พอดีเมื่อวันก่อนเราต้องย้ายที่อยู่ไปอยู่ที่คอนโด เราบอกแฟนล่วงหน้าไปแล้ว 1 อาทิตย์ ว่าให้มาช่วยย้ายของด้วยนะ
แฟนก็รับปากแบบอิดๆออดๆ คือไม่เต็มใจว่างั้น
คือเราอยู่คนเดียวไม่มีใคร พ่อแม่ก็อยู่ต่างจังหวัด คือไม่มีใครช่วยเลย
แล้วเพื่อนก็มีแต่ผู้หญิง เกรงใจเพื่อน เพราะของมันก็หนักและเยอะ
แล้วพอใกล้จะถึงวันก็เริ่มอ้างว่า เสาร์ อาทิตย์ติดธุระ อ้างนู้น อ้างนี่ไปเรื่อย
แต่เราก็ขอให้แว๊บมาแปบนึงได้มั๊ย เพราะเราเดือดร้อนจริง ๆ
แฟนก็บ่น กลัวรถเป็นรอยบ้าง ไกลบ้าง รถติดบ้าง
แฟนก็เลยบอกจะจ้างรถกระบะมาให้แล้วกัน เดี๋ยวจะออกเงินให้
พอถึงวัน ก็ไม่มีรถกระบะ บอกว่าของก็ไม่ได้เยอะไม่ใช่หรอ ขนขึ้นแท๊กซี่เองก็ได้มั้ง มันแพง เสียดายเงิน
เราบอกเราไม่ไหวหรอก คนเดียวไม่รอดแน่ ๆ มันเยอะ
แฟนก็บอกว่างั้นมาก็ได้ แล้วก็ถามต่อจำเป็นจริง ๆ หรอ ของมีเยอะจริงหรือเปล่า
ขนคนเดียวก็น่าจะได้มั้ง ขึ้นแท็กซี่มาเองสิ ถ้ามาแล้วของไม่เยอะล่ะน่าดู คือพูดแบบจริงจังนะ ไม่ได้ล้อเล่น (ประเด็นคือพูดหลายรอบมาก)
เราก็ ปรี๊ดแตก เลยคือ ถ้าคนที่คิดจะมาช่วยคงมานานแล้ว นี่เอาแต่พูดไม่คิดจะทำ
เราก็พูดแรงนะว่า เราไม่เคยเจอใครที่แล้งน้ำใจขนาดนี้มาก่อน เป็นแฟนกันก็ควรจะช่วยเหลือดูแลกันไม่ใช่หรอ
ถ้ามีเพื่อนแบบพี่ ยังไม่อยากจะคบเลย นี่เราคนกันเองทำไมไม่มีน้ำใจให้กันเลย ถ้าเราไม่เดือดร้อนจริง ๆ คงไม่มาขอร้องหรอก
ปกติเราไม่เคยพูดแรงถ้าเราไม่เหลืออดจริงๆ
แล้วการที่เราย้ายที่อยู่ คือมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ ปกติก็ไม่เคยขออะไรเค้าอยู่แล้ว
แฟนก็ว่าเราว่า เราพูดเกินไปแล้ว พี่ไม่มาช่วยเราแล้วล่ะ
แล้วก็เงียบหายไปเลย ปล่อยเราทิ้งไว้คนเดียว ไม่ถามด้วยว่าเราจะขนของยังไง
เราต้องถอดชิ้นส่วนราวตากผ้าเอง จับไขควงครั้งแรกในชีวิต (แต่สุดท้ายก็พยายามทำจนสำเร็จได้)
สุดท้ายพี่ที่ทำงานโทรมาพอดี ก็เลยเล่าเรื่องให้ฟัง
พี่เค้าก็รีบขับรถมาช่วยขนของเลย
คือเราจะไม่มีวันลืม คนที่ช่วยเหลือเรายามลำบากเลย
ส่วนเรื่องแฟนเค้าก็เงียบหายไปเลย
สรุปเราผิดมั๊ย สมควรมั๊ยที่โกรธ และที่เราพูดแรง
