เริ่มเลยแล้วกัน ค่ะ เรื่องราวปัญหา มีอยู่ว่า
เราเองเรียนมหาวิทยาลัย อยู่คนละที่กับครอบครัว ก็ไปๆกลับๆเหมือนหลายๆคน ครอบครัวเรา อยู่พ่อแม่ลูก เรา มีน้องสาวอยู่ 1 คน
เป็นเรื่องที่แปลกมาก ที่ครอบครัวเรา ต้องพึ่งการตัดสินใจ จาก ป้าๆลุงๆ ทางฝั่งพ่อ
(คือ ญาติทางพ่อ มีอิทธิพลมากก กับครอบครัวเรา ในหลายๆเรื่อง เกี่ยวกับการตัดสินใจเอย การเงินเอย)
ซึ่งเราก็แปลกใจว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ ทั้งที่ครอบครัวเราก็ฐานะปานกลาง ไม่ได้มีปัญหาอะไร
มันอาจเป็นเรื่องที่ดีมีครอบครัว ญาติพี่น้องสนิทกัน แต่บางเรื่องมันมากเกินไปค่ะ สำหรับเรา เราไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นมีแบบนี้บ้างไหม?????
ประเด็นสำคัญเลย
น้องสาวเข้ามหาวิทยาลัยปีนี้ น้องสาวกับเราห่างกันสามปี แต่สนิทกันมากก เขาปรึกษาเราตลอด เรื่องเรียน
แม้เราจะเรียนไม่เก่งก็ตาม 55555 (เราเรียนครู ที่ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังในภาคอีสาน)
จนกระทั่งน้องมาปรึกษาว่า สอบได้หลายที่ แต่ตอนนี้น้องก็อยากเรียนครู จริงๆ เค้าอยากเป็นหมอฟัน คะแนนพอลุ้นค่ะ
แต่ญาติ ๆ ที่ทำงานด้านนี้ก็บอกว่า “เรียนทำไม สกปรกขี้ฟัน อยากเรียนจริงๆ ก็แพทย์โน้นนน ไปไหนมีคนไหว้ มีเกียรติ คนให้ความสำคัญ ”
เรากับน้อง ฟังด้วยกัน แล้วอึ้ง มากก ว่าญาติเราให้ความสำคัญกับอาชีพบางอาชีพขนาดนี้เลยหรอ
น้องเราได้แต่เงียบ แล้วพูดว่า ยังสอบไม่ได้เลย แค่พูดให้ฟังว่าจะลองสมัครดู
ญาติคนนี้ เลยบอกว่า “ไม่ๆๆ อาชีพไหนก็ไม่มีอนาคตเท่าหมอคน ” น้องสาวเราทนไม่ไหวเดินออกไปก่อน
เราเลยพูดว่า “จริงๆแล้วเรียนอะไรหนูว่ามันก็มีเกียรติเท่ากันนะ ให้มันเรียนหมอ หัวมันก็ไม่ถึงหรอก อย่ากดดันมันเลย
(คือจริงๆ แล้วก็อยากพูดนะว่า ทำไมไม่สอบเองหละ อีกอย่างเราก็เรียนครูจะจบแล้ว พอมาเรียนครูหรืออาชีพที่ไม่ใช่หมอ เราก็ว่ามันก็มีเกียรติเท่ากันแหละ …. แอบเข้าข้างอาชีพตัวเอง)”
หลังจากนั้น ญาติคนนั้นก็ไปเล่าสู่ป้า ๆ เราฟัง และพ่อเราฟัง ว่าเราเถียง ไร้มารยาท
เอาแล้วไงงงงงงงงง !!! ปรี๊ดอ่า แต่อดทนมากกกก เห็นว่าตัวเองเป็นเด็กอะค่ะ เลยเงียบไว้ก่อน
จนน้องสาวรอแอดมิชชัน
น้องมาบอกเราว่าจะลงแอดนะ แต่จะเสียเงิน ค่าธรรมเนียมของวิทยาลัยแห่งนึงไว้(สายวิทย์ -สุขภาพ) จำนวนเงิน10,000 กว่าบาท
เป็นทุนเรียน ไม่ตัดสิทธิ์แอด ฯ เราเลยบอกว่าถ้าคิดว่ามันยังไม่ใช่จริงๆ ก็เสียไว้ก็ได้ ไม่ได้เสี้ยมน้องให้ไปตัดสิทธิ์คนอื่นนะคะ
