ก่อนอื่นต้องบอกว่าเพื่อนจขกท.อยากจะแบ่งปันเรื่องราวของเค้าในพันทิป
แต่เค้าสมัครไม่ได้ ไม่รู้ยังไงเหมือนกันค่ะ
เราเลยอาสาเอามาลงให้ในนามล็อกอินของเราค่ะ
เราก็แค่ก็อปปี้แล้วก็มาโพสต์ให้แค่นั้นค่ะ
สวัสดีครับ
อาจจะเป็นโพสแรกที่ผมอยากจะเล่าให้ชาวพันทิปทุกคนฟัง...มันเป็นเรื่องความรักโง่ๆของผมเองครับ
ผมยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ และมันอาจจะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล...ย้อนไปเมื่อ 5 ปีที่ผ่านมา
ตอนนั้นผมอยู่ปีหนึ่งกลางเทอม ผมมีแฟนครับ แต่ไม่ใช่แฟนคนแรกของผม
เขาคือคนที่สอง (คนที่ผมรักมากจนถึงทุกวันนี้และอยากเล่าครับ)
หลังจากที่ผมอกหักไม่ถึง 2 วันผมก็จีบคนนี้ทันที ผมใช้เวลาจีบทั้งหมด 7 วันครับ แล้วผมก็จีบติด
ผมขอเขาเป็นแฟนตอนผมเมา ถ้าผมไม่เมาผมไม่กล้าพูดอะไร แต่ก่อนที่จะพูดจุดนั้นต้องเริ่มเรื่องตอนแรกเลยครับ
คือพี่ผมชวนไปกินเหล้าแก้เซ็งจากแฟนคนแรก(ซึ่งสาเหตุมาจากอะไรผมก็งง...แฟนเก่าผมก็งง
เคยนำกลับมาคุยสาเหตุการเลิกกับแฟนเก่าด้วยนะครับถึงแม้จะผ่านมาแล้วหลายปี
แต่กับแฟนคนแรกเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เลยเอามาคุยกันเล่นๆ ไม่ใช่เพราะว่าเพราะห่าง เจ้าชู้อะไรกันหรอกครับ
อยู่ดีดีก็เลิก แต่ผมเคยสรุปให้เขาฟังนะ ว่าตอนเลิกกันเพราะเขาเปลี่ยนไปเพราะยาคุมครับ
เขากินมันเพื่อลดสิว ผิวสวย อารมณ์ฮอร์โมนเลยเปลี่ยนไปด้วย เขาเลยไม่มีฟิวอยากมีแฟนมั้งครับ...
เราเลยเลิกกันไปโดยปริยาย (ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักคำว่ารักมั้งครับ เพียงแต่เข้าใจว่าต้องอยู่ด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เจอหน้ากันแค่นั้นเองมั้ง)) ต่อเลยนะครับ...เมื่อปรับทุกข์เสร็จปุ้บ กำลังกรึ่ม ผมก็นึกถึงคนนึง ผมก็ไม่รู้จักอะไรมาก เพียงแต่เขาเรียกอยู่สาขาเดียวกันกับผม ผมเจอเขาครั้งเดียวในชมรม ผมก็ไม่อะไร...พอตอนเลิกกะแฟนคนแรกปุ้บ เขาก็ผุดขึ้นมาในหัวของผม...