สวัสสดีค่ะทุกคน วันนี้ ตาล Beary Design มาพร้อมรีวิวทริปมันส์ๆ แบบคนชอบปั่น เป็นทริปปั่นจักรยานครั้งแรกของตาลที่ลองแล้วติดใจ จนต้องเก็บมาเขียนรีวิวแบ่งปันความสุขให้ทุกคน ว่าแล้วก็ตามไปปั่นด้วยกันเลยยย...
เมื่อวันที่ 9 -10 มกราคม 2557 ต้นปีที่ผ่านมานี้ ได้มีโอกาสไปร่วมทริปปั่นจักรยาน ที่จัดขึ้นโดย หอการค้า จ. ตรัง และสายการบินนกแอร์ ภายใต้ชื่อทริป “ปั่น ลุย ตรัง” ซึ่งงานนี้เราฉายเดี่ยวค่าา
และนี่คือชุดวันเดินทาง ขอบอกว่าบังเอิญเกินคาด ใส่สีเหลืองมาเข้าคอนเซ็ปต์นกแอร์ซะด้วย (ถ้าติดต่อไปเป็นพรีเซ็นต์เตอร์ก็ยินดีนะค๊าา)
แต่ก็นะ บังเอิญอีกแล้ววว...มาเจอพี่คนหนึ่งน่ารักมากๆ ค่ะ ชื่อลูกตาลเหมือนกันอีก เลยต้องขอแชะภาพคู่กันไว้หน่อย
ว่าแล้ว ชักตื่นเต้นใหญ่กับการผจญภัยแบบใหม่บนจักรยานสองล้อคู่ใจที่ไม่ได้ลิ้มลองมานาน แล้วจะรอช้าอยู่ทำไม พร้อมแล้วก็เหินฟ้าสู่ปลายทางของเรากัน...เมืองตรัง
นับว่าโชคดีที่ได้นั่งติดหน้าต่าง จึงเป็นจุดยุทธศาสตร์เหมาะกับการเห็นวิวทิวทัศน์บนฟ้าได้อย่างดีเยี่ยม !
การเยือนตรังครั้งนี้จึงได้มุมมองใหม่แบบเบิร์ดอาย ยิ่งช่วยเพิ่มความตื่นเต้นมากขึ้นไปอีกหลายเท่า
ภาพเบื้องหน้าไกลออกไป ที่ตรงนี้กลายเป็นอีกดินแดนที่ไม่คุ้นเคย ไม่มีต้นไม้ ไร้สิ่งมีชีวิต ปราศจากวัตถุทางกายและใจ หากแต่สัมผัสได้ถึงความสุขอย่างที่หาไม่ได้จากแดนเบื้องล่างที่เราจากมา หรือจะหลงเสน่ห์เส้นทางสายนี้เข้าเสียแล้ว...ดินแดนแห่งเมฆาลัย กับภาพสะพานเมฆที่ดูบางเบาราวกับจะละลายหายไปเมื่อถูกสัมผัส
ใครต่างบอกว่ายิ่งสูง...ยิ่งหนาว แต่เราว่ายิ่งสูง...ยิ่งเห็น
เห็น...ในมุมมองใหม่ที่แตกต่าง
เห็น...ในมุมมองที่ไม่เคยสัมผัส
เห็น...ในอีกด้านหนึ่งที่มีอยู่จริง
หลังจากเจ้านกเหล็กบินร่อนลงอย่างนุ่มนวล เท้าก็สัมผัสผืนดินอีกครั้ง
แต่คราวนี้ที่เรายืนอยู่เป็นผืนดินในเขตเมืองตรัง เมืองที่เราเดินทางมาเพื่อตามหาความสวยงามของชีวิต
พร้อมได้การต้อนรับอันงดงามจากธรรมชาติท่ามกลางสายลมและแสงแดดอุ่นยามเช้า
เวลาของความตื่นเต้นกำลังเริ่มขึ้นนับจากนี้แล้ว...