แต่เคยพบจากประสบการณ์ตัวเองและคนใกล้ตัว ที่เรียนอะไรที่ไม่ใช่ แล้วเสียเงินทิ้งเฉยๆ เสียเวลา
เราคิดว่า คนเราทุกคนก็น่าจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
เราเลยคุยกับแม่ กับน้อง (ซึ่งเลือกจะบอกพ่อทีหลัง เพราะพ่อกับป้าๆลุง ๆ เป็นคนที่ขี้เหนียวมากกก ถ้ารู้คงเถียงกันอีกนาน)
หลังจากนั้น เสียเงินไปแล้ว พ่อเราก็เงียบ เคืองเล็กน้อย แต่ญาติๆ มารุมว่าเรา ว่าเราเสี้ยมน้อง หัดน้องนิสัยไม่ดี เป็นพี่ที่ห่วย
(คำพูด ท่าทางแรงกว่านี้มาก เราก็ไม่อยากจำหรอก นี่พยามละนะ555 ) เราก็เจ็บจนชานะ
เรื่องแค่นี้ทำไมต้องโมโห โกธรเรา ว่าเราขนาดนี้ แค่บอกน้องไปเสียเงินไว้ แล้วรอแอด TOT ตามที่น้องตัดสินใจเอง เราแค่แนะนำ
และเงินที่เสียไว้ก็เป็นน้ำพักน้ำแรงของแม่เรา เป็นส่วนใหญ่ ที่เหลือก็เงินพ่อบ้างเล็กน้อย ไม่มีเงินญาติๆ เลย ไม่ได้หยิบยืม เขาสักบาท
ก่อนที่จะถึงวันประกาศแอด มิชชั่นสองวัน ป้ามาหาน้องเราที่บ้าน
ด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นๆ ว่า ลงมานี่ มาพูดกัน ห้ามเอาแอด ถ้าได้ห้ามเอาเด็ดขาด ครูๆ อะไรไร้อนาคต ไปเอาที่เสียเงินไว้
เข้าใจไหม? ขอสั่ง เรา เลยออกมาจากห้อง เห็นน้องน้ำตาซึม
ด้วยความที่ เอือมมานาน เราเลยพูดว่า
นี่ป้าทำไมมาตะโดนแบบนี้ ชีวิตมันให้มันเลือกเถอะ น้องเป็นคนที่ไม่ชอบอะไรมันจะไม่เอาเลย ถ้าบังคับมันเรียน ก็สูญเปล่านะ เราสาธารยายยาวมากพอควร ป้าด่าเราว่า เพราะเรา ที่เป็นแบบอย่างที่แย่ เชิญ เอาแต่ใจตัวเอง พร้อมแช่งเรา เราโมโหขั้นสุดละ
เราเลยบอกว่าพวก ป้ากับพ่อเสียดายเงินแค่หมื่นกว่าบาทหรอ
นั่นไงงง ....จี้จุด แกตอบว่าใช่ แม่เธอทำงานแทบตาย เอามาทิ้งเล่นๆ
“เราเลยบอกว่าคุยกับแม่แล้ว แม่เราเองก็ไม่ได้ลำบากอะไร ลูกเรียนแกก็หาเงินไว้อยู่แล้วเป็นส่วนๆ ค่ะ” (แม่เรา ทำอาชีพค้าขาย )
แกก็เถียงพร้อมชี้หน้าเรา น้องเราก็ร้องไห้ เดินหนีไป ตอนนั้นพ่อยืนมองอย่างเดียว แม่เราไปตลาด เหอะๆๆ
เราเลยตัดบทว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เงินทองไม่ตายก็หาใหม่ได้ อนาคต ความชอบ มันหาใหม่ไม่ได้ อย่าตระหนี่ให้มากนักเลย ทำงานได้เงินเดือนมันก็หาคืนได้
หลังจากนั้นมาญาติทางพ่อเรา ไม่มองหน้าเราค่ะ และตัดญาติกับเรา ไม่พูดไม่คุยโกธรเรามาก
นี่ค่ะเรื่องจบแล้ว ยาวแน่นอน เนอะ
เราอยากรู้ค่ะ
เราเป็นคนที่แย่มากหรอคะ ที่ให้คำแนะนำน้องแบบนั้น?
เป็นคุณ คุณจะเสียเงินกันไว้ไหมคะ ? เผื่อลงแอดที่ชอบแล้วไม่ติด ?
