[Spoil] Rail Wars! ตอนที่ 1 - ณ โลกแห่งการรถไฟ

NOTICE
    1. ความรู้ภาษาญี่ปุ่นของผมเท่ากับ 0 (อาศัยแปลจาก Sub-Eng หลายๆ เจ้าเอา) หากผิดพลาดประการใดเชิญจวกได้ตามสบายครับ
    2. ความรู้ภาษาอังกฤษของผมอยู่ในระดับไก่กามากๆ (แต่กระแดะอยากทำสปอย) หากผิดพลาดประการใดเชิญจวกได้ตามสบายเช่นกันครับ
    3. นี่เป็นกระทู้สปอยครั้งแรก และกระทู้แรกในพันทิปของผม หากผิดพลาดประการใดเชิญจวกให้ตายอย่าให้เหลือ
    4. อนึ่งที่ทำสปอยเพราะอยากหาคนคุยด้วย + เหตุผลลับๆ อีกหนึ่งข้อ และจะพยายามสปอยจนอนิเมะจบครับ
    5. การหาข้อมูลของผมคิดว่ายังไม่แน่นพอ คงต้องขอความกรุณาจากหลายๆ ท่านครับ
    6. ผมว่าผมคงพิมพ์ผิดเยอะอยู่ ถ้าเจอรบกวนแจ้งให้ทราบด้วยครับ
    7. ถ้ากระทู้นี้ทำให้คุณอ่านจนจบได้ ผมก็ดีใจแล้วครับ

---

เกริ่นนำ
     Rail Wars เป็นโลกซึ่ง กิจการรถรางทั้งหมดในญี่ปุ่นยังเป็นของรัฐบาล ไม่ได้กลายเป็นรัฐวิสาหกิจ (เช่น รถไฟฟ้า JR) แบบในตอนนี้ Light Novel เรื่องนี้เขียนโดยอาจารย์ Toyoda Takumi วาดภาพประกอบโดย Vania 600 ออกมาเมื่อปี 2012 ตอนนี้เล่ม 8 เพิ่งวางขายไปเมื่อ 31 มกราคม 2014 ครับ Akibatan

---

Rail Wars! ตอนที่ 1 - หน่วยป้องกันที่ 4

     เปิดตัวด้วยพระเอกของเรื่องที่กำลังเดินทางบนรถไฟ และกล่าวถึงบริษัท Japan National Railways (แปลตรงตัว คือ การรถไฟแห่งประเทศญี่ปุ่น ขอเรียกย่อๆ ว่า JNR) บริษัทยักษ์ใหญ่ด้านการรถไฟของญี่ปุ่น มีเส้นทางเชื่อมต่อตั้งแต่หัวประเทศจนถึงท้ายประเทศ มีเส้นทางครอบคลุมทั่วประเทศมากกว่า 25,000 กิโลเมตร ตอนนี้เป็นบริษัทที่มีความมั่นคงสูง มีการให้บริการทั่วประเทศ อยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของรัฐบาล (เป็นของรัฐบาลโดยตรง) ด้วยเหตุนี้ JNR จึงเป็นบริษัทที่หลายๆ คนอยากเข้าเป็นพนักงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ชื่นชอบรถไฟ
     *** JNR มีอยู่จริงนะครับ แต่ปิดตัวไปแล้วเมื่อปี พ.ศ. 2530 เนื่องจากภาวะขาดทุน ตอนนี้กลายเป็น กลุ่มบริษัทรถไฟญี่ปุ่น (JR Group) แทน ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ JNR JR Group
     *** แก้ไขตามที่คุณน้ำมะนาวแนะนำมาครับ ว่าด้วยในเนื้อเรื่อง JNR ยังคงเป็นของรัฐบาลญีปุ่่นโดยตรงไม่ใช่ ไม่ใช่รัฐวิสาหกิจแบบ JR Group ในปัจจุบัน (18:28 - 7/7/2557)

    ที่ที่พระเอกของเราเดินทางไปคือ Japan National Railways Central Academy (ขอเรียกย่อๆ อีกทีว่า JNRCA) ซึ่งตามเอกสารถืออยู่ บอกรายละเอียดเกี่ยวกับคอร์ส “การฝึกการปฏิบัติงานจริง (On the Job Training – OJT)” ของ JNR





