วันนี้ แม่สามีโทรศัพท์มาต่อว่า เรื่องภาระหนี้ของสามีเราที่เกิดจากการทำธุรกิจของเค้า
เราได้รับโทรศัพท์ เราก็อึ้ง ๆ เพราะไม่เคยรู้เรื่องมาก่อน
สามีก็ไม่เคยบอก เราถามเรื่องงาน สามีก็บอกไม่มีอะไร เรื่อยๆ
โดยปกติ เราก็ไม่เคยยุ่งเรื่องเงินของสามีเลย ก็เลยไม่เคยรู้ว่า เงินเข้า เงินออกยังไง
แม่สามีก็ต่อว่าเรา เรื่องการใช้จ่ายในบ้าน ฯลฯ
และต่อว่าเราเหมือนเราไปสร้างปัญหาแล้ว ปิดหู ปิดตาไม่ยอมรับรู้
< คือเราได้ซื้อรถ แล้วให้ส่งจดหมายไปที่บ้านพ่อสามี เพราะบ้านที่เราอยู่ปัจจุบันเป็นบ้านเช่ามีโครงการว่าจะย้าย
ดังนั้น เอกสารอะไรต่าง ๆ ก็จะส่งไปที่บ้านพ่อสามี ทำให้เค้าคิดว่าเป็นจดหมายทวงหนี้
ส่วนรถที่ซื้อ สามีเราก็เป็นคนใช้ เป็นคนผ่อน แต่เป็นชื่อเรา>
เดิมที เราทำงานบริษัท พอแต่งงานมีลูกได้ 2 คน ก็เลยลาออก
เนืองจาก ลูกคนเล็กเราป่วยบ่อย สามีเราก็อยากให้ออกจากงานมาดูแลลูก
ส่วนเราก็กังวลเรื่องค่าใช้จ่าย เรื่องอนาคตของครอบครัว เพราะขนาดเราทำงานด้วยรายได้ยังไม่เพียงพอ
<ครอบครัวเราอยู่ต่างจังหวัด เงินเดือนเราประมาณ 30K สามีทำธุรกิจส่วนตัว ประมาณซื้อมาขายไป>
เกือบทุกเดือน สามีมักจะมายืมเงินเดือนเราไปหมุนในการทำงานบ้าง บางทีก็ต้องกดจากบัตรเครดิตให้เค้าบ้าง
แต่เค้าไม่เคยคืนเราสักครั้ง ดังนั้น เราก็ต้องเอาเงินเดือนไปจ่ายหนี้บัตรเครดิตเองตลอด
แต่สามีก็ยังยืนยันว่า เค้าสามารถดูแลครอบครัวได้ ให้เรามั่นใจในตัวเค้า ให้เค้าได้มีเวลาทำงานเต็มที่
เพราะตอนที่เราทำงานอยู่ เค้าต้องไปรับ-ส่ง เราทุกวัน ซึ่งงานเค้ากับที่ทำงานเราห่างไกลกัน
และเค้าก็โทษว่า เพราะเค้าไม่สามารถทำงานได้เต็มที่ ก็เลยทำให้รายได้หาย ถ้าเราออกมาอยู่บ้าน เค้าก็จะได้ทำงานได้มากขึ้น
ก็ทะเลาะกันหลายครั้ง เพราะเรายังไม่มั่นใจ และเค้าก็ทำให้เรามั่นใจในตัวเค้าไม่ได้
จนสุดท้าย ลูกป่วยต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน เราเกรงใจบริษัทก็เลยออก
ออกจากงาน เรามีเงินติดตัวมาประมาณ 2 แสน (เงินกองทุนฯ)เราก็คิดว่าจะเคลียร์บัตรเครดิตให้หมด
ที่เหลือก็จะเอามาเป็นทุน ทำงานเกี่ยวกับงานพิมพ์เล็ก ๆ น้อยๆ ตามที่เราถนัด เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระใคร
โดยปกติ เราไม่เคยยุ่งเกี่ยวเรื่องเงินของสามี สามีให้ เราก็เก็บไว้ใช้จ่ายในบ้าน เก็บเป็นเงินออม