ผมก็เริ่มยิ้มเลยอ่ะครับ ความเศร้าโศรกที่ผมเลิกกะแฟนคนแรกหายไปหมดเลย รุ่นพี่ของผมที่นั่งกินเหล้าด้วยกันงงมาก จากที่เศร้าโศรกนั่งกินเหล้าเหมือนคนหิวน้ำก็กลายเป็นว่าทำหน้าเขินขวย (เขิลเอง มโนไปเองคับ) แล้วผมก็บอกว่า "ผมชอบคนนี้อ่ะพี่ คนที่ผมยาวๆหน่อย น่ารักๆ ตัวเล็กๆกว่าผม ชอบทำเสียงหวานๆ อ้อนๆ เขาชื่อไรเหรอ ?" รุ่นพี่ผมมองหน้ากันสักพักแล้วก็ซักถามกันยกใหญ่ จึงได้ข้อสรุปว่า ชื่อ "โน" เอาล่ะ...ผมเลยตั้งปนิธานเอาไว้ว่าผมจะจีบคนนี้ให้ติด
ในช่วงเวลา 7 วันนั้นผมเจอเขาที่ชมรม ผมพยายามยิ้มให้ พยายามคุยกะเขาบ้าง แต่ก็นะครับ ผมก็ไม่กล้าคุยกะเขาเยอะผมกลัวเขารำคาญ คือผมก็กล้าจีบนะ แต่คนมันเยอะนะครับ มันจะดูไม่ดีถ้าเราคุยกับเขาเยอะไป แล้วบังเอิญชมรมผมมีการที่จะต้องรู้จักกัน จำกันให้ได้ เขาเลยมีวิธีการเขียนชื่อ/เบอร์โทร/หอ/คณะ/สาขา/อีเมลล์หรือMSN ของทุกคน...ผมก็ไล่ให้เขาเขียนให้เหมือนไม่อยากได้ซักเท่าไหร่ พอมาถึงโนแค่นั้นแหล่ะคับ แทบจะวิ่งไปคุกเข่าขอเลยครับ แต่ด้วยความอายก็ได้แค่เดินตรงไปทื่อๆ...
ผม : เธอๆคับ
โน : หือ ? อะไร ?
ผม : เขียนให้เราหน่อย
โน : ...(เขียนๆๆๆๆ)
ผม : ....(มองตอนเขาเขียนละยิ้ม)
โน : (เงยหน้า)ยิ้มอะไรเธอ
ผม : เอ่อะ...เปล่า...คือ...คือเธอน่ารักดี
โน : จริง ?
ผม : โกหกให้ได้โล่ห์ตำรวจเหรอ ?
โน : อ่ะ เสร็จละ (ยิ้ม)
ผม : ขอแอดเอ็มได้มะ
โน : ได้ดิ...ก็เมลล์นี้แหล่ะ (ยื่นสมุดคืน)
ผม : อ่า....อืม เคๆ ไปล่ารายชื่อต่อละ
ในใจตอนนั้นเหมือนภารกิจสำเร็จแล้ว เหมือนถูกหวย เหมือนได้แรร์ไอเทมเกมส์ คือใจตอนนั้นอยากจะวิ่งกลับหอไปเปิดโน็ตบุคแล้วแอดเอ็ม คือปิดการรับรู้ทุกสิ่ง ไม่สนใครอะไรทั้งนั้น ยิ้มแบบหุบไม่ได้ ตอนนั้นดีใจมาก ยื่นสมุดให้เพื่อนเซ็นต์แบบไม่สนใจโลกหล้าแล้ว เพื่อนชวนไปกินข้าวเย็นคือไม่กิน ไม่ไปเซเว่น ไม่ทำอะไรทั้งนั้น เพื่อนยืมตัง 100 นึง คือยื่นให้แบบไม่คิด ไม่มองหน้าคนยืมด้วยซ้ำอ่ะ วิ่งกลับหอ เข้าห้อง เปิดโน็ตบุค รอมันบูทแค่ 5 วิก็ว่าช้า ลนลาน เหลือบมองเน็ต...sign in ปุ้บ เปิดสมุดไล่ดูชื่อ ดูเมลล์แล้วก็รีบแอดแบบไม่รอรี จำได้ว่าเมทผมมองกันแบบว่ามันรีบอะไรนักหนา เหมือนคนจะลงแดงถ้าไม่ได้เล่นเน็ต ...