เราแก้ปัญหาเรื่องมนุษย์ญาติ ๆ เราไม่ได้แล้วใช่ไหมคะ?
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน ค่ะ
การเรียน ชีวิต ครอบครัว และสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษญ์ญาติTOT
เราเองเรียนมหาวิทยาลัย อยู่คนละที่กับครอบครัว ก็ไปๆกลับๆเหมือนหลายๆคน ครอบครัวเรา อยู่พ่อแม่ลูก เรา มีน้องสาวอยู่ 1 คน
(คือ ญาติทางพ่อ มีอิทธิพลมากก กับครอบครัวเรา ในหลายๆเรื่อง เกี่ยวกับการตัดสินใจเอย การเงินเอย)
ซึ่งเราก็แปลกใจว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ ทั้งที่ครอบครัวเราก็ฐานะปานกลาง ไม่ได้มีปัญหาอะไร
มันอาจเป็นเรื่องที่ดีมีครอบครัว ญาติพี่น้องสนิทกัน แต่บางเรื่องมันมากเกินไปค่ะ สำหรับเรา เราไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นมีแบบนี้บ้างไหม?????
ประเด็นสำคัญเลย
น้องสาวเข้ามหาวิทยาลัยปีนี้ น้องสาวกับเราห่างกันสามปี แต่สนิทกันมากก เขาปรึกษาเราตลอด เรื่องเรียน
แม้เราจะเรียนไม่เก่งก็ตาม 55555 (เราเรียนครู ที่ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังในภาคอีสาน)
จนกระทั่งน้องมาปรึกษาว่า สอบได้หลายที่ แต่ตอนนี้น้องก็อยากเรียนครู จริงๆ เค้าอยากเป็นหมอฟัน คะแนนพอลุ้นค่ะ
แต่ญาติ ๆ ที่ทำงานด้านนี้ก็บอกว่า “เรียนทำไม สกปรกขี้ฟัน อยากเรียนจริงๆ ก็แพทย์โน้นนน ไปไหนมีคนไหว้ มีเกียรติ คนให้ความสำคัญ ”
เรากับน้อง ฟังด้วยกัน แล้วอึ้ง มากก ว่าญาติเราให้ความสำคัญกับอาชีพบางอาชีพขนาดนี้เลยหรอ
น้องเราได้แต่เงียบ แล้วพูดว่า ยังสอบไม่ได้เลย แค่พูดให้ฟังว่าจะลองสมัครดู
ญาติคนนี้ เลยบอกว่า “ไม่ๆๆ อาชีพไหนก็ไม่มีอนาคตเท่าหมอคน ” น้องสาวเราทนไม่ไหวเดินออกไปก่อน
เราเลยพูดว่า “จริงๆแล้วเรียนอะไรหนูว่ามันก็มีเกียรติเท่ากันนะ ให้มันเรียนหมอ หัวมันก็ไม่ถึงหรอก อย่ากดดันมันเลย
(คือจริงๆ แล้วก็อยากพูดนะว่า ทำไมไม่สอบเองหละ อีกอย่างเราก็เรียนครูจะจบแล้ว พอมาเรียนครูหรืออาชีพที่ไม่ใช่หมอ เราก็ว่ามันก็มีเกียรติเท่ากันแหละ …. แอบเข้าข้างอาชีพตัวเอง)”
หลังจากนั้น ญาติคนนั้นก็ไปเล่าสู่ป้า ๆ เราฟัง และพ่อเราฟัง ว่าเราเถียง ไร้มารยาท
เอาแล้วไงงงงงงงงง !!! ปรี๊ดอ่า แต่อดทนมากกกก เห็นว่าตัวเองเป็นเด็กอะค่ะ เลยเงียบไว้ก่อน
จนน้องสาวรอแอดมิชชัน
น้องมาบอกเราว่าจะลงแอดนะ แต่จะเสียเงิน ค่าธรรมเนียมของวิทยาลัยแห่งนึงไว้(สายวิทย์ -สุขภาพ) จำนวนเงิน10,000 กว่าบาท
เป็นทุนเรียน ไม่ตัดสิทธิ์แอด ฯ เราเลยบอกว่าถ้าคิดว่ามันยังไม่ใช่จริงๆ ก็เสียไว้ก็ได้ ไม่ได้เสี้ยมน้องให้ไปตัดสิทธิ์คนอื่นนะคะ