ถ้าไม่ให้เราก็ไม่เคยขอ ยกเว้นกรณีที่จำเป็นต้องซื้อพวกนม แพมเพิร์สให้ลูกแต่เราไม่มีเงินเลย
<ลูกคนโต ตอนนี้ 3 ขวบ คนเล็กขวบกว่า>
ที่ผ่านมา ค่าใช้จ่ายในบ้าน ก็แบ่งๆ กันจ่าย บางครั้งเป็นสามี บางครั้งเป็นเรา
แต่พวกของกินของใช้ในบ้านส่วนใหญ่เป็นเรา เพราะเราเป็นคนไปซื้อ
พอออกจากงานได้ไม่กี่วัน สามีขอยืมเงินไปเกือบแสน ( รวม 3 ครั้ง ภายในครึ่งเดือน)
ให้เหตุผลว่างานมีปัญหา รถขนของที่ใช้ทำงานพังต้องซ่อม ฯลฯ เราก็ให้ไป และก็ไม่ได้คืน (เหมือนเดิม)
เงินที่เหลือ เราก็ใช้จ่ายในบ้าน จ่ายบัตรเครดิตบางส่วน มีเหลือไว้เป็นทุนนิดหน่อย
อยู่มาสักพัก คนเคยทำงานมาตลอดอย่างเรา
พอต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว ก็รู้สึก อืมม ไม่ไหว อยากทำงาน อยากมีรายได้เป็นของตัวเอง
ก็เลยตัดสินใจ ลงทุนซื้อเครื่องมือในการทำงานพิมพ์มา โดยใช้เงินสดและจ่ายบัตรเครดิต ไปร่วม 70,000
ทำงาน ออเดอร์แรก ได้กำไรมาหมื่นกว่าบาท เราดีใจมาก
รู้สึก เออ โอเคล่ะ ทำงาน 5 วัน ถึงแม้จะไม่ค่อยได้พักผ่อน เพราะกลางวันต้องดูแลเด็ก ๆ ทำงานตอนกลางคืน นอนวันละ 2-3 ชม.
แต่ได้ขนาดนี้เราก็ภูมิใจ
ให้สามีเอาของเป็นส่งลูกค้า พร้อมเก็บเงิน สามีก็ยืมไปอีก และก็ไม่ได้คืน (เหมือนเดิม)
หลังจากนั้น งานของเราก็มีเรื่อยๆ เล็ก ๆ น้อย หลักร้อย หลักพัน แต่สำหรับ ก็ถือว่าโอเค ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ
ไม่กี่เดือนหลังจากนั้น ก็ได้ออเดอร์มาอีก ได้กำไร สองหมื่นกว่าบาท สามีก็เอาไปอีก
เราก็เฮ้ยยย มันอะไรนักหนา
งานที่เค้าทำทุกวัน เงินไปไหนหมด
เค้าก็บอกค่าใช้จ่ายมันเยอะ แต่ไอ้ที่เค้าเอาไปจากเรามันก็เยอะแล้วนะ เฉลี่ยแล้ว ประมาณหนึ่งหมื่นทุกเดือน
ไอ้ที่ทำให้รู้สึกช้ำใจมากไปกว่านั้น คือเค้าไปพูดดูถูกงานเรากับแม่สามี กับพี่สาวเรา ว่างานเรามันได้เงินน้อย ไม่คุ้มกับทุนที่ลงไป
ที่สำคัญ เราทำหน้าที่ดูแลบ้าน ดูแลเด็ก ๆ บกพร่อง แล้วภาระก็ตกที่เค้าอีก ทำให้เค้าทำงานไม่เต็มที่
(จริงๆ ก็แค่ช่วงเช้าก่อนที่เค้าไปทำงาน ที่เค้าต้องดูแลเด็ก ๆ เพราะเราขอเวลาพักช่วง ตี 5 - 7 โมงเช้าเท่านั้น
พอตื่นเราก็ทำงานบ้าน เลี้ยงเด็กปกติ แล้วเค้าก็ไปทำงาน และไม่ใช่ทุกวัน เป็นแค่ช่วงที่มีออเดอร์ุยุ่งๆ เท่านั้น)
เราสุดแสนจะเสียใจ ทั้งน้อยใจ แต่ไม่รู้จะทำยังไง
ได้แต่เก็บไว้ในใจ ไม่อยากไปเล่าให้ใครฟัง
