เราเป็นคนนึงที่กำลังศึกษาธุรกิจเบเกอรี่ สำหรับธุรกิจทุกธุรกิจเราเชื่อว่ามันต้องเจออุปสรรค เจอปัญหากันทุกคน 
เราอยากให้ทุกคนอดทนค่ะ มีล้มบ้าง พลาดบ้าง แต่อย่าทิ้งค่ะ อย่าทิ้งสิ่งที่เรารัก สิ่งที่เราตั้งใจ
อยากให้นึกถึงวันแรกๆที่เรามีความตั้งใจเต็มร้อย ความฝันที่เต็มเปี่ยมอยากจะทำมากๆ
ความเหนื่อย แน่นอนมันคู่กับการทำธุรกิจอยู่แล้ว เรามีแรงบันดาลใจและมีแรงฮึดสู้จากการทำธุรกิจกิจของผู้หญิงคนนี้
ทั้งๆที่มีคนดูถูก ทั้งเพื่อนแม้กระทั้งแฟน บอกว่าเราทำงานอะไรไม่ได้หรอก
แต่เราไม่เคยท้อค่ะ เรายังคงฝึกทำเค้กต่อไป
เราอยากจะแชร์ความคิดผู้หญิงคนนี้ สำหรับคนที่เข้ามาอ่าน เราหวังว่า อย่างน้อยบทความนี้จะช่วยเป็นกำลังใจ
ให้ทุกคนฮึดสู้นะค่ะ
โดย…วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ / ภาพ วีรวงศ์ วงศ์ปรีดี
อาชีพในความใฝ่ฝันของผู้หญิงหลายคน เชื่อว่าหนึ่งในนั้นจะต้องมีอาชีพแอร์โฮสเตส
เจ้าของร้านกาแฟ และเจ้าของกิจการของตัวเอง ความฝันของหญิงสาวพบเจอหมดแล้วในโลกความจริง
โลกของ ณธนพร เอื้อวันทนาคูณ อดีตแอร์โฮสเตสสายการบินไต้หวัน อดีตเจ้าของร้านกาแฟ
และปัจจุบันคือกรรมการผู้จัดการ บริษัท ไทยไดมอนด์ฟูด
เจ้าของธุรกิจเอพริล เบเกอรี ที่ประสบความสำเร็จด้วยวัย 29 ปีเท่านั้น
จากเด็กต่างจังหวัดใสซื่อ ที่บ้านทำธุรกิจค้าขายอุปกรณ์ก่อสร้างและพัฒนาอสังหาริมทรัพย์
ณธนพร หรือ อร จบคณะบริหารธุรกิจจากเอแบค หลังเรียนจบกลับไปตั้งหลักที่นครสวรรค์บ้านเกิด
หากในใจคิดอยู่แล้วว่าคงไม่ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์หรืออุปกรณ์ก่อสร้างแน่
“คิดอยู่แล้วค่ะว่าอยากทำธุรกิจเล็กๆ ของตัวเอง ประกอบกับความชอบกินส่วนตัว ก็เลยคิดว่าจะทำเบเกอรีขายดีกว่า” อรเล่า
ชอบกินก็ส่วนหนึ่ง ทำได้หรือไม่นั้นก็ส่วนหนึ่ง
ความอยากทำอะไรด้วยตัวเองเป็นแรงผลักดันที่สำคัญ ท่ามกลางสายตาของหมู่ญาติ (จะรอดมั้ยเนี่ย?)