     ระหว่างที่ออกมาจากสถานี ก็ไปเจอเด็กคนหนึ่งที่ทำลูกโป่งลอยไปติดต้นไม้ แต่พอกำลังจะเข้าไปช่วย จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง “ก้มลง” จากข้างหลัง และพระเอกก็ถูกใช้เป็นฐานเหยียบโดยสาวผมแดงคนหนึ่ง ซึ่งเหยียบหลังพระเอกแล้วกระโดดขึ้นไปคว้าเอาลูกโป่งมาอย่างดาย





     ระหว่างที่พระเอกของเรากำลังอึ้งอยู่ จู่ๆ ก็มีลมเจ้ากรรมพัดมาพร้อมด้วยเสียงร้องของหญิงสาว พระเอกของเราหันไปตามเสียง แล้วก็โป๊ะเช๊ะ (ไม่รู้ว่าเห็นถึงไหน) สาวสวยผมชมพูคนหนึ่งกำลังปิดกระโปงที่โดนลมพัด และหันไปสบตากับพระเอกเราที่กำลังหน้าแดง เธอถึงหลับตาด้วยความเขินอาย





     พระเอกที่กำลังหน้าแดงอยู่เลยโดนสาวผมแดงด่าว่า “สารเลว” แล้วเธอก็เดินไปหาสาวผมชมพู พร้อมกับถามว่า เป็นนักเรียนที่มาเข้าฝึก OJT เหมือนกันใช่ไหม สาวผมชมพูบอกใช่ สาวผมแดงก็บอกว่าเธอเองเหมือนหัน แล้วก็พากันเดินจากพระเอกอขงเราไป







     พอมาถึงห้องก็จะเอ๋เข้ากับสาวผมชมพูเมื่อเช้า สาวเจ้าอายเล็กน้อยก่อนพระเอกจะเข้าไปทัก แล้วเธอก็แนะนำตัวว่าเธอชื่อ โคอุมิ ฮารุกะ ส่วนพระเอกก็แนะนำตัวเช่นกันว่าชื่อ ทาคายามะ นาโอโตะ แล้วอาจารย์ก็เข้าห้องมา





     มีการกล่าวถึง ผู้ที่จะทำงานกับ JNR ซึ่งจะต้องเข้ารับการฝึกการปฏิบัติงานจริงเสียก่อน ซึ่งเรียกว่า “นักเรียนการรถไฟ OJT”
***ตรงนี้แปลกๆ sub บางเจ้าเรียก Student Railways OJT บางเจ้าก็เรียก JNR OJT …Horrible ยิ่งแล้ว sub พึ่งออกก่อนผมอัพสักครึ่งวัน แปลเป็น Student On-the-job Railways Training …ตอนนี้ยังมึนๆ อยู่เลยครับ ***






     ด้วยเหตุผลบางอย่าง โปรแกรมการสอนของทุกๆ แผนกในปีนี้ ได้รับมอบหมายให้กับ “หน่วยรักษาความปลอดภัยการรถไฟ” (ของไทยเรามีไหมครับ มันเรียกอะไรหว่า? สันติบาลการรถไฟ?) ด้วยเหตุนี้ จึงมีการบังคับให้มี “หลักสูตรพิเศษด้านความปลอดภัย” ใน JNRCA และวันนี้เป็นวันเริ่มต้นหลักสูตรที่ว่านั่นเอง

     ตัดมาที่ห้อง อาจารย์สาวแว่นแนะนำตัวเองว่า เธอคือหัวหน้าของหน่วยรักษาความปลอดภัยโตเกียว ชื่อ โกวโนะ เธอรับหน้าที่สอนตลอด 1 เดือนหลังจากนี้ และมีขู่ด้วยว่าถึงจะเป็นเด็กฝึกงานอย่าคิดว่าเธอจะเข้มงวดน้อยลงล่ะ





         หลังจากนั้น อ.โกวโนะ ก็อธิบายเกี่ยวกับ การเปลี่ยนผู้ออกคำสั่งในห้อง (น่าจะคล้ายๆ หัวหน้าห้อง?) ซึ่งจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ โดยจะเริ่มจากเลขที่ 1 ของห้อง นั่นคือ อิวาอิซุมิ โชว แต่พอ อ.โกวโนะพูดชื่อกลับไม่มีเสียงตอบกลับ จนต้องถามว่า อิวาอิซุมิ โชว มาเรียนหรือเปล่า