คือผมก็รอเขาแอด ภาวนาให้รับแอดจนกระทั่งสี่ทุ่มเขารับแอด ผมเล่น เกมส์ไปซะแล้วครับ จนกระทั่งเกมส์จบออกหน้าเดสทอป เห็นแท็บข้างล่างขึ้นว่า N O กระพริบ ตอนนั้นคือรีบกดมาคุยเลยครับ ตลอด6วันเราคุยผ่าน MSN แทบจะตลอดเวลา ตื่นมาคุยๆแล้วเรียน ถ้าไม่ได้คุยก็พิมพ์ทิ้งไว้ ให้เขามาอ่านเอง ที่ชมรมก็ไม่คุยครับกลัวคนอื่นรู้(เราทั้งคู่ไม่ค่อยกล้าบอกใครครับ อาย กลัวโดนแซว)กลับมาถึงหอก็คุยกันถึงสี่ทุ่มบ้าง เที่ยงคืนบ้างแล้วก็นอน แล้วก็วนอย่างนี้ครับ 6 วัน มันมีความสุขมากนะครับ ตลอดสี่วันนี้ผมเหมือนคนสูบฝิ่น...จะมีอาการเคลิ้มตลอดเวลา..ยิ้มบ้าง หัวเราะคนเดียวบ้าง ใจดีไปซะหมด เพื่อนเพิ่นจะพาไปหาหมอจิตแพทย์ละครับ...ผมไม่รู้ว่าฝั่งเขาเป็นไง แต่ผมมีความสุขมาก มากซะจนโทรไปหาแม่หัวเราะให้แม่ฟัง เล่าเรื่องเรียนให้แม่ฟังแล้วอยู่ดีดีก็หัวเราะ ผมยังจำทุกวันนี้ที่แม่ถามว่า "เรียนหนักไปเหรอ ไหวมั้ย ? บ้าไปแล้วรึนั่น ? 1+1 เป็น ?" ผมก็เขินตั้งแต่วันที่ 1 จนถึงวันที่ 6 เป็นงี้เรื่อยไป
จนกระทั่งวันที่ 7 นั้น...ผมทนไม่ไหวแล้ว ในตอนเช้าตรู่นั้นผมได้พิมพ์ข้อความทิ้งไว้ว่าตอนเย็นๆค่ำๆดึกๆจะไปถนนคนเดินนะไปกับรุ่นพี่หลายคนเลย เดี๋ยวโทรหา(ผมก็มารู้หน้างานอีกทีว่าเขาจะต้องพาไปเมาก่อน แล้วค่อยไปถนนคนเดิน ซึ่งกินกันตั้งแต่หกโมงเย็นจนสี่ทุ่มครึ่ง ยอมรับครับว่ามันเป็นการมอมบอร์ม(เบียร์+เหล้าเพียวในแก้วเดียวกัน)แล้วผมก็ได้สติครึ่งไม่ได้สติครึ่งละครับ) เดินที่ถนนคนเดินสักพักก็ปวดฉี่ เลยจ่ายตัง 3 บาท ในขณะจะเข้าห้องน้ำนั้นผมก็อยากคุยกับเขาครับ ทั้งอยากคุยทั้งปวดฉี่ ผมเลยตัดสินใจโทรหาเขาไปด้วยจะเดินเข้าไปฉี่ด้วย...สักพักเขารับสาย
ผม : ฮาโหววววววววว (รูดซิปกางเกงลง)
โน : ....ใครอ่ะ
ผม : ราวเองงายค้าบบบบบบ (ฉี่)
โน : อยู่ไหนเนี้ย ...แล้วนี่เมาเหรอ ? (ทำเสียงสงสัย)
ผม :ป๊าววววววววววว เล่นม๊าหมุนม๊า จะอ๊วกล๊ะเนี้ย (ฉี่เรื่อยๆ)
โน : แน่ะๆ ไม่ต้องเลย แล้วนี่อยู่ไหน ?
ผม : ให้เดาอ่ะะะะะะ (สั่นหัว)
โน : ร้านเหล้า
ผม : ผิด (รูดซิปขึ้น)
โน : คุก
ผม : คุกกกก !
โน : แล้วตกลงอยู่ไหน
ผม : ขอหอมแก้มก่อนด้ายป่าวแล้วจาตอบ (เดินออกจากห้องน้ำ เดินถนนคนเดินต่อ)
โน : เฮ้ย เราไม่ได้เป็นไรกันเลย จะหอมได้ไง ! (ทำเสียงตกใจ)
ผม : ก็ขอเป็นเลยละกัน ได้ไม่ได้ ! (เริ่มสร่างเองโดยอัตโนมัติ)
โน : เป็นไร !