อรคิดว่าต้องทำให้ได้
หญิงสาวตื่นตั้งแต่ตี 4 ลุกขึ้นมานวดแป้ง ทำแป้ง หมักไส้ ผัดไส้ อบขนมเบเกอรีสารพัดไส้ มีตั้งแต่ไส้ไก่ ไส้หมูหยอง ไส้กรอก เนยสด เป็นต้น
“ทำเบเกอรีชิ้นละ 10 บาทไปขายที่ตลาดนัด ขายทุกวัน และเราก็ต้องตื่นแต่เช้ามาทำขนมปังทุกวัน พ่อรำคาญมาก เนื่องจากเสียงนวดแป้งดังกึงกังตลอดเวลา จ้างแม่บ้านให้ช่วยเป็นลูกมือ ถึงเวลาก็ไปกันแล้ว 2 คน ร้องขายที่ตลาด คนในบ้านก็ดูค่ะว่าจะทำได้นานแค่ไหน อย่างเราหรือจะกล้าไปยืนขาย ถูกมองว่าหน้าบาง เป็นลูกคุณหนูอะไรอย่างนี้”
นี่คือการค้าขาย เป็นแม่ค้าต้องกล้าในสิ่งที่ต้องกล้า
การร้องขายคือส่วนหนึ่งของการนำเสนอและการตลาด
อรสนุกในการนำวิชาความรู้มาปรับใช้กับตลาดบ้านๆ ที่เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จ
ลูกค้าบอกต่อปากต่อปาก ยอดขายเป็นกอบเป็นกำแบบที่พ่อแอบปลื้มก็แล้วกัน
ตื่นตี 4 ทำขนมปังนั่งขายตลาดนัดอยู่เกือบ 9 เดือน
ระหว่างนั้นก็แอบยื่นใบสมัครเป็นแอร์โฮสเตสสายการบินต่างประเทศ
อีกหนึ่งความฝันของเธอ ความฝันที่ทางบ้านไม่ชอบ เนื่องจากเป็นอาชีพให้บริการ
จบมาตอนแรกอยากให้กลับมาขายวัสดุก่อสร้างก็ไม่เอา ตอนนี้จะขอไปเป็นแอร์โฮสเตสอีก เฮ้อ! พ่อจะเป็นลม
ติดตามความฝันด้วยการเป็นแอร์โฮสเตสอยู่ 2 ปีเต็ม เอาเข้าจริงงานสายการบินไม่เหมือนที่คิดไว้
แต่สาวน้อยกัดฟันด้วยอุตสาหะ ไม่อยากให้ใครมาตราหน้าว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
ตลอดสองปีที่อดทนคือการผจญงานหนักบนเครื่อง และการดูหมิ่นถิ่นแคลนจากเพื่อนแอร์โฮสเตสต่างชาติต่างภาษา
“ที่สุดก็ได้คิดค่ะ บ้านเราก็มีฐานะ เรามีที่ไปนะ มีอะไรที่ดีกว่านี้ทำนะ ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ ตัดสินใจลาออกตรงนั้น”
กลับบ้านขอเงินพี่ชายเพื่อทำธุรกิจเบเกอรี
ที่คราวนี้ขอทำให้ใหญ่กว่าเดิม สูตรเบเกอรีเป็นพายดังจากโรงแรมแชงกรีลา เกาะฮ่องกง
ซึ่งคนไทยที่ไปฮ่องกงมักนิยมแวะซื้อแวะชิมจนกลายเป็นประเพณีหิ้วพายหมูแดงจากที่นี่กลับไทย
ถ้าเป็นนักดนตรีคงต้องใช้คำว่าแกะโน้ต
นี่ก็เหมือนกัน เธอค่อยๆ แกะรหัสเครื่องปรุงทั้งหมดของพายหมูแดงอันลือลั่น
ถอดสูตรและทดลองทำอยู่หลายเที่ยวจนอยู่มือ
รสชาติพายหมูแดงที่ได้ “ถอด” ออกมาเป๊ะ
ขณะเดียวกันก็ผสมกลมกลืน ประยุกต์ให้เข้ากับลิ้นคนไทยอย่างลงตัว
ที่สุดของที่สุดจึงออกมาเป็นพายหมูแดงเอพริล เบเกอรี เครื่องหมายการค้าที่นำมาจากราศีเกิดของคนถอด (สูตร)
“พายหมูแดงของเอพริลฯ รสชาติเต็มคำ กลิ่นอายเป็นแชงกรีลาฮ่องกง
หากให้ความอร่อยเข้มๆ แบบไทยแท้ที่คนไทยต้องชอบ แถมไม่ต้องบินไปไกลถึงฮ่องกงด้วย” อรเล่า
ลงทุนครั้งแรกใช้เงินแค่ 2 ล้านบาท โดยเปิดเป็นร้านกาแฟและเบเกอรีเล็กๆ ที่ศูนย์การค้าซีดีซี
เลียบทางด่วนเอกมัยรามอินทรา ช่วงแรกขายดีมาก แต่เมื่อซีดีซีซาความนิยม ร้านค้าในศูนย์ก็เงียบ
ขอเงินพี่ชายมาลงทุนต่ออีกรวมเป็น 5 ล้านบาท แต่ต้องถอยและปรับเป็นการขายเบเกอรีในตู้ขายเล็กๆ ในห้างสรรพสินค้าแทน
ปัจจุบันธุรกิจติดลมบน โรงงานตั้งอยู่ที่ลาดพร้าว ชนเดือน ก.ย.นี้ก็จะครบ 3 ปี
พายเอพริลฯ เน้นไส้หมูแดงที่เต็มปากเต็มคำของรสชาติและความอร่อย สูตรแป้งนุ่มนวลบางเบา
