[CR] ปะ ! หนีเรียนซัมเมอร์ไปเปรี้ยวเชียงใหม่กัน

เบื่ออ่ะ .... ว่างอ่ะ ไม่รู้ทำไรละ อ่านพันทิปไปเรื่อยๆไปเชียงใหม่ดีกว่าเดินท่าแพละกัน ความไวแสงเปิดเว็บบุกกิ้งหาที่ถูกๆจอง คลิกๆ เสร็จ...เทคโนโลยีมันทำให้ชีวิตไวขึ้นจริงๆ =_= ทีแรกจะไปปายด้วยละกะว่าไปเชียงใหม่แล้วไปปายต่อปรากฏว่าโดนสั่งแก้งานพรีเซ็นจ้าาาาาาาา !! อดไปปายเบยยยย !! เดี๋ยวๆรอบหน้าเถอะ เชอะ ! งอนอาจารย์ล่ะ ปะๆๆเก็บของใส่เป๋าหนีไปเชียงใหม่ดีกว่า !

พวกค่าใช้จ่ายเดี๋ยวเราจะเอาลงสรุปไว้อันสุดท้ายนะคะจดมาแบบละเอียดทุกรายการเลยค่ะ




28/06/2014 :

เช้าตรู่ของวันเสาร์เวลา 6:50 น.มารอขึ้นรถหนีลงดอยแง่มไปเที่ยวสัก 3 วันเป็นการคลายเครียด หลังจากนั่งจนรากงอกและคอเคล็ดจากการสัปหงก ณ ตอนนี้ก็ถึงอาเขตแล้วจ้าเชียงใหม่จ้า  จ๊อกกกก .... หิวข้าวยังไม่ได้กินไรเลยหันซ้ายขวาแปป อ๊ะ ! เจอล่ะเจ้าเดิมเจ้าประจำต้องมากินตลอดเวลามาอาเขต(เหตุผลคือมันเด่นสุดไงหาง่ายสุดล่ะ)




"ร้านมุณีข้าวซอยไก่" เดินข้ามฝั่งเข้าไปนั่งจุ่มปุ๊กสั่งกระเพราหมูกรอบมาโซ้ย สักพักมาเสิร์ฟ...เงิบเบาๆนี่ขายของเด็กเล่นป่าวเนี่ย ? แต่ราคา30บาทเอาเถอะกินๆไปหายหิวก่อนน่า !! ปล.ราคาโอเคแต่ข้าวเเฉะไปนิด กับข้าวให้น้อยรสชาดเฉยๆมาก



ท้องอิ่มละรอพี่มารับไปบ้านย่าที่สันป่าตอง พี่สาวเปรี้ยวมากแว้นมาจากสันป่าตองแหน่ะ ! อยากเที่ยวไหน?ประโยคที่พี่ถามพอบอกจะไปนั่น:ไม่มีไรนะ จะไปนี่:ไม่เคยไปไม่มีไรหรอก แล้วถามเพื่อว่าอยากไปไหน ? แว้นมาเรื่อยๆๆ...ป้ายข้างทางอุทยานแห่งชาติออบขานอีก20กม...สะกิดพี่จึ้กๆ ออบขานมีไรอ่ะ? ไม่รู้ดิไปป้ะละ...นี่คือคำตอบ แล้วก็เลี้ยวไปตามป้ายจนถึงหน้าซอยมีป้ายว่าอีก 12 กม.จากปากซอยถึงออบขาน


"อุทยานแห่งชาติออบขาน"   12กิโลแม้วไกลมากและทางก็ค่อนข้างคดเคี้ยวมีเนินบ้างเป็นระยะยิ่งใกล้ถึงนี่ยิ่งเยอะ มีหลุมบ่อถนนไม่ดีเป็นช่วงๆแต่ข้างทางถนนเป็นป่าไม้ร่มรื่นและเย็นมากขนาดแดดเปรี้ยงๆตอนบ่ายโมง ถึงทางเข้าต้องลงชื่อที่ป้อม ถามคุณลุงยามอีกไกลมั้ยคะกว่าจะถึง...อีกนิดเดียว...คิดว่าเรื่องจริงป่ะ? นิดเดียวนะมันแค่ทางน้ำธรรมดากว่าจะถึงน้ำตกนี่ไม่น้อยเลยนะ ปล.น้ำไม่ใสเท่าไหร่เพราะฝนเพิ่งตกเหมาะสำหรับมาแคมปิ้งแต่มากันก็รักษาความสะอาดด้วยนะคะ เพราะเราเห็นมีซากเตาถ่านอยู่เลยแบบที่มันพังแล้ว



แล้วก็มาถึงบ้านย่าจนได้ เย้ ! บ้านย่าเรายังคงเหมือนเดิมทุกอย่างทั้งที่เราก็ไม่ได้มาเยี่ยมนานละแต่ทุกอย่างก็แทบไม่เปลี่ยน ย่าก็ยังทำกิจวัตรเดิมๆซ้ำมาหลายสิบปีเเล้วคือขายของเล็กน้อยๆ ขนมเด็กๆอันละบาท สองบาท ใบที่ใช้ห่อบุหรี่ที่ต้องใส่ไส้แล้วใช้ใบแห้งๆม้วนก่อนสูบอ่ะ ห้าใบสองบาทเอง ... เป็นรายได้เล็กๆน้อย บ้านแถวๆนั้นก้ยังไม่
ค่อยมีไรเปลี่ยนมากพท.ส่วนใหญ่เป็นสวนลำไย เย็นๆค่ำๆที่นี่ก็เงียบสงัดแล้วได้ยินแต่เสียงแมลงร้อง
รู้สึกแตกต่างจากชีวิตปกติมากๆ เอาภาพชีวิตชนบทๆมาฝากค่ะ...แล้ววันเเรกก็ผ่านไป