ผม : เป็นไรล่ะ
โน : จะเป็นไรล่ะ !
ผม : คุยกันมานี่คิดว่าจะเป็นไรล่ะ หือ ! (เริ่มขึ้นเสียง)
โน : ไม่รู้ เป็นแม่มั้ง ! (เริ่มขึ้นเสียง)
ผม : แม่ไรล่ะ คิดดิ คิด ! (ขึ้นเสียงต่อเนื่อง)
โน : เป็นไรล่ะห๊ะ พูดมาดิ ! (นี่ก็สู้ไม่ถอย)
ผม : เป็น...แฟน....เป็นแฟนไงโว้ย !!!(ทำเป็นหงุดหงิด)
โน : ....
ผม : .... (ลุ้น)
โน :เป็นไรนะ (หูหนวกทันที)
ผม : เราขอตัวเป็นแฟนเนี่ย ได้ไหม ? (ผ่อนเสียงลงแบบหวานจ๋อย)
โน : แน่นะ
ผม : คับบบบบบบบ
โน : อือหึ เป็นก็เป็น
ผม :จิงนะ เคๆ แค่นี้นะ
โน : รีบไปไหน (สงสัยแบบจริงจัง)
ผม : รีบไปดีใจ เดี๋ยวคุยกัน
พอวางสายเท่านั้นแหล่ะครับ ทั้งดีใจ ทั้งอืน ทั้งเมา ปนเปไปหมด จำได้ว่าตอนนั้นดีใจมาก เข้าไปกอดรุ่นพี่ทุกคน ไม่ต้องบอกพวกรุ่นพี่ทุกคนก็รู้ว่าติดไม่ติด...ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยแจ๊คพอตอีกครับ เขิลไปทั่วเจออะไรก็ยิ้ม สักพักตอนผมก็นอนในรถของรุ่นพี่ ผมจำได้ว่านอนไม่หลับตื่นเต้นเล่าอะไรไม่รู้ให้เขาฟังไปเยอะแยะจนกระทั่งผมหลับไปตอนไหนไม่รู้....
ช่วงนี้ฟุ้งซ่านขอผมระบายเรื่องความรักครั้งหลังทีครับ
แต่เค้าสมัครไม่ได้ ไม่รู้ยังไงเหมือนกันค่ะ
เราเลยอาสาเอามาลงให้ในนามล็อกอินของเราค่ะ
เราก็แค่ก็อปปี้แล้วก็มาโพสต์ให้แค่นั้นค่ะ
สวัสดีครับ
อาจจะเป็นโพสแรกที่ผมอยากจะเล่าให้ชาวพันทิปทุกคนฟัง...มันเป็นเรื่องความรักโง่ๆของผมเองครับ
ผมยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ และมันอาจจะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล...ย้อนไปเมื่อ 5 ปีที่ผ่านมา
ตอนนั้นผมอยู่ปีหนึ่งกลางเทอม ผมมีแฟนครับ แต่ไม่ใช่แฟนคนแรกของผม
เขาคือคนที่สอง (คนที่ผมรักมากจนถึงทุกวันนี้และอยากเล่าครับ)
หลังจากที่ผมอกหักไม่ถึง 2 วันผมก็จีบคนนี้ทันที ผมใช้เวลาจีบทั้งหมด 7 วันครับ แล้วผมก็จีบติด
ผมขอเขาเป็นแฟนตอนผมเมา ถ้าผมไม่เมาผมไม่กล้าพูดอะไร แต่ก่อนที่จะพูดจุดนั้นต้องเริ่มเรื่องตอนแรกเลยครับ
คือพี่ผมชวนไปกินเหล้าแก้เซ็งจากแฟนคนแรก(ซึ่งสาเหตุมาจากอะไรผมก็งง...แฟนเก่าผมก็งง
เคยนำกลับมาคุยสาเหตุการเลิกกับแฟนเก่าด้วยนะครับถึงแม้จะผ่านมาแล้วหลายปี
แต่กับแฟนคนแรกเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เลยเอามาคุยกันเล่นๆ ไม่ใช่เพราะว่าเพราะห่าง เจ้าชู้อะไรกันหรอกครับ
อยู่ดีดีก็เลิก แต่ผมเคยสรุปให้เขาฟังนะ ว่าตอนเลิกกันเพราะเขาเปลี่ยนไปเพราะยาคุมครับ
เขากินมันเพื่อลดสิว ผิวสวย อารมณ์ฮอร์โมนเลยเปลี่ยนไปด้วย เขาเลยไม่มีฟิวอยากมีแฟนมั้งครับ...