แม้แต่แม่เราที่อยู่บ้านด้วยกันกับเรา เรายังไม่เคยเล่าให้ฟัง เพราะแม่เรากับสามีเราไม่ค่อยจะลงรอยกัน
กลัวเล่าให้แม่เราฟัง ก็จะทำให้แม่เราพาลเกลียดสามีเราอีก
พอแม่สามีโทรมา ถึงจะโทรมาต่อว่าเรา แต่ก็ทำให้เรารู้ว่า อืมม แม่สามีคิดกับเราแบบนี้เหรอ
แม่เค้าคิดว่าเรารักสบาย เกาะลูกชายเค้ากิน ลูกชายเค้าต้องทำงานเหนื่อยยาก แถมยังเป็นหนี้ชาวบ้านเค้าอีก
แต่ทางเราไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง
มันเหมือนมีอะไรมาจุกที่ลำคอ ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา มันก็เริ่มไหลเข้ามาในหัว
มันเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวเรา
เราก็ได้แต่อธิบายให้แม่สามีฟัง แม่สามีก็รับรู้ และดูเหมือนว่าจะเข้าใจ
แต่หลังจากวางสาย เราก็คิด ๆๆๆ เราจะทำยังไงต่อไปดี
สามีเราขยันทำงานมาก ออกจากบ้านทำงานทุกวัน อยู่บ้านก็คุยงานกับลูกค้า กับคนงานตลอด
ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน ไม่เล่นบอล ไม่เที่ยวผู้หญิง
แต่ปัญหาคือ เงินที่ได้จากการทำงานไปไหน !
เราเคยขอให้สามี เอาเงินกำไรหลังหักค่าใช้จ่ายที่ได้จากการทำงาน มาเก็บที่เรา สามีก็ไม่ทำ
เราก็ไม่รู้จะทำยังไง
ตอนนี้เรายังไม่ได้คุยกับสามีเรื่องนี้ค่ะ
ขอสงบสติอารมณ์ก่อน กลัวคุยตอนอารมณ์ร้อนจะทำให้แย่ ขาดสติ เฮ้อออ
ขอระบาย : นอนไม่หลับ หลังจากได้รับโทรศัพท์แม่สามี
เราได้รับโทรศัพท์ เราก็อึ้ง ๆ เพราะไม่เคยรู้เรื่องมาก่อน
สามีก็ไม่เคยบอก เราถามเรื่องงาน สามีก็บอกไม่มีอะไร เรื่อยๆ
โดยปกติ เราก็ไม่เคยยุ่งเรื่องเงินของสามีเลย ก็เลยไม่เคยรู้ว่า เงินเข้า เงินออกยังไง
แม่สามีก็ต่อว่าเรา เรื่องการใช้จ่ายในบ้าน ฯลฯ
และต่อว่าเราเหมือนเราไปสร้างปัญหาแล้ว ปิดหู ปิดตาไม่ยอมรับรู้
< คือเราได้ซื้อรถ แล้วให้ส่งจดหมายไปที่บ้านพ่อสามี เพราะบ้านที่เราอยู่ปัจจุบันเป็นบ้านเช่ามีโครงการว่าจะย้าย
ดังนั้น เอกสารอะไรต่าง ๆ ก็จะส่งไปที่บ้านพ่อสามี ทำให้เค้าคิดว่าเป็นจดหมายทวงหนี้
ส่วนรถที่ซื้อ สามีเราก็เป็นคนใช้ เป็นคนผ่อน แต่เป็นชื่อเรา>
เดิมที เราทำงานบริษัท พอแต่งงานมีลูกได้ 2 คน ก็เลยลาออก
เนืองจาก ลูกคนเล็กเราป่วยบ่อย สามีเราก็อยากให้ออกจากงานมาดูแลลูก
ส่วนเราก็กังวลเรื่องค่าใช้จ่าย เรื่องอนาคตของครอบครัว เพราะขนาดเราทำงานด้วยรายได้ยังไม่เพียงพอ
<ครอบครัวเราอยู่ต่างจังหวัด เงินเดือนเราประมาณ 30K สามีทำธุรกิจส่วนตัว ประมาณซื้อมาขายไป>