     ทาคายามะเหลือบไปมองโต๊ะข้างๆ เห็นเพื่อนข้างโต๊ะคนหนึ่งกำลังหม่ำข้าวอย่างเมามัน เลยถามไปว่า นายใช่อิวาอิซุมิ ไหม? พ่อหนุ่มข้างโต๊ะก็บอกว่า ใช่และขอโทษ เพราะเขามัวจดจ่อกับอาหารของเขาอยู่





     พอ อ.โกวโนะ ก็ถามย้ำอีกที อิวาอิซุมิก็รีบตอบกลับทันที อ.โกวโนะก็เลยสอนเชิงตำนิว่า พวกเรานั้นคือบริษัทการรถไฟที่ได้รับความไว้วางใจจากลูกค้าหรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือให้ความไว้วางใจการดูแลชิวิตของพวกเขา ความผิดพลาดของการติดสินใจเพียงเล็กน้อย อาจจะนำไปสู่อุบัติเหตุร้ายแรงบนรถไฟได้ เพราะฉะนั้นในระหว่างทำงานจะต้องมีความเป็นมืออาชีพตลอดเวลาขอให้จำให้ขึ้นใจ และย้ำอีกด้วยว่าหลังจากนี้จะหมดเวลาที่จะได้ทำตัวเยาะแหยะแบบที่เคยแล้ว

     จากนั้น อ.โกวโนะ ก็เริ่มสอนทันที และหวยก็ออกที่ทาคายามะทันทีเช่นกัน อ.โกวโนะถามทาคายามะว่า ถ้าเกิดคนร้ายที่จะจับกุมกำลังพยายามหลบหนีจะทำยังไง

     แน่นอนว่าทาคายามะเกิดอาการใบ้กินทันที ระหว่างที่ใบ้กินอยู่นั้น สาวผมแดงที่นั่งข้างหลังจึงสะกิดทาคายามะ แล้วบอกคำตอบของคำถามเมื่อกี้ว่า "ให้ยิงทิ้งซะ" คำตอบของสาวผมแดงเล่นเอาทาคายามะใบ้กินรอบที่สองเลยเดียว

     พอเห็นทาคายามะไม่ตอบสักที สาวผมแดงเลยลุกขึ้นตอบเองเลยว่า สมควรวิสามัญคนร้ายทิ้งเสีย เล่นเอาเงิบกันทั้งห้อง (ชื่อ ซากุไร อาโออิ ขอเรียก ซากุไร แล้วกันครับ) อ.โกวโนะ ก็บอกว่าอยากให้วันที่มีแบบนั้นมาถึงเหมือนกัน เพราะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี แต่ว่า ณ วันนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ ซากุไรก็ตอบกลับไปว่าเข้าใจแล้วและยังบ่นอีกว่าช่างเป็นความโชคร้ายจริงๆ (เข้าใจกันอยู่ 2 คนสินะ)





     และตัดมาที่การประกาศผลสอบประจำวัน ชื่อในอันดับ 1 เป็นของโคอุมิ ทาคายามะจึงเข้าไปทักโคอุมิว่าผลสอบวันนี้ทำได้ยอดเยี่ยมมากๆ จนทำเอาโคอุมิเขิน แต่ก่อนที่จะคุยคุยกันมากกว่านี้ ซากุไรเข้ามาขวางและแซวว่าจะมาลวนลามฮารุกะอีกแล้วหรือไง (ซากุไรเรียก โคอุมิ ว่า ฮารุกะ ...ว่าแต่ไปสนิทกันตอนไหน) ทาคายามะปฏิเสธว่าเขาไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย แต่ซากุไรบอกว่า จริงเหรอ? เพราะเธอเห็นไอ้บ้าคนหนึ่งเอาแต่มองหน้าอกฮารุกะอยู่ตลอดเลยนี่ ทำเอาโคอุมิซึมไปเล็กน้อย จนทาคายามะต้องรีบปฏิเสธใหญ่เลยว่าไม่ใช่แบบนั้น และซากุไรยังเหน็บส่งท้ายอีกว่าถ้าฮารุกะยังคุยกับคนอย่างทาคายามะอยู่ต้องโง่ลงแน่ๆ ทำเอาทาคายามะโวยเลยว่าทำไม?






