เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวอิชั้น ขอเล่าย้อนไปตั้งแต่อิชั้นจำความได้นะคะ
ตั้งแต่เกิดมา สิ่งที่อิชั้นได้สัมผัสได้ในครั้งแรก คือการได้เห็นเหล่าพี่น้องของอิชั้น ที่นอนเบียดเสียดกันอยู่ในบ้านอันแสนอบอุ่นหลังเล็กๆ แต่มันก็เล็กเกินกว่าที่แม่ของอิชั้นจะเข้ามาอาศัยได้ด้วย แต่แม่ก็ไม่ได้ปริปากบ่นซักคำ มีเพียงรอยยิ้มเล็กๆของแม่ ที่คอยจับจ้องมาที่ลูกน้อยๆด้วยความเอ็นดู
ทุกๆวัน แม่ของอิชั้นจะหายออกไปจากบ้าน ปล่อยให้อิชั้นอยู่ภายในบ้านกับพี่ๆน้องๆเพียงลำพัง แต่ก็ยังดีนะ ที่แม่ได้เตรียมอาหารไว้ให้ แม่ของอิชั้นนี้รอบคอบเสียจริง ^^
บางวัน แม่ของอิชั้นก็กลับมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่บางวันก็กลับมาด้วยสภาพที่อิดโรย อิชั้นยังแอบคิดอยู่ในใจ ว่าที่แม่ออกจากบ้านไปทุกๆวันนั้น แม่ไปทำอะไรมา
ในยามค่ำคืน อิชั้นได้แอบสะกิดถามแม่อยู่บ่อยครั้ง ว่าแม่จ๋า แม่ออกจากบ้านทุกๆวัน แม่ไปทำอะไรกันจ๊ะ? แม่ไม่เคยปริปากบอกหนูซักคำ มีเพียงร้อยยิ้มอันอบอุ่นเป็นคำตอบ และคำสั้นๆที่ทำให้หนูสงสัยอยู่เรื่อยมา
"อีกไม่นาน หนูก็จะได้เรียนรู้เองแหละจ๊ะ" คำตอบเพียงสั้นๆนี้แหละ ที่เป็นปริศนาคาใจอิชั้นอยู่ตลอด แต่นั่นก็ไม่เท่ากับอีกข้อสงสัย ตัวอิชั้นคิดว่าคำถามข้อนี้ คงสะเทือนใจแม่ยิ่งนัก เพียงแค่อิชั้นถามแม่ว่าพ่ออยู่ที่ไหน นอกจากแม่จะไม่ยิ้มแล้ว ยังเบือนหน้าหนีอิชั้นอีก มีเพียงเสียงแผ่วเบาที่เอ่ยมาจากปากของแม่ "มันคงเป็นโชคชะตา เมื่อหนูมีความรัก หนูก็จะรู้" อิชั้นจึงได้แต่เก็บงำความรู้สึกนี้ไว้ จนกระทั่งอิชั้นได้มีความรัก
เมื่ออิชั้นโตขึ้นเป็นสาววัยสะพรั่ง หน้าตาของอิชั้นจัดว่าคมคายยิ่งนัก หนุ่มๆวัยกลัดมันทั้งหลายต่างพากันมาเอาอกเอาใจอิชั้นจนถึงที่ แต่อิชั้นก็มิได้สนใจ เพราะคิดว่าหนุ่มๆเหล่านั้นยังไม่มีใครที่เหมาะสมและคู่ควรกับอิชั้นซักนิด
แต่มีเพียงอยู่ 1 เดียว ที่สามารถพิชิตใจอิชั้นได้ ยิ่งเมื่อเขาคนนั้นเข้ามาใกล้ ใจของอิชั้นก็ยิ่งสั่นระรัว มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ นี่คงเรียกว่าความรักกระมัง แต่อิชั้นก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆหรอก ดูซิ ถ้าอิชั้นเล่นตัวซักนิด หนุ่มคนนี้จะถอดใจหรือไม่ แต่ก็ไม่ เขาคนนั้นคอยเอาอกเอาใจสารพัด จนอิชั้นคิดว่าคนนี้แหละ คือเนื้อคู่ของอิชั้นที่รอคอยมานาน
และเรื่องก็เกิดขึ้นในวันนั้น ซึ่งเป็นวันที่อิชั้นคิดว่ามีความสุขที่สุด แต่มันกลับกลายเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิต เมื่อชายหนุ่มสุดที่รักและตัวอิชั้น ได้ตกลงปลงใจที่จะเสพสม ในขณะที่พวกเราถึงฝั่งฝัน เลือดในร่างกายของอิชั้น ได้สูบฉีดไปทั่ว เสียงหายใจหอบของชายอันเป็นที่รัก ได้ไปปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวดิชั้นขึ้น วินาทีที่อิชั้นมีความสุขที่สุด กลับกลายเป็นนรกดีๆนี่เอง
