ขอรบกวนปรึกษาปัญหาจากผู้มีประสบการณ์ในการสอนค่ะ
คือว่า เราเป็นติวเตอร์ที่มีโอกาสไปสอนน้องม.1คนนึงที่บ้านค่ะ
น้องคล้ายๆสมาธิสั้น (แต่ไม่ร้ายแรงถึงกับต้องพบแพทย์กินยานะคะ)
แต่เวลาเรียนเค้าไม่ค่อยฟัง หมุนดินสอเล่นยางลบ นั่งไม่เรียบร้อย
เขียนหนังสือโยเย้ คือดูออกว่าไม่ตั้งใจเรียนน่ะค่ะ เหมือนรอเวลาหมด
คิดว่าเป็นเพราะครอบครัว(คุณแม่) บังคับให้เรียน เด็กไม่มีค.ตั้งจจะเรียนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ทีนี้ ปัญหาอยู่ที่ว่า ครอบครัวน้องมีฐานะดี และคาดหวังให้น้องเรียนเก่ง สอบเข้าเรียนต่อในสถานศึกษาชื่อดัง มีค.สามารถรอบด้าน ฯลฯ
คุณแม่ได้จัดแจงให้น้องเรียนหลายอย่างค่ะ โดยเฉพาะกีฬาชนิดนึง ที่บังคับให้น้องเรียนและซ้อมและไปแข่ง ตลอดเจ็ดปี !! โดยที่เราคุยกับน้อง น้องบอกว่าไม่ชอบเลย เบื่อมาก ไม่อยากเรียนแล้ว ไม่อยากแข่งแล้ว จะเลิกให้ได้ (เหมือนมันมาถึงจุดแตกหักกันตอนที่เราเข้ามาสอนพอดี) เราก็เพิ่งจะมารู้ว่าน้องเค้าไม่ชอบมันขนาดนี้ เราเห็นและคิดเองมาตลอดว่าน้องมีค.สุขกับกีฬาดี
น้องยังบอกว่าพ่อแม่คาดหวัง ทั้งๆที่รู้ว่าผม(น้อง) ไม่เก่ง ไม่ขยัน ผมอยากเตะบอล ผมชอบเล่นเกม แต่แม่ไม่ให้เตะบอล ให้มาซ้อม ให้มาเรียนพิเศษ แม่ไม่ยอมซื้อมือถือให้ใช้ ชอบบ่น ฯลฯ เบื่อมาก
ทั้งหมดนี้คือค.พยายามของเราในการชวนน้องคุยๆๆๆ จนเค้นค.รู้สึกออกมาได้ (น้องไม่ค่อยคุยเรื่องนี้ มันยากมากสำหรับเราที่จะทำให้น้องเปิดใจ) พอเรารู้อย่างนี้ก็เครียดแทนน้องค่ะ พยายามอ่านหนังสือจิตวิทยา ว่าเราจะพูดยังไงได้บ้างในสถานการณ์แบบนี้
ตอนสอนเราเป็นคนที่ค่อนข้างเข้มงวดค่ะ ไม่ได้ใจดีมากมาย อะไรเกินเลยไปเราก็ดุ ก็บ่นค่ะ
ตอนแรกๆน้องเรียนไม่เป็นเลย เริ่มสอนแล้ว น้องไม่มีดินสออยู่ในมือ ไม่มีการจดอะไรเพิ่มเติม ไม่มีขีดเส้นไฮไลต์ ฯลฯ เราเลยเปลี่ยนแนวการสอน ทำให้เรียนเป็นมากขึ้น
ในการสอนครั้งต่อไปเราก็ใจดีกับน้องมากขึ้น ไม่ทำการบ้านมา ก็ใช้เวลาบ่นน้อยลง ฯลฯ เพราะเห็นใจน้องค่ะ แล้วก็ไม่อยากเป็นแม่คนที่สองของเค้า อยากเป็นครูที่เข้าถึงเด็กมากกว่า
แม้แต่เราซึ่งเป็นติวเตอร์ ยังรู้สึกกดดันเลย เพราะครอบครัวคาดหวังกับเรามาก หวังว่าเราจะแก้นิสัยสมาธิสั้น ไม่ตั้งใจเรียน ไม่รับผิดชอบ ฯลฯ ให้ได้ แต่เราไม่รู้เลยว่าจะทำได้ยังไง เพราะน้องไม่ตั้งใจให้ค.ร่วมมือเลย เรารู้สึกเหนื่อยไม่น้อย เฮ้อ
ขอโทษด้วยนะคะที่เขียนยาวอย่างนี้ แต่ขอความกรุณาผู้มีประสบการณ์ทุกท่านแนะนำเราด้วยค่ะ ขอขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
