ยืมของเพื่อนมานะครับ เค้าบอกว่าพันทิพช่วยผมได้
เรื่องราวของผมมีตัวละครหลักสามตัวครับคือ ผม เธอ และพี่ของเธอ และตัวประกอบตัวแสบ นามสมมุติ ม.
เริ่มต้นที่ผมและเธอเป็นแฟนกันครับ เธอมีพี่ชายคนนึงครับ สนิทกันมากจนใครไม่รู้จักจะคิดว่าเป็นแฟนกัน เวลาไปไหนก็ไปกะพี่ชายและกลุ่มเพื่อนของพี่ตลอด เรียกว่าไปกับกลุ่มนี้มากกว่าเพื่อนตัวเองอีกครับ นาย ม.ก็อยู่ในกลุ่มนี้แหละครับ อาจเธอขาว น่ารัก เพราะเหตุนี้พี่เธอจึงหวงเป็นพิเศษ รอยร้าวของเราเริ่มจากตรงนี้ครับ
วันนั้นวันที่ 1 เมษา ครับ April's fool ผมไปโพสหน้าวอลล์เธอครับ " เกลียดจัง ทั้งดำ ทั้งไม่น่ารัก" พี่เธอมาเม้นครับ คำเดียวสั้นๆ " " ผมอึ้งครับ เพื่อนคนอื่นเห็นก็มาถามกันว่าทำไมพี่เค้าแรงจัง แล้วตัวน้องสาวไม่เห็นมาแก้ต่างหรือช่วยไรเลย ผมเลยคุยกับเธอว่าไม่รู้เหรอว่าหยอก ทำไมพี่เธอเม้นงี้ สรุปคือเธอไม่สนใจไรเลยครับเธอบอกว่าดีแล้วที่ไม่ยุ่ง ถ้ายุ่งจะโดนหาว่าปกป้อง ทะเลาะกันใหญ่เลยครับเพราะเรื่องนี้ เธอพูดออกมาคำนึงที่ผมจำจนวันนี้คือ " ถ้าวันนึงเกิดไรขึ้นแล้วพี่เธอบอกให้เราเลิกกัน เธอก็จะเลิกครับ เพราะเธอเชื่อฟังครับ "
เรื่องของนาย ม. นะครับ นายม.เป็นเพื่อนในกลุ่มพี่เธอครับ รวมไปถึง แฟนเก่า ของเธอก็อยู่ในกลุ่มนั้นคร้บ เธอเคยให้นายม.เนี่ยมาขึ้นสถานะแฟนเป็นไม้กันหมาตอนผมยังไม่รู้จักเธอครับ แต่นายม.ดันชอบเธอจริงขึ้นมาครับ ด้วยความที่เธอเลือกผมไม่ได้เลือกนายม. ม.เลยไม่ชอบหน้าผมครับ เวลาไปกินเหล้ากะกลุ่มเพื่อนแล้วคุยเรื่องแฟนของเธอก้อคือผมที่ไร ม.จะใส่ไฟและว่าผมให้กลุ่มเพื่อนและพี่เธอฟังตลอดครับ ด้วยความที่ตอนเลิกกะแฟนเก่าเธอจากกะเขามาด้วยดีครับ และแฟนเก่าก็อยู่ในกลุ่มเพื่อนพี่นั้นแหละ ผมกลัวเขาจะกลับมาครับ แล้วก็กลับมาจริงๆ .
