ถ้าครูกับนักเรียนรักกัน ผิดมากมั้ย (จรรยาบรรณค้ำคอแต่ความรู้สึกมันบังคับไม่ได้)

เจ้าของกระทู้มีอาชีพครูค่ะ ปัจจุบันอายุ 24 ปี ตอนนี้คุยกับนักเรียนคนนึงมาเกือบปี (ลืมบอกเราเป็น ผญ. นะคะ เด็กนักเรียนก็เป็น ผญ.  ** ไม่ใช่ทอมดี้**) เราเริ่มต้นความรักจากความสนิทสนมตอนฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ตอนแรกก้ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราก็มีแฟนเป็นผู้ชาย คบกันมาสองปีกว่า แต่พักหลังเริ่มทะเลาะกันบ่อยๆจนทำให้เราซึม ร้องไห้บ่อย เวลาไปสอน เด็กกคนนี้ก็จะสังเกตแล้วก็พยายามมาปลอบทั้งต่อหน้าและส่งข้อความมาตลอก หลังๆก็จะดทรให้กำลังใจเสมอ จนเราโดนแฟนบอกเลิก(มันไปนอนกับผุ้หญิงคนอื่นพอจับได้ก็ไม่ยอมรับแล้วบอกว่าเราหาเรื่องไม่ไว้ใจมันก็ไม่ควรคบกัน) เราเสียใจมาก ขาดสอนหลายวันพอสมควรเพราะจิตใจก็แย่ร่ายกายก็พาลแย่ตามไป ช่วงนั้นเราท้อแต่เด้กคนนี้ก็ไม่เคยทิ้งเราพยายามโทรมาหา คอยให้กำลังใจเสมอ บ่อยครั้งหลุดปากบอกว่ารักเรามาก อย่าเสียใจเดี๋ยวเค้าจะดูแลเราเอง เค้าทำแบบนี้ทุกๆวันจนเรารู้สึกว่าเราดีขึ้น รู้สึกว่าอยากให้เด็กคนนี้มาคอยปลอบ มาให้กำลังใจ แล้วก็มาคุยกับเราแบบนี้ทุกๆวัน วันไหนถ้าเค้าหายไปเราจะรู้สึกว่าความเหงาเริ่มจะมาเยี่ยม เราอยากคุย อยากเห็นหน้าตลอด วันนึงเราเห็เด็กคนนี้โพสสเตตัสว่าอยากเป็นแฟนกับใครสักคน เราเลยไปแกล้งถามว่าเป็นเราได้รึเปล่า แต่เราเป็นผู้หญิงนะ แก่กว่าด้วย (10 ปีค่ะ) ที่สำคัญเป็นครูของเค้าด้วย เค้าจะคบกับเรามั้ย เราเบื่อผู้ชายแล้ว เปลี่บยบรรยากาศบ้าง5555 เราคุยกับเค้าแบบข้อความข้างต้น คำตอบที่เราได้กลับมา คือ ตกลง เค้าอยากเป็นแฟนกับเรามานานแล้ว เค้าบอกว่าชอบมองเวลาเราสอน แต่ติดว่าเรามีแฟน แล้วกลัวว่าเราจะรังเกียจความรักของเค้าที่เค้าชอบเพศเดียวกัน แล้วเค้าก็ยังเด็กมาก กลัวเราจะมองว่าเป็นความรักแบบเล่นๆ ตามประสาเด็ก (แน่นอนตอนแรกเราก็คิดแบบนั้น) แต่ก็ตัดสินใจคบกันแบบขำๆ มีประกาศแต่งงานในสเตตัสใน Facebook หลายคนก้มาถามว่าเล่นๆกันใช่มั้ย เราก็บอกว่าจริงแต่ไม่มีใครเชื่อ เราสองคนสนุกกับการบอกใครต่อใตรว่าเราคบกัน แต่น้อยคนจะเชื่อ จริงๆไม่มีเลยด้วยซ้ำ เพราะเวลาอยู่ด้วยกันก็ไม่ต่างจากคู่พี่น้อง เราคุยกันมาเรื่อยๆสักระยะ จนเริ่มเห็นว่าความรักที่เค้าให้เรามันไม่เหมือนรักแบบเด็กๆ เค้าดูแลเอาใจใส่เราดีทุกอย่าง เราก็ให้กลับไปในสิ่งท่เค้ามอบให้ เราดูแลกันมาเรื่อยๆจนตอนนี้หลายคนเชื่อแล้วว่าเราคบกัน ตอนนี้เรามีความสุขมาก แม้ความรักของเราหลายคนจะมองว่ามันไม่เหมาะสม ทั้งเพศ ทั้งอายุท่ต่างกัน และที่สำคัญ คือบทบาท ฉัน คือ ครู เค้า คือ นักเรียน ียน (ตอนนี้ฉันมาบรรจุรับราชการคนละโรงเรียนกับที่นักเรียนเร)คุณคิดว่ารักของเราผิดรึเปล่าคะ แต่ฉันกล้าบอกเลยว่าตอนนี้ฉันรักเด็กคนนี้มากจนไม่อยากเสียเค้าไป แต่ฉันก็รักวิชาชีพมากไม่ต่างกัน ฉันศรัทธาและไม่ต้องการให้วิชาชีพเสื่อมเสียเพราะฉัน ถ้าคุณเป็นฉัน คุณจะทำอย่างไรคะ