เลือด
เลือด
เลือด
ฆ่า
ฆ่า
ฆ่า
แขนขาของสุดที่รักได้กองอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากของอิชั้นได้ลิ้มรสเลือดของเขา มันหอมหวล มันอิ่มเอม จนทำให้อิชั้นกลัว นี่คือส่วนลึกๆของอิชั้นหรือ คำตอบที่แม่ของอิชั้นที่เคยกล่ายไว้ได้หวนเข้ามาในหัวของอิชั้น
"มันคงเป็นโชคชะตา เมื่อหนูมีความรัก หนูก็จะรู้"
โชคชะตาเล่นตลกกับอิชั้น โชคชะตาได้สาปอิชั้นให้กลายเป็นผู้หญิงกินผัว โชคชะตาได้ทำให้ตั๊กแตนตำข้าวตัวน้อยๆอย่างอิชั้นได้รู้ว่า คาวเลือดย่อมมาพร้อมกับความรัก และคำสาปนี้จะสืบทอดไปจนชั่วลูกชั่วหลานของอิชั้นที่จะถือกำเนิดใหม่ในอีกไม่ช้า
อิชั้นได้แต่ก้มหน้ายอมรับในชะตากรรม เก็บความขมขื่น และพร้อมที่จะเลี้ยงดูเหล่าลูกน้อยๆของอิชั้น เหมือนอย่างที่แม่ของอิชั้นในวันวาน
กราบขอบพระคุณอีตานักเขียนที่อุตส่าห์รับฟังเรื่องราวของอิชั้น และแอบอู้งานนำมาถ่ายทอดให้เพื่อนๆในพันทิปได้ทราบ หากเพื่อนๆคนไหนได้เจอะเจออิชั้นหรือพี่น้องของอิชั้น ขอให้รู้ว่า ในโลกใบนี้ยังมีคนที่เจ็บช้ำกับความรักอย่างอิชั้นอยู่ แต่อิชั้นก็ไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งเหล่านี้ อิชั้นจะอดทน และมีชีวิตอยู่บนโลกที่โหดร้ายแห่งนี้ต่อไป
ขอบคุณ
เมื่อเขาประนาม ว่าเป็นหญิงกินผัว
ตั้งแต่เกิดมา สิ่งที่อิชั้นได้สัมผัสได้ในครั้งแรก คือการได้เห็นเหล่าพี่น้องของอิชั้น ที่นอนเบียดเสียดกันอยู่ในบ้านอันแสนอบอุ่นหลังเล็กๆ แต่มันก็เล็กเกินกว่าที่แม่ของอิชั้นจะเข้ามาอาศัยได้ด้วย แต่แม่ก็ไม่ได้ปริปากบ่นซักคำ มีเพียงรอยยิ้มเล็กๆของแม่ ที่คอยจับจ้องมาที่ลูกน้อยๆด้วยความเอ็นดู
ทุกๆวัน แม่ของอิชั้นจะหายออกไปจากบ้าน ปล่อยให้อิชั้นอยู่ภายในบ้านกับพี่ๆน้องๆเพียงลำพัง แต่ก็ยังดีนะ ที่แม่ได้เตรียมอาหารไว้ให้ แม่ของอิชั้นนี้รอบคอบเสียจริง ^^
บางวัน แม่ของอิชั้นก็กลับมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่บางวันก็กลับมาด้วยสภาพที่อิดโรย อิชั้นยังแอบคิดอยู่ในใจ ว่าที่แม่ออกจากบ้านไปทุกๆวันนั้น แม่ไปทำอะไรมา
ในยามค่ำคืน อิชั้นได้แอบสะกิดถามแม่อยู่บ่อยครั้ง ว่าแม่จ๋า แม่ออกจากบ้านทุกๆวัน แม่ไปทำอะไรกันจ๊ะ? แม่ไม่เคยปริปากบอกหนูซักคำ มีเพียงร้อยยิ้มอันอบอุ่นเป็นคำตอบ และคำสั้นๆที่ทำให้หนูสงสัยอยู่เรื่อยมา
"อีกไม่นาน หนูก็จะได้เรียนรู้เองแหละจ๊ะ" คำตอบเพียงสั้นๆนี้แหละ ที่เป็นปริศนาคาใจอิชั้นอยู่ตลอด แต่นั่นก็ไม่เท่ากับอีกข้อสงสัย ตัวอิชั้นคิดว่าคำถามข้อนี้ คงสะเทือนใจแม่ยิ่งนัก เพียงแค่อิชั้นถามแม่ว่าพ่ออยู่ที่ไหน นอกจากแม่จะไม่ยิ้มแล้ว ยังเบือนหน้าหนีอิชั้นอีก มีเพียงเสียงแผ่วเบาที่เอ่ยมาจากปากของแม่ "มันคงเป็นโชคชะตา เมื่อหนูมีความรัก หนูก็จะรู้" อิชั้นจึงได้แต่เก็บงำความรู้สึกนี้ไว้ จนกระทั่งอิชั้นได้มีความรัก