เมื่อถึง จ. ตรัง เรียบร้อย คณะเราก็ไม่รอช้า รีบจัดแจงแยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดพร้อมลุย และนี่คือเสื้อทีมนักปั่นในงานนี้ค่ะ แหมสีเหลืองเข้ากับกางเกงเราจริงๆ ชอบๆ
แต่ที่พิเศษสุดๆ คือพี่ป๋อมแป๋ม พิธีกรรายการเทยเที่ยวไทยได้มาร่วมทริปกับเราด้วยนะ งานนี้สนุกแน่
จุดออกตัวของกองทัพสองล้อเริ่มหน้าโรงแรมที่พัก เมื่ออุปกรณ์พร้อม กายพร้อม ใจจะไม่พร้อมได้อย่างไรก๊านน...น
ว่าแล้ว...ก็ขึ้นควบปั่นเจ้าสองล้ออย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง โดยจุดสตาร์ทอยู่ที่ตัวเมืองตรังค่ะ เลือกใช้เส้นทางถ้ำเขาช้างหาย ซึ่งเป็น 1 ใน 12 เส้นทางปั่นจักรยานของ จ. ตรัง (ขอแอบกระซิบว่างานนี้ 20 กิโล ไปกลับ เบาๆ)
สำหรับภาพนี้ได้มาหยุดแวะพักกันที่ อนุสาวรีย์พระยารัษฎาฯ
ภาพบรรยากาศของผู้ร่วมทีมที่ได้มาจากทีมงานค่ะ ปั่นกันอย่างสนุกสนานตลอดทางเลย
ระหว่างทางยังแอบ Selfie ได้ด้วยน๊าาา...เก่งมั้ยล่ะ
เมื่อหนทางข้างหน้ายิ่งใกล้ถึงถ้ำเขาช้างหายมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้รู้สึกหวาดหวั่นต่อระบบช่วงล่างมากขึ้นทุกที ๆ ก็ถนนเล่นเป็นคลื่นหลุมพลิ้วไหวซะขนาดน้านนน...บวกกับการปั่นต้องนั่งอยู่บนจักรยานยาวนานจนเริ่มเกิดอาการชาแทบทุกส่วน แม้จะเลี่ยงยังไงก็คงไม่พ้น เอาไงเอากันงานนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป !
ว่าแล้วเราก็บังคับการควบคุมจักรยานให้มั่น แล้วกระโจนข้ามหลุมบิ๊กเบิ้ม เฮ่ !!
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกำลังอยู่ในสนามแข่งมอไซด์วิบากยังไงยังงั้นเลยสิน่า ความตื่นเต้นมีให้ลุ้นใจหายใจคว่ำตลอดทางจริงๆ ค่ะ
ในขณะที่กำลังสนุกกับการปั่นแบบฮาร์ดคอร์อย่างไม่เจียมสังขารตัวเอง ในที่สุดก็มาถึงที่หมายครึ่งทางแล้ว
เราแวะหยุดพักกันที่ระยะทาง 10 กิโลพอดีที่ถ้ำเขาช้างหาย นี่เพิ่งครึ่งทางเองนะเนี่ย (โอ้ยยย ขาล้าแล้วค๊าบบบ)
พอมาถึงชาวบ้านที่นี่ก็มารอต้อนรับทีมเราด้วยขนมท้องถิ่น อย่างขนมเจาะรู หรือที่คุณป้าท่านหนึ่งเรียกว่า ขนมรู
ขอบอกว่ารสอร่อยมากค่ะ ยิ่งเหนื่อยอย่างนี้ด้วย มันเริ่ดมากกก
ระหว่างนั่งพักเพลินๆ ก็ได้กลิ่นหอมหวานลอยมาไกลๆ จนต้องออกเดินตามหา ในที่สุดก็มาพบว่าเป็นกลิ่นของดอกไม้แสนสวยนี่เอง ดอกสาละจากต้นสาละค่ะ...เป็นดอกไม้ที่สวยมากๆ แถมยังเป็นดอกไม้ของพระพุทธศาสนาด้วยนะ
ภาพสวนน้ำตกสวยๆ ด้านหน้าถ้ำค่ะ (แอบใช้เทคนิคเล่นๆ จากกล้องนิดหน่อย ดูฟรุ้งฟริ้งเชียว)
พอหายเหนื่อยก็ได้เวลาเข้าไปสำรวจด้านในถ้ำกันจ้าาา
ภาพนี้โดนแอบถ่าย อยู่ด้านหน้านำทีมพอดี อิอิ
ครึ่งทางกับเฮือกสุดท้าย รวบรวมพลังกายใจทั้งหมดที่มีแล้วลุยต่อ !
