ขอระบายค่ะ..

จากใจเลยตอนนี้มีความรู้สึกแย่มากๆ เป็นเด็กคนนึงที่ใกล้จะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย
ซึ่งปัญหาที่เจอก็เรื่องที่บ้านค่ะ เหมือนในละครเลย พ่อแม่หย่ากัน พ่อมีครอบครัวใหม่ซึ่งหนูก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย
เพราะรู้ว่าจะให้รักกันตลอดคงไม่ได้ แต่หนูสนิทกับแม่มากกว่าเลยไม่ค่อยเป็นอะไร
แต่หนูตั้งใจจะตั้งใจเรียนมากๆจะได้เลี้ยงดูแม่ได้ แบบเป็นเป้าหมายชีวิตเลย แต่ช่วงหลังๆดูเหมือนว่าแม่เริ่มจะมีคนเข้ามาคุยด้วย ซึ่งหนูก็ไม่ได้ว่าอะไรมาก แบบก็คิดว่าอย่างน้อยก็จะได้มีเพื่อนอยู่กับแม่ตอนแก่ อะไรประมาณนี้ แต่ความรู้สึกมันสวนทางกับความคิดค่ะ เวลาเจอคนที่เข้ามาคุยกับแม่จะรู้สึกแย่มากๆ
เค้าก็ดีกับหนูนะ แต่หนูก็ยังไม่ชอบ แล้วแม่ก็ดูโอเคมากแบบเค้าพูดไรก็เชื่อหมด พูดถึงแต่เค้า ญาติๆก็เห็นด้วย ซึ่งหนูก็โอเค เค้าก็ดีแต่หนูรู้สึกเหมือนเค้าจะมาแย่งแม่ไป ความสนใจที่ให้หนูมันน้อยลง เฮ้อๆ ซึ่งมันแย่มากอีก ตรงบางทีเวลาหนูเจออะไรหนักๆท้อไปเลยค่ะ เลยเคยคิดถึงแบบว่าเรียนไปทำไมเพราะเป้าหมายคืออยากทำงานดีๆได้มาเลี้ยงแม่ได้ แต่พอแม่มีคนดูแลแล้วเราเลยรู้สึกว่าเรียนไปทำไม เมื่อสุดท้ายก็อยู่คนเดียว แล้วก็หลายๆความคิดที่มาเอาแรงบันดาลใจหรือกำลังใจไปเลย บางวันหนูนั่งนิ่งๆเป็นคนขี้เกียจไปเลย ตอนนี้รู้สึกตัวเองแย่มากๆ...ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี  ขอบคุณนะค่ะที่ให้พื้นที่ระบาย ^__^

ปล. ขอโทษด้วยนะหนูเขียนวกวนมาก