เราเลยเลิกกันไปโดยปริยาย (ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักคำว่ารักมั้งครับ เพียงแต่เข้าใจว่าต้องอยู่ด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เจอหน้ากันแค่นั้นเองมั้ง)) ต่อเลยนะครับ...เมื่อปรับทุกข์เสร็จปุ้บ กำลังกรึ่ม ผมก็นึกถึงคนนึง ผมก็ไม่รู้จักอะไรมาก เพียงแต่เขาเรียกอยู่สาขาเดียวกันกับผม ผมเจอเขาครั้งเดียวในชมรม ผมก็ไม่อะไร...พอตอนเลิกกะแฟนคนแรกปุ้บ เขาก็ผุดขึ้นมาในหัวของผม...ผมก็เริ่มยิ้มเลยอ่ะครับ ความเศร้าโศรกที่ผมเลิกกะแฟนคนแรกหายไปหมดเลย รุ่นพี่ของผมที่นั่งกินเหล้าด้วยกันงงมาก จากที่เศร้าโศรกนั่งกินเหล้าเหมือนคนหิวน้ำก็กลายเป็นว่าทำหน้าเขินขวย (เขิลเอง มโนไปเองคับ) แล้วผมก็บอกว่า "ผมชอบคนนี้อ่ะพี่ คนที่ผมยาวๆหน่อย น่ารักๆ ตัวเล็กๆกว่าผม ชอบทำเสียงหวานๆ อ้อนๆ เขาชื่อไรเหรอ ?" รุ่นพี่ผมมองหน้ากันสักพักแล้วก็ซักถามกันยกใหญ่ จึงได้ข้อสรุปว่า ชื่อ "โน" เอาล่ะ...ผมเลยตั้งปนิธานเอาไว้ว่าผมจะจีบคนนี้ให้ติด
ในช่วงเวลา 7 วันนั้นผมเจอเขาที่ชมรม ผมพยายามยิ้มให้ พยายามคุยกะเขาบ้าง แต่ก็นะครับ ผมก็ไม่กล้าคุยกะเขาเยอะผมกลัวเขารำคาญ คือผมก็กล้าจีบนะ แต่คนมันเยอะนะครับ มันจะดูไม่ดีถ้าเราคุยกับเขาเยอะไป แล้วบังเอิญชมรมผมมีการที่จะต้องรู้จักกัน จำกันให้ได้ เขาเลยมีวิธีการเขียนชื่อ/เบอร์โทร/หอ/คณะ/สาขา/อีเมลล์หรือMSN ของทุกคน...ผมก็ไล่ให้เขาเขียนให้เหมือนไม่อยากได้ซักเท่าไหร่ พอมาถึงโนแค่นั้นแหล่ะคับ แทบจะวิ่งไปคุกเข่าขอเลยครับ แต่ด้วยความอายก็ได้แค่เดินตรงไปทื่อๆ...
ผม : เธอๆคับ
โน : หือ ? อะไร ?
ผม : เขียนให้เราหน่อย
โน : ...(เขียนๆๆๆๆ)
ผม : ....(มองตอนเขาเขียนละยิ้ม)
โน : (เงยหน้า)ยิ้มอะไรเธอ
ผม : เอ่อะ...เปล่า...คือ...คือเธอน่ารักดี
โน : จริง ?
ผม : โกหกให้ได้โล่ห์ตำรวจเหรอ ?