ออกแรงปั่นได้พักใหญ่ผู้ร่วมทีมก็ค่อยๆ ทยอยล่วงหน้าหายกันไปทีละคนสองคน บ้างก็รั้งท้ายยังมาไม่ถึง จึงเหลือเพียงเรากับผู้ร่วมทีมอีก 3 คนที่อยู่ตรงกลางของขบวนแบบไร้เงาผู้นำทางและผู้ติดตาม เราคงปั่นต่อไปอย่างไม่รู้ตัวว่าความจริงแล้วเรากำลังออกนอกเส้นทางกัน...เราหลงทาง !!!!
ก็เพราะการออกนอกเส้นทางหรือหลงทางนี่แหละ ที่ทำให้เราเรียนรู้อะไรดีๆ จากเมืองศรีตรังแห่งนี้...
เชื่อมั้ยว่าตลอดเส้นทางที่เราปั่นเจ้าสองล้อ ผู้คนที่นี่ทักทายโบกไม้โบกมือให้ตลอด แม้เส้นทางดูชนบทอย่างนี้แต่น้ำใจคนตรังไม่ได้แร้นแค้นเลยสักนิด
พอเราตะโกนถามคนนึงว่าไปทางไหนต่อ อีกคนที่ได้ยินก็ช่วยตอบ รถที่สวนมาก็ยังช่วยบอกทาง คิดว่าเรามีจีพีเอสส่วนตัวด้วยซ้ำ แต่นี่มันดียิ่งกว่าหลายเท่าก็ตรงที่จีพีเอสเหล่านี้มีรอยยิ้มส่งมาให้ด้วย…ความกลัว ความกังวล ถึงตอนนี้มันหายไปไหนไม่รู้สิ ไม่แน่ว่าคนที่สวนทางผ่านเรามาคงเก็บความกลัวของเราไปหมดแล้ว พร้อมมอบรอยยิ้มเป็นการแลกเปลี่ยนกันระหว่างทาง
เมื่อปั่นจักรยานไปถึงจุดหมาย เราก็นั่งรถบัสต่อกลับโรงแรมที่พักกัน เลยขอจิบชายามบ่ายกับพี่ป๋อมแป๋มซะหน่อยค่าาา
และนี่คือที่นอนของเราค่ะ สวย สบายน่าอยู่สุดๆ
อาหารมื้อเย็นแบบจัดเต็มที่เห็นแล้วก็หายเหนื่อยเลยยย
จากมื้อเย็นที่จัดชุดใหญ่ เราก็ออกไปหาของหวานตบท้าย ด้วยโรตีอีกหน่อย อิ่มครบสูตรค่ะ
เช้าวันที่สองของเมืองตรัง...
