ควรจะเลิกโทรหาเธอไหม

สวัสดีครับ ก่อนอื่นขอเล่าความหลังก่อนเข้าคำถามยาวนิดนึงนะครับ มันเป็นประการณ์ความรักครั้งหนึ่งในชีวิตที่ยากจะลืม เริ่มแรกเมื่อตอน ม.3 ผมมีแฟน เธอเรียนโรงเรียนเดียวกับผมชั้นม.3 เหมือนกัน แต่อยู่คนละห้อง ผมเริ่มจีบเธอ ใช้เวลาพอสมควรเราทั้งสองจึงตกลงคบเป็นแฟนกัน เมื่อจบชั้น ม.3 เราทั้งสองก็สมัครเรียนต่อชั้น ม.4 สายวิทย์-คณิต สมัครเรียนโดยการสอบเข้า !! บังเอิญครั้งนี้ เราได้มาอยู่ห้องเดียวกัน จากนั้นก็รักกันมา เป็นรักแบบวัยรุ่นวัยเรียน และเพื่อน ช่วยเหลืองาน ช่วยการติวการบ้าน จนเราทั้งสองจบชั้น ม.6 พร้อมกัน และได้สมัครเรียนต่อที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาด้วยกัน แต่เรียนคนละสาขา จากนั้น จนจบปริณญาตรี จากนั้นเหตุการที่คิดว่าจะสวยหรู ที่คิดว่าจะแต่งงานมีครอบครัวอย่างมีความสุข !!! มันไม่เป็นไปแบบนั้น ....ผมจับได้ใบแดง ต้องไปเป็นทหารเกณฑ์ ที่ค่ายแห่งหนึ่งในจังหวัดลพบุรี เราทั้งสองเสียใจมาก เพราะไม่เคยห่างกัน อ่อๆลืมเล่าไปครับ ว่าเราเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน พ่อแม่เราทั้งสองรับรู้เรื่องที่เราคบกันครับ วันที่ผมต้องเข้าค่ายทหารก็มาถึง เธอตื่นแต่เช้า มาส่งผมขึ้นรถพร้อมแม่ของผม ผมขึ้นรถเสร็จหันไปมองหน้าเธอ น้ำตาเธอไหลออกมา ผมแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ผมเข้าไปฝึกได้ประมาณ1เดือนจึงเปิดให้ญาติมาเยี่ยม เธอมาเยี่ยมผมพร้อมกับแม่ของผมครับ เธอมาประมาณ 3 ครั้ง แต่พอครั้งที่ 4 เธอไม่มา ? ผมก็คิดว่าเธออาจจะไม่ว่าง เมื่อฝึกผ่านไปจนได้พักกลับบ้าน 7 วัน ผมดีใจมาก แต่ !! เธอส่งข้อความมาหาผมว่า "ขอโทษนะ เราไม่ดีเอง" ผมถึงกับอึ้ง ว่ามันหมายความว่าอย่างไร พยายามโทรไปหาแต่เธอไม่รับ จนผมไปหาเธอที่ทำงาน เธอก็บอกว่าเราเลิกกันนะ เรามีคนใหม่แล้ว !!!! ผมถึงกับใจหวิว เหมือนมีดปักกลางใจ พยายามถามหาเหตุผล แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ ? พยายามรั้ง ยื้อไว้ แต่เธอมีอาการที่นิ่งเฉยมาก ผมจึงตัดใจเดินออกมา เพราะความนิ่งเฉยและความมุ่งมั่นที่เธอจะเลิกกับผมให้ได้ ผมเศร้าและเสียใจสุดขีด เพราะไม่เคยผิดหวังกับความรักครั้งใหญ่แบบนี้ เพราะเราวางอนาคตไว้สวยหรู ผมจึงกลับบ้านไปโดยดี ...2 วันต่อมา เธอโทรมาหาผม ซึ่งผมกำลังเสียใจอย่างสุดๆ ผมก็ต้องโดนมีดเล่มที่ 2 ปักซ้ำลงไป เธอบอกว่า "เราท้อง กับแฟนใหม่เรานะ" พอได้ยิน มันเหมือนมีดเป็นร้อยๆพันๆเล่ม กระหน่ำปักลงมาที่ใจเลยครับ เสียใจมาก ร้องไห้ กินข้าวไม่ได้หลายวัน แต่ดีที่ยังมีแม่คอยปลอบใจ  ผมทำใจอยู่หลายวัน เครียดมาก แรงกดดันมาทั้งสองด้าน ทั้งต้องกลับเข้าไปฝึกทหารต่อทั้งๆที่กำลังอกหัก มันแย่สุดๆเลยครับ แต่ผมก็ผ่านจุดนั้นมาได้ เราคบกันมา 8 ปี ซึ่งนานมาก นานจนผมไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจแล้ว แต่เธอ......เปลี่ยนใจ. เพราะผมเข้าเป็นทหารเกณฑ์....เรื่องมันผ่านมานานมากแล้วครับ แต่ผมลืมไม่ได้ ....ทุกวันนี้ผมอายุ 27 ปี อาชีพรับราชการทหาร  เพิ่งแต่งงานเมื่อต้นปีครับ ชีวิตครอบครัวมีความสุขดี แต่ ในใจลึกๆผมลืมเธอไม่ได้ แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ ผมโทรไปอวยพรวันเกิดเธอทุกปี ซึ่งวันนี้คือวันเกิดเธอ เราคุยกันปีล่ะไม่ถึง 5 นาที แต่ 5 นาทีนั้น คุยไปและเต็มไปด้วยน้ำตาและเสียงสะอื้นทั้งคู่ ผมพยายามจะไม่โทรหาเธอ แต่ใจมันก็อยากได้ยินเสียง พอโทรไปแล้วก็กลับมาคิดมาก มาเศร้าเหมือนเดิม ผมควรจะลืมเธอโดยตัดขาดที่จะไม่โทรหาเธอเลย หรือจะโทรหาเธอปีล่ะครั้งแบบนี้ เพื่ออวยพรวันเกิดและถามสารทุกข์สุขดิบเธอครับ .....