เราประสบพบเจอเรื่องนี้บ่อยมาก มันจะมีคนประเภทนี้คนนึงในที่ทำงาน ที่เวลาเราซื้ออะไรมาฝากเพื่อนๆในที่ทำงาน (รวมคนนี้ด้วย) คนอื่นก็แฮปปี้ดี๊ด๊า แต่คนนี้จะเป็นอะไรก็ไม่รู้ จะปฏิเสธตลอด บอกว่ากินไม่เป็นบ้างแหละ ไม่ชอบกินบ้างแหละ แรกๆเราก็พอเข้าใจนะว่าของกินบางอย่างของเรามันอาจจะเป็นคนเฉพาะพื้นที่นั้นๆกินเป็น ก็ไม่เป็นไรเอากลับมากินเองก็ได้ แต่ไปๆมาๆนี่ปฏิเสธแทบทุกอย่างเลย รวมถึงของเบสิกๆแบบ สาคูใส้หมู-ข้าวเกรียบปากหม้อ ด้วย
ปฏิเสธไม่เท่าไร แต่มีนเสียความรู้สึกมากๆตรงที่ทุกครั้งที่บอกว่ากินไม่เป็น sheมักจะทำหน้าเบะๆ ยี้ๆใส่ของๆเรา เหมือนมันเป็นของบูดของเสีย หรือ ขรี้! ซะอย่างนั้น เค้ารังเกียจเราหรือเปล่า? แต่ไอ้ครั้นเราจะซื้อฝากทุกคนยกเว้นคนๆนั้น มันก็น่าเกลียดใช่ปะ แต่พอเราซื้อมาแล้วเป็นแบบนี้ มันทั้งเสียความรู้สึกและเสียดายของ อยากรู้ว่าจะมีวิธีแก้ไขปัญหาแบบนี้ยังไงดีคะ? มันอาจจะไม่ใช่ปัญหาระดับชาตินะ แต่มันก็ทำให้เราอารมณ์เสียระดับจังหวัดได้เหมือนกัน
รำคาญป่ะ? พวกที่แบบ ไอ้นั่นก็ไม่กิน ไอ้นี่ก็กินไม่ได้อ่ะ
ปฏิเสธไม่เท่าไร แต่มีนเสียความรู้สึกมากๆตรงที่ทุกครั้งที่บอกว่ากินไม่เป็น sheมักจะทำหน้าเบะๆ ยี้ๆใส่ของๆเรา เหมือนมันเป็นของบูดของเสีย หรือ ขรี้! ซะอย่างนั้น เค้ารังเกียจเราหรือเปล่า? แต่ไอ้ครั้นเราจะซื้อฝากทุกคนยกเว้นคนๆนั้น มันก็น่าเกลียดใช่ปะ แต่พอเราซื้อมาแล้วเป็นแบบนี้ มันทั้งเสียความรู้สึกและเสียดายของ อยากรู้ว่าจะมีวิธีแก้ไขปัญหาแบบนี้ยังไงดีคะ? มันอาจจะไม่ใช่ปัญหาระดับชาตินะ แต่มันก็ทำให้เราอารมณ์เสียระดับจังหวัดได้เหมือนกัน