ช่วนด้วยครับ ผมทุกข์ใจมากกลับเพื่อนคนนี้

คือผมอยู่ต่างจังหวัดครับ เข้ามาฝึกงานที่กรุงเทพ แต่คราวนี้เพื่อนที่มหาลัยก็ได้มาฝึกที่เดียวกันเราทั้งคู่ก็ไม่ได้สนิทไรกันมากมายเท่าไหร่แต่ก็เพื่อนในห้องเดียวกันอ่ะครับ ประเด็นอยู่ที่ว่าปกติเวลาเค้ามาฝึกงานเค้าก็จะขับรถมา ส่วนผมก็จะอยู่หอ แถวๆที่ฝึกงานพอฝึกไปเดือนนึงคราวนี้ ขนที่หลักที่นอนมาอยู่ที่ห้องผมเลยครับ แรกๆอยู่บ้างไม่อยู่บ้างก็ไม่ได้ว่าอะไร หลังๆนี่อยู่ทุกวันเท่ากับเจ้าของหอเลยครับและปกติผมเปิดแอร์บ้างไม่เปิดบ้างเพราะจะประหยัดไฟ แต่เพื่อนมาอยู่ด้วยทำไงได้ต้องเปิดแอร์ตลอดเพราะที่ห้องมีพัดลมตัวเดียวจะปิดแอร์ เปิดพัดลมมาที่เราคนเดียวก็ยังไงอยู่สงสารเพื่อนเลยตัดปัญหาเปิดตลอดเลยที่อยู่ แล้วไงล่ะสิ้นเดือนเราก็หวังจะได้ยิน คำว่าอ่ะเราช่วยออกค่าน้ำค่าไฟ แต่ที่ไหนได้ไม่มีเลยครับไม่ช่วยออกไรสักกะอย่างเลย ห้องไม่กวาด ขยะไม่ทิ้ง ผมต้องทำเองหมด น้ำในตู้เย็นผมก็ลงไปกรอกเค้ามีหน้าที่กินอย่างเดียวเลยครับ มีอยู่วันนึงผมถึงกับอึ้งเลยทีเดียวที่ได้ยินคำๆนี้ คือเพื่อนที่ฝึกงานอีกมหาลัยนึงถามเพื่อนผมที่มาอาศัยอยู่กับผมว่า ไม่คิดช่วยหารค่าห้อง ค่าอะไรมันหน่อยหรอแต่กลับได้ยินคำว่า "ถึงกูไม่อยู่มันก็ออกอยู่ดี" เห้อๆๆๆๆ ตอนนี้ผมก็พยายามคิดในแง่ดี เรายิ่งให้เรายิ่งได้ แต่ทำไมตั้งแต่เด็กจนโตชีวิตผมมักชอบถูกเอาเปรียบมาตลอดก็ไม่รู้ ที่สำคัญ เวลาไปขอเงินพ่อแม่มาจ่ายค่าพวกนี้รวมๆ ก็ราวๆ 7000 ผมรู้สึกสงสารท่านมากๆครับ ผมเองก็ไม่กล้าบอกมันว่าช่วยกูหารบ้างเถอะ กลัวจะเสียเพื่อน ขอความเห็นเพื่อนๆหน่อยครับว่าผมควรทำไงดี ไม่กล้าบอกก TT