เกือบทุกเดือน สามีมักจะมายืมเงินเดือนเราไปหมุนในการทำงานบ้าง บางทีก็ต้องกดจากบัตรเครดิตให้เค้าบ้าง
แต่เค้าไม่เคยคืนเราสักครั้ง ดังนั้น เราก็ต้องเอาเงินเดือนไปจ่ายหนี้บัตรเครดิตเองตลอด
แต่สามีก็ยังยืนยันว่า เค้าสามารถดูแลครอบครัวได้ ให้เรามั่นใจในตัวเค้า ให้เค้าได้มีเวลาทำงานเต็มที่
เพราะตอนที่เราทำงานอยู่ เค้าต้องไปรับ-ส่ง เราทุกวัน ซึ่งงานเค้ากับที่ทำงานเราห่างไกลกัน
และเค้าก็โทษว่า เพราะเค้าไม่สามารถทำงานได้เต็มที่ ก็เลยทำให้รายได้หาย ถ้าเราออกมาอยู่บ้าน เค้าก็จะได้ทำงานได้มากขึ้น
ก็ทะเลาะกันหลายครั้ง เพราะเรายังไม่มั่นใจ และเค้าก็ทำให้เรามั่นใจในตัวเค้าไม่ได้
จนสุดท้าย ลูกป่วยต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน เราเกรงใจบริษัทก็เลยออก
ออกจากงาน เรามีเงินติดตัวมาประมาณ 2 แสน (เงินกองทุนฯ)เราก็คิดว่าจะเคลียร์บัตรเครดิตให้หมด
ที่เหลือก็จะเอามาเป็นทุน ทำงานเกี่ยวกับงานพิมพ์เล็ก ๆ น้อยๆ ตามที่เราถนัด เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระใคร
โดยปกติ เราไม่เคยยุ่งเกี่ยวเรื่องเงินของสามี สามีให้ เราก็เก็บไว้ใช้จ่ายในบ้าน เก็บเป็นเงินออม
ถ้าไม่ให้เราก็ไม่เคยขอ ยกเว้นกรณีที่จำเป็นต้องซื้อพวกนม แพมเพิร์สให้ลูกแต่เราไม่มีเงินเลย
<ลูกคนโต ตอนนี้ 3 ขวบ คนเล็กขวบกว่า>
ที่ผ่านมา ค่าใช้จ่ายในบ้าน ก็แบ่งๆ กันจ่าย บางครั้งเป็นสามี บางครั้งเป็นเรา
แต่พวกของกินของใช้ในบ้านส่วนใหญ่เป็นเรา เพราะเราเป็นคนไปซื้อ
พอออกจากงานได้ไม่กี่วัน สามีขอยืมเงินไปเกือบแสน ( รวม 3 ครั้ง ภายในครึ่งเดือน)
ให้เหตุผลว่างานมีปัญหา รถขนของที่ใช้ทำงานพังต้องซ่อม ฯลฯ เราก็ให้ไป และก็ไม่ได้คืน (เหมือนเดิม)
เงินที่เหลือ เราก็ใช้จ่ายในบ้าน จ่ายบัตรเครดิตบางส่วน มีเหลือไว้เป็นทุนนิดหน่อย
อยู่มาสักพัก คนเคยทำงานมาตลอดอย่างเรา
พอต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว ก็รู้สึก อืมม ไม่ไหว อยากทำงาน อยากมีรายได้เป็นของตัวเอง
ก็เลยตัดสินใจ ลงทุนซื้อเครื่องมือในการทำงานพิมพ์มา โดยใช้เงินสดและจ่ายบัตรเครดิต ไปร่วม 70,000
ทำงาน ออเดอร์แรก ได้กำไรมาหมื่นกว่าบาท เราดีใจมาก
รู้สึก เออ โอเคล่ะ ทำงาน 5 วัน ถึงแม้จะไม่ค่อยได้พักผ่อน เพราะกลางวันต้องดูแลเด็ก ๆ ทำงานตอนกลางคืน นอนวันละ 2-3 ชม.