อรุณสวัสดิ์ยามเช้าด้วยอาหารท้องถิ่นแบบสูตรคนตรัง ที่จัดมาทั้งขาหมูเมืองตรังเลิศรส ปาท่องโก๋ และชุดติ่มซำ แต่ที่เด็ดสุดๆ เห็นทีจะเป็นซาลาเปาไส้ลาวาลูกนี้ล่ะ อร่อยม๊ากมากกกก
เช้านี้เราไปกันที่ศาลเจ้าท่ามก๋งเยี่ย ศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของ จ.ตรัง กันด้วยค่ะ ซึ่งคนที่นี่เขาบอกว่าศักดิ์สิทธิ์มาก ขออะไรก็สมหวัง (เลยแอบขอพรมาด้วย คำตอบคือได้ผลค่ะ...ขึ้นอยู่กับความเชื่อและวิจารณญาณส่วนบุคคลด้วยนะคะ)
บรรยากาศด้านในเปี่ยมไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ ความศรัทธา และความเชื่อของผู้คน
ในขณะที่ผู้คนต่างตั้งใจไหว้ขอพรกันท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยควันธูป ก็เหลือบไปเห็นคุณลุงท่านนี้กำลังเก็บธูปออกจากกระถางพอดี ต้องขอบพระคุณคุณลุงด้วยค่ะที่คอยเก็บธูปจำนวนมากมายเหล่านี้ให้...ขนาดเรายังแสบตาเลย แต่คุณลุงก็ยังต้องทำหน้าที่นี้ต่อไป
ก่อนกลับก็ขอถ่ายรูปกับพี่สาวชื่อเดียวกันหน่อย
รูปนี้กับพี่ป๋อมแป๋มที่สนามบิน จ.ตรัง แอ๊บแข่งกันสุดชีวิตเลยค่าาาา
ขากลับได้โปสการ์ดมาด้วยหลายใบ
เชื่อมั้ยๆ ว่าภาพนี้มีความรัก...ดูสิๆ มีรูปหัวใจด้วยนะคะ เห็นเหมือนกันหรือเปล่า
แม้หลงทาง...แต่กลับคุ้นเคย
แม้ไม่รู้...แต่กลับเข้าใจ
แม้ยิ่งสัมผัส...ยิ่งไม่อาจลืมเลือน
ประโยคเหล่านี้คงอธิบายถึงเส้นทางนี้ได้ดีที่สุด คำเหล่านี้คงเป็นคำตอบหนึ่งเดียวที่นำพาหัวใจเราออกเดินทางอีกครั้ง
ผู้ร่วมทาง...มิตรภาพ...รอยยิ้ม ไม่มีอะไรที่จะเป็นเครื่องปรุงของการเดินทางให้สวยงามได้เท่านี้อีกแล้ว
ถ้ามีโอกาสก็อย่าลืมพาสองล้อคู่ใจไปเที่ยวด้วยกันบ้าง บางทีเรื่องราวที่พบเจออาจกลายเป็นเส้นทางสายใหม่รอให้ผู้คนออกเดินทางไปค้นหาความสุขที่ซ่อนอยู่ก็เป็นได้
[SR] เส้นทางที่เดิมพันด้วยสองล้อกับหนึ่งใจ เส้นทางจักรยานเขาช้างหาย – นาหมื่นศรี จ. ตรัง
เมื่อวันที่ 9 -10 มกราคม 2557 ต้นปีที่ผ่านมานี้ ได้มีโอกาสไปร่วมทริปปั่นจักรยาน ที่จัดขึ้นโดย หอการค้า จ. ตรัง และสายการบินนกแอร์ ภายใต้ชื่อทริป “ปั่น ลุย ตรัง” ซึ่งงานนี้เราฉายเดี่ยวค่าา
และนี่คือชุดวันเดินทาง ขอบอกว่าบังเอิญเกินคาด ใส่สีเหลืองมาเข้าคอนเซ็ปต์นกแอร์ซะด้วย (ถ้าติดต่อไปเป็นพรีเซ็นต์เตอร์ก็ยินดีนะค๊าา)
แต่ก็นะ บังเอิญอีกแล้ววว...มาเจอพี่คนหนึ่งน่ารักมากๆ ค่ะ ชื่อลูกตาลเหมือนกันอีก เลยต้องขอแชะภาพคู่กันไว้หน่อย
ว่าแล้ว ชักตื่นเต้นใหญ่กับการผจญภัยแบบใหม่บนจักรยานสองล้อคู่ใจที่ไม่ได้ลิ้มลองมานาน แล้วจะรอช้าอยู่ทำไม พร้อมแล้วก็เหินฟ้าสู่ปลายทางของเรากัน...เมืองตรัง
นับว่าโชคดีที่ได้นั่งติดหน้าต่าง จึงเป็นจุดยุทธศาสตร์เหมาะกับการเห็นวิวทิวทัศน์บนฟ้าได้อย่างดีเยี่ยม !
