อรรถกถาที่แสดงถึงความเมตตากรุณาที่จะช่วยเหลืออนุเคราะห์ ซึ่งกันและกันของพระอรหันต์แท้ๆ
คือท่านพระสารีบุตร และท่านพระโลสกะ และพระผู้มีพระภาคในตอนท้ายๆ
1.พระสารีบุตรท่านทรง
สลดใจที่เห็น
ทุกข์ในรูปขันธ์ที่มีต่อท่านพระโลสกติสสเถระ อันเกิดจากเหตุของกรรมเก่า
จึงเมตตายืนถือบาตรให้ท่านพระโลสกะได้ฉันจนอิ่มท้อง เพื่อสงเคราะห์ในชีวิตสุดท้ายของท่านพระโลสกติสสเถระ
2.พระพุทธเจ้า ทรงเมตตาอนุเคราะห์ให้เก็บพระธาตุของท่านพระโลสกติสสเถระ ก่อพระเจดีย์บรรจุเอาไว้
...พระอรหันต์ ไม่ได้อยู่ในโลกที่
"ไม่ใช่สัตว์ ตัวตน บุคคลฯลฯ" หรือรูป-นามตลอดเวลา....ยังคงอยู่ในโลกของ ตัวตน
สัตว์ บุคคล อันเป็นอารมณ์ของเมตตา กรุณา ต่อบุคคลอื่นและสัตว์โลกอยู่ด้วย
https://docs.google.com/document/d/1rpv_6qXzxhrSXLR6xthVCBMYDJ5JAPgoN8hXWffp13c/preview?pli=1
เมตตาของพระอรหันต์ที่มีต่อพระอรหันต์
คือท่านพระสารีบุตร และท่านพระโลสกะ และพระผู้มีพระภาคในตอนท้ายๆ
1.พระสารีบุตรท่านทรงสลดใจที่เห็น ทุกข์ในรูปขันธ์ที่มีต่อท่านพระโลสกติสสเถระ อันเกิดจากเหตุของกรรมเก่า
จึงเมตตายืนถือบาตรให้ท่านพระโลสกะได้ฉันจนอิ่มท้อง เพื่อสงเคราะห์ในชีวิตสุดท้ายของท่านพระโลสกติสสเถระ
2.พระพุทธเจ้า ทรงเมตตาอนุเคราะห์ให้เก็บพระธาตุของท่านพระโลสกติสสเถระ ก่อพระเจดีย์บรรจุเอาไว้
...พระอรหันต์ ไม่ได้อยู่ในโลกที่"ไม่ใช่สัตว์ ตัวตน บุคคลฯลฯ" หรือรูป-นามตลอดเวลา....ยังคงอยู่ในโลกของ ตัวตน
สัตว์ บุคคล อันเป็นอารมณ์ของเมตตา กรุณา ต่อบุคคลอื่นและสัตว์โลกอยู่ด้วย
https://docs.google.com/document/d/1rpv_6qXzxhrSXLR6xthVCBMYDJ5JAPgoN8hXWffp13c/preview?pli=1