โน : อ่ะ เสร็จละ (ยิ้ม)
ผม : ขอแอดเอ็มได้มะ
โน : ได้ดิ...ก็เมลล์นี้แหล่ะ (ยื่นสมุดคืน)
ผม : อ่า....อืม เคๆ ไปล่ารายชื่อต่อละ
ในใจตอนนั้นเหมือนภารกิจสำเร็จแล้ว เหมือนถูกหวย เหมือนได้แรร์ไอเทมเกมส์ คือใจตอนนั้นอยากจะวิ่งกลับหอไปเปิดโน็ตบุคแล้วแอดเอ็ม คือปิดการรับรู้ทุกสิ่ง ไม่สนใครอะไรทั้งนั้น ยิ้มแบบหุบไม่ได้ ตอนนั้นดีใจมาก ยื่นสมุดให้เพื่อนเซ็นต์แบบไม่สนใจโลกหล้าแล้ว เพื่อนชวนไปกินข้าวเย็นคือไม่กิน ไม่ไปเซเว่น ไม่ทำอะไรทั้งนั้น เพื่อนยืมตัง 100 นึง คือยื่นให้แบบไม่คิด ไม่มองหน้าคนยืมด้วยซ้ำอ่ะ วิ่งกลับหอ เข้าห้อง เปิดโน็ตบุค รอมันบูทแค่ 5 วิก็ว่าช้า ลนลาน เหลือบมองเน็ต...sign in ปุ้บ เปิดสมุดไล่ดูชื่อ ดูเมลล์แล้วก็รีบแอดแบบไม่รอรี จำได้ว่าเมทผมมองกันแบบว่ามันรีบอะไรนักหนา เหมือนคนจะลงแดงถ้าไม่ได้เล่นเน็ต ...คือผมก็รอเขาแอด ภาวนาให้รับแอดจนกระทั่งสี่ทุ่มเขารับแอด ผมเล่น เกมส์ไปซะแล้วครับ จนกระทั่งเกมส์จบออกหน้าเดสทอป เห็นแท็บข้างล่างขึ้นว่า N O กระพริบ ตอนนั้นคือรีบกดมาคุยเลยครับ ตลอด6วันเราคุยผ่าน MSN แทบจะตลอดเวลา ตื่นมาคุยๆแล้วเรียน ถ้าไม่ได้คุยก็พิมพ์ทิ้งไว้ ให้เขามาอ่านเอง ที่ชมรมก็ไม่คุยครับกลัวคนอื่นรู้(เราทั้งคู่ไม่ค่อยกล้าบอกใครครับ อาย กลัวโดนแซว)กลับมาถึงหอก็คุยกันถึงสี่ทุ่มบ้าง เที่ยงคืนบ้างแล้วก็นอน แล้วก็วนอย่างนี้ครับ 6 วัน มันมีความสุขมากนะครับ ตลอดสี่วันนี้ผมเหมือนคนสูบฝิ่น...จะมีอาการเคลิ้มตลอดเวลา..ยิ้มบ้าง หัวเราะคนเดียวบ้าง ใจดีไปซะหมด เพื่อนเพิ่นจะพาไปหาหมอจิตแพทย์ละครับ...ผมไม่รู้ว่าฝั่งเขาเป็นไง แต่ผมมีความสุขมาก มากซะจนโทรไปหาแม่หัวเราะให้แม่ฟัง เล่าเรื่องเรียนให้แม่ฟังแล้วอยู่ดีดีก็หัวเราะ ผมยังจำทุกวันนี้ที่แม่ถามว่า "เรียนหนักไปเหรอ ไหวมั้ย ? บ้าไปแล้วรึนั่น ? 1+1 เป็น ?" ผมก็เขินตั้งแต่วันที่ 1 จนถึงวันที่ 6 เป็นงี้เรื่อยไป