ช่วงนั้นผมทำงานพิเศษครับ มีเวลาคุยกะเธอแค่ก่อนเข้างานกับหลังออกงาน ช่วงนั้นเวลาโทรไปเธอจะรีบคุยครับ ผมก็ถามว่าทำไม เธอบอกจะคุยกับเพื่อนพี่ก่อน ถือสายรออยู่เนี่ย ผมก็คิดครับ เพื่อนพี่บ้าไรถือสายรอเค้าคุยกะแฟนแล้วคุยต่อ แต่ไม่ได้ฉุกคิดเท่าไหร่ จนมารู้ความจริงครับ พี่คนนั้นคือแฟนเก่าเธอครับ เธอให้เหตุผลว่าไม่มีไรทำช่วงผมทำงานไม่ได้คุยกะเธอ แล้วก็เพื่อนๆและพี่ของเธอแหละครับเชียร์ให้กลับมาคบกัน ผมเสียใจมากครับ เกือบจะเลิกเลยครับ แต่ยังให้อภัยเธออยู่
เราคบกันต่อจนผมขึ้นปี1.ครับ เนื่องจากอยู่ในช่วงปรับตัวและใกล้สอบ ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกะเธออีกแหละ จนเราทะเลาะกันเรื่องเวลาครับ เธอไม่เชื่อว่าผมจะไม่ว่างครับ ด้วยเหตุที่ว่าพี่เธอก็เรียนมหาลัย เพื่อนพี่ก็เรียน เธอรู้ว่าระบบเป็นไง ( ผมคิด คนละมหาลัยก็คนละระบบป่าวว่ะ ) เธอมักจะเอาผมไปเปรียบกะพี่เธอตลอดเลยครับ ผมไม่ใช่ตัวแทนใครครับ เลยไม่คุยกันพักใหญ่ จนผมรู้สึกว่าขาดเธอผมก็อยู่ได้ เลยตัดสินบอกเลิกเธอครับ เธอก็ตอบโอเคเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น วันรุ่งขึ้นเธอยังคุยกะผมปกติครับ เธอบอกว่าไม่ยอมเลิกกับผมง่ายแบบนี้ คิดว่าผมพูดเล่น คุยไปคุยมาเลยยอมครับ
จากคนที่ไม่เคยตั้งสเตตัส ไม่เคยเพ้อลงเฟสเลย ไม่เคยเลย ก็เริ่มตั้งตัสเพ้อ ลงรูป ลงคำที่เศร้า จนผมรู้สึกผิดเลยครับ
ผมผิดที่เลิกกับเธอมั้ยครับ หรือเพราะเหตุที่เลิกมันงี่เง่าไปครับ ?
ความรักพัง ไม่ได้เป็นคนผิดแต่ทำไมบอกเลิกแล้วรู้สึกผิดครับ
เรื่องราวของผมมีตัวละครหลักสามตัวครับคือ ผม เธอ และพี่ของเธอ และตัวประกอบตัวแสบ นามสมมุติ ม.
เริ่มต้นที่ผมและเธอเป็นแฟนกันครับ เธอมีพี่ชายคนนึงครับ สนิทกันมากจนใครไม่รู้จักจะคิดว่าเป็นแฟนกัน เวลาไปไหนก็ไปกะพี่ชายและกลุ่มเพื่อนของพี่ตลอด เรียกว่าไปกับกลุ่มนี้มากกว่าเพื่อนตัวเองอีกครับ นาย ม.ก็อยู่ในกลุ่มนี้แหละครับ อาจเธอขาว น่ารัก เพราะเหตุนี้พี่เธอจึงหวงเป็นพิเศษ รอยร้าวของเราเริ่มจากตรงนี้ครับ
วันนั้นวันที่ 1 เมษา ครับ April's fool ผมไปโพสหน้าวอลล์เธอครับ " เกลียดจัง ทั้งดำ ทั้งไม่น่ารัก" พี่เธอมาเม้นครับ คำเดียวสั้นๆ " " ผมอึ้งครับ เพื่อนคนอื่นเห็นก็มาถามกันว่าทำไมพี่เค้าแรงจัง แล้วตัวน้องสาวไม่เห็นมาแก้ต่างหรือช่วยไรเลย ผมเลยคุยกับเธอว่าไม่รู้เหรอว่าหยอก ทำไมพี่เธอเม้นงี้ สรุปคือเธอไม่สนใจไรเลยครับเธอบอกว่าดีแล้วที่ไม่ยุ่ง ถ้ายุ่งจะโดนหาว่าปกป้อง ทะเลาะกันใหญ่เลยครับเพราะเรื่องนี้ เธอพูดออกมาคำนึงที่ผมจำจนวันนี้คือ " ถ้าวันนึงเกิดไรขึ้นแล้วพี่เธอบอกให้เราเลิกกัน เธอก็จะเลิกครับ เพราะเธอเชื่อฟังครับ "