เมื่ออิชั้นโตขึ้นเป็นสาววัยสะพรั่ง หน้าตาของอิชั้นจัดว่าคมคายยิ่งนัก หนุ่มๆวัยกลัดมันทั้งหลายต่างพากันมาเอาอกเอาใจอิชั้นจนถึงที่ แต่อิชั้นก็มิได้สนใจ เพราะคิดว่าหนุ่มๆเหล่านั้นยังไม่มีใครที่เหมาะสมและคู่ควรกับอิชั้นซักนิด
แต่มีเพียงอยู่ 1 เดียว ที่สามารถพิชิตใจอิชั้นได้ ยิ่งเมื่อเขาคนนั้นเข้ามาใกล้ ใจของอิชั้นก็ยิ่งสั่นระรัว มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ นี่คงเรียกว่าความรักกระมัง แต่อิชั้นก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆหรอก ดูซิ ถ้าอิชั้นเล่นตัวซักนิด หนุ่มคนนี้จะถอดใจหรือไม่ แต่ก็ไม่ เขาคนนั้นคอยเอาอกเอาใจสารพัด จนอิชั้นคิดว่าคนนี้แหละ คือเนื้อคู่ของอิชั้นที่รอคอยมานาน
และเรื่องก็เกิดขึ้นในวันนั้น ซึ่งเป็นวันที่อิชั้นคิดว่ามีความสุขที่สุด แต่มันกลับกลายเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิต เมื่อชายหนุ่มสุดที่รักและตัวอิชั้น ได้ตกลงปลงใจที่จะเสพสม ในขณะที่พวกเราถึงฝั่งฝัน เลือดในร่างกายของอิชั้น ได้สูบฉีดไปทั่ว เสียงหายใจหอบของชายอันเป็นที่รัก ได้ไปปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวดิชั้นขึ้น วินาทีที่อิชั้นมีความสุขที่สุด กลับกลายเป็นนรกดีๆนี่เอง
เลือด
เลือด
เลือด
ฆ่า
ฆ่า
ฆ่า
แขนขาของสุดที่รักได้กองอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากของอิชั้นได้ลิ้มรสเลือดของเขา มันหอมหวล มันอิ่มเอม จนทำให้อิชั้นกลัว นี่คือส่วนลึกๆของอิชั้นหรือ คำตอบที่แม่ของอิชั้นที่เคยกล่ายไว้ได้หวนเข้ามาในหัวของอิชั้น
"มันคงเป็นโชคชะตา เมื่อหนูมีความรัก หนูก็จะรู้"
โชคชะตาเล่นตลกกับอิชั้น โชคชะตาได้สาปอิชั้นให้กลายเป็นผู้หญิงกินผัว โชคชะตาได้ทำให้ตั๊กแตนตำข้าวตัวน้อยๆอย่างอิชั้นได้รู้ว่า คาวเลือดย่อมมาพร้อมกับความรัก และคำสาปนี้จะสืบทอดไปจนชั่วลูกชั่วหลานของอิชั้นที่จะถือกำเนิดใหม่ในอีกไม่ช้า
อิชั้นได้แต่ก้มหน้ายอมรับในชะตากรรม เก็บความขมขื่น และพร้อมที่จะเลี้ยงดูเหล่าลูกน้อยๆของอิชั้น เหมือนอย่างที่แม่ของอิชั้นในวันวาน
กราบขอบพระคุณอีตานักเขียนที่อุตส่าห์รับฟังเรื่องราวของอิชั้น และแอบอู้งานนำมาถ่ายทอดให้เพื่อนๆในพันทิปได้ทราบ หากเพื่อนๆคนไหนได้เจอะเจออิชั้นหรือพี่น้องของอิชั้น ขอให้รู้ว่า ในโลกใบนี้ยังมีคนที่เจ็บช้ำกับความรักอย่างอิชั้นอยู่ แต่อิชั้นก็ไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งเหล่านี้ อิชั้นจะอดทน และมีชีวิตอยู่บนโลกที่โหดร้ายแห่งนี้ต่อไป
ขอบคุณ