แต่เคยพบจากประสบการณ์ตัวเองและคนใกล้ตัว ที่เรียนอะไรที่ไม่ใช่ แล้วเสียเงินทิ้งเฉยๆ เสียเวลา
เราคิดว่า คนเราทุกคนก็น่าจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
เราเลยคุยกับแม่ กับน้อง (ซึ่งเลือกจะบอกพ่อทีหลัง เพราะพ่อกับป้าๆลุง ๆ เป็นคนที่ขี้เหนียวมากกก ถ้ารู้คงเถียงกันอีกนาน)
หลังจากนั้น เสียเงินไปแล้ว พ่อเราก็เงียบ เคืองเล็กน้อย แต่ญาติๆ มารุมว่าเรา ว่าเราเสี้ยมน้อง หัดน้องนิสัยไม่ดี เป็นพี่ที่ห่วย
(คำพูด ท่าทางแรงกว่านี้มาก เราก็ไม่อยากจำหรอก นี่พยามละนะ555 ) เราก็เจ็บจนชานะ
เรื่องแค่นี้ทำไมต้องโมโห โกธรเรา ว่าเราขนาดนี้ แค่บอกน้องไปเสียเงินไว้ แล้วรอแอด TOT ตามที่น้องตัดสินใจเอง เราแค่แนะนำ
และเงินที่เสียไว้ก็เป็นน้ำพักน้ำแรงของแม่เรา เป็นส่วนใหญ่ ที่เหลือก็เงินพ่อบ้างเล็กน้อย ไม่มีเงินญาติๆ เลย ไม่ได้หยิบยืม เขาสักบาท
ก่อนที่จะถึงวันประกาศแอด มิชชั่นสองวัน ป้ามาหาน้องเราที่บ้าน
ด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นๆ ว่า ลงมานี่ มาพูดกัน ห้ามเอาแอด ถ้าได้ห้ามเอาเด็ดขาด ครูๆ อะไรไร้อนาคต ไปเอาที่เสียเงินไว้
เข้าใจไหม? ขอสั่ง เรา เลยออกมาจากห้อง เห็นน้องน้ำตาซึม
ด้วยความที่ เอือมมานาน เราเลยพูดว่า
นี่ป้าทำไมมาตะโดนแบบนี้ ชีวิตมันให้มันเลือกเถอะ น้องเป็นคนที่ไม่ชอบอะไรมันจะไม่เอาเลย ถ้าบังคับมันเรียน ก็สูญเปล่านะ เราสาธารยายยาวมากพอควร ป้าด่าเราว่า เพราะเรา ที่เป็นแบบอย่างที่แย่ เชิญ เอาแต่ใจตัวเอง พร้อมแช่งเรา เราโมโหขั้นสุดละ
เราเลยบอกว่าพวก ป้ากับพ่อเสียดายเงินแค่หมื่นกว่าบาทหรอ
นั่นไงงง ....จี้จุด แกตอบว่าใช่ แม่เธอทำงานแทบตาย เอามาทิ้งเล่นๆ
“เราเลยบอกว่าคุยกับแม่แล้ว แม่เราเองก็ไม่ได้ลำบากอะไร ลูกเรียนแกก็หาเงินไว้อยู่แล้วเป็นส่วนๆ ค่ะ” (แม่เรา ทำอาชีพค้าขาย )
แกก็เถียงพร้อมชี้หน้าเรา น้องเราก็ร้องไห้ เดินหนีไป ตอนนั้นพ่อยืนมองอย่างเดียว แม่เราไปตลาด เหอะๆๆ
เราเลยตัดบทว่า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากนั้นมาญาติทางพ่อเรา ไม่มองหน้าเราค่ะ และตัดญาติกับเรา ไม่พูดไม่คุยโกธรเรามาก
นี่ค่ะเรื่องจบแล้ว ยาวแน่นอน เนอะ เราอยากรู้ค่ะ
เราเป็นคนที่แย่มากหรอคะ ที่ให้คำแนะนำน้องแบบนั้น?
เป็นคุณ คุณจะเสียเงินกันไว้ไหมคะ ? เผื่อลงแอดที่ชอบแล้วไม่ติด ?
เราแก้ปัญหาเรื่องมนุษย์ญาติ ๆ เราไม่ได้แล้วใช่ไหมคะ?
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน ค่ะ