แต่ได้ขนาดนี้เราก็ภูมิใจ
ให้สามีเอาของเป็นส่งลูกค้า พร้อมเก็บเงิน สามีก็ยืมไปอีก และก็ไม่ได้คืน (เหมือนเดิม)
หลังจากนั้น งานของเราก็มีเรื่อยๆ เล็ก ๆ น้อย หลักร้อย หลักพัน แต่สำหรับ ก็ถือว่าโอเค ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ
ไม่กี่เดือนหลังจากนั้น ก็ได้ออเดอร์มาอีก ได้กำไร สองหมื่นกว่าบาท สามีก็เอาไปอีก
เราก็เฮ้ยยย มันอะไรนักหนา
งานที่เค้าทำทุกวัน เงินไปไหนหมด
เค้าก็บอกค่าใช้จ่ายมันเยอะ แต่ไอ้ที่เค้าเอาไปจากเรามันก็เยอะแล้วนะ เฉลี่ยแล้ว ประมาณหนึ่งหมื่นทุกเดือน
ไอ้ที่ทำให้รู้สึกช้ำใจมากไปกว่านั้น คือเค้าไปพูดดูถูกงานเรากับแม่สามี กับพี่สาวเรา ว่างานเรามันได้เงินน้อย ไม่คุ้มกับทุนที่ลงไป
ที่สำคัญ เราทำหน้าที่ดูแลบ้าน ดูแลเด็ก ๆ บกพร่อง แล้วภาระก็ตกที่เค้าอีก ทำให้เค้าทำงานไม่เต็มที่
(จริงๆ ก็แค่ช่วงเช้าก่อนที่เค้าไปทำงาน ที่เค้าต้องดูแลเด็ก ๆ เพราะเราขอเวลาพักช่วง ตี 5 - 7 โมงเช้าเท่านั้น
พอตื่นเราก็ทำงานบ้าน เลี้ยงเด็กปกติ แล้วเค้าก็ไปทำงาน และไม่ใช่ทุกวัน เป็นแค่ช่วงที่มีออเดอร์ุยุ่งๆ เท่านั้น)
เราสุดแสนจะเสียใจ ทั้งน้อยใจ แต่ไม่รู้จะทำยังไง
ได้แต่เก็บไว้ในใจ ไม่อยากไปเล่าให้ใครฟัง
แม้แต่แม่เราที่อยู่บ้านด้วยกันกับเรา เรายังไม่เคยเล่าให้ฟัง เพราะแม่เรากับสามีเราไม่ค่อยจะลงรอยกัน
กลัวเล่าให้แม่เราฟัง ก็จะทำให้แม่เราพาลเกลียดสามีเราอีก
พอแม่สามีโทรมา ถึงจะโทรมาต่อว่าเรา แต่ก็ทำให้เรารู้ว่า อืมม แม่สามีคิดกับเราแบบนี้เหรอ
แม่เค้าคิดว่าเรารักสบาย เกาะลูกชายเค้ากิน ลูกชายเค้าต้องทำงานเหนื่อยยาก แถมยังเป็นหนี้ชาวบ้านเค้าอีก
แต่ทางเราไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง
มันเหมือนมีอะไรมาจุกที่ลำคอ ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา มันก็เริ่มไหลเข้ามาในหัว
มันเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวเรา
เราก็ได้แต่อธิบายให้แม่สามีฟัง แม่สามีก็รับรู้ และดูเหมือนว่าจะเข้าใจ
แต่หลังจากวางสาย เราก็คิด ๆๆๆ เราจะทำยังไงต่อไปดี
สามีเราขยันทำงานมาก ออกจากบ้านทำงานทุกวัน อยู่บ้านก็คุยงานกับลูกค้า กับคนงานตลอด
ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน ไม่เล่นบอล ไม่เที่ยวผู้หญิง
แต่ปัญหาคือ เงินที่ได้จากการทำงานไปไหน !
เราเคยขอให้สามี เอาเงินกำไรหลังหักค่าใช้จ่ายที่ได้จากการทำงาน มาเก็บที่เรา สามีก็ไม่ทำ
เราก็ไม่รู้จะทำยังไง
ตอนนี้เรายังไม่ได้คุยกับสามีเรื่องนี้ค่ะ
ขอสงบสติอารมณ์ก่อน กลัวคุยตอนอารมณ์ร้อนจะทำให้แย่ ขาดสติ เฮ้อออ