จนกระทั่งวันที่ 7 นั้น...ผมทนไม่ไหวแล้ว ในตอนเช้าตรู่นั้นผมได้พิมพ์ข้อความทิ้งไว้ว่าตอนเย็นๆค่ำๆดึกๆจะไปถนนคนเดินนะไปกับรุ่นพี่หลายคนเลย เดี๋ยวโทรหา(ผมก็มารู้หน้างานอีกทีว่าเขาจะต้องพาไปเมาก่อน แล้วค่อยไปถนนคนเดิน ซึ่งกินกันตั้งแต่หกโมงเย็นจนสี่ทุ่มครึ่ง ยอมรับครับว่ามันเป็นการมอมบอร์ม(เบียร์+เหล้าเพียวในแก้วเดียวกัน)แล้วผมก็ได้สติครึ่งไม่ได้สติครึ่งละครับ) เดินที่ถนนคนเดินสักพักก็ปวดฉี่ เลยจ่ายตัง 3 บาท ในขณะจะเข้าห้องน้ำนั้นผมก็อยากคุยกับเขาครับ ทั้งอยากคุยทั้งปวดฉี่ ผมเลยตัดสินใจโทรหาเขาไปด้วยจะเดินเข้าไปฉี่ด้วย...สักพักเขารับสาย
ผม : ฮาโหววววววววว (รูดซิปกางเกงลง)
โน : ....ใครอ่ะ
ผม : ราวเองงายค้าบบบบบบ (ฉี่)
โน : อยู่ไหนเนี้ย ...แล้วนี่เมาเหรอ ? (ทำเสียงสงสัย)
ผม :ป๊าววววววววววว เล่นม๊าหมุนม๊า จะอ๊วกล๊ะเนี้ย (ฉี่เรื่อยๆ)
โน : แน่ะๆ ไม่ต้องเลย แล้วนี่อยู่ไหน ?
ผม : ให้เดาอ่ะะะะะะ (สั่นหัว)
โน : ร้านเหล้า
ผม : ผิด (รูดซิปขึ้น)
โน : คุก
ผม : คุกกกก !
โน : แล้วตกลงอยู่ไหน
ผม : ขอหอมแก้มก่อนด้ายป่าวแล้วจาตอบ (เดินออกจากห้องน้ำ เดินถนนคนเดินต่อ)
โน : เฮ้ย เราไม่ได้เป็นไรกันเลย จะหอมได้ไง ! (ทำเสียงตกใจ)
ผม : ก็ขอเป็นเลยละกัน ได้ไม่ได้ ! (เริ่มสร่างเองโดยอัตโนมัติ)
โน : เป็นไร !
ผม : เป็นไรล่ะ
โน : จะเป็นไรล่ะ !
ผม : คุยกันมานี่คิดว่าจะเป็นไรล่ะ หือ ! (เริ่มขึ้นเสียง)
โน : ไม่รู้ เป็นแม่มั้ง ! (เริ่มขึ้นเสียง)
ผม : แม่ไรล่ะ คิดดิ คิด ! (ขึ้นเสียงต่อเนื่อง)
โน : เป็นไรล่ะห๊ะ พูดมาดิ ! (นี่ก็สู้ไม่ถอย)
ผม : เป็น...แฟน....เป็นแฟนไงโว้ย !!!(ทำเป็นหงุดหงิด)
โน : ....
ผม : .... (ลุ้น)
โน :เป็นไรนะ (หูหนวกทันที)
ผม : เราขอตัวเป็นแฟนเนี่ย ได้ไหม ? (ผ่อนเสียงลงแบบหวานจ๋อย)
โน : แน่นะ
ผม : คับบบบบบบบ
โน : อือหึ เป็นก็เป็น
ผม :จิงนะ เคๆ แค่นี้นะ
โน : รีบไปไหน (สงสัยแบบจริงจัง)
ผม : รีบไปดีใจ เดี๋ยวคุยกัน
พอวางสายเท่านั้นแหล่ะครับ ทั้งดีใจ ทั้งอืน ทั้งเมา ปนเปไปหมด จำได้ว่าตอนนั้นดีใจมาก เข้าไปกอดรุ่นพี่ทุกคน ไม่ต้องบอกพวกรุ่นพี่ทุกคนก็รู้ว่าติดไม่ติด...ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยแจ๊คพอตอีกครับ เขิลไปทั่วเจออะไรก็ยิ้ม สักพักตอนผมก็นอนในรถของรุ่นพี่ ผมจำได้ว่านอนไม่หลับตื่นเต้นเล่าอะไรไม่รู้ให้เขาฟังไปเยอะแยะจนกระทั่งผมหลับไปตอนไหนไม่รู้....