สอดคล้องเทรนด์รักสุขภาพ เครื่องเทศบางส่วนนำเข้าจากฮ่องกง
ขณะที่เครื่องปรุงและวัตถุดิบทั้งหมดคัดสรรอย่างพิถีพิถัน พายไม่ใส่สารกันบูด ทำสดใหม่จากเตาร้อนๆ ทุกวัน
แถมปราศจากนมเนยและไข่ จึงรับประกันได้สำหรับผู้รักสุขภาพ
“เพราะเราขายขนมพายที่อร่อย เราจึงภูมิใจและมั่นใจในสินค้าของเรา
เอพริลฯ เติบโตขึ้นเรื่อยๆ ปัจจุบันเรามีพนักงาน 40 คนที่ต้องรับผิดชอบ มาถึงจุดนี้ธุรกิจไม่โตก็ไม่ได้”
จากธุรกิจเล็กๆ เปิดตู้เล็กๆ ขายพายหมูแดงในห้างสรรพสินค้า
จนต่อยอดถึงโรงงานระดับร้อยล้าน มีสาขาถึง 17 สาขา ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด
ล่าสุดเปิดเป็นแฟรนไชส์และเตรียมจะบุกจีน เดินทางไปเปิดสาขาต่างแดนที่เซี่ยงไฮ้ปลายปีนี้
บทเรียนชีวิตของผู้หญิงตัวเล็กๆ สู้ชีวิต
ที่อาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้มีความฝันในแบบเดียวกัน
ไม่ว่าจะเป็นการเป็นแอร์โฮสเตส (ชีวิตนางฟ้าบนเครื่องไม่เหมือนที่ฝัน)
การทำร้านเบเกอรี (แต่เจ๊ง) และสุดท้ายคือการมีธุรกิจเป็นของตัวเอง…ชีวิตที่คงไม่ประสบความสำเร็จ หากถอดใจท้อไปเสียก่อน
ล้มแล้วลุก…ชีวิตไม่มีท้อ
พายหมูแดงเอพริล
Cr.
http://soclaimon.wordpress.com/2013
ปล.เพิ่มเติมข้อมูลค่ะ
ขอให้กำลังใจกับคนที่มีความฝัน และกำลังต่อสู้กับปัญหาธุรกิจตัวเองค่ะ
เราอยากให้ทุกคนอดทนค่ะ มีล้มบ้าง พลาดบ้าง แต่อย่าทิ้งค่ะ อย่าทิ้งสิ่งที่เรารัก สิ่งที่เราตั้งใจ
อยากให้นึกถึงวันแรกๆที่เรามีความตั้งใจเต็มร้อย ความฝันที่เต็มเปี่ยมอยากจะทำมากๆ
ความเหนื่อย แน่นอนมันคู่กับการทำธุรกิจอยู่แล้ว เรามีแรงบันดาลใจและมีแรงฮึดสู้จากการทำธุรกิจกิจของผู้หญิงคนนี้
ทั้งๆที่มีคนดูถูก ทั้งเพื่อนแม้กระทั้งแฟน บอกว่าเราทำงานอะไรไม่ได้หรอก
แต่เราไม่เคยท้อค่ะ เรายังคงฝึกทำเค้กต่อไป
เราอยากจะแชร์ความคิดผู้หญิงคนนี้ สำหรับคนที่เข้ามาอ่าน เราหวังว่า อย่างน้อยบทความนี้จะช่วยเป็นกำลังใจ
ให้ทุกคนฮึดสู้นะค่ะ
โดย…วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ / ภาพ วีรวงศ์ วงศ์ปรีดี
อาชีพในความใฝ่ฝันของผู้หญิงหลายคน เชื่อว่าหนึ่งในนั้นจะต้องมีอาชีพแอร์โฮสเตส
เจ้าของร้านกาแฟ และเจ้าของกิจการของตัวเอง ความฝันของหญิงสาวพบเจอหมดแล้วในโลกความจริง
โลกของ ณธนพร เอื้อวันทนาคูณ อดีตแอร์โฮสเตสสายการบินไต้หวัน อดีตเจ้าของร้านกาแฟ
และปัจจุบันคือกรรมการผู้จัดการ บริษัท ไทยไดมอนด์ฟูด
เจ้าของธุรกิจเอพริล เบเกอรี ที่ประสบความสำเร็จด้วยวัย 29 ปีเท่านั้น
จากเด็กต่างจังหวัดใสซื่อ ที่บ้านทำธุรกิจค้าขายอุปกรณ์ก่อสร้างและพัฒนาอสังหาริมทรัพย์
ณธนพร หรือ อร จบคณะบริหารธุรกิจจากเอแบค หลังเรียนจบกลับไปตั้งหลักที่นครสวรรค์บ้านเกิด
หากในใจคิดอยู่แล้วว่าคงไม่ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์หรืออุปกรณ์ก่อสร้างแน่
“คิดอยู่แล้วค่ะว่าอยากทำธุรกิจเล็กๆ ของตัวเอง ประกอบกับความชอบกินส่วนตัว ก็เลยคิดว่าจะทำเบเกอรีขายดีกว่า” อรเล่า
ชอบกินก็ส่วนหนึ่ง ทำได้หรือไม่นั้นก็ส่วนหนึ่ง
ความอยากทำอะไรด้วยตัวเองเป็นแรงผลักดันที่สำคัญ ท่ามกลางสายตาของหมู่ญาติ (จะรอดมั้ยเนี่ย?)