แต่เค้าก็ไม่ง้อเรานะ เราก็ไม่ง้อเค้าด้วย ต่างคนต่างโกรธกันค่ะ
+ ถ้าแฟนเป็นคนไม่มีน้ำใจ จะทนคบต่อมั๊ย+
แฟนก็รับปากแบบอิดๆออดๆ คือไม่เต็มใจว่างั้น
คือเราอยู่คนเดียวไม่มีใคร พ่อแม่ก็อยู่ต่างจังหวัด คือไม่มีใครช่วยเลย
แล้วเพื่อนก็มีแต่ผู้หญิง เกรงใจเพื่อน เพราะของมันก็หนักและเยอะ
แล้วพอใกล้จะถึงวันก็เริ่มอ้างว่า เสาร์ อาทิตย์ติดธุระ อ้างนู้น อ้างนี่ไปเรื่อย
แต่เราก็ขอให้แว๊บมาแปบนึงได้มั๊ย เพราะเราเดือดร้อนจริง ๆ
แฟนก็บ่น กลัวรถเป็นรอยบ้าง ไกลบ้าง รถติดบ้าง
แฟนก็เลยบอกจะจ้างรถกระบะมาให้แล้วกัน เดี๋ยวจะออกเงินให้
พอถึงวัน ก็ไม่มีรถกระบะ บอกว่าของก็ไม่ได้เยอะไม่ใช่หรอ ขนขึ้นแท๊กซี่เองก็ได้มั้ง มันแพง เสียดายเงิน
เราบอกเราไม่ไหวหรอก คนเดียวไม่รอดแน่ ๆ มันเยอะ
แฟนก็บอกว่างั้นมาก็ได้ แล้วก็ถามต่อจำเป็นจริง ๆ หรอ ของมีเยอะจริงหรือเปล่า
ขนคนเดียวก็น่าจะได้มั้ง ขึ้นแท็กซี่มาเองสิ ถ้ามาแล้วของไม่เยอะล่ะน่าดู คือพูดแบบจริงจังนะ ไม่ได้ล้อเล่น (ประเด็นคือพูดหลายรอบมาก)
เราก็ ปรี๊ดแตก เลยคือ ถ้าคนที่คิดจะมาช่วยคงมานานแล้ว นี่เอาแต่พูดไม่คิดจะทำ
เราก็พูดแรงนะว่า เราไม่เคยเจอใครที่แล้งน้ำใจขนาดนี้มาก่อน เป็นแฟนกันก็ควรจะช่วยเหลือดูแลกันไม่ใช่หรอ
ถ้ามีเพื่อนแบบพี่ ยังไม่อยากจะคบเลย นี่เราคนกันเองทำไมไม่มีน้ำใจให้กันเลย ถ้าเราไม่เดือดร้อนจริง ๆ คงไม่มาขอร้องหรอก
ปกติเราไม่เคยพูดแรงถ้าเราไม่เหลืออดจริงๆ
แล้วการที่เราย้ายที่อยู่ คือมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ ปกติก็ไม่เคยขออะไรเค้าอยู่แล้ว
แฟนก็ว่าเราว่า เราพูดเกินไปแล้ว พี่ไม่มาช่วยเราแล้วล่ะ
แล้วก็เงียบหายไปเลย ปล่อยเราทิ้งไว้คนเดียว ไม่ถามด้วยว่าเราจะขนของยังไง
เราต้องถอดชิ้นส่วนราวตากผ้าเอง จับไขควงครั้งแรกในชีวิต (แต่สุดท้ายก็พยายามทำจนสำเร็จได้)
สุดท้ายพี่ที่ทำงานโทรมาพอดี ก็เลยเล่าเรื่องให้ฟัง
พี่เค้าก็รีบขับรถมาช่วยขนของเลย
คือเราจะไม่มีวันลืม คนที่ช่วยเหลือเรายามลำบากเลย
ส่วนเรื่องแฟนเค้าก็เงียบหายไปเลย
สรุปเราผิดมั๊ย สมควรมั๊ยที่โกรธ และที่เราพูดแรง
แต่เค้าก็ไม่ง้อเรานะ เราก็ไม่ง้อเค้าด้วย ต่างคนต่างโกรธกันค่ะ