การเยือนตรังครั้งนี้จึงได้มุมมองใหม่แบบเบิร์ดอาย ยิ่งช่วยเพิ่มความตื่นเต้นมากขึ้นไปอีกหลายเท่า
ภาพเบื้องหน้าไกลออกไป ที่ตรงนี้กลายเป็นอีกดินแดนที่ไม่คุ้นเคย ไม่มีต้นไม้ ไร้สิ่งมีชีวิต ปราศจากวัตถุทางกายและใจ หากแต่สัมผัสได้ถึงความสุขอย่างที่หาไม่ได้จากแดนเบื้องล่างที่เราจากมา หรือจะหลงเสน่ห์เส้นทางสายนี้เข้าเสียแล้ว...ดินแดนแห่งเมฆาลัย กับภาพสะพานเมฆที่ดูบางเบาราวกับจะละลายหายไปเมื่อถูกสัมผัส
ใครต่างบอกว่ายิ่งสูง...ยิ่งหนาว แต่เราว่ายิ่งสูง...ยิ่งเห็น
เห็น...ในมุมมองใหม่ที่แตกต่าง
เห็น...ในมุมมองที่ไม่เคยสัมผัส
เห็น...ในอีกด้านหนึ่งที่มีอยู่จริง
หลังจากเจ้านกเหล็กบินร่อนลงอย่างนุ่มนวล เท้าก็สัมผัสผืนดินอีกครั้ง
แต่คราวนี้ที่เรายืนอยู่เป็นผืนดินในเขตเมืองตรัง เมืองที่เราเดินทางมาเพื่อตามหาความสวยงามของชีวิต
พร้อมได้การต้อนรับอันงดงามจากธรรมชาติท่ามกลางสายลมและแสงแดดอุ่นยามเช้า
เวลาของความตื่นเต้นกำลังเริ่มขึ้นนับจากนี้แล้ว...
เมื่อถึง จ. ตรัง เรียบร้อย คณะเราก็ไม่รอช้า รีบจัดแจงแยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดพร้อมลุย และนี่คือเสื้อทีมนักปั่นในงานนี้ค่ะ แหมสีเหลืองเข้ากับกางเกงเราจริงๆ ชอบๆ
แต่ที่พิเศษสุดๆ คือพี่ป๋อมแป๋ม พิธีกรรายการเทยเที่ยวไทยได้มาร่วมทริปกับเราด้วยนะ งานนี้สนุกแน่
จุดออกตัวของกองทัพสองล้อเริ่มหน้าโรงแรมที่พัก เมื่ออุปกรณ์พร้อม กายพร้อม ใจจะไม่พร้อมได้อย่างไรก๊านน...น
ว่าแล้ว...ก็ขึ้นควบปั่นเจ้าสองล้ออย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง โดยจุดสตาร์ทอยู่ที่ตัวเมืองตรังค่ะ เลือกใช้เส้นทางถ้ำเขาช้างหาย ซึ่งเป็น 1 ใน 12 เส้นทางปั่นจักรยานของ จ. ตรัง (ขอแอบกระซิบว่างานนี้ 20 กิโล ไปกลับ เบาๆ)
สำหรับภาพนี้ได้มาหยุดแวะพักกันที่ อนุสาวรีย์พระยารัษฎาฯ
ภาพบรรยากาศของผู้ร่วมทีมที่ได้มาจากทีมงานค่ะ ปั่นกันอย่างสนุกสนานตลอดทางเลย
ระหว่างทางยังแอบ Selfie ได้ด้วยน๊าาา...เก่งมั้ยล่ะ
เมื่อหนทางข้างหน้ายิ่งใกล้ถึงถ้ำเขาช้างหายมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้รู้สึกหวาดหวั่นต่อระบบช่วงล่างมากขึ้นทุกที ๆ ก็ถนนเล่นเป็นคลื่นหลุมพลิ้วไหวซะขนาดน้านนน...บวกกับการปั่นต้องนั่งอยู่บนจักรยานยาวนานจนเริ่มเกิดอาการชาแทบทุกส่วน แม้จะเลี่ยงยังไงก็คงไม่พ้น เอาไงเอากันงานนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป !
ว่าแล้วเราก็บังคับการควบคุมจักรยานให้มั่น แล้วกระโจนข้ามหลุมบิ๊กเบิ้ม เฮ่ !!
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกำลังอยู่ในสนามแข่งมอไซด์วิบากยังไงยังงั้นเลยสิน่า ความตื่นเต้นมีให้ลุ้นใจหายใจคว่ำตลอดทางจริงๆ ค่ะ
ในขณะที่กำลังสนุกกับการปั่นแบบฮาร์ดคอร์อย่างไม่เจียมสังขารตัวเอง ในที่สุดก็มาถึงที่หมายครึ่งทางแล้ว
เราแวะหยุดพักกันที่ระยะทาง 10 กิโลพอดีที่ถ้ำเขาช้างหาย นี่เพิ่งครึ่งทางเองนะเนี่ย (โอ้ยยย ขาล้าแล้วค๊าบบบ)
พอมาถึงชาวบ้านที่นี่ก็มารอต้อนรับทีมเราด้วยขนมท้องถิ่น อย่างขนมเจาะรู หรือที่คุณป้าท่านหนึ่งเรียกว่า ขนมรู
ขอบอกว่ารสอร่อยมากค่ะ ยิ่งเหนื่อยอย่างนี้ด้วย มันเริ่ดมากกก
ระหว่างนั่งพักเพลินๆ ก็ได้กลิ่นหอมหวานลอยมาไกลๆ จนต้องออกเดินตามหา ในที่สุดก็มาพบว่าเป็นกลิ่นของดอกไม้แสนสวยนี่เอง ดอกสาละจากต้นสาละค่ะ...เป็นดอกไม้ที่สวยมากๆ แถมยังเป็นดอกไม้ของพระพุทธศาสนาด้วยนะ
ภาพสวนน้ำตกสวยๆ ด้านหน้าถ้ำค่ะ (แอบใช้เทคนิคเล่นๆ จากกล้องนิดหน่อย ดูฟรุ้งฟริ้งเชียว)
พอหายเหนื่อยก็ได้เวลาเข้าไปสำรวจด้านในถ้ำกันจ้าาา
ภาพนี้โดนแอบถ่าย อยู่ด้านหน้านำทีมพอดี อิอิ
ครึ่งทางกับเฮือกสุดท้าย รวบรวมพลังกายใจทั้งหมดที่มีแล้วลุยต่อ !
ออกแรงปั่นได้พักใหญ่ผู้ร่วมทีมก็ค่อยๆ ทยอยล่วงหน้าหายกันไปทีละคนสองคน บ้างก็รั้งท้ายยังมาไม่ถึง จึงเหลือเพียงเรากับผู้ร่วมทีมอีก 3 คนที่อยู่ตรงกลางของขบวนแบบไร้เงาผู้นำทางและผู้ติดตาม เราคงปั่นต่อไปอย่างไม่รู้ตัวว่าความจริงแล้วเรากำลังออกนอกเส้นทางกัน...เราหลงทาง !!!!
ก็เพราะการออกนอกเส้นทางหรือหลงทางนี่แหละ ที่ทำให้เราเรียนรู้อะไรดีๆ จากเมืองศรีตรังแห่งนี้...