อรคิดว่าต้องทำให้ได้
หญิงสาวตื่นตั้งแต่ตี 4 ลุกขึ้นมานวดแป้ง ทำแป้ง หมักไส้ ผัดไส้ อบขนมเบเกอรีสารพัดไส้ มีตั้งแต่ไส้ไก่ ไส้หมูหยอง ไส้กรอก เนยสด เป็นต้น
“ทำเบเกอรีชิ้นละ 10 บาทไปขายที่ตลาดนัด ขายทุกวัน และเราก็ต้องตื่นแต่เช้ามาทำขนมปังทุกวัน พ่อรำคาญมาก เนื่องจากเสียงนวดแป้งดังกึงกังตลอดเวลา จ้างแม่บ้านให้ช่วยเป็นลูกมือ ถึงเวลาก็ไปกันแล้ว 2 คน ร้องขายที่ตลาด คนในบ้านก็ดูค่ะว่าจะทำได้นานแค่ไหน อย่างเราหรือจะกล้าไปยืนขาย ถูกมองว่าหน้าบาง เป็นลูกคุณหนูอะไรอย่างนี้”
นี่คือการค้าขาย เป็นแม่ค้าต้องกล้าในสิ่งที่ต้องกล้า
การร้องขายคือส่วนหนึ่งของการนำเสนอและการตลาด
อรสนุกในการนำวิชาความรู้มาปรับใช้กับตลาดบ้านๆ ที่เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จ
ลูกค้าบอกต่อปากต่อปาก ยอดขายเป็นกอบเป็นกำแบบที่พ่อแอบปลื้มก็แล้วกัน
ตื่นตี 4 ทำขนมปังนั่งขายตลาดนัดอยู่เกือบ 9 เดือน
ระหว่างนั้นก็แอบยื่นใบสมัครเป็นแอร์โฮสเตสสายการบินต่างประเทศ
อีกหนึ่งความฝันของเธอ ความฝันที่ทางบ้านไม่ชอบ เนื่องจากเป็นอาชีพให้บริการ
จบมาตอนแรกอยากให้กลับมาขายวัสดุก่อสร้างก็ไม่เอา ตอนนี้จะขอไปเป็นแอร์โฮสเตสอีก เฮ้อ! พ่อจะเป็นลม
ติดตามความฝันด้วยการเป็นแอร์โฮสเตสอยู่ 2 ปีเต็ม เอาเข้าจริงงานสายการบินไม่เหมือนที่คิดไว้
แต่สาวน้อยกัดฟันด้วยอุตสาหะ ไม่อยากให้ใครมาตราหน้าว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
ตลอดสองปีที่อดทนคือการผจญงานหนักบนเครื่อง และการดูหมิ่นถิ่นแคลนจากเพื่อนแอร์โฮสเตสต่างชาติต่างภาษา
“ที่สุดก็ได้คิดค่ะ บ้านเราก็มีฐานะ เรามีที่ไปนะ มีอะไรที่ดีกว่านี้ทำนะ ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ ตัดสินใจลาออกตรงนั้น”
กลับบ้านขอเงินพี่ชายเพื่อทำธุรกิจเบเกอรี
ที่คราวนี้ขอทำให้ใหญ่กว่าเดิม สูตรเบเกอรีเป็นพายดังจากโรงแรมแชงกรีลา เกาะฮ่องกง
ซึ่งคนไทยที่ไปฮ่องกงมักนิยมแวะซื้อแวะชิมจนกลายเป็นประเพณีหิ้วพายหมูแดงจากที่นี่กลับไทย
ถ้าเป็นนักดนตรีคงต้องใช้คำว่าแกะโน้ต
นี่ก็เหมือนกัน เธอค่อยๆ แกะรหัสเครื่องปรุงทั้งหมดของพายหมูแดงอันลือลั่น
ถอดสูตรและทดลองทำอยู่หลายเที่ยวจนอยู่มือ
