ผมขออนุญาตตั้งกระทู้สนทนา เพราะมีความสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่เรากำลังทำกันอยู่ครับ
ผมเคยถามตัวเองก่อนจะทำสิ่งต่างๆอยู่บ่อยๆ
*ขอกำหนดหัวข้อเป็นโรงเรียนแล้วกันนะครับ ง่ายต่อการอ่าน
"เราจะไปโรงเรียนเพื่ออะไร?"
คำถามนี้ผมคิดว่าทุกคนน่าจะเคยคิดนะครับ
ผมก็ต้องตอบตัวเองไปทุกวัน...
"เราจะต้องเอาเกรด ไปเข้ามหาลัยคณะดีๆ จะได้ทำงานดีๆ"
และหลังจากผมกลับจากโรงเรียนทุกๆวัน..
"วันนี้ เราไปโรงเรียน เราได้สิ่งใดกลับมาบ้าง"
จากนั้นผมก็ต้องกลับไปคิด
"เอ... วันนี้ เราไม่ได้ทำอะไรเลยนี่นา"
หรือบางวัน..
"วันนี้ฉันได้วิ่งรอบสนาม"
"วันนี้ฉันได้เตะฟุตบอล"
"วันนี้ฉันได้รู้ว่าคอร์ดCบนเปียโนกดยังไง"
แต่!
"เราไปโรงเรียนตั้ง7-8ชั่วโมงนะ
ทำไมเราทำได้แค่นี้!?"
เสียงจากในหัวผมที่ดังขึ้นมาจิตใต้สำนึกหรือเปล่า ก็ไม่รู้
"ทำไมเราทำได้แค่นี้?"
"ทำไมเราทำได้แค่นี้?"
"ทำไมเราทำได้แค่นี้?"
เหอะ! ทำไมหน่ะหรอ?
ก็เพราะว่าฉันขี้เกียจไง!
อืมม...ใช่สิ ก็เราขี้เกียจทำนู้น...นี่.....นี่นา
ทำไมเราถึงไม่เก่งคณิตเหมือนเพื่อนบ้างนะ?
เพราะเราไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้หรอ?
ไม่นะ! โจทย์บางข้อ ฉันก็ทำได้
แต่ทำไม....ฉันทำทั้งหมดไม่ได้ละ?
"อาจเพราะยังพยายามไม่ดีพอหรือเปล่า?"
ความคิดนี้บังเกิดขึ้นหลังจากที่ผมได้อ่านสเตตัสของโชเชี่ยลเน็ตเวิร์คคนบางคน....
ข้อความที่ว่า
"ไม่สำเร็จ แสดงว่ายังพยายามไม่ดีพอ"
หืมม สมองเรานี่มัน....ชอบถามตัวเองอยู่นั่นแหละ
ตั้งแต่ตอนนั้น ตัวผม ก็ได้พยายามพัฒนาตนเองมากขึ้นในทุกๆด้าน
จากวันแรก ที่ผมเป็นที่โหล่
จนวันนี้ ถึงผมจะไม่ได้เป็นที่หนึ่ง
แต่ผมก็ได้พยายามอย่างสุดความสามารถ
ที่จะพัฒนาตนเองไม่ให้ความคิดมาดูถูกตัวเองอีก
หวังว่ากระทู้แนวบ่นแบบไม่มีเป้าหมายนี้
จะช่วยให้คนบางคนคิดมากขึ้นได้นะครับ
เรื่องราวนี้ จะจริงแท้หรือแต่งขึ้น ก็อยู่ที่วิจารณญาณของผู้อ่านครับ
สำหรับบรรทัดนี้ ผมขอกล่าว "ขอบคุณครับ"
เราใช้ชีวิตไปเพื่ออะไรกัน?
ผมเคยถามตัวเองก่อนจะทำสิ่งต่างๆอยู่บ่อยๆ
*ขอกำหนดหัวข้อเป็นโรงเรียนแล้วกันนะครับ ง่ายต่อการอ่าน
"เราจะไปโรงเรียนเพื่ออะไร?"
คำถามนี้ผมคิดว่าทุกคนน่าจะเคยคิดนะครับ
ผมก็ต้องตอบตัวเองไปทุกวัน...
"เราจะต้องเอาเกรด ไปเข้ามหาลัยคณะดีๆ จะได้ทำงานดีๆ"
และหลังจากผมกลับจากโรงเรียนทุกๆวัน..
"วันนี้ เราไปโรงเรียน เราได้สิ่งใดกลับมาบ้าง"
จากนั้นผมก็ต้องกลับไปคิด
"เอ... วันนี้ เราไม่ได้ทำอะไรเลยนี่นา"
หรือบางวัน..
"วันนี้ฉันได้วิ่งรอบสนาม"
"วันนี้ฉันได้เตะฟุตบอล"
"วันนี้ฉันได้รู้ว่าคอร์ดCบนเปียโนกดยังไง"
แต่!
"เราไปโรงเรียนตั้ง7-8ชั่วโมงนะ
ทำไมเราทำได้แค่นี้!?"
เสียงจากในหัวผมที่ดังขึ้นมาจิตใต้สำนึกหรือเปล่า ก็ไม่รู้
"ทำไมเราทำได้แค่นี้?"
"ทำไมเราทำได้แค่นี้?"
"ทำไมเราทำได้แค่นี้?"
เหอะ! ทำไมหน่ะหรอ?
ก็เพราะว่าฉันขี้เกียจไง!
อืมม...ใช่สิ ก็เราขี้เกียจทำนู้น...นี่.....นี่นา
ทำไมเราถึงไม่เก่งคณิตเหมือนเพื่อนบ้างนะ?
เพราะเราไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้หรอ?
ไม่นะ! โจทย์บางข้อ ฉันก็ทำได้
แต่ทำไม....ฉันทำทั้งหมดไม่ได้ละ?
"อาจเพราะยังพยายามไม่ดีพอหรือเปล่า?"
ความคิดนี้บังเกิดขึ้นหลังจากที่ผมได้อ่านสเตตัสของโชเชี่ยลเน็ตเวิร์คคนบางคน....
ข้อความที่ว่า
"ไม่สำเร็จ แสดงว่ายังพยายามไม่ดีพอ"
หืมม สมองเรานี่มัน....ชอบถามตัวเองอยู่นั่นแหละ
ตั้งแต่ตอนนั้น ตัวผม ก็ได้พยายามพัฒนาตนเองมากขึ้นในทุกๆด้าน
จากวันแรก ที่ผมเป็นที่โหล่
จนวันนี้ ถึงผมจะไม่ได้เป็นที่หนึ่ง
แต่ผมก็ได้พยายามอย่างสุดความสามารถ
ที่จะพัฒนาตนเองไม่ให้ความคิดมาดูถูกตัวเองอีก
หวังว่ากระทู้แนวบ่นแบบไม่มีเป้าหมายนี้
จะช่วยให้คนบางคนคิดมากขึ้นได้นะครับ
เรื่องราวนี้ จะจริงแท้หรือแต่งขึ้น ก็อยู่ที่วิจารณญาณของผู้อ่านครับ
สำหรับบรรทัดนี้ ผมขอกล่าว "ขอบคุณครับ"