเป็นขี้เกียจคุยกับผม โทรหาดึกๆไม่ชอบรับ ผมคิดมากต่างๆ นาๆ ว่าเธอมีคนอื่นรึป่าว เธอจะบอกผมเสมอว่าเธอไม่เคยมีใคร แต่ผมเคยเชื่อเธอมาแล้วครั้งนึง ซึ่งมันทำให้ผมเจ็บปวดมากมาย ผมเลยกลายเป็นคนขี้ระแวงเธอเอามากๆ ตามจริงผมก็ไม่ได้อยากจะระแวงอะไร ไม่มีใครอยากจะคิดมากหรอกจริงมั้ยครับ เอะอะเธอก็บอกเลิกผม จนช่วงหลังมานี้เธอชอบหนีหน้าผม ติดต่อไม่ได้เป็นอาทิตย์ ถึงจะกลับมาดีกัน ผมเองทรมานมากครับ แต่ผมก็ไปจากเธอไม่ได้ จนมาตอนนี้ เรื่องราวต่างๆ มันแย่ลงมาก ๆ เธอไม่รับโทรสับผมดึก ๆ ซึ่งเธอเป็นคนนอนดึกเป็นปกติอยู่แล้ว ตีสองตีสาม ผมโทรไปประมาณสี่ห้าทุ่มเธอจะไม่รับเลย จะติดต่อได้ก็หลังจากตีสามทุกที ผมก็คิดมาก แล้วก็ทะเลาะกันมาประมาณเดือนสองเดือน พอผ่านคืนนั้นไปเธอก็จะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นโทรมาหาผม อ้อนผม พอผมถามว่าทำไมไม่รับ เธอก็บอกว่าแค่นี้นะขี้เกียจคุยแล้ว เราก็ทะเลาะกันอีก ผมแค่อยากรู้ว่าผมไม่มีสิทที่จะคิดมากเลยเหรอครับ ในสิ่งที่เธอทำ เธอยืนยันหนักแน่นว่าเธอไม่มีใครแน่นอน แต่การกระทำเธอมันขัดแย้งมาก ๆ เธอบอกว่าให้เชื่อคำพูดเธอ ถึงการกระทำเธอจะเป็นแบบนี้ เธอบอกกับผมว่า เธอยังคงรักผมเหมือนเดิม รักผมมากๆ ยังต้องการผม แต่เธออึดอัดที่จะต้องมาคิดว่าวันพรุ่งนี้เธอจะทะเลาะอะไรกับผมอีก ซึ่งมันก็ไม่ได้เกิดจากผมเพียงคนเดียว เธอเข้าใจ แต่เธอเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้ ก่อนนั้นที่เธอทำดีกับผม เป็นเพราะเธอฝืนทำ ตอนนี้มันเป็นตัวตนของเธอ เธออยากอยู่คนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ต้องคอยรายงานใคร ไม่ต้องคิดว่าจะมีคนถามว่าไม่แคร์กันบ้างเหรอ ไม่สนใจกันเลยเหรอ เธอเบื่อเรื่องแบบนี้ เธอบอกกับผมว่า ให้เราสองคนต่างคนต่างไป คบกันไปก็มีแต่รอวันเลิก เธอเบื่อ แต่เธอก็ยังรักผมมาก ยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิมทุกๆ อย่าง แต่ตอนนี้เธอยังเป็นแบบนี้เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ในตอนนี้ แต่ไม่ใช่ว่ามันจะเปลี่ยนไม่ได้ แต่แค่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ถ้าผมทนได้ก็โอเค เธอจะไม่ไปไหน ( คำพูดพวกนี้ผมฟังมาประมาณ ร้อยครั้ง ผมฟังมาประมาณ 6 เดือนแล้วครับ ซึ่งเธอก็ผีเข้าผีออกตลอดเวลา ) เธอบอกว่า