เรื่องของนาย ม. นะครับ นายม.เป็นเพื่อนในกลุ่มพี่เธอครับ รวมไปถึง แฟนเก่า ของเธอก็อยู่ในกลุ่มนั้นคร้บ เธอเคยให้นายม.เนี่ยมาขึ้นสถานะแฟนเป็นไม้กันหมาตอนผมยังไม่รู้จักเธอครับ แต่นายม.ดันชอบเธอจริงขึ้นมาครับ ด้วยความที่เธอเลือกผมไม่ได้เลือกนายม. ม.เลยไม่ชอบหน้าผมครับ เวลาไปกินเหล้ากะกลุ่มเพื่อนแล้วคุยเรื่องแฟนของเธอก้อคือผมที่ไร ม.จะใส่ไฟและว่าผมให้กลุ่มเพื่อนและพี่เธอฟังตลอดครับ ด้วยความที่ตอนเลิกกะแฟนเก่าเธอจากกะเขามาด้วยดีครับ และแฟนเก่าก็อยู่ในกลุ่มเพื่อนพี่นั้นแหละ ผมกลัวเขาจะกลับมาครับ แล้วก็กลับมาจริงๆ .
ช่วงนั้นผมทำงานพิเศษครับ มีเวลาคุยกะเธอแค่ก่อนเข้างานกับหลังออกงาน ช่วงนั้นเวลาโทรไปเธอจะรีบคุยครับ ผมก็ถามว่าทำไม เธอบอกจะคุยกับเพื่อนพี่ก่อน ถือสายรออยู่เนี่ย ผมก็คิดครับ เพื่อนพี่บ้าไรถือสายรอเค้าคุยกะแฟนแล้วคุยต่อ แต่ไม่ได้ฉุกคิดเท่าไหร่ จนมารู้ความจริงครับ พี่คนนั้นคือแฟนเก่าเธอครับ เธอให้เหตุผลว่าไม่มีไรทำช่วงผมทำงานไม่ได้คุยกะเธอ แล้วก็เพื่อนๆและพี่ของเธอแหละครับเชียร์ให้กลับมาคบกัน ผมเสียใจมากครับ เกือบจะเลิกเลยครับ แต่ยังให้อภัยเธออยู่
เราคบกันต่อจนผมขึ้นปี1.ครับ เนื่องจากอยู่ในช่วงปรับตัวและใกล้สอบ ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกะเธออีกแหละ จนเราทะเลาะกันเรื่องเวลาครับ เธอไม่เชื่อว่าผมจะไม่ว่างครับ ด้วยเหตุที่ว่าพี่เธอก็เรียนมหาลัย เพื่อนพี่ก็เรียน เธอรู้ว่าระบบเป็นไง ( ผมคิด คนละมหาลัยก็คนละระบบป่าวว่ะ ) เธอมักจะเอาผมไปเปรียบกะพี่เธอตลอดเลยครับ ผมไม่ใช่ตัวแทนใครครับ เลยไม่คุยกันพักใหญ่ จนผมรู้สึกว่าขาดเธอผมก็อยู่ได้ เลยตัดสินบอกเลิกเธอครับ เธอก็ตอบโอเคเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น วันรุ่งขึ้นเธอยังคุยกะผมปกติครับ เธอบอกว่าไม่ยอมเลิกกับผมง่ายแบบนี้ คิดว่าผมพูดเล่น คุยไปคุยมาเลยยอมครับ
จากคนที่ไม่เคยตั้งสเตตัส ไม่เคยเพ้อลงเฟสเลย ไม่เคยเลย ก็เริ่มตั้งตัสเพ้อ ลงรูป ลงคำที่เศร้า จนผมรู้สึกผิดเลยครับ
ผมผิดที่เลิกกับเธอมั้ยครับ หรือเพราะเหตุที่เลิกมันงี่เง่าไปครับ ?