     ระหว่างที่กำลังเถียงกันอยู่ ก็มีเสียงทักมามาจากโต๊ะข้างๆ อิวาอิซุมิ โชว นั่นเอง เขาถามว่า ทำไมถึงรู้ว่า EF66 รถไฟฟ้า (น่าจะถามโคอุมิ) โคอุมิก็ตอบไปว่าเพราตัว E หมายถึง Electric และ F คือ ตัวอักษรตัวที่ 6 ซึงหมายถึง รถ 6 ล้อนั่นเอง และโคอุมิยังบอกอีกว่าถ้าเป็นเรื่องการเรียนเธอสามารถให้ความช่วยเหลือได้ ทำเอาอิวาอิซุมิถึงกับลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยความดีใจและถามว่าจริงเหรอ โคอุมิบอกว่าไม่มีปัญหา ซากุไรเลยก็ขอให้สอนเธอด้วย โคอุมิก็ตอบตกลง ทาคายามะจึงเดินเข้าไปตบไหล่อิวาอิซุมิแล้วบอกว่า มาผ่านเดือนนี้ไปด้วยกันเถอะ





     ในสนาม (น่าจะเป็นการวัดสมรรถภาพร่างกาย) อิวาอิซุมิวิ่งนำโด่งกลุ่มในสนามมาด้วยความคึกคัก ตามด้วยซากุไร และกลุ่มที่กำลังวิ่งอยู่

     โคอุมิเองด้วยความที่มีก้อนเนื้อไร้ค่าติดตัวมากไปหน่อย เลยทำให้วิ่งรั้งท้ายกลุ่ม ทาคายามะที่มัวแต่หันไปมองก้อนเนื้อไร้ค่าของโคอุมินานไปหน่อยเลยสะดุดล้มหัวทิ่มไปตามระเบียบ (สม)





         ในสนามยิงปืน อ.โกวโนะอธิบายว่า หน่วยรักษาความปลอดภัยการรถไฟอนุญาตให้พกปืนได้ เพื่อใช้ในกรณีฉุกเฉิน และต้องฝึกยิงปืนกว่า 50 ครั้ง ตลอดทั้งปี ถ้าใช้ปืนไม่เป็นหรือก็จะไม่ถูกรับเข้าเป็นหน่วยรักษาความปลอดภัยการรถไฟ

         แล้ว อ.โกวโนะก็บอกให้สัญญาณเริ่มยิงได้ ทาคายามะลองยิงก่อน ถึงจะยิงได้แต่ก็มีเกร็งๆ อยู่เหมือนกันและถึงกับถอนหายใจ จน อ.โกวโนะต้องมาเตือนว่าอย่าเกร็งให้มั่นคงเข้าไว้ มาทางอิวาอิซุมิที่ตั้งท่ายิงแบบไม่มีเกร็ง อ.โกวโนะเลยบอกให้ลดแขนลงหน่อย ถึงจะฟอร์มดีแต่ยิงไม่โดนเป้าสักนัด (อ้าวซะงั้น) ด้านโคอุมิเองเจอแรงถีบของปืนถึงกับล้มไปเลย จน 2 หนุ่มต้องวิ่งไปดู โคอุมิบอกว่าเธอแค่กลัวนิดหน่อย ตัดมาทางด้านซากุไรที่ตั้งท่ายิงแบบมือเดียวแถมยิงเข้าเป้าทุกนัด จน อ.โกวโนะออกปากชม แต่ก็ยังออกปากเตือนนิดหน่อยว่าให้ถือปืนสองมือ ซากุไรหันมาแซวทาคายามะด้วยว่าอยากจะแข่งยิงปืนกับเธอไหม ทาคายามะก็โวยว่าทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย






     การฝึกของของหลักสูตรดำเนินไปเรื่อยๆ จนเหลืออีกเพียง 2 วัน ที่สถานีนิชิ-โคคุบุนจิ และการฝึกก็ดำเนินมาจนถึงการฝึกสุดท้าย นั่นคือ การใช้รถจักรไอน้ำ