ทุกอย่างเธอไม่ดี ผมว่าเป็นเพราะเธอ อะไรก็เธอเป็นคนทำๆ เธอไม่อยากเห็นแก่ตัว ไม่อยากทำให้ผมเสียใจ ไม่อยากทำร้ายผมอีก ไม่อยากทำให้ผมร้องไห้ ให้ผมไป เธอบอกผมว่า ถ้าตัวเองตัดใจจากเค้าได้ ตัวเองก็ตัดเถอะนะ ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น ผมจึงอยากถามทุกคนว่า ผมควรทำยังไง ผมควรอยู่เงียบๆ ให้เวลาเธอ หรือผมควรไป หรือผมก็ควรอยู่แบบนี้ต่อไป
ยังต้องการกันอีกมั้ย
เริ่มเลยนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาประมาณ 8 - 9 ปี จนตอนนี้ผมอายุ 28 ก่อนหน้านั้น รักกันดีมากกกกก ผมทำอะไรเธอก็จะยอมผมไปหมดทุกอย่าง ผ่านไปประมาณ 5 ปีเราก็เลิกกันเพราะผมเป็นคนขี้ระแวง คิดมาก ผมบอกเลิกเธอ เพราะเป็นความเคยชิน เพราะคิดว่ายังไงเธอก็คงไม่ไป แต่เธอไปจริงๆ เธอก็ไปคบกับคนใหม่ แต่เธอก็ปิดผมไว้ ผมยังคงพยายามตามหาเธอ ติดต่อเธอแต่ผมก็ทำไม่ได้ เธอหลบหน้าผม ผมส่งข้อความหาเธอวันนึงเป็นร้อยๆข้อความ ว่าผมขอโทษ ผมเสียใจ ผมรักเธอ ผมจะตายอยู่แล้ว สุดท้ายแล้วเธอก็ยอมติดต่อผมกลับมา เธอบอกผมว่าเธอยังไม่มีใคร หัวใจยังคงเป็นของผม ผ่านไปได้ 1 วันผมก็ได้ไปเจอรูปคู่เธอกับแฟนใหม่ ตอนนั้นผมกินไม่ได้นอนไม่หลับน้ำหนักลดไปสิบกว่าโล ผมเพิ่งรู้จริงๆตอนนั้นว่าผมรักผู้หญิงคนนี้มากๆ ผมก็เดินหน้าง้อเธออย่างสุดกำลัง ผมทำทุกอย่าง จนเธอกลับมาคืนดีกับผม แต่เธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เธอกลายเป็นคนที่หงุดหงิดง่าย ขี้ด่า ด่าทุกอย่าง วีนทุกอย่าง จากก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยพูดคำว่ากูกับผมเลย กลายเป็นเธอด่ากระทั่งพ่อแม่ของผม ซึ่งผมเองก็เสียใจมาก ทำได้แค่ร้องไห้ แต่เพราะผมกลัว กลัวว่าผมจะต้องเจ็บแบบวันที่เธอไปจากผมจริงๆ อีก ผมก็ยอมทน มันก็แย่ลงเรื่อย ๆ มีแต่ผมที่เหมือนเดิม จากที่เคยนอนคุยโทรสับค้างกันทุกคืน มันก็เริ่มหาย เริ่มกลายเป็นขี้เกียจคุยกับผม โทรหาดึกๆไม่ชอบรับ ผมคิดมากต่างๆ นาๆ ว่าเธอมีคนอื่นรึป่าว เธอจะบอกผมเสมอว่าเธอไม่เคยมีใคร แต่ผมเคยเชื่อเธอมาแล้วครั้งนึง ซึ่งมันทำให้ผมเจ็บปวดมากมาย ผมเลยกลายเป็นคนขี้ระแวงเธอเอามากๆ ตามจริงผมก็ไม่ได้อยากจะระแวงอะไร ไม่มีใครอยากจะคิดมากหรอกจริงมั้ยครับ เอะอะเธอก็บอกเลิกผม จนช่วงหลังมานี้เธอชอบหนีหน้าผม ติดต่อไม่ได้เป็นอาทิตย์ ถึงจะกลับมาดีกัน ผมเองทรมานมากครับ แต่ผมก็ไปจากเธอไม่ได้ จนมาตอนนี้ เรื่องราวต่างๆ มันแย่ลงมาก ๆ เธอไม่รับโทรสับผมดึก ๆ ซึ่งเธอเป็นคนนอนดึกเป็นปกติอยู่แล้ว ตีสองตีสาม ผมโทรไปประมาณสี่ห้าทุ่มเธอจะไม่รับเลย จะติดต่อได้ก็หลังจากตีสามทุกที ผมก็คิดมาก แล้วก็ทะเลาะกันมาประมาณเดือนสองเดือน พอผ่านคืนนั้นไปเธอก็จะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นโทรมาหาผม อ้อนผม พอผมถามว่าทำไมไม่รับ เธอก็บอกว่าแค่นี้นะขี้เกียจคุยแล้ว เราก็ทะเลาะกันอีก ผมแค่อยากรู้ว่าผมไม่มีสิทที่จะคิดมากเลยเหรอครับ ในสิ่งที่เธอทำ เธอยืนยันหนักแน่นว่าเธอไม่มีใครแน่นอน แต่การกระทำเธอมันขัดแย้งมาก ๆ เธอบอกว่าให้เชื่อคำพูดเธอ ถึงการกระทำเธอจะเป็นแบบนี้ เธอบอกกับผมว่า เธอยังคงรักผมเหมือนเดิม รักผมมากๆ ยังต้องการผม แต่เธออึดอัดที่จะต้องมาคิดว่าวันพรุ่งนี้เธอจะทะเลาะอะไรกับผมอีก ซึ่งมันก็ไม่ได้เกิดจากผมเพียงคนเดียว เธอเข้าใจ แต่เธอเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้ ก่อนนั้นที่เธอทำดีกับผม เป็นเพราะเธอฝืนทำ ตอนนี้มันเป็นตัวตนของเธอ เธออยากอยู่คนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ต้องคอยรายงานใคร ไม่ต้องคิดว่าจะมีคนถามว่าไม่แคร์กันบ้างเหรอ ไม่สนใจกันเลยเหรอ เธอเบื่อเรื่องแบบนี้ เธอบอกกับผมว่า ให้เราสองคนต่างคนต่างไป คบกันไปก็มีแต่รอวันเลิก เธอเบื่อ แต่เธอก็ยังรักผมมาก ยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิมทุกๆ อย่าง แต่ตอนนี้เธอยังเป็นแบบนี้เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ในตอนนี้ แต่ไม่ใช่ว่ามันจะเปลี่ยนไม่ได้ แต่แค่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ถ้าผมทนได้ก็โอเค เธอจะไม่ไปไหน ( คำพูดพวกนี้ผมฟังมาประมาณ ร้อยครั้ง ผมฟังมาประมาณ 6 เดือนแล้วครับ ซึ่งเธอก็ผีเข้าผีออกตลอดเวลา ) เธอบอกว่า ทุกอย่างเธอไม่ดี ผมว่าเป็นเพราะเธอ อะไรก็เธอเป็นคนทำๆ เธอไม่อยากเห็นแก่ตัว ไม่อยากทำให้ผมเสียใจ ไม่อยากทำร้ายผมอีก ไม่อยากทำให้ผมร้องไห้ ให้ผมไป เธอบอกผมว่า ถ้าตัวเองตัดใจจากเค้าได้ ตัวเองก็ตัดเถอะนะ ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น ผมจึงอยากถามทุกคนว่า ผมควรทำยังไง ผมควรอยู่เงียบๆ ให้เวลาเธอ หรือผมควรไป หรือผมก็ควรอยู่แบบนี้ต่อไป