เชื่อมั้ยว่าตลอดเส้นทางที่เราปั่นเจ้าสองล้อ ผู้คนที่นี่ทักทายโบกไม้โบกมือให้ตลอด แม้เส้นทางดูชนบทอย่างนี้แต่น้ำใจคนตรังไม่ได้แร้นแค้นเลยสักนิด
พอเราตะโกนถามคนนึงว่าไปทางไหนต่อ อีกคนที่ได้ยินก็ช่วยตอบ รถที่สวนมาก็ยังช่วยบอกทาง คิดว่าเรามีจีพีเอสส่วนตัวด้วยซ้ำ แต่นี่มันดียิ่งกว่าหลายเท่าก็ตรงที่จีพีเอสเหล่านี้มีรอยยิ้มส่งมาให้ด้วย…ความกลัว ความกังวล ถึงตอนนี้มันหายไปไหนไม่รู้สิ ไม่แน่ว่าคนที่สวนทางผ่านเรามาคงเก็บความกลัวของเราไปหมดแล้ว พร้อมมอบรอยยิ้มเป็นการแลกเปลี่ยนกันระหว่างทาง
เมื่อปั่นจักรยานไปถึงจุดหมาย เราก็นั่งรถบัสต่อกลับโรงแรมที่พักกัน เลยขอจิบชายามบ่ายกับพี่ป๋อมแป๋มซะหน่อยค่าาา
และนี่คือที่นอนของเราค่ะ สวย สบายน่าอยู่สุดๆ
อาหารมื้อเย็นแบบจัดเต็มที่เห็นแล้วก็หายเหนื่อยเลยยย
จากมื้อเย็นที่จัดชุดใหญ่ เราก็ออกไปหาของหวานตบท้าย ด้วยโรตีอีกหน่อย อิ่มครบสูตรค่ะ
เช้าวันที่สองของเมืองตรัง...
อรุณสวัสดิ์ยามเช้าด้วยอาหารท้องถิ่นแบบสูตรคนตรัง ที่จัดมาทั้งขาหมูเมืองตรังเลิศรส ปาท่องโก๋ และชุดติ่มซำ แต่ที่เด็ดสุดๆ เห็นทีจะเป็นซาลาเปาไส้ลาวาลูกนี้ล่ะ อร่อยม๊ากมากกกก
เช้านี้เราไปกันที่ศาลเจ้าท่ามก๋งเยี่ย ศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของ จ.ตรัง กันด้วยค่ะ ซึ่งคนที่นี่เขาบอกว่าศักดิ์สิทธิ์มาก ขออะไรก็สมหวัง (เลยแอบขอพรมาด้วย คำตอบคือได้ผลค่ะ...ขึ้นอยู่กับความเชื่อและวิจารณญาณส่วนบุคคลด้วยนะคะ)
บรรยากาศด้านในเปี่ยมไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ ความศรัทธา และความเชื่อของผู้คน
ในขณะที่ผู้คนต่างตั้งใจไหว้ขอพรกันท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยควันธูป ก็เหลือบไปเห็นคุณลุงท่านนี้กำลังเก็บธูปออกจากกระถางพอดี ต้องขอบพระคุณคุณลุงด้วยค่ะที่คอยเก็บธูปจำนวนมากมายเหล่านี้ให้...ขนาดเรายังแสบตาเลย แต่คุณลุงก็ยังต้องทำหน้าที่นี้ต่อไป
ก่อนกลับก็ขอถ่ายรูปกับพี่สาวชื่อเดียวกันหน่อย
รูปนี้กับพี่ป๋อมแป๋มที่สนามบิน จ.ตรัง แอ๊บแข่งกันสุดชีวิตเลยค่าาาา
ขากลับได้โปสการ์ดมาด้วยหลายใบ
เชื่อมั้ยๆ ว่าภาพนี้มีความรัก...ดูสิๆ มีรูปหัวใจด้วยนะคะ เห็นเหมือนกันหรือเปล่า
แม้หลงทาง...แต่กลับคุ้นเคย
แม้ไม่รู้...แต่กลับเข้าใจ
แม้ยิ่งสัมผัส...ยิ่งไม่อาจลืมเลือน
ประโยคเหล่านี้คงอธิบายถึงเส้นทางนี้ได้ดีที่สุด คำเหล่านี้คงเป็นคำตอบหนึ่งเดียวที่นำพาหัวใจเราออกเดินทางอีกครั้ง
ผู้ร่วมทาง...มิตรภาพ...รอยยิ้ม ไม่มีอะไรที่จะเป็นเครื่องปรุงของการเดินทางให้สวยงามได้เท่านี้อีกแล้ว
ถ้ามีโอกาสก็อย่าลืมพาสองล้อคู่ใจไปเที่ยวด้วยกันบ้าง บางทีเรื่องราวที่พบเจออาจกลายเป็นเส้นทางสายใหม่รอให้ผู้คนออกเดินทางไปค้นหาความสุขที่ซ่อนอยู่ก็เป็นได้