เราเลิกกับแฟนสองปีกว่าได้ เลิกเพราะ
1.เราไม่มีเวลาโทรหาเขา
2.เราหวั่นไหวกับคนอื่น แล้วบอกเขา
แต่เขาก็ไม่เหมือนเดิมจนเรารู้สึกได้เช่นกัน
หลังจากนั้นเขาก็โกรธ แต่ก็ให้โอกาสเราง้อ
เราก็ง้อจนเหนื่อย ท้อ สุดท้ายส่งข้อความบอกเลิกเขา
เราลบเฟสบุ้ค เลิกได้สักพักเขาก็แอดเฟรนมาใหม่
ไปส่องก็เห็นโพสต์ประมาณว่าเปลี่ยนเบอร์ เลยถามในแชท แล้วเขาก็ให้เบอร์ใหม่มา
เราทั้งคู่ไม่มีแฟนใหม่ เราเลยคุยกันได้ แต่ก็นานๆที แล้วก็ให้ไลน์มาแอด
วันนึงเขาทักมาถามว่าไม่มีแฟนหรอ เราก็หยอดว่าคิดถึง ยังรักเขาอยู่ เขาก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อน จริงๆ มันพอมีเหตุให้เรากล้าพูดแบบนี้ละ คือในเฟสเขาเพ้อถึงผู้หญิงคนนึง หลายครั้งมันมีส่วนที่เป็นเรา และที่ทำให้แน่ใจสุดคือ เขาเอาโพสต์ของเราในไลน์ เป็นโพสต์ที่เราคิดเอง แล้วเขาเอาไปแปลเป็นภาษาอังกฤษ ทิ้งท้ายโพสต์ประมาณว่า รักผู้หญิงคนนี้ เธอคนเดียว แต่พอไปถาม ก็บอก ไม่ต้องอยากรู้หรอก ไม่ใช่เราหรอก ส่วนโพสต์นั้นเขาไม่ตอบอะไร ตอนช่วงโปรแกรม ask.fm ฮิต คือจะไม่รู้ว่าใครถาม แต่ในบรรดาเพื่อน เราดูออกว่าเป็นเขาที่เข้ามากวนๆ พร้อมเรียกเรา เหยินบ้าง ฟันจอบบ้าง แต่เขาก็ปฏิเสธเช่นเคย
**ขอย้อนตอนคบกัน
ตอนปี 1 เราได้เรียนห้องเดียวกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาอยู่คนละสาขาแต่คณะเดียวกัน ตอนแรกแอบมองเพราะมันคือสเป๊กเพื่อนแบบหัวฟูเซอๆ สุดท้ายมองบ่อยเข้าก็ดันชอบซะเอง แต่พอสืบไปมา ได้ข่าวว่าเขาชอบเพื่อนสาขาเราคนนึง ก็น่ารักตัวเล็กๆ ช่วงนั้นเล่นไฮ5 เลยหาแอดเฟรนตามรูป แล้วคอมเม้นต์ไปบ้างนานๆที พอขึ้นปี2 เพื่อนเราอีกคนมันมาบอกว่ามันก็ชอบคนนี้เหมือนกัน แถมมันกำลังเป็นแฟนกับเพื่อนของคนนี้ด้วย มันก็ทั้งเล่าทั้งหลอกเราหลายอย่างอาทิ เขาขับรถไปส่งบ้างละ ไปกินรอบดึกกับกลุ่มเพื่อนเขาบ้างละ ตอนนั้นมีอีกความรู้สึกแทรกเข้ามาคืออยากเอาชนะเพื่อน แล้วอยู่มาวันนึงจำได้ว่าเป็นคืนวันที่14 ก.