รบกวนติวเตอร์ที่มีประสบการณ์หรือคุณครูเข้ามาหน่อยค่ะ
คือว่า เราเป็นติวเตอร์ที่มีโอกาสไปสอนน้องม.1คนนึงที่บ้านค่ะ
น้องคล้ายๆสมาธิสั้น (แต่ไม่ร้ายแรงถึงกับต้องพบแพทย์กินยานะคะ)
แต่เวลาเรียนเค้าไม่ค่อยฟัง หมุนดินสอเล่นยางลบ นั่งไม่เรียบร้อย
เขียนหนังสือโยเย้ คือดูออกว่าไม่ตั้งใจเรียนน่ะค่ะ เหมือนรอเวลาหมด
คิดว่าเป็นเพราะครอบครัว(คุณแม่) บังคับให้เรียน เด็กไม่มีค.ตั้งจจะเรียนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ทีนี้ ปัญหาอยู่ที่ว่า ครอบครัวน้องมีฐานะดี และคาดหวังให้น้องเรียนเก่ง สอบเข้าเรียนต่อในสถานศึกษาชื่อดัง มีค.สามารถรอบด้าน ฯลฯ
คุณแม่ได้จัดแจงให้น้องเรียนหลายอย่างค่ะ โดยเฉพาะกีฬาชนิดนึง ที่บังคับให้น้องเรียนและซ้อมและไปแข่ง ตลอดเจ็ดปี !! โดยที่เราคุยกับน้อง น้องบอกว่าไม่ชอบเลย เบื่อมาก ไม่อยากเรียนแล้ว ไม่อยากแข่งแล้ว จะเลิกให้ได้ (เหมือนมันมาถึงจุดแตกหักกันตอนที่เราเข้ามาสอนพอดี) เราก็เพิ่งจะมารู้ว่าน้องเค้าไม่ชอบมันขนาดนี้ เราเห็นและคิดเองมาตลอดว่าน้องมีค.สุขกับกีฬาดี
น้องยังบอกว่าพ่อแม่คาดหวัง ทั้งๆที่รู้ว่าผม(น้อง) ไม่เก่ง ไม่ขยัน ผมอยากเตะบอล ผมชอบเล่นเกม แต่แม่ไม่ให้เตะบอล ให้มาซ้อม ให้มาเรียนพิเศษ แม่ไม่ยอมซื้อมือถือให้ใช้ ชอบบ่น ฯลฯ เบื่อมาก
ทั้งหมดนี้คือค.พยายามของเราในการชวนน้องคุยๆๆๆ จนเค้นค.รู้สึกออกมาได้ (น้องไม่ค่อยคุยเรื่องนี้ มันยากมากสำหรับเราที่จะทำให้น้องเปิดใจ) พอเรารู้อย่างนี้ก็เครียดแทนน้องค่ะ พยายามอ่านหนังสือจิตวิทยา ว่าเราจะพูดยังไงได้บ้างในสถานการณ์แบบนี้
ตอนสอนเราเป็นคนที่ค่อนข้างเข้มงวดค่ะ ไม่ได้ใจดีมากมาย อะไรเกินเลยไปเราก็ดุ ก็บ่นค่ะ
ตอนแรกๆน้องเรียนไม่เป็นเลย เริ่มสอนแล้ว น้องไม่มีดินสออยู่ในมือ ไม่มีการจดอะไรเพิ่มเติม ไม่มีขีดเส้นไฮไลต์ ฯลฯ เราเลยเปลี่ยนแนวการสอน ทำให้เรียนเป็นมากขึ้น
ในการสอนครั้งต่อไปเราก็ใจดีกับน้องมากขึ้น ไม่ทำการบ้านมา ก็ใช้เวลาบ่นน้อยลง ฯลฯ เพราะเห็นใจน้องค่ะ แล้วก็ไม่อยากเป็นแม่คนที่สองของเค้า อยากเป็นครูที่เข้าถึงเด็กมากกว่า
แม้แต่เราซึ่งเป็นติวเตอร์ ยังรู้สึกกดดันเลย เพราะครอบครัวคาดหวังกับเรามาก หวังว่าเราจะแก้นิสัยสมาธิสั้น ไม่ตั้งใจเรียน ไม่รับผิดชอบ ฯลฯ ให้ได้ แต่เราไม่รู้เลยว่าจะทำได้ยังไง เพราะน้องไม่ตั้งใจให้ค.ร่วมมือเลย เรารู้สึกเหนื่อยไม่น้อย เฮ้อ
ขอโทษด้วยนะคะที่เขียนยาวอย่างนี้ แต่ขอความกรุณาผู้มีประสบการณ์ทุกท่านแนะนำเราด้วยค่ะ ขอขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