รสชาติพายหมูแดงที่ได้ “ถอด” ออกมาเป๊ะ
ขณะเดียวกันก็ผสมกลมกลืน ประยุกต์ให้เข้ากับลิ้นคนไทยอย่างลงตัว
ที่สุดของที่สุดจึงออกมาเป็นพายหมูแดงเอพริล เบเกอรี เครื่องหมายการค้าที่นำมาจากราศีเกิดของคนถอด (สูตร)
“พายหมูแดงของเอพริลฯ รสชาติเต็มคำ กลิ่นอายเป็นแชงกรีลาฮ่องกง
หากให้ความอร่อยเข้มๆ แบบไทยแท้ที่คนไทยต้องชอบ แถมไม่ต้องบินไปไกลถึงฮ่องกงด้วย” อรเล่า
ลงทุนครั้งแรกใช้เงินแค่ 2 ล้านบาท โดยเปิดเป็นร้านกาแฟและเบเกอรีเล็กๆ ที่ศูนย์การค้าซีดีซี
เลียบทางด่วนเอกมัยรามอินทรา ช่วงแรกขายดีมาก แต่เมื่อซีดีซีซาความนิยม ร้านค้าในศูนย์ก็เงียบ
ขอเงินพี่ชายมาลงทุนต่ออีกรวมเป็น 5 ล้านบาท แต่ต้องถอยและปรับเป็นการขายเบเกอรีในตู้ขายเล็กๆ ในห้างสรรพสินค้าแทน
ปัจจุบันธุรกิจติดลมบน โรงงานตั้งอยู่ที่ลาดพร้าว ชนเดือน ก.ย.นี้ก็จะครบ 3 ปี
พายเอพริลฯ เน้นไส้หมูแดงที่เต็มปากเต็มคำของรสชาติและความอร่อย สูตรแป้งนุ่มนวลบางเบา
สอดคล้องเทรนด์รักสุขภาพ เครื่องเทศบางส่วนนำเข้าจากฮ่องกง
ขณะที่เครื่องปรุงและวัตถุดิบทั้งหมดคัดสรรอย่างพิถีพิถัน พายไม่ใส่สารกันบูด ทำสดใหม่จากเตาร้อนๆ ทุกวัน
แถมปราศจากนมเนยและไข่ จึงรับประกันได้สำหรับผู้รักสุขภาพ
“เพราะเราขายขนมพายที่อร่อย เราจึงภูมิใจและมั่นใจในสินค้าของเรา
เอพริลฯ เติบโตขึ้นเรื่อยๆ ปัจจุบันเรามีพนักงาน 40 คนที่ต้องรับผิดชอบ มาถึงจุดนี้ธุรกิจไม่โตก็ไม่ได้”
จากธุรกิจเล็กๆ เปิดตู้เล็กๆ ขายพายหมูแดงในห้างสรรพสินค้า
จนต่อยอดถึงโรงงานระดับร้อยล้าน มีสาขาถึง 17 สาขา ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด
ล่าสุดเปิดเป็นแฟรนไชส์และเตรียมจะบุกจีน เดินทางไปเปิดสาขาต่างแดนที่เซี่ยงไฮ้ปลายปีนี้
บทเรียนชีวิตของผู้หญิงตัวเล็กๆ สู้ชีวิต
ที่อาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้มีความฝันในแบบเดียวกัน
ไม่ว่าจะเป็นการเป็นแอร์โฮสเตส (ชีวิตนางฟ้าบนเครื่องไม่เหมือนที่ฝัน)
การทำร้านเบเกอรี (แต่เจ๊ง) และสุดท้ายคือการมีธุรกิจเป็นของตัวเอง…ชีวิตที่คงไม่ประสบความสำเร็จ หากถอดใจท้อไปเสียก่อน
ล้มแล้วลุก…ชีวิตไม่มีท้อ
พายหมูแดงเอพริล
Cr.http://soclaimon.wordpress.com/2013
ปล.เพิ่มเติมข้อมูลค่ะ