พ. เขาก็แอดMSNมาหา มาคุยแบบกวนๆกับเรา แถมตั้งฉายาให้ตลอด พอวันนึงเขาทักมาแต่เราไปกินข้าว เขาเห็นเราเงียบมั้งเลยทิ้งเบอร์โทรบอกให้เราโทรกลับด้วย แล้วเราก็มีเบอร์เขาโดยไม่ต้องออกแรงขอ แล้วเราก็เริ่มคุยกันเหมือนวัยรุ่นทั่วไป อยู่หอมหาลัย บางคืนคุยกันยันเช้า พอปิดเทอมปี2 เราทำพาสไทม์ มีคนมาเจ๊าะแจะเราก็เล่าให้เขาฟัง เขาก็หึงจะเอาเรื่อง เลยคุยกับเขาว่านี่เราเป็นอะไรกัน เขาบอกขอคุยจนเปิดเทอมก่อนได้ไหม แต่เราบอกไม่รอ แล้ววันต่อมาเขาก็โทรมาขอเป็นแฟน ช่ววนั้นเรามีรถ แต่รถเขาเสีย เลยใช้รถเรา ทำให้เราตัวติดกันตลอด เหตุการณ์ที่ไม่เคยลืมคือ เขาไปเล่นสงกรานต์โดยที่เราไม่รู้ พอเจอหน้าเราเลยตบไปที แต่เขากลับไม่โกรธ เขาเอาสร้อยหอยดอกกล้วยไม้ที่ซ่อนไว้มาให้เรา เรารู้สึกผิดทันที /วันที่เราเหลือเศษเหรียญ เราก็ไม่ปล่อยให้ใครอด เขาไม่อายที่จะจ่ายตังค์ แถมโดนแม่ค้าแซวว่า ถ้าไม่หมดตัวก็ไม่กินร้านเขาหรอก /เขาซื้อหมีตัวเท่าคนให้เรา โดยที่เราคิดไม่ถึง
วันนี้รูปในเฟสเราก็ไม่เคยลบ เรารู้ตัวว่าเราผิด และไม่อดทน แต่ก็ขอโทษแล้วนะ อยากให้เขาเป็นรักแรก รักเดียวของเรานะ ลองคุยกับคนอื่น ไม่มีใครดีเท่าคนนี้ ทุกวันนี้ได้แต่เฝ้าบอกคนอื่น ว่าอย่าใช้อารมณ์ชั่ววูบกับความรัก เดี๋ยวจะเสียใจแบบเรา
ยังรัก ยังอยากให้เธอเป็นรักแรกและรักเดียวของเรานะ ได้ไหม
1.เราไม่มีเวลาโทรหาเขา
2.เราหวั่นไหวกับคนอื่น แล้วบอกเขา
แต่เขาก็ไม่เหมือนเดิมจนเรารู้สึกได้เช่นกัน
หลังจากนั้นเขาก็โกรธ แต่ก็ให้โอกาสเราง้อ
เราก็ง้อจนเหนื่อย ท้อ สุดท้ายส่งข้อความบอกเลิกเขา
เราลบเฟสบุ้ค เลิกได้สักพักเขาก็แอดเฟรนมาใหม่
ไปส่องก็เห็นโพสต์ประมาณว่าเปลี่ยนเบอร์ เลยถามในแชท แล้วเขาก็ให้เบอร์ใหม่มา
เราทั้งคู่ไม่มีแฟนใหม่ เราเลยคุยกันได้ แต่ก็นานๆที แล้วก็ให้ไลน์มาแอด
วันนึงเขาทักมาถามว่าไม่มีแฟนหรอ เราก็หยอดว่าคิดถึง ยังรักเขาอยู่ เขาก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อน จริงๆ มันพอมีเหตุให้เรากล้าพูดแบบนี้ละ คือในเฟสเขาเพ้อถึงผู้หญิงคนนึง หลายครั้งมันมีส่วนที่เป็นเรา และที่ทำให้แน่ใจสุดคือ เขาเอาโพสต์ของเราในไลน์ เป็นโพสต์ที่เราคิดเอง แล้วเขาเอาไปแปลเป็นภาษาอังกฤษ ทิ้งท้ายโพสต์ประมาณว่า รักผู้หญิงคนนี้ เธอคนเดียว แต่พอไปถาม ก็บอก ไม่ต้องอยากรู้หรอก ไม่ใช่เราหรอก ส่วนโพสต์นั้นเขาไม่ตอบอะไร ตอนช่วงโปรแกรม ask.fm ฮิต คือจะไม่รู้ว่าใครถาม แต่ในบรรดาเพื่อน เราดูออกว่าเป็นเขาที่เข้ามากวนๆ พร้อมเรียกเรา เหยินบ้าง ฟันจอบบ้าง แต่เขาก็ปฏิเสธเช่นเคย
