ถึงพนักงานต้อนรับบนเครื่องคนหนึ่ง...

สมัยก่อนผมแอบชอบคน ๆ หนึ่งย่อว่าเป็น ท. ละกันครับ ผมกับ ท. เรียนห้องเดียวกันแต่ไม่ค่อยได้คุยกันเลย ไม่สนิทกัน ผมเขิน ไม่กล้าเข้าไปคุยกับเค้ามากกว่า ได้แต่แอบมอง เค้าเป็นคนน่ารัก มีเสน่ห์มาก เป็นหลีดด้วยครับ

ก่อนจบม.หก ท.เค้าให้เพื่อน ๆ ในห้องเขียนความในใจบนลงเสื้อนักเรียน แน่นอนว่าผมก็ต้องได้เขียน ผมเลือกที่จะเขียนไว้บนปกคอเสื้อด้านหลัง เขียนไว้บนสุดจะได้เด่น ฮ่า ๆ เขียนไว้ประมาณว่า สักวันจะไปขึ้นเครื่องที่เธอเป็นพนักงานต้อนรับอยู่ให้ได้ รอเรานะ อะไรประมาณนี้ ถ้า ท. ได้อ่านกระทู้นี้ จำเราได้รึเปล่า อาจจะลืมไปแล้วมั้งว่าเราได้เขียนประโยคนั้น ลองไปค้นดูเสื้อนักเรียนตัวนั้นนะ ลายมือเราเอง เรายังรอขึ้นเครื่องนั้นอยู่นะ (เขาสอบติดอะไรเกี่ยวกับการบินอ่าครับ)

ปล. เมื่อไม่นานนี้ได้มีโอกาสเจอ ท. อย่างบังเอิญที่ถนนคนเดิน ตอนเจอกันล่าสุดเค้าจำเราไม่ได้ครับ เพราะเราไปทำศัลยกรรมมานิดหน่อย ฮ่า ๆ แล้วก็รู้จักแต่งตัวมากขึ้นด้วย (เมื่อก่อนตอนเรียนเป็นเด็กเนิร์ด) ท.เค้าก็ตกใจก็ยิ้มให้กัน เขินนนน จะทักเขาก็ทักไม่ออกปากสั่น เขาก็ถามว่ามาทำอะไร เราก็ตอบว่ามาเที่ยว คนอะไรไม่ว่ากี่ปีก็ทำให้เราใจสั่นได้ตลอด