**ขอย้อนตอนคบกัน
ตอนปี 1 เราได้เรียนห้องเดียวกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาอยู่คนละสาขาแต่คณะเดียวกัน ตอนแรกแอบมองเพราะมันคือสเป๊กเพื่อนแบบหัวฟูเซอๆ สุดท้ายมองบ่อยเข้าก็ดันชอบซะเอง แต่พอสืบไปมา ได้ข่าวว่าเขาชอบเพื่อนสาขาเราคนนึง ก็น่ารักตัวเล็กๆ ช่วงนั้นเล่นไฮ5 เลยหาแอดเฟรนตามรูป แล้วคอมเม้นต์ไปบ้างนานๆที พอขึ้นปี2 เพื่อนเราอีกคนมันมาบอกว่ามันก็ชอบคนนี้เหมือนกัน แถมมันกำลังเป็นแฟนกับเพื่อนของคนนี้ด้วย มันก็ทั้งเล่าทั้งหลอกเราหลายอย่างอาทิ เขาขับรถไปส่งบ้างละ ไปกินรอบดึกกับกลุ่มเพื่อนเขาบ้างละ ตอนนั้นมีอีกความรู้สึกแทรกเข้ามาคืออยากเอาชนะเพื่อน แล้วอยู่มาวันนึงจำได้ว่าเป็นคืนวันที่14 ก.พ. เขาก็แอดMSNมาหา มาคุยแบบกวนๆกับเรา แถมตั้งฉายาให้ตลอด พอวันนึงเขาทักมาแต่เราไปกินข้าว เขาเห็นเราเงียบมั้งเลยทิ้งเบอร์โทรบอกให้เราโทรกลับด้วย แล้วเราก็มีเบอร์เขาโดยไม่ต้องออกแรงขอ แล้วเราก็เริ่มคุยกันเหมือนวัยรุ่นทั่วไป อยู่หอมหาลัย บางคืนคุยกันยันเช้า พอปิดเทอมปี2 เราทำพาสไทม์ มีคนมาเจ๊าะแจะเราก็เล่าให้เขาฟัง เขาก็หึงจะเอาเรื่อง เลยคุยกับเขาว่านี่เราเป็นอะไรกัน เขาบอกขอคุยจนเปิดเทอมก่อนได้ไหม แต่เราบอกไม่รอ แล้ววันต่อมาเขาก็โทรมาขอเป็นแฟน ช่ววนั้นเรามีรถ แต่รถเขาเสีย เลยใช้รถเรา ทำให้เราตัวติดกันตลอด เหตุการณ์ที่ไม่เคยลืมคือ เขาไปเล่นสงกรานต์โดยที่เราไม่รู้ พอเจอหน้าเราเลยตบไปที แต่เขากลับไม่โกรธ เขาเอาสร้อยหอยดอกกล้วยไม้ที่ซ่อนไว้มาให้เรา เรารู้สึกผิดทันที /วันที่เราเหลือเศษเหรียญ เราก็ไม่ปล่อยให้ใครอด เขาไม่อายที่จะจ่ายตังค์ แถมโดนแม่ค้าแซวว่า ถ้าไม่หมดตัวก็ไม่กินร้านเขาหรอก /เขาซื้อหมีตัวเท่าคนให้เรา โดยที่เราคิดไม่ถึง
วันนี้รูปในเฟสเราก็ไม่เคยลบ เรารู้ตัวว่าเราผิด และไม่อดทน แต่ก็ขอโทษแล้วนะ อยากให้เขาเป็นรักแรก รักเดียวของเรานะ ลองคุยกับคนอื่น ไม่มีใครดีเท่าคนนี้ ทุกวันนี้ได้แต่เฝ้าบอกคนอื่น ว่าอย่าใช้อารมณ์ชั่ววูบกับความรัก เดี๋ยวจะเสียใจแบบเรา